Henryk Żeglarz (1394-1460) był portugalskim niemowlakiem, który promował ekspansję terytorialną Portugalii przez Afrykę i wyspy atlantyckie w latach 1415-1460. Jego wyprawy były częścią ery odkryć, czasu, w którym powtarzające się eksploracje zapewniły nowe ziemie monarchom europejskim i , a wraz z nim rozszerzenie więzi kulturowych, ekonomicznych i religijnych.
Niemowlę odpowiadało za planowanie i szkolenie odkrywców, którzy zgodnie z jego wskazówkami zdołali podbić takie miejsca jak archipelag Madera, Azory i niektóre terytoria na zachodnim wybrzeżu Afryki..
Uzyskane informacje i mapy morskie stworzone podczas tych wypraw utorowały drogę innym portugalskim odkrywcom, takim jak Vasco Da Gama (1469-1524), do pomyślnego przeprowadzenia ich kampanii morskich..
Indeks artykułów
Infante Enrique, później nazywany „Nawigatorem”, urodził się 4 marca 1394 roku w Porto w Portugalii. Był trzecim z dziewięciorga dzieci króla Jana I i Filippy z Lancaster.
W dzieciństwie i młodości otrzymał wszechstronne wykształcenie w takich dyscyplinach jak polityka, literatura i strategia wojskowa.
W wieku 20 lat Enrique zaproponował swojemu ojcu podbój Ceuty, obecnie autonomicznego miasta hiszpańskiego, które w tym czasie znajdowało się w rękach Sułtanatu Benimerín..
Król Jan I przyjął tę sugestię iw sierpniu 1415 roku zajął miasto w towarzystwie swoich trzech najstarszych synów Eduardo, Pedro i Enrique, przy wsparciu ponad 50 tysięcy portugalskich żołnierzy..
To zwycięstwo oznaczało dla Portugalii władzę nad handlem na tym obszarze i początek okresu podbojów i odkryć, których nigdy wcześniej nie widziano w tym królestwie..
Za swoją odwagę w bitwie Enrique został rycerzem i hrabią Viseu. Później nawigator został również uznany za księcia Coimbry, lorda Covirán i wielkiego mistrza Zakonu Chrystusowego.
Radując się zwycięstwem w Ceucie, Infante Enrique wyruszył na podbój nowych ziem, aby rozszerzyć potęgę Portugalii na świecie.
Aby osiągnąć ten cel, stworzył w 1416 r. Miasto w południowej Portugalii, które służyło jako stocznia, a także ośrodek studiów morskich, geograficznych i astronomicznych. Celem tego miejsca była edukacja odkrywców, którzy będą dowodzić wyprawami Korony Portugalskiej.
Chociaż niektórzy historycy wątpią w istnienie tego miejsca, prawdopodobnie znajdującego się w Sagres, inni twierdzą, że najwybitniejsi nawigatorzy tamtych czasów przeszli przez tę szkołę odkrywców..
Rezultaty były szybkie. Do 1418 roku jeden z odkrywców niemowlęcia, Bartolomeo Perestrelo, odkrył wyspę Porto Santo na Atlantyku i to był dopiero początek.
W 1421 roku żeglarze Joao Gonçalves Zarco i Tristão Vaz Teixeira przybyli na wyspę, którą później nazwali Maderą, kiedy pomylili ją z wyspą Porto Santo, która obecnie należy do archipelagu Madery..
Celem nawigatorów było zbadanie wybrzeża Afryki i dotarcie do Gwinei, ale objazd zaprowadził ich na tę wyspę.
W 1425 r. Powrócili na jego wybrzeża z projektami kolonizacyjnymi, przywożąc zboża i króliki, które prawdopodobnie rozmnożyły się do tego stopnia, że stały się plagą..
W 1432 roku nawigator Gonzalo Velho Cabral odkrył Santa María, pierwszą wyspę na Azorach.
Po śmierci króla Jana I w 1433 roku, jego syn Edward I wstąpił na tron i zaoferował swojemu bratu Henrykowi jedną piątą zysków z podbitych terytoriów.
Eduardo I udzielił mu również pozwolenia na eksplorację poza przylądkiem Bojador, najbardziej wysuniętym na południe punktem wybrzeża Afryki, znanym dotąd Europejczykom..
W 1434 roku odkrywca Gil Eanes jako pierwszy po serii prób przeszedł ten kamień milowy. Podczas jednej z tych podróży natknął się na Wyspy Kanaryjskie, które były już okupowane przez Hiszpanię..
Sukcesy osiągnięte do tej pory dzięki jego eksploracjom skłoniły Enrique do podejmowania ryzykownych decyzji z gorzkimi skutkami..
W 1437 r. Zaplanował wraz ze swoim młodszym bratem Infante Fernando (1402-1443) podbój Maroka w celu założenia na tym terytorium bazy pod przyszłe wyprawy do Afryki..
Jednak Fernando i część towarzyszących mu mężczyzn zostali aresztowani podczas ataku na Tanger. Historycy wskazują, że traktowano ich jak zakładników, żądając od Portugalii opuszczenia Ceuty.
Niemowlę Fernando nigdy nie został uwolniony i zmarł w niewoli sześć lat po jego schwytaniu..
Wyprawy Enrique zawsze wiązały się ze wsparciem królestwa portugalskiego i do tego momentu jego pozycja królewska pozwalała mu gwarantować monopol i wydatki wypraw..
Po śmierci w 1438 roku swojego brata króla Edwarda I, Enrique wspierał swojego starszego brata, Infante Pedro, jako regenta królestwa, czekając, aż jego sześcioletni bratanek Alfonso będzie wystarczająco dorosły, aby rządzić..
Podczas regencji Pedro Enrique rozpoczął kolonizację wysp Azorów i nadal odnosił sukcesy w swoich zagranicznych kampaniach.
W 1443 roku jego odkrywcy Nuno Tristão i Antão Gonçalves dotarli do Cabo Blanco na wybrzeżu Afryki, gdzie wzięli do niewoli dziesięciu tubylców, prawdopodobnie pierwszych afrykańskich niewolników przeniesionych do Portugalii..
Później Tristão dotarł na wyspę Arguin, aw 1446 r. U ujścia rzeki Gambia, gdzie znalazł śmierć z rąk miejscowych..
W 1445 roku Juan Fernández przybył do Sudanu, stając się pierwszym Europejczykiem, który przybył w głąb lądu z kontynentu afrykańskiego..
Odkrywca Dinis Dias dotarł do Gwinei, będąc pierwszym przypadkiem, gdy portugalska eksploracja przekroczyła południową granicę Sahary.
Problemy na portugalskim tronie nie ustały. Enrique musiał ponownie wybrać partię i przy tej okazji poparł prawowitego króla, swojego siostrzeńca Alfonsa V, który po osiągnięciu pełnoletności wypowiedział wojnę małemu Pedro..
Ten wewnętrzny konflikt zakończył się w 1449 roku śmiercią Pedra w bitwie pod Alfarrobeira. W nagrodę za swoją lojalność wobec Korony Enrique otrzymał nowe korzyści z terytoriów podbitych przez jego odkrywców.
W 1456 roku odkrywca Alvise Cadamosto i Diogo Gomes odkryli kilka wysp Zielonego Przylądka, docierając do rzeki Senegal.
Szacuje się, że najbardziej wysuniętym na południe punktem Afryki, do którego dotarły podróże infante Enrique, było Sierra Leone, gdzie jego odkrywcy przybyli w 1460 r..
Historycy potwierdzają, że wycieczki promowane przez Infante Enrique miały na celu nie tylko poszukiwanie zasobów, takich jak złoto lub traktaty gospodarcze, które dałyby więcej władzy Koronie, ale także wyznaczenie trasy z Portugalii do Indii, aby uniknąć niebezpiecznej floty tureckiej. który płynął po Morzu Śródziemnym.
Ten ostatni osiągnięto lata później, w 1497 r., Kiedy nawigator Vasco Da Gama zdołał wyznaczyć bezpośrednią trasę do Indii, niewątpliwie korzystając z technik nawigacyjnych i postępów, jakich doświadczył podczas eksploracji Henryka Żeglarza..
Rozpowszechnianie wiary chrześcijańskiej było kolejnym celem wypraw i dlatego Enrique kilkakrotnie posiadał bulle lub papieskie zezwolenia, które świadczyły o poparciu kościoła dla jego kampanii morskiej..
Świadczy o tym papieska bulla udzielona przez papieża Mikołaja V, która upoważniła go do prowadzenia wojny z niewiernymi, podboju ich ziem, a nawet ich zniewolenia..
Późniejsza bulla papieska, również wydana przez Mikołaja V, zastrzegła podbite ziemie dla Portugalii i kolejna bulla, tym razem od papieża Kaliksta III, zarezerwowana dla Kościoła pod duchową jurysdykcją wszystkich podbitych terytoriów od Przylądka Bojador po Indie..
Zainteresowanie religijne jego podróży potwierdzają niektórzy historycy, którzy twierdzą, że Henryk Żeglarz miał w rękach plan, który obejmował niewolników w jego mocy..
Zapewniają, że niemowlę zaproponowało powrót niektórych niewolników do miejsca pochodzenia po ochrzczeniu ich w wierze chrześcijańskiej, aby mogli prowadzić ewangelizację w swoich wspólnotach.
Jednak te idealistyczne plany nie powiodły się. Pierwsze próby zakończyły się ucieczką uwolnionych niewolników..
Historycy twierdzą, że w ciągu swojego życia Enrique nigdy nie był nazywany Nawigatorem. Uważają raczej, że był to pseudonim ukuty później przez XIX-wiecznych niemieckich historyków Heinricha Schaefera i Gustava de Veera..
Przypuszcza się, że nazwa została później rozszerzona przez brytyjskich pisarzy Henry'ego Majora i Raymonda Beazleya..
W 1457 roku Enrique na stałe mieszkał w Sagres i zmarł tam trzy lata później, 13 listopada 1460 roku w wieku 66 lat..
Dziś Nawigator jest pamiętany na całym świecie dzięki posągom i uroczystym zajęciom upamiętniającym jego osiągnięcia..
W 1960 roku wybudowano Pomnik Odkrywców, dzieło przeprowadzone w Lizbonie dla upamiętnienia pięciu wieków śmierci Henryka Żeglarza. W tym samym roku wybito również monetę z wizerunkiem niemowlęcia.
Pomimo faktu, że Nawigator fizycznie nie brał udziału w większości swoich eksploracji, historia zarezerwowała dla niego ważne miejsce, ponieważ uważa się, że to jego wizja pozwoliła na ekspansję portugalskiej potęgi poza jej początkowe granice..
Jeszcze bez komentarzy