Plik wyciek ropy w Zatoce Meksykańskiej W 2010 roku była to największa katastrofa ekologiczna, jaka miała miejsce w Stanach Zjednoczonych w wyniku eksplozji, pożaru i wraku platformy półzanurzalnej. Horizon Deepwater odpowiedzialny za firmę British Petroleum (BP).
Platforma wydobywała ropę na głębokości 5976 mw odwiercie Macondo, położonym na północ od Zatoki Meksykańskiej, 75 km od wybrzeża Luizjany, w wyłącznej strefie ekonomicznej Stanów Zjednoczonych..
Wyciek trwał ponad 100 nieprzerwanych dni, od 20 kwietnia 2010 r., Kiedy nastąpiła eksplozja platformy, do 5 sierpnia tego samego roku, kiedy to odwiert został ostatecznie zamknięty..
Dochodzenia wykazały, że incydent ten miał miejsce w wyniku decyzji, w której priorytetowo traktowano szybkość i redukcję kosztów podczas procesu wydobycia ropy..
Szacuje się, że prawie 5 milionów baryłek zostało zrzuconych do wód Zatoki Perskiej, co miało tragiczny wpływ na ekosystemy mokradeł i morską różnorodność biologiczną. Jednak rzeczywiste skutki tego wycieku nie zostały jeszcze ocenione..
Wśród działań łagodzących, które wzięto pod uwagę podczas wycieku oraz w kolejnych dniach, wyróżnia się bezpośredni odbiór i spalanie ropy naftowej, mycie mokradeł i dyspergatory chemiczne..
Indeks artykułów
Badania przeprowadzone po wraku platformy ujawniają szereg błędnych działań polegających na przyspieszeniu procesów i obniżeniu kosztów, naruszeniu wytycznych branżowych i zignorowaniu testów bezpieczeństwa.
W momencie wypadku program eksploatacji odwiertu Macondo spóźniał się o 43 dni, co przekłada się na dodatkowe 21,5 miliona dolarów, nic więcej na wynajem platformy. Prawdopodobnie presja ekonomiczna wymusiła szereg błędnych decyzji, które spowodowały wielką katastrofę.
Według raportu o przyczynach zdarzenia wystąpiły błędy w procesie i jakości cementowania na dnie odwiertu, co pozwoliło na przedostanie się węglowodorów do rurociągu produkcyjnego. Ponadto wystąpiły awarie w systemie kierowania ogniem, które powinny zapobiec zapaleniu się gazu..
Wybuch i późniejszy pożar platformy spowodowały śmierć 11 osób należących do personelu technicznego obsługującego platformę. Horizon Deepwater.
W sumie wyciek ropy oszacowano na 4,9 mln baryłek, zrzucanych z szybkością 56 tys. Baryłek dziennie, co osiągnęło powierzchnię od 86,5 do 180 tys. Kmdwa.
Według Federalnej Służby Rybołówstwa i Dzikich Zwierząt Stanów Zjednoczonych, stany najbardziej dotknięte wyciekiem ropy to Floryda, Alabama, Luizjana, Teksas i Mississippi..
Zgłoszono również wpływ na wybrzeża Meksyku.
Wpływ wycieku ropy ze studni Macondo na roślinność terenów podmokłych obejmuje zarówno poważne szkody krótkoterminowe, jak i chroniczne, widoczne w dłuższej perspektywie.
Główne poważne uszkodzenia na bagnach występują, gdy rośliny dusią się z powodu beztlenowych warunków spowodowanych wieloma powłokami olejowymi. Wraz z obumieraniem roślinności jej funkcja polegająca na utrzymywaniu podłoża ustaje, gleba zapada się, wylewa i nie ma zastępowania roślin..
W listopadzie 2010 roku Federalna Służba Rybołówstwa i Dzikiej Przyrody Stanów Zjednoczonych zidentyfikowała 1500 kilometrów linii brzegowej z obecnością ropy naftowej. Dotknięto ekosystemy bagien, namorzynów i plaż.
W badaniu przeprowadzonym w 2012 r. Dotyczącym składu zbiorowiska drobnoustrojów na terenach podmokłych dotkniętych wyciekiem wykazano zmniejszenie liczebności populacji beztlenowych degradatorów aromatycznych, reduktorów siarczanów, metanogenów, reduktorów azotanów do amoniaku i denitryfikatorów..
W tym sensie wyniki badań wskazują, że skutki wycieku wpłynęły na strukturę populacji uczestniczących w cyklach biogeochemicznych składników pokarmowych. Zmiany te wskazują na możliwe pogorszenie korzyści środowiskowych z terenów podmokłych dotkniętych wyciekiem..
Ptaki Zatoki Meksykańskiej ucierpiały na skutek wycieku ropy w studni Macondo, głównie z powodu utraty pływalności i właściwości ich upierzenia jako izolacji termicznej w przypadkach, gdy ich ciało było pokryte ropą, a także poprzez spożycie ropy naftowej. jedzenie.
Dochodzenia przeprowadzone przez US Fish and Wildlife Service w połowie listopada 2010 r. Wykazały 7 835 ptaków dotkniętych wyciekiem ropy..
Z ogółu 2888 okazów było pokrytych ropą, z czego 66% było martwych, 4014 wykazywało ślady wewnętrznego skażenia w wyniku spożycia ropy naftowej, z czego 77% nie przeżyło, a 933 osobników zmarło, których poziom skażenia był nieznany ..
Wartości te są niedoszacowaniem liczb rzeczywistych, ponieważ nie obejmują danych dotyczących ptaków wędrownych..
Ssaki dotknięte wyciekiem obejmują zarówno te, które zamieszkują środowisko morskie, jak i te, które są rozmieszczone w siedliskach lądowych dotkniętych wyciekiem, przy czym ssaki morskie są najbardziej narażone.
Ssaki morskie, takie jak delfiny i kaszaloty, ucierpiały w wyniku bezpośredniego kontaktu z ropą naftową, który powoduje podrażnienia i infekcje skóry, zatrucia w wyniku spożycia skażonej zdobyczy oraz wdychania gazów ropopochodnych..
Na początku listopada 2010 r. Amerykańska Federalna Służba Rybołówstwa i Dzikich Zwierząt zidentyfikowała 9 żywych ssaków, z których 2 były pokryte ropą. Spośród nich tylko 2 powróciło na wolność. Schwytano również 100 martwych osobników, z czego 4 pokryte były ropą naftową..
Wśród zarażonych gadów wyróżnia się sześć gatunków żółwi morskich. Z 535 żółwi schwytanych żywcem 85% było pokryte ropą, z czego 74% zostało pod opieką i wypuszczone żywcem. Spośród 609 zabitych osobników 3% było pokryte ropą naftową, 52% miało pozostałości ropy naftowej, a 45% nie miało wyraźnych śladów zewnętrznych zanieczyszczeń..
Wyciek ropy wpłynął również na koralowce w Zatoce. Narażenie na ropę i chemiczne środki dyspergujące spowodowało śmierć kolonii koralowców, aw innych przypadkach spowodowało uszkodzenia i fizjologiczne ślady stresu..
Ryby dotknięte wyciekiem to głównie jesiotr blady (gatunek zagrożony) i jesiotr zatokowy (gatunek zagrożony). Szkody mogą wystąpić w wyniku bezpośredniego spożycia ropy naftowej lub przez zanieczyszczony plankton. Wiadomo również, że ropa naftowa zmienia rozwój serca tych zwierząt.
Kontakt z ropą może zanieczyścić plankton, który stanowi podstawę łańcucha pokarmowego przybrzeżnych terenów podmokłych i ekosystemów morskich.
W pierwszej fazie starano się o wyłapywanie ropy na wodach otwartych za pomocą zapór, tak aby nie dopływała ona do wybrzeży, skąd jest znacznie trudniejsza do wydobycia..
W ten sposób zebrano 1,4 mln baryłek odpadów płynnych i 92 ton odpadów stałych..
Metoda ta polega na podpalaniu mas ropy naftowej zgromadzonej na powierzchni. Uważana jest za jedną z najskuteczniejszych technik usuwania z oleju najbardziej toksycznych związków, np. Związków aromatycznych..
W ciągu kilku dni po wycieku na powierzchni wody doszło do 411 oparzeń oleju, kontrolując w ten sposób 5% rozlanego oleju..
Chemiczne środki dyspergujące to mieszanina środków powierzchniowo czynnych, rozpuszczalników i innych chemikaliów, które podobnie jak mydło działają poprzez rozbicie oleju na małe krople, które są następnie rozprowadzane w słupie wody i mogą być rozkładane przez mikroorganizmy..
Szacuje się, że tą metodą zdyspergowano 8% rozlanego oleju.
BP zastosował ilości chemicznych środków dyspergujących, które przekraczały dozwolone. Ponadto zastosowali go zarówno na powierzchni oceanu, jak i na poziomie łodzi podwodnej, mimo że ta ostatnia procedura znajdowała się w fazie eksperymentalnych testów mających na celu ocenę skutków ubocznych..
Chemiczne środki dyspergujące mają szkodliwy wpływ na życie morskie, dlatego wielu autorów uważa, że w tym przypadku „lekarstwo może być gorsze niż choroba".
Z jednej strony zużywa tlen w dużych ilościach, powodując duże obszary beztlenowe, które powodują śmierć fitoplanktonu, oddziałując na podstawę łańcucha troficznego. Z drugiej strony wiadomo, że cząsteczki chemicznego dyspergatora gromadzą się w tkankach organizmów żywych..
Nie przeprowadzono jeszcze oceny długoterminowych skutków stosowania chemicznych środków dyspergujących w celu złagodzenia skutków wycieku z Zatoki Meksykańskiej na organizmy morskie..
W dniach wycieku działania koncentrowały się na zebraniu informacji o obecności ropy na wybrzeżu. Podczas gdy wyciek trwał nadal, zbieranie ropy i czyszczenie terenów podmokłych uznano za zadanie drugorzędne ze względu na ryzyko ponownego skażenia..
Dlatego przez ponad 100 dni usuwano tylko duże ilości ropy naftowej z plaż i słonych bagien, ale nie oczyszczano gruntownie. W związku z tym po uszczelnieniu studni i zatrzymaniu wycieku za priorytet uznano oczyszczenie terenów podmokłych..
Głównymi metodami czyszczenia bagien i namorzynów były mechaniczne zbieranie i mycie, biorąc pod uwagę wrażliwość tych ekosystemów na środowisko..
Technika ta obejmowała ręczne zbieranie pozostałości ropy naftowej. Można to zrobić za pomocą łopat, grabi, odkurzaczy i innego sprzętu. Stosowano go głównie na piaszczystych plażach, skąd usunięto 1507 ton ropy..
Technika ta została wykorzystana do usunięcia pozostałości ropy naftowej z bagien. Polega na myciu niskociśnieniowym w celu wypchnięcia oleju w miejsca, w których można go zassać.
Jeszcze bez komentarzy