ZA egoistyczne Jest osobą, która wierzy, że ma wiele pozytywnych cech, oczekuje od innych podziwu i pozytywnego traktowania; to ludzie, którzy nadmiernie kochają siebie. W ścisłym sensie etymologicznym ego pochodzi z języków łacińskiego i greckiego i oznacza ja. Z drugiej strony latria (również wywodząca się z tych języków) odnosi się do kultu i / lub adoracji. Oznacza to, że egotyzm jest oddawaniem czci i uwielbieniu samego siebie.
Dlatego ludzie egoistyczni to ci, którzy mają dla siebie wysoki szacunek, oczekując, że reakcja innych będzie taka sama. W tym miejscu należy zauważyć, że osoba egoistyczna to nie to samo, co osoba o dobrej samoocenie. Są to różne koncepcje i zobaczymy to później.
Na patologicznym krańcu egotyzmu znajdujemy narcystyczne zaburzenie osobowości. To ludzie przejawiający dominujący wzorzec wielkości, wykazujący potrzebę podziwu ze strony innych, a ponadto wyraźny brak empatii. To zaburzenie jest bardzo niepełnosprawne dla ludzi, którzy na nie cierpią, ponieważ wywoływana przez nie afektacja występuje zarówno osobiście, jak i społecznie..
Każdy może przez całe życie cierpieć z powodu pewnych zachowań lub skłonności do egoizmu w określonych momentach lub w określonych sytuacjach. Problem jest realny, gdy stają się one chroniczne, kształtując w ten sposób osobowość jednostki i powodując wielki upadek jej relacji społecznych.
Tego typu ludzie zwykle budzą odrzucenie społeczne, a tym samym widzą, jak ich sieci wsparcia zanikają. Chociaż należy zauważyć, że różne bardzo istotne postacie historyczne zostały opisane jako osoby ze skłonnością do egoizmu, takie jak Iósif Stalin i Napoleon Bonaparte.
Z drugiej strony należy podkreślić fakt, że wiele z tych osób, które mają cechy egoizmu, nie jest identyfikowanych jako takie przez otaczające ich osoby, ani nie są w stanie zidentyfikować tej serii charakterystycznych zachowań..
W rzeczywistości ludzie, którzy znajdują się w bliskim kręgu egomaniaka, mogą wykazywać pomocne, a nawet uległe zachowania..
Istnieje kilka wyjaśnień, które mówią nam o pochodzeniu egoizmu i niewątpliwie będą się one różnić w zależności od osoby i jej kontekstu.
Jedno z tych wyjaśnień głosi, że tego typu zachowania i zachowania egocentryczne są odpowiedzią na styl edukacyjny, jaki dana osoba otrzymała od wczesnego dzieciństwa..
Zwykle rodzice i opiekunowie osób, u których ten typ osobowości rozwinie się później, przyjęli styl wychowawczy oparty na nadopiekuńczości i narzuceniach. Brak ograniczeń i zaszczepianie uczuć, takich jak duma i arogancja, są również powszechne..
W odniesieniu do tej teorii dostrzegamy, że egotyzm jest rodzajem mechanizmu ostrzegawczego dla ludzi, którzy nie mają zaspokojonych potrzeb emocjonalnych lub afektywnych. Może nawet wystąpić choroba psychiczna.
Teorie społeczne wskazują, że egotyzm można rozumieć jako odzwierciedlenie społeczeństwa, w którym żyjemy, w którym wynagradzane jest wszystko, co materialne, a osiągnięcia są stale mierzone, od początku rozwoju jednostek..
Pewne jest to, że egotyzm skłania się ku indywidualizmowi i fakt ten jest bardzo obecny we współczesnych kulturach, które coraz częściej dążą do większej samotności. Być może mechanizm ten nie wyjaśnia zachowania ludzi egoistycznych, ale utrzymuje całą tę serię zachowań i postaw wobec życia.
Osoby o cechach egoistycznych mogą, ale nie muszą, mieć udane życie. Nawet jeśli twoje życie nie jest takie, będziesz ciągle gonił za nowymi celami i za nowymi celami. To, co kryje się za tym całym zachowaniem, to potrzeba aprobaty ze strony innych i ciągłe żądanie uwagi, której wymagają.
Jeśli te osobowości nie są odpowiednio zarządzane, mogą prowadzić do poważnych zaburzeń psychicznych, takich jak narcystyczne zaburzenia osobowości, epizody depresji, a nawet mogą wystąpić przypadki uzależnienia od substancji z dodatkowymi organicznymi afektami, które pociągają za sobą..
Osoba egoistyczna mogła rozwinąć ten wzorzec zachowań w wyniku choroby psychicznej, więc w niektórych przypadkach może być trudno dostrzec, co poprzedza, jeśli choroba lub sposób działania.
Fakt ten może przynieść ogromne konflikty z innymi, gdy chcą narzucić własne kryteria, niezależnie od tego, co myślą lub czują inni. W ten sposób wykrywane są niskie poziomy lub brak empatii.
Ponadto utożsamiają brak zaangażowania ze stratą. Oznacza to, że jeśli ktoś nie zachowuje się w sposób „właściwy” dla niego, osoby tego typu czują, że druga osoba nie wypełnia zobowiązania społecznego nabytego w związku..
W ten sam sposób, w jaki nie chcesz, aby inni postępowali wbrew twojemu, tak egoistyczni ludzie nie mogą znieść sprzeciwu.
Charakterystyczne dla osób ze skłonnością do egoizmu jest to, że na każdym spotkaniu towarzyskim lub rozmowie, czy to w czasie wolnym, czy w pracy, muszą być w centrum uwagi, a ponadto muszą być podziwiani przez resztę.
To jest mechanizm, którego używają do weryfikacji siebie. Kiedy czują, że są traktowani z zainteresowaniem i wadze, widzą wzmocnioną swoją pozycję i sposób działania.
W odniesieniu do poprzedniego punktu często zdarza się również, że ludzie egocentryczni mają tendencję do tworzenia silniejszych więzi przywiązania z osobami, które wzmacniają ich wizerunek ludzi sukcesu.
Ponadto unikają kontaktu z ludźmi, którzy się z nimi konfrontują lub kwestionują to, czym się chwalą..
Potrzebują uznania za wszystko, co robią, nieustannie potrzebują aprobaty. Muszą karmić swoje ego pochwałami innych. Komplementami i uznaniem społecznym nadrabia niski poziom samooceny, jaki prezentują.
Jak widzieliśmy na wstępie postu, na skraju przeciwnym niż egotyzm, znajdujemy ludzi o wysokiej samoocenie. Główna różnica polega na tym, że nie potrzebują uznania społecznego.
Są zadowoleni z siebie, z tego, co mają, z własnego sposobu bycia i relacji. Osoby o wysokiej samoocenie nie potrzebują społecznego uznania, aby czuć się dobrze lub wzmacniać swój własny wizerunek.
Muszą czuć, że ich zarobki są większe niż innych, a ich majątek jest lepszy. Jak widzimy z tymi wszystkimi cechami, dla nich bardzo ważne jest, aby czuć się ponad innymi, a dzieje się to również w przypadku zarobków i majątku..
Nie wspierając bycia prześcignionymi przez innych, zawsze mierzą siebie i porównują się z resztą. Ten fakt, ciągłe porównywanie się, może wywołać u nich wielki niepokój i frustrację, gdy nie czują się ponad innymi..
Ponadto, kiedy się złoszczą, przyjmują przesadną, udawaną postawę i są znacznie silniejsi niż sytuacja, na którą naprawdę zasługuje..
Po raz kolejny widzimy niski poziom empatii lub jej brak. Osoba o cechach egocentryzmu, jeśli sytuacja tego wymaga, będzie poniżać i deptać bliskich, aby osiągnąć cel, który sobie zaproponował..
Bycie przyjacielem lub partnerem kogoś, kto nieustannie mierzy siebie i potrzebuje ciągłego wzmacniania, męczy, wyczerpuje i osłabia więź.
Osoby egocentryczne często zapominają, że relacje społeczne, podobnie jak przyjaźń, są procesami dwukierunkowymi i że aby je zachować, muszą okazywać zainteresowanie i wsparcie dla otaczających ich osób.
Pomimo faktu, że są to ludzie, którzy mają dobre umiejętności społeczne, zwykle są postrzegani jako samotni z powodu całego odrzucenia społecznego, które generują, i zostało to wcześniej skomentowane.
Oznacza to, że zamiast pokazywać swoje wady, mają tendencję do identyfikowania ich na innych i projekcji na innych..
Na przykład, jeśli czują, że są sami, zaatakują kogoś, zwykle najsłabszego, oskarżając go o bycie osobą z niewielką liczbą związków..
Ten powód jest kolejnym dodanym do problemów, jakie mają w realizacji stosunków społecznych.
Oznacza to, że starają się połączyć z kimś, aby osiągnąć cel, uzyskać potrzebne im wsparcie. Dlatego te relacje są zwykle powierzchowne i charakteryzują się wyraźnym brakiem emocjonalności..
Ze względu na ich skłonność do zniekształcania rzeczywistości, aby przybliżyć ją do tego, co naprawdę chcą, a nie do tego, co faktycznie się dzieje, mogą mieć problemy z przeprowadzeniem racjonalnej analizy sytuacji..
Mają tak wyidealizowany obraz siebie, że nie są w stanie słuchać swoich słabości, ponieważ nie akceptują tego, co mogą im powiedzieć inni.
Dla tego typu ludzi ważne jest, aby popisywać się i chwalić wszystkimi swoimi osiągnięciami. Pokazując wszystkie swoje dobra materialne, wzmacniają swój osobisty wizerunek i status społeczny..
W rzeczywistości tematy, o których czują się najbardziej komfortowo, to te związane z dobrami materialnymi i pieniędzmi..
Czują się dobrze, wywołując w swoich bliskich związkach i kręgach uczucia takie jak zazdrość i zazdrość. W ten sposób, wyzwalając tego typu uczucia, widzą, że ich idea wyższości nad resztą jest wzmocniona, kształtując ich samoocenę..
Czują się wyjątkowymi ludźmi iz tego powodu nie są rozumiani przez resztę. Jedynymi ludźmi, którzy mogliby je zrozumieć, są ci, którzy są na tym samym poziomie lub mają ten sam status.
Pojawia się osobowość ludzi egoistycznych, przypuszcza, że są w problemie lub jest impulsem do osiągnięcia wszystkich proponowanych celów. Prawda jest taka, że za każdym razem, gdy mówimy w dziedzinie psychologii, wszystko to będzie zależeć od osoby i sposobu, w jaki sobie z tym poradzi.
Mogą zdarzyć się przypadki, jak w przypadku sławnych i odnoszących sukcesy ludzi, że posiadanie pewnych cech egocentryzmu będzie impulsem do ciągłego odnawiania się i walki o utrzymanie przewagi. Fakt ten przypomina menedżerom i pracownikom firm, którzy są zaangażowani w innowacje i wkładają w to całą swoją pracę.
Z drugiej strony możemy znaleźć ludzi, którzy naprawdę mają problem. Że są sami ze względu na sposób działania i że ich skłonność do egoizmu nie jest impulsem, ale barierą w relacjach społecznych.
Dlatego jasne jest, że w takich przypadkach ważna jest praca psychologa. Osoby z tego typu zachowaniami wymagają wsparcia w prawidłowym zarządzaniu emocjami, a także treningu umiejętności społecznych, aby skutecznie prowadzić relacje..
Bardzo ważne jest również, aby zmienić sposób postrzegania siebie i postrzegać siebie w prawdziwy sposób, a nie za pomocą bombastycznego obrazu siebie..
Podobnie psycholog musi zająć się wszystkimi zaburzeniami i współistniejącymi cechami, które mogą się pojawić.
Jeszcze bez komentarzy