Plik eliminacja jelitowa Jest to proces, w którym podczas trawienia wydalane są z organizmu odpady żywnościowe; To ostatnie ogniwo w łańcuchu procesów zachodzących przez układ pokarmowy. Osoby muszą przywrócić lub spełnić minimalne wymagania metaboliczne i energetyczne, aby przeprowadzić swoje procesy fizjologiczne.
Ten proces odbudowy odbywa się głównie poprzez dietę; to znaczy karmienie. Rozpoczęcie karmienia to pierwszy etap procesu trawienia, w którym opisane są kolejne i logiczne etapy, takie jak: połykanie, trawienie, wchłanianie, asymilacja i wydalanie.
Znaczenie znajomości fizjologii i anatomii właściwych procesowi jelitowej eliminacji polega na tym, że z jego modyfikacją wiążą się liczne procesy patologiczne, a zatem rozpoznanie jednostek klinicznych może być pomocne lub opierać się na rozpoznaniu ich zmian..
Układ pokarmowy składa się z szeregu struktur pochodzących z endodermy embrionalnej. Każdy z nich odgrywa rolę w procesie trawienia i dominującą aktywność. Na przykład jelito cienkie charakteryzuje się narządem, którego dominującą funkcją jest wchłanianie różnych składników odżywczych.
Jeśli chodzi o wydalanie z jelit, częścią układu pokarmowego, która jest z tym ściśle związana, jest jelito grube.
Jelito grube, podobnie jak większość układu pokarmowego, ma w swojej budowie 4 warstwy, od wewnątrz na zewnątrz, określane jako błony śluzowe, podśluzowe, mięśniowe i surowicze.
Główną różnicą w stosunku do jelita cienkiego jest to, że jelito grube nie ma kosmków ani zastawek podstępnych, ale z drugiej strony ma dużą liczbę gruczołów Lieberkuhna.
Rozpoczyna się w zastawce krętniczo-kątniczej i od ślepej uliczki jelitowej zwanej również jelita ślepego - jego przybliżona długość waha się od 1,20 m do 1,60 m..
Jest podzielony na różne części, które są podzielone w następujący sposób: okrężnica wstępująca, okrężnica poprzeczna, okrężnica zstępująca i okrężnica esicy, która kończy się w górnej części odbytnicy..
Krótko mówiąc, proces trawienia składa się z różnych etapów lub faz. Początkowe etapy obejmują spożycie produktów roślinnych lub zwierzęcych, a następnie ekstrakcję niezbędnych składników odżywczych i substancji z tych produktów..
Później następuje utylizacja wszystkiego, co nie jest użyteczne lub może spowodować jakieś uszkodzenie organizmu; ta ostatnia jest znana jako eliminacja jelitowa.
Dominująca funkcja wydalania jelitowego polega na dwóch dobrze opisanych procesach fizjologicznych: ruchliwości jelit, znanej również jako perystaltyka; i wchłanianie nie tyle składników odżywczych, ile wody i sodu.
Perystaltyka składa się z mimowolnych ruchów skurczowych i relaksacyjnych ścian jelita, które sprzyjają ruchowi zawartości narządu.
Warstwa mięśniowa jelita ma podłużne i okrągłe włókna mięśniowe, które są połączone elektrycznie przez rozszczepione mostki międzykomórkowe..
Te włókna mięśniowe kurczą się w odpowiedzi na propagację powolnych, prawie ciągłych fal elektrycznych. Z kolei te fale dzielą się na powolne i jodełkowe.
Wolne fale prawie całkowicie i stale kontrolują motorykę przewodu pokarmowego, ale mają tę szczególną cechę, że same nie wyzwalają potencjałów czynnościowych, ale raczej depolaryzują błonę w spoczynku..
Fale szczytowe, znane również jako potencjały szczytowe, są prawdziwymi potencjałami czynnościowymi, które są generowane w odpowiedzi na zmiany w błonie przez zmianę spoczynkowych potencjałów błony..
Aby nastąpił skurcz, depolaryzacja powoduje otwarcie kanałów wapniowo-sodowych, w przeciwieństwie do innych typów włókien nerwowych, w których otwierają się szybkie kanały sodowe.
W przypadku jelita kanały wapniowo-sodowe otwierają się powoli i długotrwale, co wyjaśnia długi czas trwania potencjału czynnościowego oraz występowanie powolnych i tonizujących skurczów. Cały ten układ ruchowy jest sterowany przez autonomiczny układ nerwowy..
Są to wszystkie techniki, których ostatecznym celem jest promocja wydalania kału. Oto niektóre z nich:
W kontekście wydalania jelitowego istnieją różne patologie, które mogą zmieniać procesy fizjologiczne właściwe dla wydalania, a zatem wyrażać jego objawy w postaci zmiany częstotliwości, jakości, ilości lub skupisk stolca. Do najważniejszych patologii należą:
Definiuje się go według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) jako wzrost częstości ewakuacji w tempie ponad 3 razy dziennie oraz spadek konsystencji stolca.
W zależności od czasu trwania, klasyfikuje się go jako ostry lub przewlekły zespół biegunkowy, a jego etiologia waha się od infekcji wirusowych po bardziej złożone stany, takie jak choroba Leśniowskiego-Crohna..
Antyteza biegunki obejmuje w swojej definicji zmniejszenie częstotliwości wypróżnień. Może się to również wiązać ze zmianami w jego konsystencji.
Jego etiologia jest również wieloczynnikowa; u dorosłych najczęstszą przyczyną są zaparcia czynnościowe.
Jest to zespół charakteryzujący się trudnością lub niemożnością wchłaniania niektórych składników odżywczych, co generuje ich deficyt w organizmie.
Jedną z najczęstszych przyczyn jest celiakia, której jednym z jej objawów jest przypisywana obecność tłuszczu w stolcu lub stolce tłuszczowe..
Jeszcze bez komentarzy