Plik depresja psychotyczna jest dużym zaburzeniem depresyjnym, któremu towarzyszą urojenia (urojenia) i zaburzenia czuciowo-percepcyjne (omamy). Urojenia zwykle koncentrują się wokół stanu depresyjnego pacjenta, ponieważ objawia się on obok urojeń wszystkimi typowymi objawami depresji.
Z drugiej strony halucynacje są zwykle rzadsze niż urojenia, ale mogą wystąpić w najcięższych przypadkach. Najbardziej typowe są halucynacje słuchowe, których treść związana jest ze złym nastrojem: słyszenie głosów, które dewaluują pacjenta, krytykują to, co robi, a nawet podżegają do samobójstwa.
Indeks artykułów
Kiedy mówimy o depresji psychotycznej, z jednej strony pojawiają się objawy związane z depresją:
Z drugiej strony objawy odnoszące się do psychozy:
W rzeczywistości w depresjach psychotycznych możesz być świadkiem wszelkiego rodzaju złudzeń. Jednak najczęściej obserwowanych jest 5 typów. To są:
W złudzeniu winy (lub grzechu) osoba ma przekonanie, że popełniła straszny, niewybaczalny czyn i jest za to męczennikiem.
W depresjach psychotycznych treść tego złudzenia może być dowolnego typu: od przekonania, że jest on niepożądany, ponieważ zawiódł temat, do przekonania, że nie zasługuje na to, aby żyć, ponieważ sprawił, że jego rodzice go nie kochają..
Zwykle to złudzenie jest związane z niskim nastrojem i smutkiem, które przedstawia pacjent, i stanowi epicentrum przekonań, że nie można być szczęśliwym lub nie chcieć żyć..
Ten rodzaj złudzeń opiera się na przekonaniu, że przyszłość jest pełna nieszczęść i ofiar. Pacjent mocno wierzy, że w przyszłości będzie już tylko dla niego ruiną, i na tej idei opiera się chęć rezygnacji z życia oraz przekonanie, że nie ma sensu cieszyć się czymś ani być szczęśliwym..
Coś podobnego dzieje się z urojeniem katastrofy. W tym złudzeniu pacjent psychotyczny wierzy, że zarówno jego życie, jak i świat w ogóle skazane jest na kataklizm..
W ten sposób depresja jest modulowana przez mocne przekonanie, że świat się skończy lub wszystko pójdzie nie tak.
Z drugiej strony urojenia hipochondryczne to bardzo poważna idea urojeniowa, w której jednostka wierzy, że jest biernym odbiorcą doznań cielesnych narzucanych jej przez czynnik zewnętrzny..
Pacjent może dojść do wniosku, że cierpi na nieuleczalne choroby, które doprowadzą do jego przedwczesnej śmierci.
Wreszcie nihilistyczne złudzenie, znane również jako zespół Cotarda lub złudzenie zaprzeczenia, jest urojeniową ideą, w której pacjent wierzy, że cierpi z powodu gnicia swoich narządów, że są martwi lub w ogóle nie istnieją..
Ludzie z tym złudzeniem mogą zaprzeczać istnieniu różnych części ich ciała, wierzyć, że nie muszą się karmić, a nawet twierdzić, że już nie żyją i sądzić, że są nieśmiertelni, ponieważ stali się „zagubioną duszą”.
Ten rodzaj urojenia objawia się tylko w najcięższych postaciach depresji psychotycznej..
Najczęstszymi omamami w depresjach psychotycznych są halucynacje słuchowe (słyszenie). Jednak mogą również pojawić się halucynacje somatyczne i wzrokowe.
Tego typu halucynacje charakteryzują się słyszeniem dźwięków, które tak naprawdę nie istnieją. Mogą mieć postać odgłosów, „musiquillas”, silników, dźwięków lub mało wyraźnych szeptów. W depresji psychotycznej tego typu halucynacje często są zgodne ze smutkiem lub beznadziejnością, których może doświadczyć pacjent..
W ten sposób pacjenci z tą chorobą mogą usłyszeć głosy lub szepty, które mówią im, że nie ma sensu dalej żyć, że wszystko jest katastrofalne lub że powinni popełnić samobójstwo.
Pacjent postrzega te halucynacje jako zewnętrzne (to nie on mówi te rzeczy) i może powodować wysoki poziom niepokoju i rozpaczy.
Występują bardzo rzadko w obniżeniach. Są to halucynacje związane z wrażliwością i wrażeniami cielesnymi (dotyk, temperatura, ciśnienie itp.).
W halucynacjach somatycznych pacjent może odczuwać, że jego narządy ulegają zniszczeniu, że cierpi z powodu bardzo silnego bólu lub traci części ciała.
Halucynacji tej zwykle towarzyszą nihilistyczne urojenia (zespół Cotarda), ponieważ pacjent wierzy (majaczenie) i czuje (halucynacje), że jego ciało jest niszczone lub nawet, że nie żyje..
Nie są one zbyt częste w depresjach psychotycznych, chociaż mogą wystąpić w ciężkich przypadkach..
Halucynacje wzrokowe polegają na widzeniu rzeczy, których tak naprawdę nie ma. Pacjent może zobaczyć figury lub obrazy stworzone przez jego umysł. Ten rodzaj halucynacji może być dodatkowym stresem w depresyjnym stanie pacjenta.
Objawy psychotyczne (zarówno urojenia, jak i omamy) pogarszają obraz depresyjny, utrudniają leczenie i zwiększają ryzyko samobójstwa. Szczególne znaczenie mają urojenia i halucynacje, które są zgodne z nastrojem..
W depresjach niepsychotycznych pacjenci często cierpią na zniekształcenia poznawcze, które uniemożliwiają im jasne myślenie, przyjmowanie alternatywnych punktów widzenia i znajdowanie rozwiązań ich problemów.
Ten sposób myślenia prowokuje zachowania, które wykonuje osoba z depresją: pozostawanie bez robienia czegokolwiek, gdy wydaje mu się, że nie może się dobrze bawić, nie chodzenie do pracy, gdy myśli, że nie będzie w stanie, a nawet próba samobójcza, gdy uważa, że jego życie już nie stanowi sens..
W depresji niepsychotycznej myśli te podtrzymują i nasilają objawy depresji. Jednak w depresjach psychotycznych myśli te idą znacznie dalej i stają się urojeniami.
To sprawia, że myślenie depresyjnego jest znacznie bardziej niebezpieczne, nabiera większego zniekształcenia rzeczywistości i znacznie trudniej jest odzyskać właściwy sposób myślenia, a tym samym wyjść z depresji..
Ponadto halucynacje mogą dodać pacjentowi więcej lęku i pobudzenia, co utrudnia mu radzenie sobie z chorobą, aw wielu przypadkach wraz z urojeniami znacznie zwiększają prawdopodobieństwo zachowań samobójczych lub samookaleczeń..
Często trudno jest odróżnić depresję psychotyczną od schizofrenii. Schizofrenia jest chorobą par excellence urojeń i halucynacji. Ponadto można również zaobserwować wiele objawów podobnych do depresji.
Tak zwane „negatywne objawy” schizofrenii, takie jak niezdolność do czerpania przyjemności, brak motywacji, niezdolność do wyrażania uczuć lub brak energii, mogą naprawdę odróżnić ją od psychotycznej depresji.
Kluczowym elementem odróżniającym te dwie choroby jest to, że w depresji psychotycznej urojenia i halucynacje pojawiają się tylko wtedy, gdy nastrój jest zmieniony.
Z kolei w schizofrenii objawy psychotyczne występują w dowolnym momencie choroby i niezależnie od objawów depresyjnych, które zwykle pojawiają się po ujawnieniu urojeń i halucynacji..
Depresja psychotyczna zwykle wymaga hospitalizacji, gdyż stwarza dla pacjenta bardzo duże ryzyko próby samobójczej.
Interwencja jest zwykle czysto farmakologiczna, wymaga monitorowania i nadzoru psychiatry i ma zasadnicze znaczenie dla przywrócenia pacjenta do mniej urojeniowego i bezpieczniejszego stanu.
Leczenie pierwszego rzutu tego typu depresji polega na połączeniu leków przeciwdepresyjnych (regulujących nastrój) i przeciwpsychotycznych (zmniejszających nasilenie i występowanie urojeń i omamów)..
Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, takie jak mirtrazapina lub klomipramina, można łączyć z typowymi lekami przeciwpsychotycznymi, takimi jak haloperidol lub chloropromazyna..
Podobnie przeciwdepresyjne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), takie jak citalopram lub fluoksetyna, można łączyć z atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, takimi jak rysperydon lub kwetiapina..
Wykazano, że obie kombinacje leków przeciwdepresyjnych i przeciwpsychotycznych są skuteczne w leczeniu depresji psychotycznej.
Podobnie w ciężkich i opornych przypadkach, w których leki psychotropowe nie poprawiają obrazu depresyjnego, wskazane jest zastosowanie terapii elektrowstrząsami, która okazała się bardzo skuteczna w odwracaniu i kontrolowaniu tego typu choroby.
W związku z tym stwierdza się, że depresja psychotyczna stanowi istotne zagrożenie dla osoby, która na nią cierpi, dlatego kluczowe znaczenie ma znalezienie odpowiedniego leczenia w celu kontroli i zmniejszenia nasilenia objawów..
Jeszcze bez komentarzy