Epigmenio González (1781-1858) był znany jako jeden z pierwszych powstańców, jakich Meksyk miał podczas walki o niepodległość. Brał udział w poprzednich spiskach, szczególnie w tym znanym jako Conspiracy of Querétaro, ale został odkryty i uwięziony.
Nawet podczas uwięzienia kontynuował spiskowanie na rzecz wolności Meksyku. Kara śmierci została wybaczona i spędził prawie 30 lat w więzieniu między Meksykiem a Filipinami. Większość ludzi wierzyła, że zmarł w niewoli.
Do Meksyku mógł wrócić dopiero wtedy, gdy Hiszpania uznała wolność kraju północnoamerykańskiego i nakazała Filipinom uwolnienie wszystkich więźniów przebywających w ich więzieniach. Osiadł w Guadalajarze i odrzucił wszelkie uznanie i ofertę ówczesnych rządów, aby zwrócić jego majątek..
Indeks artykułów
José María Ignacio Juan Nepomuceno Aparicio Epigmenio González Flores, lepiej znany tylko jako Epigmenio González, był jednym z pierwszych spiskowców, których Meksyk miał w walce o niepodległość. Urodził się 22 marca 1781 roku w Querétaro, mieście, które nadal znajdowało się pod panowaniem Korony Hiszpanii..
Jego rodzicami byli José María González i Rosalía Flores. Para miała troje dzieci. Rosalía, Epigmenio i Emeterio. Oboje zmarli, gdy ich dzieci były bardzo małe. Epigmenio miał zaledwie cztery lata, kiedy jego ojciec zmarł w 1785 roku, a kilka miesięcy później, w tym samym roku, stracił również matkę.
Trzej bracia zostali pod opieką swojego dziadka Manuela, który zmarł 13 lat później. Mężczyźni, którzy nie osiągnęli jeszcze pełnoletności, zamieszkali z Carmen Covarrubias, kobietą o ważnej pozycji ekonomicznej w kraju.
Kiedy Covarrubias zmarł, Epigmenio otrzymał w spadku dom i firmę, w której pracował jako kasjer. Pod jego opieką sklep zawsze gwarantował mieszkańcom najlepsze produkty, od żywności takiej jak kurczak, zboża, masło, po skóry różnych zwierząt i produkty takie jak węgiel drzewny, drewno opałowe czy trunki własnej produkcji..
Charakteryzował się dużym zainteresowaniem różnymi dziedzinami. Znał się na liczbach i pasjonował się poezją.
Poznał Anastasię Juárez, gdy oboje byli młodzi. Juárez pracowała dla zamożnej rodziny, będąc Hindusem, który opiekował się dziećmi rodziny, dla której pracowała.
Poznali się, ponieważ Anastasia Juárez była odpowiedzialna za zakupy dla hiszpańskiej rodziny i zrobiła to w sklepie należącym do Epigmenio. Związek między ważnym sprzedawcą a Anastazją nie był dobrze widoczny, ponieważ była Hinduską, ale stało się to w 1801 roku.
Trzykrotnie próbowali mieć dzieci, ale wszystkie trzy razy zmarły po urodzeniu. Małżeństwo trwało prawie dziewięć lat, zanim Anastasia Juárez zmarła na cholerę.
Kilka miesięcy po śmierci żony Epigmenio zyskuje nową motywację w swoim życiu. W 1810 r. Brał udział w spotkaniach, na których podnoszono pierwsze poglądy na temat niepodległości Meksyku.
W tamtych czasach te spotkania były zamaskowane jako spotkania w celu omówienia literatury. Oprócz Epigmenio wśród spiskowców były takie osobistości jak Ignacio Allende, Miguel Domínguez i jego żona czy Miguel Hidalgo.
Rola Epigmenio i jego brata Emeterio była niezwykle ważna dla rebeliantów, którzy mieli za zadanie wytwarzać i przechowywać amunicję w domu. Nie minęło dużo czasu, zanim zostały odkryte.
Burmistrz Querétaro i sierżant po raz pierwszy powiadomili władze hiszpańskie o spiskowcach w mieście. 13 września do skarżących dołączył Hiszpan Francisco Buera, który zawiadomił zakonnika Rafaela Gil de León.
Dzień później zaczęli zatrzymywać ludzi, w tym braci Gonzálezów. Niektórym spiskowcom udało się uciec i rozpoczęli walkę z Hiszpanami. Niektórzy zatrzymani żałowali swoich czynów i zostali ułaskawieni przez Koronę.
Opowieść o uwięzieniu Epigmenio Gonzáleza przeszła do historii dzięki Francisco Argomanizowi. Był odpowiedzialny za zapisanie w swoim dzienniku tego, co wydarzyło się 14 września.
Aresztowanie miało miejsce w piątek 14 września, a bracia González, według Argomaniza w swoich pismach, znaleźli na ich terenie znaczną ilość amunicji.
Wraz z braćmi González zginęło więcej uczestników spisku. Wśród nich José był odpowiedzialny za produkcję prochu i kapsułek, w których był przechowywany. Była tam rodzina García, odpowiedzialna za opiekę nad domem Epigmenio i Emeterio.
Epigmenio został poproszony o opisanie tego wydarzenia w swoich wspomnieniach, w których wymieniono również studenta, dwoje młodych ludzi, którzy zostali adoptowani i starszą kobietę..
Gonzálezowie zostali wysłani do więzienia wojskowego ze względu na ich ważną rolę w ruchach wywrotowych. Pozostali zatrzymani mieszkańcy domu trafili do królewskich więzień.
Podczas aresztowania Epigmenio trwała walka o niepodległość. Nawet inne kraje kontynentu amerykańskiego, zdominowane przez Hiszpanię, przyłączyły się do sprawy libertariańskiej. Bracia González, podczas gdy tak wielu zostało przeniesionych do różnych więzień.
W wyniku tego Emeterio zmarł w 1813 roku w swojej celi. Przyczyny nigdy nie zostały wyjaśnione. Z kolei Epigmenio nadal uczestniczy w ruchu powstańczym. Był związany z Antonio Ferrerem, prawnikiem, który starał się o uwolnienie kilku buntowników i opracował plan porwania ówczesnego namiestnika..
Z biegiem czasu Hiszpanie zdobyli dokumenty będące w posiadaniu Epigmenio, które łączyły go z tymi nowymi spiskami. Kupiec odmówił podania informacji o planach innych zapaśników..
Zaproponowano mu nawet przebaczenie za swoje zbrodnie w zamian za informacje, ale nie zaakceptował żadnej umowy. Kara miała być skazana na karę śmierci, powszechną wówczas karę..
Wyrok śmierci nigdy nie został wykonany, ponieważ wyrok Epigmenio został zmieniony na inny. W orzeczeniu sądowym w Querétaro odnotowano, że konspirator został skazany na wygnanie. Ustalono, że spędził 10 lat więzienia, ale w końcu odbył dwa razy więcej lat za kratkami.
Miejsce, w którym został uwięziony Epigmenio, znajdowało się w Oceanii na Marianach, ale w końcu odbył karę na Filipinach. które w tym czasie były kolonią Hiszpanii.
Przeniesienie Epigmenio na Filipiny było nie lada przygodą. Najpierw musiał zostać przeniesiony do Mexico City, podróży odbywającej się z mułem. Stamtąd spiskowiec został wysłany do Acapulco, gdzie znajdował się jeden z najważniejszych portów. Wycieczka małą łodzią wzdłuż wybrzeża pozwoliła mu dopłynąć do Kalifornii Dolnej.
Ponownie zmienił środek transportu i kierunek, gdy w towarzystwie większej liczby więźniów został wysłany przez Pacyfik, aby dotrzeć na terytorium Japonii. Podróż trwała ponad sześć miesięcy. Na ziemi azjatyckiej, zgodnie z pierwotnym planem, wysłano go najpierw na Mariany, a następnie dotarł na Filipiny..
Szacuje się, że Epigmenio González przybył na Filipiny, aby nadal odbywać karę w 1817 r. Niezależność Meksyku od hiszpańskiego urzędnika nie zajęła dużo czasu. Wolność wreszcie nadeszła w 1821 roku, ale niektóre walki trwały przez lata.
Do 1836 roku Hiszpania próbowała odzyskać kontrolę nad swoimi koloniami na amerykańskiej ziemi, ale bez większego sukcesu. To wtedy zdecydował się uznać suwerenność Meksyku i uwolnić więźniów, których miał wówczas pod swoją władzą. Wszystko to dzięki zamówieniu królowej Hiszpanii.
Filipiny, które nadal były hiszpańską kolonią, wypełniły mandat korony, a Epigmenio, po kilku miesiącach, został ostatecznie zwolniony po 26 latach więzienia. Chociaż miał nowy problem, nadal przebywał w Manili i nie miał środków ani nie znał nikogo, kto mógłby pomóc mu wrócić do Meksyku.
Po 26 latach więzienia, około 20 lat z dala od Meksyku, wszyscy, którzy znali Epigmenio Gonzáleza, wierzyli, że spotkał go ten sam los, co jego brat Emeterio i umarł. W rzeczywistości, kiedy był jeszcze więźniem na Filipinach, na jego cześć nazwano ulicę w Querétaro..
Za udział w spisku mającym na celu osiągnięcie wolności przydzielono mu emeryturę, za zbieranie której odpowiadali niektórzy jego krewni..
Nie wiadomo na pewno, jak udało mu się wrócić do Meksyku. Niektóre historie opowiadają o Hiszpanie, który pomógł mu w jego podróży do Ameryki. Nie chciał ponownie mieszkać w Querétaro, swoim mieście pochodzenia, i zdecydował się osiedlić w Guadalajarze. Nie przyjął zwrotu swojego majątku ani emerytury, którą pobierali jego krewni.
Mimo to rząd Guadalajary był zainteresowany jego sytuacją i zaoferował mu dwa domy, bez większych luksusów. Zapewnili mu również pracę w mennicy, którą przyjął w 1839 roku.
Zmarł prawie 20 lat po powrocie do Meksyku. 19 lipca 1858 roku nie mógł przeżyć cholery, tej samej choroby, która zabiła jego żonę wiele lat wcześniej. Epigmenio miał wtedy 80 lat.
W 1855 roku jego historia została opowiedziana na łamach Rewolucja. Ponad sto lat później jego szczątki zabrano do Panteonu Znakomitego Queretanos. Chociaż decyzji towarzyszyły pewne kontrowersje, ponieważ nie udowodniono, że szczątki były jego.
Jeszcze bez komentarzy