Plik shiitake (Lentinula edodes) jest lignolitycznym grzybem Basidiomycota z rzędu Agaricales, który charakteryzuje się zaokrąglonym kapeluszem o średnicy około 12 cm i brązowym z białawymi brodawkami. Ponadto posiada przyrastające i białawe blaszki u młodych organizmów, a także czerwonawo-brązowe i oddzielne u starszych..
Pochodzi z Azji Wschodniej, gdzie rośnie na rozkładających się pniach drzew, takich jak między innymi dąb, klon, jeżyna. Obecnie została wprowadzona w wielu krajach do celów uprawnych.
Dzięki swoim właściwościom organoleptycznym i leczniczym uprawiany jest od ponad tysiąca lat i obecnie jest trzecim najczęściej spożywanym grzybem na świecie. Jego uprawę tradycyjnie prowadzono poprzez zaszczepianie pni drzewa shii, ale obecnie opracowano nowe technologie uprawy, które obejmują sztuczne podłoża.
Według medycyny tradycyjnej grzyb ma wiele właściwości leczniczych, wśród nich można wymienić wzmocnienie układu odpornościowego, działanie przeciwgrzybicze, przeciwbakteryjne, robakobójcze, zapobiega próchnicy, chroni skórę, wątrobę i nerki, a także sugerowano, że ma właściwości przeciwnowotworowe.
Pomimo swoich właściwości leczniczych, spożycie Lentinula edodes Może również powodować działania niepożądane, takie jak zapalenie skóry typu shiitake, reakcja alergiczna, która pojawia się w ciągu 24 godzin od połknięcia i charakteryzuje się rumieniową, mikropapierkową i swędzącą wysypką na całym ciele i utrzymuje się od 3 dni do 3 tygodni..
Indeks artykułów
Kapelusz (korona) ma na ogół od 5 do 12 cm, chociaż może osiągnąć średnicę 20 cm; ma wypukłą powierzchnię, która z czasem staje się prawie płaska. Łuska jest jasna na krawędziach i ciemnobrązowa w środku, początkowo gładka, ale później rozpada się na łuski o różnym kształcie i rozmiarze..
Wewnętrznie (kontekst) jest zwarty, mięsisto skórzasty, w pobliżu łuski jasnej lub brązowej, zwarty. Ma kwaśny smak i lekki zapach.
Ostrza są białe lub lekko brązowe iz czasem ciemnieją lub przybierają żółtawe plamy. Są umiarkowanie szerokie, z gładkimi lub nieregularnymi krawędziami, bez całkowitego ząbkowania.
Trzonek lub stopa ma od 3 do 5 cm długości i do 13 mm szerokości, jest jednolita lub nieco szersza w kierunku podstawy. Jego konsystencja jest zwarta i włóknista, a jego powierzchnia jest cienka, z efemerycznym pierścieniem w najdalszej tercji i utworzonym przez resztki zasłony. Kolorystyka jest podobna do koloru kapelusza.
Zarodniki są białe, mają długość od 5,5 do 6,5 mm i szerokość od 3 do 3,5 mm, są w kształcie podcylindrycznym, nieamyloidowe, gładkie i mają cienką ściankę. Z drugiej strony podstawki są tetraporatami, hymeni nie ma pleurocystyd.
Grzyby Shiitake mają liczne właściwości: oprócz stymulowania układu odpornościowego, są również bogatym źródłem minerałów, witamin i enzymów, dzięki czemu są silnym środkiem przeciwbakteryjnym.
Stosowanie shiitake w tradycyjnej medycynie chińskiej sięga ponad 500 lat wstecz, istnieją zapisy z czasów dynastii Ming, gdzie jego stosowanie jest zalecane w leczeniu dolegliwości oddechowych, wątroby, układu krążenia, a nawet ogólnego osłabienia organizmu..
Lentinan to beta-glukan syntetyzowany przez shiitake, ma właściwości przeciwnowotworowe i jest stosowany jako lek u chorych na raka. Wstępne badania wykazały, że związek ten zmniejsza pojawianie się brodawek narządów płciowych, zwiększa liczbę CD4 u pacjentów z HIV i działa na różne rodzaje raka w terapiach skojarzonych..
Obecność witamin i minerałów w grzybie pomaga aktywować układ odpornościowy i obniża poziom cholesterolu, a selen zmniejsza ryzyko chorób serca i raka prostaty oraz zwiększa metabolizm.
Te grzyby mają zdolność wzmacniania naszego układu odpornościowego. Ponadto zwalczają niektóre choroby, zawierając korzystne dla organizmu witaminy, minerały i enzymy..
Badania wskazują, że shiitake zwalcza komórki rakowe w organizmie; pomaga leczyć uszkodzenia chromosomów spowodowane chemioterapią lub innymi metodami leczenia raka. Dlatego ten grzyb byłby potencjalnym naturalnym lekiem na tę chorobę..
Wśród związków zawartych w shiitake wyróżnia się sterol, pierwiastek zaburzający produkcję złego cholesterolu w wątrobie.
Ponadto grzyb ten zawiera fitoskładniki, które pomagają komórkom przylegać do ścian naczyń krwionośnych, co utrzymuje zdrowe ciśnienie krwi i poprawia krążenie..
Specjaliści twierdzą, że przeciwutleniacze pomagają organizmowi zwalczać wolne rodniki, które mogą mutować komórki i powodować raka. Cóż, eksperci zwracają uwagę, że shiitake zawiera silny przeciwutleniacz: L-ergotioneinę.
Grzyb ten dostarcza witamin z grupy B, które przyspieszają nasz metabolizm, pomagając organizmowi przekształcać pokarm w energię. Witaminy te napędzają również organizm do produkcji czerwonych krwinek, co chroni przed rozwojem anemii..
100 g porcja tego grzyba dostarcza jedną dwudziestą dziennego zapotrzebowania organizmu na magnez i potas, a także 10% fosforu. Należy zauważyć, że gotowanie tych grzybów wyczerpuje trzy czwarte ich zawartości fosforu i dwie trzecie zawartości potasu, ale spożywanie ich na sucho lub na surowo nie powoduje utraty tych składników odżywczych.
Grzyb ten jest również dobrym środkiem do walki z zakrzepicą, stanem chorobowym, w którym tworzą się skrzepy krwi, które blokują żyły, utrudniając prawidłowy przepływ. Stan ten dotyka głównie nóg i towarzyszy mu silny ból.
Stosowanie tych grzybów w postaci oleju może pomóc złagodzić tę chorobę. Przy regularnym stosowaniu shiitake może nawet udaremnić wystąpienie zakrzepicy. Obecność lentioniny w znacznych ilościach w tym grzybie pomaga organizmowi w utrzymaniu kontroli nad agregacją płytek krwi..
Ponieważ grzyb ten zawiera sporą ilość błonnika pokarmowego (w 100 gr znajduje się 2,5 błonnika, co odpowiada 10% zalecanej dziennej wartości), jest to związek skutecznie wspomagający pracę układu pokarmowego.
Z drugiej strony błonnik wiąże się ze stolcem i zmiękcza go, a tym samym przyczynia się do tłumienia zaparć..
Zastosowanie ekstraktu z shiitake na skórę może poprawić i zwiększyć jej wygląd, czyniąc ją gładszą i młodszą..
Ponieważ grzyb zawiera kwas kojowy, pomaga to rozjaśnić koloryt skóry, pomaga usunąć plamy starcze i blizny. W konsekwencji opóźnia procesy starzenia, utrzymując młodość skóry.
Shiitake ma również zdolność zwalczania stanów zapalnych, które atakują skórę. Może nawet złagodzić różne stany przeciwzapalne, w tym trądzik różowaty, egzemę i trądzik..
Wynika to z obecności witaminy D i selenu oraz przeciwutleniaczy, które chronią skórę przed uszkodzeniami spowodowanymi warunkami środowiskowymi..
Grzyby shiitake są dobrym źródłem żelaza i minerałów.
Kobiety w ciąży mogą ostatecznie wykorzystać te odpowiednio ugotowane grzyby, aby zaspokoić swoje zapotrzebowanie na żelazo. Powinieneś jednak skonsultować się z lekarzem, ponieważ możesz być uczulony lub nietolerancyjny na te grzyby.
Grzyb ten jest niskokaloryczny i jest bogatym źródłem błonnika, dlatego jest odpowiednim pokarmem dla tych, którzy chcą diety hipokalorycznej i schudnąć..
Dodatkowo daje możliwość długotrwałego uczucia sytości, a także zapobiega zaparciom, ponieważ stymuluje metabolizm, co pomaga w eliminacji złego cholesterolu z kału..
Oprócz właściwości organoleptycznych shiitake ma wysoką wartość odżywczą, ponieważ zawiera dwa razy więcej białka niż warzywa, w tym niektóre o dużej wartości biologicznej ze względu na zawartość niezbędnych aminokwasów. Jest źródłem witamin z grupy B, a jego zawartość tłuszczu i węglowodanów jest niska.
Sto gram shiitake dostarcza zaledwie 34 kalorie i oprócz białka i witamin dostarcza pożywienie w minerały takie jak wapń, fosfor, magnez, potas, sód, a nawet selen. Dodatkowo zawiera lentynan, związek o właściwościach przeciwnowotworowych i przeciwinfekcyjnych..
Na stronie dr Mercoli wartość odżywcza grzyba jest dostarczana w 100 gramach:
Niektóre składniki tego grzyba:
Większość negatywnych skutków shiitake wynika z lentinanu. Chociaż bardzo rzadko, spożycie surowego lub lekko ugotowanego shiitake może wywołać reakcję alergiczną znaną jako shiitake dermatitis, która charakteryzuje się obecnością swędzącej, mikropapierkowej i rumieniowej wysypki..
Efekty te mogą utrzymywać się do trzech tygodni. Odpowiednie ugotowanie grzyba przed spożyciem zapobiega pojawianiu się tego typu alergii. Może również powodować nadwrażliwość na słońce.
Podawanie lentinanu jako leku pacjentom chorym na raka czasami powodowało różne działania niepożądane. Należą do nich między innymi depresja, sztywność, gorączka, bóle brzucha, eozynofilia, bóle pleców, suchość w gardle, niedrożność brzucha..
Naukowcy zgłosili również problemy z nadwrażliwością zapalenia płuc spowodowaną wdychaniem zarodników oraz alergicznym kontaktowym zapaleniem skóry u personelu pracującego przy hodowlach grzyba..
Shiitake to grzyb, który rośnie i rozwija się na butwiejących pniach drzew, głównie drzewach tego gatunku Castanopsis cuspidata, a także płeć Lithocarpus, chociaż mogą rozwijać się w wielu innych roślinach, takich jak między innymi klon, jeżyna, buk, topola. Jego wzrost następuje w miesiącach jesienno-wiosennych.
Grzyb ten pochodzi z Azji Wschodniej, gdzie był tradycyjnie uprawiany m.in. w Chinach, Korei, Japonii, Singapurze, Tajlandii. Obecnie jego uprawa rozprzestrzeniła się na całym świecie, głównie wśród krajów Europy i Ameryki..
Lentinula to rodzaj grzybów Basidiomycota należących do klasy Agaromycetes, rzędu Agaricales i rodziny Omphalotaceae. Rodzaj został wzniesiony przez północnoamerykańskiego mikologa Franklina Sumnera Earle'a w 1909 roku, aby zawierać głównie gatunki tropikalne i obecnie składa się z ośmiu gatunków.
Pierwotnie shiitake został opisany jako Agaricus edodes w 1877 roku Miles Joseph Berkeley, angielski botanik, ojciec patologii roślin. Następnie został przeniesiony do różnych gatunków, w tym Armillaria, Mastoleucomyces Y Cortinellus, lub otrzymał inne nazwiska, z obszerną synonimią.
Lokalizacja gatunku w rodzaju Lentinula Został wykonany przez brytyjskiego mikologa Davida Peglera w 1976 roku.
Rozmnażanie płciowe Lentinula edodes jest to tetrapolarny typ heterotaliczny. W tym typie kojarzenia seksualna zgodność strzępek jest kontrolowana przez dwie różne pary chromosomów, zamiast jednej pary, jak ma to miejsce w przypadku bipolarnych heterotalicznych krzyżówek..
Krzyżowanie się między haploidalnymi strzępkami homokarionów powoduje powstanie nowej strzępki z dwoma różnymi jądrami (dycariont), tylko wtedy, gdy oba homokarionty są heteroalleliczne dla dwóch czynników niezgodności. Nowy grzyb będzie rosnąć jako dikariont, a fuzja jąder nastąpi w podstawkach w celu utworzenia bazidiospor..
Cykl życia shiitake rozpoczyna się wraz z wykiełkowaniem zarodników, które rozwinie się w celu wytworzenia grzybni bezjądrowej. Kiedy krzyżują się dwie kompatybilne odmiany, tworzą dikariota, który będzie prezentował komórki dwujądrowe z połączeniami cięciowymi..
Dikariont wyrośnie w podłożu i po chwili wyłoni się owocnik. Fuzja jąder komórek dwujądrowych nastąpi w podstawkach, tworząc krótkotrwałą zygotę, która zostanie poddana podziałowi mejotycznemu, tworząc haploidalne bazidiospory..
Po utworzeniu bazydiospory zostaną uwolnione z włókien, które łączą je z podstawkami (sterigmami), które zostaną rozsiane przez wiatr i owady, wykiełkują i rozpoczną nowy cykl.
Lentinula edodes jest to gatunek saprofityczny, czyli organizm żywiący się nieożywioną materią organiczną, pochłaniający z niej rozpuszczalne związki organiczne. Żywi się, rozkładając ligninę i inne złożone węglowodany z martwych pni drzew, wydzielając enzymy z dalszych końców strzępek..
Rozkład tych węglowodanów złożonych prowadzi do uwolnienia glukozy i innych cukrów prostych, które je tworzyły, które później grzyb wchłonie..
Uprawa Shiitake rozpoczęła się w Chinach ponad tysiąc lat temu. Według niektórych autorów pierwsze oznaki tej uprawy można znaleźć w książce Longquan County Records, opracowany przez He Zhan w 1209 r. Jednak inni autorzy utrzymują, że znacznie wcześniej Wu Sang Kwuang (między 960 a 1127) udokumentował taką działalność.
Pierwsza książka o uprawie tego grzyba została napisana w Japonii w 1796 roku przez ogrodnika Satō Chūryō. Tradycyjnie uprawę prowadzono tylko na pniach drzewa zwanego shii, wycinając pnie, na których znajdował się już grzyb lub jego zarodniki.
Dopiero do 1982 r. Opracowano nowe metody uprawy grzyba, które otworzyło drzwi do jego komercyjnej uprawy i masowania, będąc dziś drugim najważniejszym grzybem uprawnym po grzybie.Agaricus bisporus).
To tradycyjny sposób uprawy. W ten sposób uzyskuje się kawałki kłody o długości około 1 metra i średnicy od 10 do 15 cm. Pierwotnie używano tylko drzewa shii, ale obecnie używane są inne gatunki, takie jak dąb, buk lub eukaliptus.
W tym pniu w korze robione są małe dziurki, w których umieszcza się grzybnię grzyba w celu jego wzrostu..
Ten rodzaj uprawy został opracowany w Chinach w 1986 roku i opiera się na uprawie grzyba na sztucznym podłożu, wykonanym z resztek roślin i innych materiałów. Materiały roślinne użyte do wykonania tych bloków mogą się różnić w zależności od ich dostępności i kosztów..
Wśród użytych resztek roślinnych są wióry i trociny z różnych drzew, takich jak dąb, palo mulato oraz pozostałości roślin uprawnych, takich jak między innymi kukurydza, trzcina cukrowa, sorgo, owies. Dodawane są również suplementy diety, takie jak wapń.
Do najważniejszych zalet tego typu uprawy należy niski koszt wynikający z zastosowania materiałów odpadowych, co pozwala na szybszy rozwój grzyba i skraca całkowity czas uprawy. Wszystkie te zalety pozwoliły na umasowienie uprawy Lentinula edodes i jest obecnie przeprowadzany w wielu krajach na całym świecie.
Techniką, która została zbadana w celu uzyskania wyższej rentowności kultury, jest zastosowanie fermentacji w stanie ciekłym (FEL). Z L. edodes Przeprowadzono różne badania, oceniając między innymi pH, pożywki hodowlane, źródła węgla, temperaturę..
Uprawa tego typu została przeprowadzona z shiitake do różnych celów, m.in. do produkcji peletek, egzoprotein, związków bioaktywnych o właściwościach przeciwutleniających i przeciwgrzybiczych..
Shiitake jest drugim grzybem uprawianym do celów spożywczych na całym świecie, ustępującym jedynie grzybowi (Agaricus bisporus). Po opracowaniu techniki syntetycznej kultury blokowej, produkcja shiitake stale rośnie, w miarę ulepszania technik uprawy..
Roczny wzrost rynku grzybów jadalnych ogólnie przekroczył 4% w ostatnich dziesięcioleciach. Na przykład w Ameryce Łacińskiej produkcja wzrosła z mniej niż 50 tys. Ton w 1995 r. Do ponad 65 tys. Ton w 2001 r.
Globalna produkcja shiitake jest w dużej mierze zdominowana przez kraje Azji Wschodniej, przy czym Chiny, Japonia, Tajwan i Korea stanowią ponad 98% całkowitej światowej produkcji shiitake. W Ameryce Łacińskiej głównymi producentami są Meksyk i Chile, a na trzecim miejscu jest Brazylia.
Jeśli chodzi o konsumentów, te cztery kraje azjatyckie, wraz z Hongkongiem, Singapurem i Malezją, znajdują się na szczycie listy. Chiny są również krajem o najwyższym tempie wzrostu konsumpcji na mieszkańca, podwajając konsumpcję w latach 1990-2006.
Grzyby sprzedawane są głównie w postaci świeżej, chociaż znaczna część produkcji sprzedawana jest również w postaci odwodnionej. Stany Zjednoczone są jednym z głównych konsumentów shiitake w tej ostatniej prezentacji.
Jeszcze bez komentarzy