Plik Eon proterozoiczny jest to jedna ze skal geologicznych, które tworzą prekambryjczyk. Występuje od 2,5 miliarda lat temu do 542 milionów lat temu. Był to czas wielu doniosłych zmian, ważnych dla ewolucji planety.
Wśród nich można wymienić: pojawienie się pierwszych organizmów fotosyntetyzujących oraz wzrost zawartości tlenu w atmosferze. Krótko mówiąc, w tym eonie planeta przeszła pierwsze zmiany, które przygotowały ją na miejsce nadające się do zamieszkania..
Z geologicznego punktu widzenia, w tym eonie powstały pewne struktury, które były punktem wyjścia do powstania tego, co później stało się znane jako superkontynent Pangaea..
Ten eon był czasem przejścia z planety, którą ze względu na swoje warunki można uznać za wrogą, do takiej, na której stopniowo możliwe było osiedlenie się i rozwój życia..
Indeks artykułów
Badacze z tego obszaru ustalili, że kratony są „rdzeniami” kontynentów. Oznacza to, że kratony są pierwszymi konstrukcjami, z których powstały szelfy kontynentalne..
Składają się z archaicznych skał, których starożytność sięga od 570 milionów lat do 3,5 giga lat.
Główną cechą kratonów jest to, że od tysięcy lat nie uległy one żadnemu rodzajowi pęknięć ani odkształceń, są więc najbardziej stabilnymi miejscami w skorupie ziemskiej..
Niektóre z najbardziej znanych kratonów na naszej planecie to: Tarcza Gujany w Ameryce Południowej, Tarcza Syberyjska, Tarcza Australijska i Tarcza Skandynawska.
Stromatolity to struktury tworzone przez mikroorganizmy, w szczególności cyjanobakterie, oprócz węglanu wapnia (CaCO3) wytrącił się. Stwierdzono również, że w stromatolitach występują nie tylko sinice, ale mogą też występować inne organizmy, takie jak między innymi grzyby, owady, krasnorosty..
Stromatolity to niezwykle ważne zapisy geologiczne w badaniach życia na planecie. Dzieje się tak dlatego, że przede wszystkim stanowią one pierwszy zapis życia na Ziemi (najstarsze mają 3,5 miliarda lat).
Podobnie stromatolity dostarczają dowodów na to, że już w tej starożytnej epoce zachodziły tak zwane cykle biogeochemiczne, przynajmniej cykl węglowy..
Podobnie stromatolity były bardzo pomocne w dziedzinie paleontologii jako wskaźniki. Oznacza to, że zgodnie z przeprowadzonymi badaniami powstają one w określonych warunkach środowiskowych..
Z tego powodu możliwe było przewidzenie cech, które dany region miał w określonym czasie, tylko na podstawie analizy znalezionych tam stromatolitów..
Struktury te wytwarzają śluzowatą matrycę, w której osadzają się osady i węglan wapnia. Mają pewną aktywność fotosyntetyczną, więc uwalniają tlen do atmosfery
Jedną z najważniejszych i reprezentatywnych cech epoki proterozoicznej jest znaczny wzrost stężenia tlenu atmosferycznego.
W erze proterozoicznej nastąpiła duża aktywność biologiczna, co skutkowało większą dostępnością tlenu atmosferycznego. Teraz, jeśli chodzi o pierwiastek tlenu, miały miejsce różne wydarzenia, które były kamieniami milowymi tej epoki.
Należy wspomnieć, że tlen atmosferyczny nie osiągnął znaczącego poziomu, dopóki nie zostały zaspokojone tzw. Pochłaniacze chemiczne, wśród których najważniejszym było żelazo..
Wraz ze wzrostem stężenia tlenu w atmosferze zwiększała się również pasmowa depozycja żelaza. To z kolei pomogło usunąć wolny tlen, ponieważ reagował z żelazem, tworząc tlenek żelaza (FedwaLUB3), spadając jako hematyt na dno morskie.
Po napełnieniu tych zbiorników chemicznych aktywność biologiczna trwała, w tym fotosynteza, więc tlen atmosferyczny nadal wzrastał. Dzieje się tak, ponieważ nie był używany przez zlewozmywaki, ponieważ były całkowicie pełne..
Było to wydarzenie o wielkim znaczeniu i znaczeniu. Obejmuje szereg wydarzeń związanych ze wzrostem zawartości tlenu w atmosferze omówionym w poprzednim punkcie..
Gdy ilość tlenu przekroczyła tę, która została wchłonięta przez różne reakcje chemiczne, bezpośrednio wpłynęło to na organizmy beztlenowe (które stanowiły większość), dla których tlen był bardzo toksyczny..
Miało to również konsekwencje na poziomie klimatycznym, ponieważ różne reakcje chemiczne z udziałem wolnego tlenu, metanu i promieniowania ultrafioletowego spowodowały znaczne obniżenie temperatury środowiska, co w dłuższej perspektywie doprowadziło do tzw. Zlodowacenia..
Rekordy archeologiczne z tamtej epoki należą do najlepszych, jakie istnieją, pod względem ilości dostarczonych przez nie informacji..
Główna zmiana, która nastąpiła podczas proterozoicznego eonu, nastąpiła na poziomie tektonicznym. W tej epoce płyty tektoniczne stały się większe i tylko doświadczały deformacji w wyniku wielokrotnych zderzeń na ich krawędziach..
Według specjalistów w tej erze powstało w sumie pięć superkontynentów:
Podobnie, zgodnie z dowodami geologicznymi, w tym czasie Ziemia obracała się znacznie szybciej wokół własnej osi, a dni trwały w przybliżeniu 20 godzin. Wręcz przeciwnie, ruch tłumaczeniowy następował wolniej niż obecnie, gdyż w latach trwały średnio 450 dni.
W ten sam sposób odkryte i przebadane skały pochodzące z epoki proterozoicznej wykazały niewielki wpływ erozji. Skały, które pozostały całkowicie niezmienione, zostały nawet uratowane, co było bardzo pomocne dla badaczy tych zjawisk..
Pierwsze organiczne formy życia zaczęły pojawiać się w poprzedniej epoce, archaicznej. Jednak to dzięki transformacji atmosferycznej, która nastąpiła w erze proterozoicznej, żywe istoty zaczęły się różnicować.
Od czasów archaicznych zaczęły pojawiać się najprostsze formy życia, które są nadal znane: organizmy prokariotyczne. Należą do nich niebiesko-zielone algi (cyjanobakterie) i same bakterie.
Następnie zaczęły pojawiać się organizmy eukariotyczne (ze zdefiniowanym jądrem). Również w tym okresie pojawiły się glony zielone (Clorophytas) i krasnorosty (Rodhophytas). Obie są wielokomórkowe i fotosyntetyczne, więc przyczyniły się do wydalania tlenu do atmosfery.
Należy zauważyć, że wszystkie żyjące istoty, które miały swój początek w tej epoce, zostały znalezione w środowiskach wodnych, ponieważ to one zapewniły im minimalne warunki niezbędne do przeżycia..
Wśród przedstawicieli fauny tego okresu można wymienić organizmy uważane dziś za mało rozwinięte, takie jak gąbki. Wiadomo, że istniały dzięki temu, że niektóre analizy chemiczne wykryły określoną postać cholesterolu, która jest wytwarzana tylko przez te organizmy.
Z tego okresu odnaleziono również skamieniałości zwierząt reprezentujących koelenteraty. To duża grupa, w której występują głównie meduzy, korale, polipy i ukwiały. Główną ich cechą jest symetria promieniowa
W górach Ediacara (Australia) w 1946 roku paleontolog Reginald Sprigg dokonał jednego z największych odkryć w paleontologii. Odkrył miejsce z zapisami kopalnymi pierwszych znanych żywych istot.
Zaobserwowano tu skamieniałości gąbek i ukwiałów, a także innych gatunków, które do dziś dezorientują paleontologów, ponieważ niektórzy klasyfikują je jako organizmy miękkie (królestwa zwierząt), a inne jako porosty..
Wśród cech tych istot możemy wymienić: brak twardych części, takich jak muszla lub struktura kości, bez jelita lub jamy ustnej, oprócz tego, że są robakowate bez określonego wzoru symetrii.
Odkrycie to było bardzo ważne, ponieważ znalezione skamieniałości nie wykazują podobieństw do tych, które odpowiadają nowszym epokom. W faunie ediacaran występują płaskie organizmy, które mogą mieć symetrię promieniową lub spiralną.
Jest też kilka, które mają dwustronną symetrię (która jest dziś obfita), ale stanowią one niewielki procent w stosunku do pozostałych.
Pod koniec tego okresu fauna ta praktycznie zniknęła w całości. Obecnie nie znaleziono organizmów reprezentujących ewolucyjną ciągłość tych gatunków.
Na początku tego okresu klimat można uznać za stabilny, z dużą ilością tak zwanych gazów cieplarnianych.
Jednak dzięki pojawieniu się cyjanobakterii i ich procesom metabolicznym, które doprowadziły do uwolnienia tlenu do atmosfery, ta rzadka równowaga uległa destabilizacji..
W tym okresie miały miejsce pierwsze epoki lodowcowe, których doświadczyła Ziemia. Wśród nich najbardziej znanym i być może najbardziej niszczycielskim była epoka lodowcowa huronu..
To zlodowacenie miało miejsce dwa miliardy lat temu i spowodowało zniknięcie beztlenowych żywych istot, które zamieszkiwały Ziemię w tamtym czasie..
Kolejnym wielkim zlodowaceniem, które miało miejsce w tym okresie, było tak zwane superlacjarze, wyjaśnione w teorii „Ziemi Śnieżnej Kuli”. Zgodnie z tą teorią był czas, w okresie kriogenicznym ery proterozoicznej, w którym planeta była całkowicie pokryta lodem, który z kosmosu nadawał jej wygląd kuli śnieżnej..
Według różnych badań i dowodów zebranych przez naukowców, główną przyczyną tego zlodowacenia był znaczny spadek niektórych gazów cieplarnianych, takich jak dwutlenek węgla (CO2) i metan (CH4).
Nastąpiło to poprzez różne procesy, takie jak łączenie CO2 z krzemianami w celu utworzenia węglanu wapnia (CaCO3) i eliminacja CH4 przez utlenianie, dzięki wzrostowi tlenu atmosferycznego (O2)..
Z tego powodu Ziemia weszła w postępującą spiralę chłodzącą, w której cała jej powierzchnia była pokryta lodem. Spowodowało to, że powierzchnia Ziemi silnie odbijała światło słoneczne, powodując dalsze ochładzanie planety..
Eon proterozoiczny dzieli się na trzy epoki: paleoproterozoiczną, mezoproterozoiczną i neoproterozoiczną.
Rozciąga się od 2,5 miliarda lat do 1,8 miliarda lat temu. W tej epoce miały miejsce dwa ważne wydarzenia o wielkim znaczeniu: wielkie utlenianie, produkt fotosyntezy, którą zaczęły przeprowadzać cyjanobakterie, i jedna z pierwszych trwałych stabilizacji kontynentów. To ostatnie było zasługą dużej ekspansji kratonów, która przyczyniła się do powstania dużych platform typu kontynentalnego..
Podobnie uważa się, według różnych dowodów, że to właśnie w tej epoce pojawiły się pierwsze mitochondria, produkt endosymbiozy komórki eukariotycznej i proteobakterii..
Był to fakt transcendentalny, ponieważ mitochondria wykorzystują tlen jako akceptor elektronów podczas procesu oddychania komórkowego, z którego pochodzą organizmy tlenowe..
Ta era jest podzielona na cztery okresy: Sidérico, Riácico, Orosírico i Estaérico.
Ta epoka obejmuje okres od 1600 do 1200 milionów lat temu. Jest to środkowa era eonu proterozoicznego.
Charakterystyczne wydarzenia tej epoki obejmują rozwój superkontynentu znanego jako Rodinia, a także fragmentację innego superkontynentu, Kolumbii..
Z tego okresu istnieją skamieniałości niektórych organizmów, które wykazują pewne podobieństwa z obecnymi rodofitami. Podobnie, stwierdzono, że stromatolity są szczególnie obfite w tej epoce..
Era mezoproterozoiczna dzieli się na trzy okresy: kallimiczny, ektatyczny i estetyczny..
To ostatnia era eonu proterozoicznego. Obejmuje okres od 1000 do 635 milionów lat temu.
Najbardziej reprezentatywnym wydarzeniem tej epoki było superlodowanie, w którym Ziemia była prawie całkowicie pokryta lodem, co wyjaśnia teoria Ziemi ze śnieżnej kuli. Uważa się, że w tym okresie lód może dotrzeć nawet do obszarów tropikalnych w pobliżu równika..
Podobnie ta epoka była również ważna z ewolucyjnego punktu widzenia, ponieważ pochodziły z niej pierwsze skamieniałości organizmów wielokomórkowych..
Okresy składające się na tę erę to: tonik, kriogeniczność i ediakaran.
Jeszcze bez komentarzy