Plik padaczka skroniowa Jest to rodzaj padaczki, który wywodzi się z płatów skroniowych mózgu, ważnych obszarów pamięci, języka i przetwarzania emocjonalnego. W przypadku wystąpienia drgawek mogą pojawić się zaburzenia tych funkcji.
Niektóre z przejawów tego typu epilepsji to dziwne uczucia, takie jak strach lub euforia, déjà vu, halucynacje lub dysocjacja. Po kryzysie mogą pojawić się problemy z pamięcią, a nawet afazja.
Ten typ padaczki należy do najczęstszych i jednocześnie złożonych. Wydaje się, że obejmuje on 40% wszystkich przypadków epilepsji, chociaż liczby te wydają się różnić w różnych badaniach.
Termin „padaczka płata skroniowego” został oficjalnie wprowadzony w 1985 roku przez Międzynarodową Ligę Przeciwko Epilepsji (ILAE). Został użyty do zdefiniowania stanu, który wyróżnia się występowaniem nawracających napadów pochodzących z płata przyśrodkowego lub bocznego płata skroniowego. Jednak wspomniał o tym już neurolog John Hughlings Jackson w 1881 roku.
Indeks artykułów
Padaczka skroniowa jest rodzajem padaczki częściowej, to znaczy dotyczy określonego obszaru mózgu (w przeciwieństwie do padaczki uogólnionej, która obejmuje mózg jako całość).
Napady towarzyszące mogą być prostymi napadami częściowymi, w których osoba jest przytomna; lub złożone częściowe, gdy następuje utrata przytomności.
Generalnie poród, poród i rozwój osób z padaczką płata skroniowego są normalne. Zwykle pojawia się pod koniec pierwszej dekady życia lub na początku drugiej, po wczesnym uszkodzeniu mózgu lub gorączce.
Większość pacjentów reaguje na leczenie odpowiednimi lekami przeciwpadaczkowymi. Jednak około jednej trzeciej pacjentów nie poprawia się po zastosowaniu tych leków i mogą doświadczać zaburzeń pamięci i nastroju..
W takich przypadkach przydatna może być interwencja chirurgiczna połączona z rehabilitacją neuropsychologiczną..
Według Téllez Zenteno i Ladino (2013) niewiele jest danych na temat częstości występowania tego typu padaczki. Według badań opublikowanych w 1975 roku, padaczka skroniowa występuje u 1,7 na 1000 osób.
Wśród pacjentów z padaczką częściową (obejmującą tylko ograniczony obszar mózgu) od 60% do 80% ma padaczkę płata skroniowego.
Jeśli chodzi o badania populacyjne, w jednym opublikowanym w 1992 roku zaobserwowano, że dotyczyło ono 27% pacjentów z padaczką. Podczas gdy w innym wskazywali na 66% występowanie epilepsji.
Nie stwierdzono różnic między mężczyznami i kobietami w zakresie częstości występowania tego typu padaczki, chociaż wiadomo, że napady padaczkowe są bardziej prawdopodobne, gdy kobiety miesiączkują..
W niektórych przypadkach padaczki zmiany można zidentyfikować za pomocą rezonansu magnetycznego lub badań histopatologicznych. Jednak w innych przypadkach nie można zidentyfikować żadnych obserwowalnych nieprawidłowości, co utrudnia rozpoznanie i leczenie..
Co dzieje się w mózgu, gdy pojawia się napad padaczkowy? Wydaje się, że podczas cykli snu i czuwania aktywność elektryczna komórek naszego mózgu jest zmienna.
Kiedy zmienia się aktywność elektryczna grupy neuronów, może pojawić się napad padaczkowy. W padaczce płata skroniowego tę nieprawidłową aktywność stwierdza się w jednym z płatów skroniowych.
Padaczka skroniowa może mieć charakter rodzinny lub mieć sporadyczny początek. Wydaje się, że przyczyny to głównie:
Jest to utrata pewnej grupy neuronów w hipokampie, bardzo ważnym obszarze znajdującym się w płacie skroniowym. W szczególności występują w jądrach neuronalnych zwanych CA4, CA3 i CA1.
Jak dochodzi do tej straty? Najwyraźniej może to być spowodowane predyspozycjami genetycznymi lub niedotlenieniem okołoporodowym (brak tlenu w mózgu, który występuje podczas porodu). To spowodowałoby uszkodzenie hipokampu, co sprzyjało drgawkom gorączkowym w dzieciństwie.
Również w niektórych badaniach sugerowano, że może to być spowodowane słabym rozwojem hipokampu w połączeniu z pewnym późniejszym urazem (infekcja lub uraz).
Urazowe urazy mózgu w dzieciństwie, infekcje, takie jak zapalenie opon mózgowych lub zapalenie mózgu, udary lub zespoły genetyczne mogą ułatwić wystąpienie epilepsji..
Najczęstszym czynnikiem ryzyka jest napad drgawkowy spowodowany wysoką gorączką w przeszłości. W rzeczywistości dwie trzecie pacjentów z tego typu padaczką miało napady gorączkowe bez infekcji przed wystąpieniem napadów.
Napady te charakteryzują się tym, że trwają dłużej niż zwykle, około 15 minut lub dłużej. Wyróżniają się również tym, że powodują oczywiste nieprawidłowości neurologiczne, takie jak dziwne pozycje lub osłabienie dowolnej kończyny.
- Guzy mózgu o niskim stopniu złośliwości wpływające na płat skroniowy.
- Wrodzone wady rozwojowe naczyń krwionośnych mózgu.
- Zmiany glejotyczne, czyli takie, które powodują blizny lub glejozę hipokampu.
Najczęstszymi objawami padaczki skroniowej są aury i deficyty pamięci..
Aury pojawiają się w 80% napadów skroniowych. Składają się z dziwnych wrażeń, które działają jak alarm, wskazując na początek napadu..
Aura jest częściowym lub ogniskowym atakiem, który nie narusza świadomości pacjenta i ma różne objawy. Na przykład postrzeganie zapachów, smaków, doświadczanie halucynacji wzrokowych lub złudzeń percepcyjnych. Do tej grupy zalicza się również uczucie zawrotów głowy.
Pacjenci mogą zobaczyć otaczające ich obiekty mniejsze niż normalnie (mikropsja) lub powiększone (makropsja) lub dostrzec zniekształcenia w kształcie i odległości elementów w otoczeniu.
Wydaje się, że aury węchowe wskazują na możliwy guz płata skroniowego.
Takie jak zmiany tętna, gęsia skórka lub zwiększona potliwość. Częste są również dolegliwości żołądkowo-jelitowe lub „motyle w żołądku”..
Jak déjà vu (poczucie, że już doświadczyłeś tej samej sytuacji) lub jamais vu (przeciwnie, to znaczy nie rozpoznajesz czegoś, czego już doświadczyłeś).
Oprócz depersonalizacji (oderwania się od siebie), poczucia nierealności lub nagłego pojawienia się strachu lub niepokoju. Te dwa ostatnie objawy są związane z napadami drgawkowymi pochodzącymi z mózgu ciała migdałowatego.
Zdarzają się przypadki, w których niektórzy pacjenci obserwowali własne ciało z zewnątrz, jakby „wyszli” z niego..
Z drugiej strony, gdy napady padaczkowe związane z płatem skroniowym są złożone (z utratą przytomności) mogą trwać od 30 sekund do 2 minut. Objawy, które mogą się pojawić to:
- Rozszerzone źrenice i spojrzenie.
- Niezdolność do reagowania na bodźce.
- Powtarzające się żucie lub połykanie, a także mlaskanie ust.
- Dziwne i powtarzalne ruchy palców.
Objawy te mogą przekształcić się w uogólnione napady toniczno-kloniczne. Są najbardziej typowe dla epilepsji i charakteryzują się silną sztywnością ciała, po której następują niekontrolowane rytmiczne ruchy.
Po wystąpieniu napadu skroniowego objawy, takie jak:
- Zamieszanie i kłopoty z mówieniem.
- Amnezja, czyli kłopoty z przypomnieniem sobie, co wydarzyło się podczas kryzysu. Pacjent może nie wiedzieć, co się stało i może nie być świadomy, że miał atak..
- Nadmierna senność.
Istnieją dwa główne rodzaje padaczki skroniowej
To ten, który obejmuje przyśrodkowe lub wewnętrzne struktury płata skroniowego i jest najczęstszym podtypem. W rzeczywistości stanowią one 80% wszystkich epilepsji płata skroniowego..
Zwykle wpływa na hipokamp lub struktury, które są blisko niego. Zwykle jest spowodowany stwardnieniem hipokampu i jest odporny na leki.
To ten, który obejmuje najbardziej zewnętrzną część płata skroniowego. Są one związane ze złożonymi halucynacjami, takimi jak muzyka, głosy lub krzyki, oraz ze zmianami w języku.
Specjaliści mogą postawić przybliżoną diagnozę na podstawie objawów, które opisują pacjenci.
Jednak w celu postawienia wiarygodnej i dokładnej diagnozy, badania mózgu metodą rezonansu magnetycznego (MRI) są wykorzystywane do obserwowania nieprawidłowości, które mogą być związane z padaczką płata skroniowego..
Niezbędne jest również wykonanie EEG, które mierzy aktywność elektryczną mózgu. Dzięki temu możliwe będzie wykrycie, gdzie zlokalizowana jest zmieniona aktywność elektryczna.
Zdecydowana większość pacjentów (od 47 do 60%) z napadami ogniskowymi w płacie skroniowym reaguje na leczenie lekami przeciwpadaczkowymi.
Niektóre z nowszych i mniej wtórnych objawów i interakcji z innymi substancjami to: okskarbazepina, gabapentyna, topiramat, pregabalina, wigabatryna itp..
Należy pamiętać, że kobiety w ciąży nie mogą przyjmować tego typu leków, ponieważ zwiększa to ryzyko wad rozwojowych u płodu. Są jednak pacjenci, którzy nie reagują na tego typu leki i mogą objawiać się problemami z pamięcią i znacznym pogorszeniem jakości życia.
Ponadto może się również zdarzyć, że skutki uboczne tych leków są zbyt uciążliwe. Niektóre z najczęstszych to zawroty głowy, zmęczenie lub przyrost masy ciała..
Alternatywą dla leków i operacji jest stymulacja nerwu błędnego, która obowiązuje u pacjentów powyżej 12 roku życia. Polega na wszczepieniu stymulatora w klatkę piersiową, umieszczeniu elektrody na lewym nerwie błędnym w szyi..
Wydaje się, że to urządzenie ze stymulacją o wysokiej częstotliwości powoduje zmniejszenie liczby napadów o 25–28% w ciągu pierwszych 3 miesięcy. Odsetek ten wzrasta do 40% każdego roku.
Jako objawy wtórne mogą pojawić się kaszel, chrypka, parestezja, dysfagia (trudności w połykaniu) lub duszność (problemy z oddychaniem); ale tylko wtedy, gdy urządzenie jest włączone.
Co ciekawe, dokładny mechanizm, za pomocą którego stymulacja nerwu błędnego wywiera ten efekt, jest nieznana..
Metody chirurgiczne można wybrać, jeśli padaczka jest ciężka, nie ustępuje innym leczeniem, a obszar mózgu powodujący problem jest dobrze zlokalizowany.
Obecnie, jeśli przyczyną jest stwardnienie hipokampowe, można to wykryć za pomocą MRI i rozwiązać operacyjnie. Elektroencefalogram oznaczałby również zmienioną aktywność elektryczną w tym obszarze.
Istnieją dwa rodzaje interwencji chirurgicznych w zależności od miejsca pochodzenia padaczki: lobektomia przednia skroniowa i hipokampektomia migdałków..
Po tego typu interwencji stwierdzono, że u 70% pacjentów nie wystąpiły napady padaczkowe, bez istotnych późniejszych powikłań. Nawet w badaniu, w którym wykonali hipokampektomię migdałków, odsetek dobrych wyników wyniósł 92%.
W porównaniu z populacją ogólną pacjenci z padaczką skroniową mają wyższy poziom zachorowalności i śmiertelności. Może to mieć związek z wyższym wskaźnikiem wypadków, jakie mają te osoby, gdy wchodzą w kryzys i tracą przytomność..
Z drugiej strony ci pacjenci mają 50-krotnie większe ryzyko nagłej śmierci z powodu „nagłej nieoczekiwanej śmierci w przebiegu epilepsji”. Czynnikiem ryzyka jest występowanie uogólnionych napadów toniczno-klonicznych..
Jednak wraz z zabiegiem chirurgicznym to ryzyko śmierci zmniejszyłoby się, czyniąc śmiertelność porównywalną do śmiertelności w populacji ogólnej. Dobrym wskaźnikiem poprawy stanu pacjenta jest brak napadów padaczkowych po 2 latach od wykonania zabiegu chirurgicznego..
Pacjenci z padaczką skroniową mogą również cierpieć na problemy z pamięcią i nastrojem (zaburzenia afektywne, skłonności samobójcze ...). To pogarsza ich jakość życia, wielu pacjentów decyduje się na izolację.
Dlatego ważne jest, aby pacjenci z padaczką zgłaszali się do poradni neuropsychologicznych. W związku z tym należy dążyć do jak największego utrzymania zdolności poznawczych, emocji i funkcjonalności osoby w jej codziennym życiu..
Jeszcze bez komentarzy