Plik nadmierne marzenie, Powszechnie znany jako marzenie na jawie, a także nazywany przez specjalistów psychologii nieprzystosowanymi marzeniami na jawie lub kompulsywnymi fantazjami, jest to stan, w którym dana osoba ma dużą liczbę fantazji. Mogą spędzać godziny na marzeniach, to jak nałóg. Jego fantazje są bardzo uporządkowane i można je porównać do fabuły książki lub filmu.
Prawdą jest, że wszyscy od czasu do czasu marzymy na jawie. Kto nie był pochłonięty wyobrażeniem sobie idealnej sytuacji podczas wykonywania codziennych zadań? Według „Psychology Today” prawie każdy wydaje się regularnie fantazjować, a niektóre badania wskazują, że 96% dorosłych marzy na jawie przynajmniej raz dziennie.
Wcześniej uważano, że fantazjowanie jest leniwe i słabo zdyscyplinowane. Podczas gdy ojciec psychoanalizy, Zygmunt Freud, uważał marzycieli za „dziecinnych”, ponieważ był to jego sposób rozwiązywania konfliktów.
Jednak obecnie uważa się, że marzenie jest czynnością twórczą, którą można wykorzystać do ćwiczenia umysłu. Posiadanie kilku jednoczesnych myśli zwiększa zdolność skutecznego wykonywania więcej niż jednego zadania, czyli poprawia pamięć roboczą. Ten typ pamięci definiuje się jako zdolność do przechowywania i wyszukiwania informacji, które są odporne na czynniki rozpraszające.
Indeks artykułów
Najwyraźniej są ludzie, którzy spędzają zbyt dużo czasu dziennie na swoich marzeniach. W końcu zastępują one interakcje międzyludzkie, a nawet zakłócają normalne funkcjonowanie podczas treningu akademickiego, interpersonalnego i zawodowego..
W takim przypadku mówimy o nadmiernym marzeniu. Jest to koncepcja psychologiczna, którą można ująć w psychoanalizie. Termin jest stosunkowo nowy, ukuty przez psychologa Eli Somer w 2002 roku.
Jest to zaburzenie słabo zbadane i dopiero zaczyna być rozpoznawane wśród specjalistów i poddawane ocenie u pacjentów.
Niektórzy autorzy odkryli powiązania między nadmiernym marzeniem a emocjonalnym porzuceniem w dzieciństwie, doświadczeniem negatywnych doświadczeń, takich jak znęcanie się, zastraszanie lub zastraszanie. To znaczy wszelkiego rodzaju nadużycia, które powodują, że ofiary chcą uciec ze świata, który postrzegają jako niebezpieczny i zagrażający.
Jednak dokładne przyczyny nie są jeszcze znane, ponieważ są ludzie z tym problemem, którzy w przeszłości nie doświadczyli traumatycznych sytuacji..
Oczywiste jest, że patologiczne marzenie jest wyrazem znacznego niezadowolenia z prawdziwego życia, ponieważ jest sposobem na ucieczkę od niego..
Te fantazje służą złagodzeniu bólu, napięcia i nieszczęścia, które napotykają w prawdziwych sytuacjach. Zamierzają zastąpić te doznania innymi odprężającymi i przyjemnymi odczuciami bezpieczeństwa, intymności i towarzystwa..
Istnieją pewne cechy osób z nadmiernym marzeniem:
W tych przypadkach będziesz miał wyobrażenie o tym, jak wygląda to zjawisko, chociaż jest więcej cech, które je wyróżniają:
Daydreaming jest bardziej powszechne podczas wykonywania zadań automatycznych, pasywnych, o niskim poziomie zasobów lub wysoce zautomatyzowanych. Na przykład codzienne rytuały, takie jak prysznic, kąpiel, ubieranie się, jedzenie, prowadzenie samochodu itp..
Zwykle mają wyzwalacze, które ułatwiają ich marzenia na jawie, takie jak książki, muzyka, filmy, gry wideo, jazda samochodem itp..
Osoba z nadmierną zadumą doskonale wie, że to, co sobie wyobraża, to fantazje. Więc nie masz problemu z odróżnieniem rzeczywistości od wyobraźni..
To właśnie odróżnia osobowość podatną na fantazję (FPP), inne zaburzenie, w którym cierpiący żyją w świecie fantasy i mają trudności z odróżnieniem rzeczywistości od tego, co fikcyjne. Mogą mieć halucynacje, które pasują do ich fantazji, objawów psychosomatycznych, doświadczeń poza własnym ciałem, problemów z tożsamością itp..
Nierzadko zdarza się, że osoby te mają problemy z zasypianiem lub wstawaniem z łóżka, ponieważ mogą nie spać, fantazjując. Zaniedbują również podstawowe czynności, takie jak posiłki i pielęgnacja..
Pogrążeni w zadumie pacjenci mogą wyrażać emocje poprzez lekkie grymasy, uśmiechy, zmarszczki brwi, szeptanie itp. Powtarzające się ruchy, które są trudne do kontrolowania i są nieprzytomne, są również bardzo powszechne, takie jak dotykanie przedmiotu, obgryzanie paznokci, poruszanie nogą, kołysanie itp..
- Jednostka może rozwinąć emocjonalną więź z postaciami i sytuacjami z fantazji.
- Słaba koncentracja uwagi, zwykle jest zdezorientowana w szkole lub w pracy. Te fantazje zwykle zaczynają się w dzieciństwie.
W 2016 roku Somer, Lehrfeld, Bigelsen, Jopp zaprezentowali specjalistyczny test wykrywający nadmierne marzenia. Nazywa się to „Maladaptive Daydreaming Scale (MDS)” i ma dobrą trafność i niezawodność..
Jest to samoopis składający się z 14 sekcji, który ma na celu rozróżnienie między osobami z patologicznymi snami a osobami zdrowymi. Mierzą w tym celu trzy kryteria: częstotliwość, stopień kontroli nad fantazjami, dyskomfort, jaki wywołuje, korzyści, jakie przynosi zaduma i poziom funkcjonowania.
Oto niektóre pytania: „Wiele osób lubi marzyć. Kiedy śnisz na jawie, do jakiego stopnia czujesz się komfortowo i dobrze się bawisz? ” No cóż, „Kiedy wydarzenie z prawdziwego życia przerywa jeden z Twoich marzeń na jawie, jak intensywne jest Twoje pragnienie lub potrzeba ponownego zaśnięcia?”
Istnieją jednak pewne trudności w rozpoznaniu. Przede wszystkim ta skala nie jest dostosowana do języka hiszpańskiego. Innym problemem jest to, że większość psychologów nigdy nie słyszała o tej chorobie ani nie została oficjalnie uznana za chorobę wymagającą leczenia. Chociaż media dają mu pewną sławę za ciekawość, którą wzbudza w opinii publicznej.
Nadmiernego marzenia nie należy mylić z ...
Nadmierne marzycielstwo jest często mylone ze schizofrenią, ponieważ ludzie ci wydają się żyć w świecie stworzonym przez ich umysł, odizolowani i ze znacznymi trudnościami w życiu społecznym.
Stan ten jest częścią zaburzeń psychotycznych i dlatego pojawiają się objawy, takie jak halucynacje i poważne urojenia. Nie są świadomi swoich halucynacji i uważają, że nie mają żadnych zaburzeń.
Jednak ludzie z nadmiernymi marzeniami wiedzą bardzo dobrze, że wszystko jest fantazją. Nie mają złudzeń, halucynacji, dezorganizacji myśli lub języka (w przeciwieństwie do schizofrenii).
W takim przypadku mogą wystąpić halucynacje lub objawy sugerowane przez samego siebie, więc nie jest to to samo, co nadmierne marzenie na jawie. Osoby te rozwijają ten typ osobowości, będąc narażonym na wiele fantazji w dzieciństwie, które sami rodzice pielęgnowali i nagradzali..
Mogą pojawiać się razem z nadmiernymi marzeniami na jawie, ale to nie to samo. Osoby te mogą przedstawiać rytuały mentalne lub behawioralne, które zajmują dużo czasu i powodują, że tracą kontrolę nad codziennymi zadaniami. Celem kompulsji jest złagodzenie istniejącego lęku.
Jest to zaburzenie osobowości, które obejmuje niezwykłe doświadczenia percepcyjne, złudzenia cielesne, dziwne myślenie i język, paranoiczne idee, znikome okazywanie uczuć lub ich brak, ekscentryczne zachowanie i wygląd itp..
Ponieważ jest to stan, który jest przedmiotem badań i występuje bardzo rzadko u profesjonalistów, niewiele wiadomo na temat jego leczenia..
W przypadku nadmiernej zadumy opisanej przez Schupaka i Rosenthala w 2009 roku wyjaśnili, że pacjentka znacznie złagodziła objawy, przyjmując dziennie 50 mg leku o nazwie fluwoksamina. Jest lekiem przeciwdepresyjnym, który zwiększa ilość serotoniny w układzie nerwowym i jest szeroko stosowany w leczeniu zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych.
Pacjentka stwierdziła, że zażywając leki znacznie lepiej kontroluje częstotliwość swoich marzeń na jawie. Co ciekawe, odkryła również, że jej fantazje zmniejszały się, gdy angażowała się w twórcze i przyjemne zajęcia, takie jak udział w przedstawieniach. Taki sam efekt osiągnęła, gdy była bardzo zajęta nauką lub pracą. Wszystko to może dać nam wskazówki dotyczące możliwego leczenia:
Po pierwsze, rozwiąż osobiste konflikty, które mogły spowodować potrzebę ucieczki z prawdziwego świata. W tym celu poprzez terapię psychologiczną będą pracować nad poczuciem własnej wartości, bezpieczeństwem, umiejętnościami społecznymi itp..
Aby osoba mogła stawić czoła prawdziwemu życiu. Psychoterapia może być przydatna w rozwiązywaniu problemów związanych z przeszłością, takich jak sytuacje traumatyczne lub znęcanie się, które nadal nękają pacjenta.
Po wyleczeniu możliwych przyczyn lub warunków, które sprzyjają nadmiernemu marzeniu na jawie, zaleca się kontrolowanie okresów czasu. Pacjent może stopniowo skracać czas, który poświęca na marzenia na jawie, wkładając pewien wysiłek i ustalając harmonogramy i procedury, których musi przestrzegać codziennie. Możesz ustawić alarmy, aby ograniczyć czas, przez jaki możesz „śnić” w ciągu dnia.
Jeśli pacjent jest zmęczony, normalne jest, że „odłącza się” od pracy i izoluje się na długi czas w fantazjach, będąc mniej produktywnym. Aby to zrobić, musisz przestrzegać odpowiednich harmonogramów snu i wystarczającej ilości godzin snu (od 6 do 9 godzin dziennie).
Lepiej, jeśli są niezgodne z fantazjami, takimi jak te, które wymagają interakcji społecznych lub są bardzo motywujące i interesujące dla osoby.
Większość marzeń pojawia się, gdy słuchają muzyki, oglądają filmy, są w określonym miejscu itp. Jedyne, co można zrobić, to uniknąć tych bodźców lub rozwinąć inne techniki, takie jak kojarzenie ich z nowymi funkcjami, słuchanie innych stylów muzycznych, które nie generują tych fantazji, innych gatunków literackich itp..
Nie jest też konieczne całkowite eliminowanie fantazji, celem byłoby ich zredukowanie, nauczenie się ich kontrolowania, a nie ingerowanie negatywnie w inne dziedziny życia.
Bigelsen, Lehrfeld, Jopp i Somer (2016) porównali 340 osób, które zgłosiły spędzanie zbyt dużej ilości czasu na marzeniach z 107 osobami bez tego problemu. Uczestnicy mieli od 13 do 78 lat i pochodzili z 45 różnych krajów.
Naukowcy odkryli różnice w ilości marzeń na jawie, treści, doświadczeniu, zdolności do kontrolowania ich, generowanej przez nie udręce i zakłócaniu satysfakcjonującego życia. Ponadto osoby z nadmiernymi marzeniami na jawie miały deficyt uwagi, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne i więcej objawów dysocjacyjnych niż osoby „zdrowe”..
Konkretnie, osoby z tym schorzeniem mogą spędzać 56% swojego dnia na fantazjowaniu, a robiąc to, wykonywały stymulujące powtarzające się ruchy lub kołysanie (aktywność kinestetyczna). Spędzając tyle czasu na marzeniach, wielu nie wywiązywało się ze swoich codziennych obowiązków lub straciło wyniki w pracy i nauce.
Jeśli chodzi o treść, głównymi motywami fantazji była sława lub związek z celebrytą, idealizowanie siebie lub angażowanie się w romantyczny związek..
Ponadto wielu twierdziło, że wyobraża sobie historie z fikcyjnymi postaciami, wyimaginowanymi przyjaciółmi, światami fantasy itp. Podczas gdy ludzie zdrowi byli bardziej skupieni na marzeniach o prawdziwym życiu lub konkretnych życzeniach, takich jak wygrana na loterii lub pomyślne rozwiązanie problemu.
Inną odkrytą różnicą było to, że ci, którzy nadmiernie śnili na jawie, ledwo mogli kontrolować swoje fantazje i trudno im było je powstrzymać. Obawiali się, że wpłynie to na ich życie, pracę i relacje. Obawiali się również, że ludzie wokół nich odkryją ich marzenia na jawie i nieustannie starają się je ukrywać..
Jeszcze bez komentarzy