Krzysztof Kolumb zmarł w Valladolid w Hiszpanii 20 maja 1506 roku w wieku 55 lat. Jego śmierć nastąpiła po tym, jak pozostawał chory przez ponad osiemnaście miesięcy w Willi Valladolid pod opieką swojej rodziny, za panowania Fernando II z Aragonii i Izabeli I Kastylii (Britannica, The Encyclopædia Britannica, 2007).
Przebywając w Valladolid, Krzysztof Kolumb z niecierpliwością oczekiwał na oficjalne uznanie, pieniądze i przywileje, które zostały mu obiecane. Jeszcze kilka miesięcy przed śmiercią z trudem przeniósł się z Valladolid do Segovii, aby porozmawiać z królem Fernando II, który w tej sprawie głównie unikał..
Po miesiącach agonii i cierpienia, 20 maja 1506 r., Krzysztof Kolumb nagle się pogorszył, a jego synowie Diego i Fernando, jego brat Diego i kilku innych marynarzy byli z nim w Valladolid aż do jego śmierci. W jego imieniu odprawiono mszę, a duch odkrywcy zawierzył się Bogu.
Po pogrzebie, który odbył się w kościele katolickim w Valladolid, w klasztorze Cartuja de Santa María de las Cuevas w Sewilli pochowano ciało Krzysztofa Kolumba. W 1542 r. Zwłoki ekshumowano i przewieziono do Santo Domingo na Karaibach, gdzie pozostawiono je aż do scedowania wyspy na Francuzów w 1790 r. (Minster, 2016)..
W 1790 roku ciało Krzysztofa Kolumba ponownie przeniesiono do Hawany na Kubie. W 1988 roku Hiszpania utraciła kolonię kubańską, a szczątki odkrywcy zostały przeniesione z powrotem do Hiszpanii. Obecnie pozostają w katedrze w Sewilli (dzisiaj, 2006).
Indeks artykułów
Historia Valladolid jest związana z niektórymi z najważniejszych postaci w historii Hiszpanii, w tym z Krzysztofem Kolumbem..
Villa de Valladolid została założona w XI wieku przez hrabiego Pedro Ansúreza, który zbudował kościół Santa María de la Antigua i burmistrza Puente nad rzeką Pisuegra, przekształcając Valladolid w centrum biurokratyczne.
W ciągu następnych dwóch stuleci Villa de Valladolid znacznie się rozrosła, stając się miejscem osadniczym Korony Kastylii. W XIII wieku, dzięki królom Fernando III i Alfonso X, Valladolid przeżył swoje najwspanialsze czasy.
To właśnie w tej willi, w Palacio de los Vivero, Ferdynand II Aragonii i Izabela I Kastylii (monarchowie katoliccy) związali się małżeństwem, aby zjednoczyć dwa z największych królestw tamtych czasów (Britannica, 1998).
To byli ci sami królowie Hiszpanii Fernando i Isabel, którzy sponsorowali podróże Krzysztofa Kolumba do Ameryki (nie wiedząc, że przybył do Ameryki), a później kwestionowali zdrowie psychiczne Krzysztofa Kolumba, gdy był w Valladolid. Odmówili mu oficjalnego uznania, pieniędzy i przywilejów, które zostały mu obiecane przed wyruszeniem w wyprawę.
Mówi się, że Krzysztof Kolumb nie był jedyną ważną osobą w historii Hiszpanii, która zginęła w tej gminie. Miguel de Cervantes spędził również ostatnie lata życia w Valladolid, gdzie nadal można zobaczyć jego dom..
Po śmierci Krzysztofa Kolumba, Valladolid był świadkiem narodzin Felipe II i Felipe III, którzy przenieśli się na dwór Madrytu w XVII wieku, odbierając polityczną władzę Valladolid.
W tym czasie miasto zaczęło podupadać, aw XVIII wieku jego ludność zmniejszyła się o 80%, zachowując zaledwie dwadzieścia tysięcy mieszkańców ze stu tysięcy, którzy niegdyś zamieszkiwali ten obszar..
Valladolid przezwyciężył francuską inwazję w XIX wieku i hiszpańską wojnę domową, przeżywając później spektakularny wzrost gospodarczy dzięki rozwojowi przemysłu samochodowego..
Obecnie Valladolid to nowoczesne miasto z populacją około 400000 mieszkańców, będące stolicą Kastylii i León, największego autonomicznego regionu w Europie (Hiszpania, 2017).
Podczas pobytu Christophera Kolumba w Valladolid Hiszpania została scharakteryzowana jako jeden z najlepiej prosperujących regionów Europy. Bogactwo Valladolid w tamtym czasie nie miało sobie równych, co czyniło je jednym z najbardziej atrakcyjnych miejsc do osiedlania się tam dla najbogatszych kupców na świecie..
W XVI wieku Europa stanęła w obliczu zacofania średniowiecza i chrześcijaństwa, które uznawało ubóstwo za jedną z największych cnót. Z tego powodu bieda była widoczna w kilku regionach, w których posłuchano przesłania kościoła..
Około dziesięć lat po śmierci Krzysztofa Kolumba, dwór Valladolid starał się kontrolować ubóstwo, ograniczając żebraków i najbiedniejszych ludzi do zamieszkiwania w swoich miastach, zakazując im wchodzenia do willi (Moses, 1983)-
Po śmierci Krzysztofa Kolumba w 1550 r. W Valladolid odbyło się wydarzenie znane jako Debata, zdefiniowane jako pierwsza debata moralna w historii Europy na temat praw i traktowania ludzi. Kolonizowani przez kolonizatorów.
Debata w Valladolid była debatą moralną i teologiczną, która omawiała kolonizację obu Ameryk i uzasadniała, że skolonizowani ludzie powinni przejść na katolicyzm, ustanawiając w ten sposób rodzaj relacji, która powinna istnieć między europejskimi kolonizatorami a tubylcami Nowego Świata.
W Valladolid przedstawiono wiele punktów widzenia, które zapewniały istnienie innych niż religia sposobów zbliżania się do rdzennych Amerykanów. Argumentowano, że tubylcy mogą zostać zintegrowani z życiem kolonialnym bez konieczności przymusowego nawracania ich na chrześcijaństwo, nakładania na nich pewnych praw i obowiązków..
Ostatecznym werdyktem debaty w Valladolid było założenie, że rdzenni Amerykanie powinni zostać nawróceni na chrześcijaństwo w celu naprawienia popełnionych przez nich zbrodni przeciwko naturze, takich jak ofiary niewinnych i kanibalizm..
Podkreśla się, że debata ta była moralnym manifestem wokół kwestii związanych ze sprawiedliwością i władzą, jaką mogliby sprawować osadnicy w nowym świecie (Ojibwa, 2011)..
Jeszcze bez komentarzy