Plik brak równowagi ekologicznej definiuje się jako stan dający się zaobserwować w zbiorowiskach ekologicznych lub w ekosystemach, które je żyją, w którym skład i liczebność gatunków jest niestabilna w nieskończoność.
Na teorię ekologiczną duży wpływ wywarło pojęcie rywalizacji między gatunkami o zasoby, a także założenie, że populacje i zbiorowiska zwykle występują w środowiskach nasyconych osobnikami i gatunkami, w warunkach równowagi..
Jednak obecnie wiadomo, że we wszystkich rodzajach organizmów powszechne jest, że konkurencja nie jest decydująca lub że populacje i zbiorowiska podlegają nieregularnym i silnym fluktuacjom. To powoduje, że istnieją ekosystemy niestabilne nawet naturalnie, a więc niezrównoważone ekologicznie..
Doprowadziło to do wzrostu zainteresowania, zarówno z teoretycznego, jak i praktycznego punktu widzenia, kwestią niestabilności ekologicznej..
Indeks artykułów
Nierównowaga ekologiczna może wynikać z niezdolności zbiorowisk ekologicznych do osiągnięcia stabilnego stanu (homeostazy) poprzez konkurencyjne interakcje determinujące sukcesję ekologiczną..
W tych przypadkach, po wystąpieniu zaburzeń, zmiany w składzie i liczebności gatunków w zbiorowisku nie mają charakteru kierunkowego; czyli wspólnota nie przechodzi przez określone etapy sukcesyjne, a tym samym nie osiąga końcowego stabilnego etapu sukcesji, czyli kulminacji ekologicznej.
Jeżeli gatunki tworzące zbiorowisko nie są w stanie utrzymać względnie stałej liczebności populacji, powstają sytuacje braku równowagi ekologicznej. Często zaangażowane gatunki to nierodzime organizmy wprowadzone przez ludzi, które stają się dominujące w najeżdżanych społecznościach..
Organizmy obce zostały oddzielone od swoich konkurentów i naturalnych patogenów obecnych w ich regionach pochodzenia, więc ich liczebność nie jest ograniczona interakcjami z gatunkami rodzimymi..
Gdy przyczyną nierównowagi ekologicznej są gatunki rodzime, których liczebność nie jest ograniczona innymi gatunkami, przyczyną są zwykle stochastyczne lub asynchroniczne oscylacje czynników biotycznych i abiotycznych, często słabo poznane, które zmieniają skład i liczebność tych gatunków..
Podobnie jak równowaga ekologiczna, na nierównowagę ekologiczną wpływają zewnętrzne zakłócenia, które powodują zmiany w składzie i liczebności gatunków. Te zewnętrzne zakłócenia mogą być pochodzenia naturalnego lub ludzkiego.
Jednak w przypadku nierównowagi ekologicznej zakłócenia zewnętrzne, mające bardziej zmienne średnie i warianty większe niż równowaga, mają tak silny wpływ, że powodują, że wzrost populacji niektórych gatunków jest niezależny od ich zagęszczenia..
Konkurencyjne interakcje nie są w stanie przeciwdziałać skutkom takich zewnętrznych wstrząsów.
Innym czynnikiem, w tym przypadku całkowicie biotycznym, który może powodować zachwianie równowagi ekologicznej, jest długowieczność niektórych gatunków, rodzimych lub obcych. To sprawia, że ich konkurencyjne wypieranie przez gatunki należące do bardziej zaawansowanych stadiów sukcesyjnych jest bardzo powolne, powodując opóźnienie w pojawieniu się punktu kulminacyjnego ekologicznego..
Opóźnienie, które może trwać ponad sto, a nawet tysiąc lat, dotyczy głównie zbiorowisk roślinnych, zarówno naturalnych, np. Lasów tropikalnych, jak i sztucznych, np. Muraw..
Niektórzy autorzy, których opinie są często wyolbrzymywane przez media, głoszą, że popularna koncepcja równowagi ekologicznej, czyli „równowagi natury”, straciła na ważności i została zastąpiona koncepcją nierównowagi ekologicznej, zgodnie z którą typowy stan ekosystemów to niestabilność.
W zależności od cech ekologicznych gatunków, które je tworzą, naturalne zbiorowiska można uporządkować w ciągłej kolejności, od tych o losowo określonym składzie i niskim poziomie równowagi ekologicznej, do tych o składzie silnie deterministycznym i wysokim poziom równowagi ekologiczny.
Gatunki o niskiej mobilności i małej liczebności populacji, takie jak niektóre rośliny, zwierzęta siedzące i pasożyty zewnętrzne, podlegają niższej konkurencji niż duże gatunki o dużej mobilności i gęstej populacji, takie jak duże ssaki, ptaki i owady..
Gdy nierównowaga ekologiczna jest bezpośrednio spowodowana działalnością człowieka, prowadzi do degradacji siedlisk, strat ekonomicznych i obniżenia jakości środowiska..
Gdy jest to spowodowane obecnością obcych organizmów, na ogół wprowadzanych przez człowieka, konsekwencje środowiskowe i ekonomiczne mogą być bardzo negatywne. Na przykład:
1) Z przewagą konkurują z gatunkami rodzimymi, powodując ich wypieranie lub wyginięcie.
2) Zmiana cykli drapieżnik / ofiara ze szkodą dla gatunków rodzimych.
3) Ze względu na niekontrolowany wzrost populacji mogą powodować degradację siedlisk, która jest szkodliwa dla rolnictwa, zwierząt gospodarskich i gatunków rodzimych.
4) Kiedy wprowadzone gatunki są nosicielami pasożytów lub organizmów chorobotwórczych, powodują epidemie, które mogą mieć wpływ na ludzi, ich zwierzęta domowe i rośliny oraz rodzimą florę i faunę..
5) Warunki nierównowagi mogą być bardzo długotrwałe, więc jeśli jest to możliwe, odbudowa bioróżnorodności równoważnej z oryginałem może zająć bardzo długi czas ewolucyjny..
Brak równowagi ekologicznej spowodowany działalnością człowieka prawie zawsze ma szkodliwy wpływ na bioróżnorodność zaatakowanego ekosystemu. Może nawet spowodować całkowite wyginięcie gatunków.
Gdy brak równowagi ekologicznej jest naturalną własnością społeczności lub ekosystemów, nie tylko nie ma negatywnych konsekwencji, ale może pomóc w utrzymaniu większej różnorodności.
Na przykład wiadomo, że w społecznościach lądowych i wodnych, takich jak tropikalne lasy deszczowe lub lasy wodorostów, brak równowagi spowodowany częstymi i stosunkowo silnymi zaburzeniami naturalnymi, takimi jak przewracające się drzewo, umożliwia przetrwanie konkurencyjnie gorszym gatunkom..
Te konkurencyjnie podrzędne gatunki w warunkach równowagi, na przykład rośliny we wczesnych stadiach sukcesji, pozwalają na istnienie gatunków współadaptowanych do nich, takich jak zwierzęta roślinożerne, nektarożerne i owocożerne..
Zakłady te generują również warunki środowiskowe niezbędne do tworzenia bardziej konkurencyjnych zakładów..
Istnieją dowody na równowagę ekologiczną na wszystkich poziomach, w czasie i przestrzeni. Na przykład społeczności ptaków na wyspach i niektóre społeczności owadów zwykle żyją w pozornych warunkach dynamicznej równowagi..
Jednak na wszystkich tych poziomach okresy stabilności często występują naprzemiennie z jeszcze dłuższymi okresami niestabilności. Na poziomie populacji wysoka częstotliwość zaburzeń środowiskowych oznacza, że wiele gatunków nie żyje w równowadze ekologicznej przez większość czasu: ich przywrócenie może zająć lata.
Na poziomie społeczności istnienie pustych nisz często determinuje brak konkurencji, a zatem gatunek nie żyje w równowadze ekologicznej..
W czasie ewolucji istnienie dużej liczby pustych nisz spowodowanych masowym wymieraniem i obecnością rozległych siedlisk, które nie zostały jeszcze skolonizowane, doprowadziło do trwałej konfiguracji zupełnie nowych społeczności i ekosystemów. Doprowadziło to do wzrostu różnorodności biologicznej.
W Rothamsted w Anglii niektóre zbiorowiska roślinne nie osiągnęły równowagi ekologicznej od ponad stu lat. Powodem jest to, że większość gatunków, które osiedlają się po zaburzeniach środowiskowych, jest wieloletnich i bardzo długowiecznych dzięki rozmnażaniu klonów przez tkanki podziemne..
W Afryce Południowej sosny posadzone prawie dwieście lat temu z nasionami przywiezionymi z podobnych klimatycznie środowisk na półkuli północnej nie są atakowane przez owady roślinożerne i rodzime patogeny. W tych warunkach nie żyją w równowadze ekologicznej z rodzimymi roślinami, które są atakowane przez tych wrogów..
W 1932 r. Na szkocką wyspę Hirta (638 ha) sprowadzono 107 owiec bez populacji ludzkiej. W latach 1948, 1961-1967 i 1985-1990 liczba owiec wahała się między 600 a 1600. Obfitość pożywienia pozwala na rozmnażanie owiec w okresie letnim. Głód zabija ich zimą. Sezonowość klimatyczna uniemożliwia osiągnięcie równowagi ekologicznej.
Podobnie na australijskim pustkowiu populacje kangurów rudych, pomimo ciągłego rozmnażania, podlegają dużym fluktuacjom spowodowanym zmiennością opadów. Susze, nieprzewidywalne w czasie, uniemożliwiają osiągnięcie równowagi ekologicznej, powodując wysoką śmiertelność tych ssaków.
W celu zachowania różnorodności biologicznej, promowania zrównoważonego rozwoju i utrzymania jakości środowiska, ogólnie rzecz biorąc, idealnym rozwiązaniem byłaby jak najmniejsza zmiana sytuacji równowagi ekologicznej lub braku równowagi występującej w przyrodzie..
Ludzkość charakteryzuje się tworzeniem i utrzymywaniem rozległych sztucznych ekosystemów pozbawionych równowagi ekologicznej. W tych ekosystemach składniki biotyczne zostały określone przez ludzi do określonych celów, takich jak produkcja rolna i hodowlana..
Obszary zajmowane przez monokultury rolnicze lub pastwiska dla bydła i obsadzone roślinami należą do najbardziej ekstremalnych przykładów środowisk charakteryzujących się brakiem równowagi ekologicznej, jakie znała planeta.
Nieustanny wzrost populacji ludzkiej wymaga ekspansji sztucznych ekosystemów ze szkodą dla świata przyrody. Dlatego zasugerowano, że konieczne jest ograniczenie tego wzrostu poprzez edukację i dobrowolne planowanie rodziny..
Innymi zalecanymi środkami byłoby ograniczenie marnotrawienia żywności i promowanie spożycia żywności pochodzenia roślinnego zamiast zwierzęcego, ponieważ na jednostkę masy wyprodukowanej żywności rolnictwo wymaga mniej miejsca niż hodowla.
Jeszcze bez komentarzy