Plik Zjawisko El Niño to wyjątkowy wzrost temperatury wód środkowego i wschodniego Pacyfiku u wybrzeży peruwiańskich. Jest to zjawisko klimatyczne, będące wynikiem interakcji hydrosfery i atmosfery, które powoduje poważne zaburzenia równowagi.
To zjawisko pogodowe występuje z nieregularną częstotliwością, wahającą się od 1 do 6 lat, rozwijając się w okresie od 8 do 13 miesięcy. Nazwę nadali jej peruwiańscy rybacy, nawiązując do Dzieciątka Jezus, ponieważ największe natężenie osiąga w okresie Bożego Narodzenia.
Został również nazwany ciepłą fazą oscylacji południowej ze względu na zmiany ciśnienia atmosferycznego na południowym podzwrotnikowym Pacyfiku. Wspólnie określa się to jako zjawisko El Niño-Southern Oscillation (ENSO)..
Klimat Ziemi jest złożonym systemem, dlatego konsekwencje zjawiska El Niño znajdują odzwierciedlenie w różnych miejscach na naszej planecie. Generalnie powoduje wyjątkowo duże opady na obszarach bliskich zjawisku oraz dotkliwe susze na innych obszarach..
Istnieje wiedza o zjawisku El Niño od XVI wieku, po wydarzeniach sklasyfikowanych jako bardzo silne od co najmniej 10 lat. Pierwsze zjawisko bardzo silnego dziecka wystąpiło w 1578 roku, a ostatnio w latach 1877-1878, 1982-1983 i 1997-1998..
Indeks artykułów
Jest wynikiem wzajemnych powiązań kilku zjawisk, które obejmują równikowe prądy pływowe, osłabienie upwellingu i komórki Walkera..
Zwykle w subtropikalnym Oceanie Spokojnym rotacja Ziemi popycha pasaty z południowego wschodu na północny zachód (efekt Coreolis). Wiatry te generują prądy oceaniczne ze wschodu na zachód, które są następnie kierowane na południe.
Wiatry te, docierając do zachodniego Pacyfiku z cieplejszymi wodami, wznoszą się, a para wodna, którą niosą, kondensuje się i wytrąca. Po wyschnięciu powracają na wschód, w kierunku Ameryki Południowej, tworząc w tym cyklu komórkę Walkera.
Prąd morski, który płynie z południowego zachodu na wschód, ma grubsze zimne wody i zderza się z wybrzeżem Ameryki Południowej, porusza się w kierunku południowo-północnym (prąd Humboldta lub peruwiański). Na wysokości peruwiańskiego wybrzeża prąd głębokich zimnych wód zderza się z platformą kontynentalną i unosi się.
Wody te są zimne i obniżają temperaturę powierzchni o 7–8 ° C, oprócz dostarczania składników odżywczych z dna morskiego. Zjawisko to znane jest jako upwelling wód morskich lub upwelling..
To determinuje nierównowagę temperatury wody między zachodnim a wschodnim Pacyfikiem. Na zachodzie wody są cieplejsze, z temperaturami wyższymi niż 30 ºC, a na wschodzie zimniejsze, między 17 a 19 ºC..
Ponadto wysokie ciśnienia generowane są na wschodzie, a niskie na zachodzie, określając siłę pasatowate..
Występowanie zjawiska El Niño powoduje zerwanie regularnej nierównowagi między zachodnim a wschodnim Pacyfikiem. Wynika to z niezwykłego ocieplenia wód powierzchniowych (pierwsze 100 m) na środkowym i wschodnim Pacyfiku u wybrzeży peruwiańskich..
Jedną z przyczyn tego zjawiska jest zmiana równikowych prądów pływowych, które transportują większą ilość ciepłej wody z Panamy do Peru. Te ciepłe wody nakładają się na zimne wody Prądu Humboldta, osłabiając głębokie wychodnie zimnej wody..
Obecnie efekt globalnego ocieplenia jest dodawany ze względu na wzrost efektu cieplarnianego, ze względu na antropiczną emisję gazów, które go sprzyjają. Wzrost średniej temperatury planety wpływa również na temperatury oceanów.
Podobnie topnienie lodu na Antarktydzie powoduje dodanie wody i wpływa na prąd Humboldta..
Wszystkie te czynniki powodują nagrzewanie się wód powierzchniowych wschodniego Pacyfiku, zmieniając normalny wzór termokliny o temperaturze 20 ° C. Jest to wyimaginowana linia, która oddziela ciepłe wody od zimnych w zależności od głębokości.
Ogólnie rzecz biorąc, na zachodnim Pacyfiku wody są cieplejsze nawet głębiej, podczas gdy na wschodzie wody są zimne. Podczas zjawiska El Niño termoklina o temperaturze 20 ° C osiąga równowagę, która jest prawie symetryczna między Zachodem a Wschodem, dlatego w obu regionach występują ciepłe wody powierzchniowe..
Gdy wody powierzchniowe we wschodnim Pacyfiku są ogrzewane przez dopływy z północy, powietrze nad morzem nagrzewa się i unosi. Powoduje to powstanie obszaru o niskim ciśnieniu atmosferycznym, co osłabia pasaty wiejące z tego obszaru na zachód..
To właśnie te wiatry regularnie przenoszą gorące wody powierzchniowe na zachód (Indonezja), więc gdy osłabiają się, tworzy się strefa spokoju, a woda jeszcze bardziej się nagrzewa..
W normalnych warunkach wysokie temperatury wody na zachodnim Pacyfiku powodują rozszerzenie wody, zwiększając jej poziom. Innymi słowy, poziom wody na zachodnim Pacyfiku jest wyższy niż na wybrzeżach Ameryki Południowej, o około 60 cm wyższy..
Ponieważ termoklina zostaje zmieniona przez ocieplenie wód wschodniego Pacyfiku, poziom wody w tym obszarze podnosi się. To, wraz z osłabieniem pasatów, powoduje, że część ciepłych wód z zachodu przesuwa się na wschód.
Dlatego fale wodne są wytwarzane w kierunku zachód-wschód, nazywane falami Kelvina. To z kolei przyczynia się do dalszego wzrostu temperatury wody we wschodnim Pacyfiku..
Wybrzeża peruwiańskie należą do najbogatszych łowisk na świecie, związanych z wychodniami zimnych wód. Prąd Humboldta lub peruwiański ciągnie zimne wody z bieguna południowego na równik.
Podobnie podnoszące się prądy głębokich zimnych wód zwiększają ilość składników odżywczych osadzających się na dnie morskim. Z tego powodu powierzchowne warstwy są wzbogacone w składniki odżywcze, które sprzyjają pojawianiu się dużych ławic ryb..
Na tych obszarach następuje ocieplenie wód w tym rejonie, a zatem efekt wypływu wód głębinowych słabnie. To z kolei zmniejsza podaż żywności, a ławice oddalają się od tego obszaru, co wpływa na rybołówstwo..
Ocieplenie się wód wschodniego Pacyfiku u wybrzeży peruwiańskich powoduje wzrost ewapotranspiracji na tym obszarze. To z kolei powoduje wzrost ilości i intensywności opadów..
Wyjątkowo obfite opady deszczu powodują osunięcia ziemi i powodzie, w wyniku których dochodzi nawet do śmierci ludzi i zwierząt. W ten sam sposób wpływa to na dzikie rośliny i uprawy oraz infrastrukturę, taką jak drogi i budynki..
Na niektórych obszarach nadmiar wyjątkowych opadów jako konsekwencja zjawiska El Niño zmniejsza skutki susz. Przynosi to korzyści dla rolnictwa i dostępności wody pitnej..
Nadmierne deszcze i powodzie sprzyjają wybuchom niektórych chorób, takich jak między innymi cholera i biegunka.
Wyjątkowa susza występuje w niektórych regionach, na przykład w Australii i Indiach. Oznacza to również utratę plonów, źródeł wody pitnej, zwiększone pustynnienie i występowanie pożarów..
Ustalono korelację między zjawiskiem El Niño a wzrostem częstotliwości pożarów lasów i ich intensywnością. Jest to związane z poważnymi suszami wywołanymi przez to zjawisko klimatyczne w niektórych regionach..
Ogrzewająca się woda rozszerza się, a zatem poziom morza na wschodnim Pacyfiku rośnie w porównaniu z pozostałą częścią oceanu. Podczas El Niño w 1997 roku poziom morza w strefie równikowej wzrósł do 32 cm.
Temperatura wody w oceanie może wzrosnąć do 2ºC powyżej normalnych wartości maksymalnych. Wpływa to między innymi negatywnie na przetrwanie raf koralowych, zwłaszcza na Oceanie Spokojnym..
Działalność rolnicza i hodowlana należą do najbardziej dotkniętych występowaniem El Niño, biorąc pod uwagę zależność od cyklicznych czynników tej działalności. Uprawy i zwierzęta są dotknięte zarówno niedoborem, jak i nadmiarem wody, w zależności od przypadku..
Powoduje to utratę plonów z powodu opóźnionych opadów lub ulewnych deszczy, które zmieniają kwitnienie lub zapylanie..
Z drugiej strony ulewne deszcze prowokują wciąganie wierzchniej warstwy gleby, powodując jej erozję i utratę..
To zjawisko klimatyczne powoduje poważne straty gospodarcze w kilku krajach, ale może przynieść korzyści w innych. W pierwszym przypadku powodzie i osuwiska powodują zniszczenie ciągów komunikacyjnych i infrastruktury.
W ten sam sposób narastają problemy zdrowotne związane z tymi katastrofami oraz nawrotem epidemii i chorób. Utrata plonów wiąże się również z poważnymi stratami ekonomicznymi, co z kolei wpływa na wzrost cen produktów..
Na przykład susza implikuje spadek produkcji mleka, determinując wzrost ceny mleka i jego pochodnych. Z drugiej strony w niektórych regionach, które korzystają z większych zasobów wody, pobudza się działalność rolnicza.
Zjawisko El Niño może przynieść pewne korzyści związane ze zmianami różnych czynników na poziomie lokalnym. Na przykład dla niektórych obszarów oznacza wzrost podaży wody, co pociąga za sobą korzystne konsekwencje..
Istnieją również choroby i szkodniki, które mogą zmniejszyć częstość występowania poprzez zmniejszenie lub zwiększenie wilgotności..
Na niektórych obszarach, na których często występują susze, zjawisko El Niño może powodować nadmierne deszcze, które przynoszą korzyści rolnictwu i hodowli. Podobnie, zmniejszone warstwy wodonośne są ponownie ładowane przez ten nieoczekiwany dopływ wody..
Rozwój chorób i szkodników zależy od pewnych czynników środowiskowych, takich jak wilgotność, temperatura i inne. W taki sposób, że zmiana tych czynników może powodować zarówno wzrost, jak i spadek ich występowania..
W wyniku Dziecka mogą się poprawić warunki klimatyczne dla ludzi Na przykład mniej rygorystyczne i bardziej wilgotne zimy, jak to ma miejsce w niektórych rejonach Stanów Zjednoczonych, implikują oszczędności na ogrzewaniu w tym kraju.
Podobnie deszcze, które przerywają długotrwałą suszę, jak to miało miejsce w Kalifornii z dzieckiem w 2015 roku, promując rolnictwo.
Ogólnie rzecz biorąc, to zjawisko klimatyczne stwarza wiele niekorzystnych skutków dla ludzi, zwłaszcza dlatego, że występuje nieregularnie. To determinuje trudność dostosowania działalności człowieka do ich występowania, zwłaszcza na polu rolnym i hodowlanym..
Wśród wad, jakie pociąga za sobą dziecko, są straty ekonomiczne, wzrost cen żywności, zwiększona liczba chorób i utrata źródeł wody.
W większości regionów zjawisko El Niño negatywnie zmienia regionalne wzorce pogodowe. Tak jest w przypadku susz w północnej Ameryce Południowej, Afryce, Australii i Indiach oraz nasilenia huraganów na Pacyfiku..
Zjawisko El Niño jest znane od XVI wieku, w tym wystąpienie zdarzenia sklasyfikowanego jako bardzo silne w 1578 r. Jak opisano w dokumencie „Probanzas de indios y Hiszpanie w związku z katastrofalnymi deszczami z 1578 r. W Corregimientos of Trujillo i Fury” ".
Od tego czasu miało miejsce co najmniej 10 wydarzeń sklasyfikowanych jako bardzo silne, przy czym te z lat 1877-1878, 1982-1983 i 1997-1998 były wyjątkowo silne. W tym stuleciu wydarzenie El Niño w latach 2015-2016 również osiągnęło znaczną intensywność.
Dane uzyskane z informacji paleoklimatycznych i zapisów aktualnych warunków pokazują, że wydarzenia związane ze zjawiskiem El Niño stały się bardziej wyraźne w ciągu ostatnich 30 lat..
Peru odczuwa poważne konsekwencje tego zjawiska klimatycznego, ze względu na wzrost ilości i intensywności opadów. Powoduje to częste i niszczycielskie osuwiska i powodzie ze stratami ludzkimi i ekonomicznymi.
Peruwiański przemysł rybny został poważnie dotknięty podczas El Niño w latach 1972-1973 i prawie upadł. Podczas gdy w latach 1982-1983 i 1997-1998 poniosła straty ekonomiczne przekraczające 3 000 mln dolarów w każdym okresie..
Pozytywnie, wzrost wilgotności sprzyja regeneracji przybrzeżnych lasów na północy kraju.
Ekwador, położony na północ od Peru, odczuwa podobne skutki zjawiska El Niño, czyli znacznego wzrostu opadów. Wystarczy zaznaczyć, że średnie opady w Ekwadorze to około 1000 do 1200 mm rocznie, podczas gdy w latach Niño podwajają się.
Nawet przy bardzo silnych zdarzeniach El Niño, takich jak 1982-1983, roczne opady prawie potroiły się (3500 mm). W zdarzeniach zaliczanych do ekstremalnie silnych (1982-1983 i 1997-1998) średnia temperatura oceanu na wybrzeżach Ekwadoru sięgała 35 ºC..
W tym okresie El Niño katastrofy społeczno-naturalne wynikające z ulewnych deszczy i spowodowanych osuwiskami były znaczne. Z drugiej strony wzrost temperatury oceanu wpływa również na działalność połowową, podobnie jak ma to miejsce w przypadku sąsiedniego Peru..
Kolumbia znajduje się w północno-zachodniej Ameryce Południowej, na obszarze, na którym zjawisko El Niño powoduje susze. Te susze są na ogół bardzo dotkliwe, nawet przy umiarkowanym zdarzeniu El Niño..
W przypadku silnych wydarzeń, takich jak lata 2015-2016, konsekwencje są poważne, powodując redukcję nawet o 60% opadów. Między innymi można wymienić drastyczny spadek przepływu rzek w latach 2015-2016, poważnie ucierpiały Cali, Manzanares i Combeima..
Kolejnym problemem, który nasila się podczas wystąpienia zjawiska El Niño w Kolumbii, są pożary lasów. Na przykład prawie 3000 pożarów lasów miało miejsce na chronionych obszarach przyrodniczych departamentów Magdalena i Urabá w latach 2015-2016..
Głównym szkodnikiem upraw kawy w kraju jest chrząszcz zwany omacnicą (Hypothenemus hampei). Stwierdzono, że częstość jego występowania wzrasta po ekstremalnych suszach spowodowanych zjawiskiem El Niño..
W Wenezueli zjawisko El Niño powoduje dotkliwe susze, które wpływają na całą jej powierzchnię. W związku z tym następuje spadek upraw rolnych i produkcji zwierzęcej.
Największy wpływ ma jednak na produkcję energii elektrycznej pozyskiwanej przez elektrownie wodne. Dlatego szczególnie intensywna susza generowana przez El Niño powoduje znaczny spadek dostaw energii elektrycznej.
Ten negatywny efekt był szczególnie wyraźny w El Niño 2015-2016, kiedy poziom zbiorników osiągnął historyczne najniższe wartości. Konsekwencją tego był silny kryzys w dostawach energii elektrycznej do kraju, który wpłynął na aspekty gospodarcze i społeczne..
W Meksyku zjawisko El Niño powoduje bardziej deszczowe zimy i bardziej suche lata, przy czym to ostatnie jest najbardziej problematyczne. Ponad 50% terytorium Meksyku jest jałowe lub półpustynne i boryka się z poważnymi problemami pustynnienia.
Poważne zagrożenie dla tego kraju stanowią okresy suszy wywołane efektem El Niño. Ogólnie rzecz biorąc, istnieje duża nierównowaga w reżimie opadów w Meksyku w latach ze zjawiskiem El Niño.
Podczas tych zimowych opadów deszcze znacznie zmniejszają się na południu kraju, a nasilają się na północy. Wpływają również na temperatury, powodując chłodniejsze zimy i cieplejsze lata..
El Niño w latach 1997-1998 było szczególnie silne w Meksyku, powodując przedłużającą się i dotkliwą suszę, zmniejszając opady nawet o 50%. Szczególnie w północnych stanach Meksyku El Niño z tamtych lat zmuszony do ogłoszenia stanu katastrofy z powodu susz.
Z drugiej strony w Meksyku wzrasta również liczba pożarów lasów w okresach zjawiska El Niño. Silne lata w wyniku tego zjawiska nasilają się wraz ze wzrostem występowania promieniowania słonecznego na skutek spadku zachmurzenia..
Innym skutkiem działania Niño na terytorium Meksyku jest wzrost siły pasatowych wiatrów na jego terytorium. To z kolei spowalnia napływ wilgoci wzdłuż meksykańskiego wybrzeża Pacyfiku, zmniejszając opady orograficzne w tych regionach..
Jeszcze bez komentarzy