Plik nocna padaczka czołowa (ENF) pojawia się w nocy i objawia się aktywacją autonomiczną i niezwykłym zachowaniem motorycznym. Chodzi o pojawienie się napadów w nocy, kiedy dana osoba śpi, chociaż czasami mogą wystąpić w ciągu dnia. Do tego typu padaczki należy autosomalna dominująca nocna padaczka czołowa (ADNFLE), która występuje bardzo rzadko i jest dziedziczona po członkach rodziny..
Napady te mogą trwać od kilku sekund do minut i mają różny stopień nasilenia, tak że niektórzy ludzie mają tylko łagodne epizody, podczas gdy inni mogą doświadczać nagłych i nagłych ruchów rąk i nóg, poruszając nimi tak, jak podczas jazdy na rowerze..
Osoby z padaczką nocną mogą również wydawać dźwięki, takie jak krzyki, jęki lub chrząknięcia, które można uważać za koszmary lub koszmary nocne, a nie za epilepsję. Ponadto osoba dotknięta chorobą może nawet wstać z łóżka i wędrować po domu, co często jest mylone z lunatykiem..
Padaczka nocna ma tę samą cechę, co inne rodzaje padaczki, że tuż przed wystąpieniem ataku występuje wzór objawów neurologicznych zwanych aurą. Objawy te obejmują strach, hiperwentylację, dreszcze, mrowienie, zawroty głowy i uczucie wypadania w przestrzeń..
Przyczyna napadów nie jest jeszcze dokładnie znana. Uważa się, że mogą one występować częściej, gdy osoba jest zmęczona lub zestresowana, ale zwykle nie mają znanych przyczyn wywołujących..
Ten problem wydaje się często występować w dzieciństwie, około 9 roku życia. Chociaż może pojawić się do połowy dorosłości, jest to etap, w którym epizody są zwykle rzadsze i łagodniejsze.
Z drugiej strony osoby te nie mają żadnych problemów intelektualnych związanych z chorobą, jednak niektórzy mają również zaburzenia psychiatryczne, takie jak schizofrenia, ale uważa się, że nie jest to spowodowane samą padaczką..
Indeks artykułów
Nie wiadomo dokładnie, ale w badaniu Provini i wsp. (1991) znaleźli interesujące dane na temat padaczki nocnej. Na przykład:
- Napady padaczkowe dominują u mężczyzn w stosunku 7 do 3.
- Wiek początku ataków nocnych jest zmienny, ale znacznie częściej występuje u dzieci i młodzieży.
- W 25% przypadków występuje nawrót choroby w rodzinie, podczas gdy w 39% występuje rodzinna historia parasomnii.
- Około 13% przypadków miało historię, taką jak niedotlenienie, drgawki gorączkowe lub zmiany w mózgu obserwowane przez MRI.
Z drugiej strony, autosomalna dominująca czołowa padaczka nocna (ADNFLE) wydaje się być bardzo rzadka, a jej częstość nawet nie została dokładnie oszacowana. Obecnie został opisany w ponad 100 rodzinach na całym świecie..
Wydaje się, że jest to spowodowane zmianami aktywności elektrycznej mózgu na różnych etapach snu. Zwykle występują w fazie snu 1 i 2, które są najpłytsze.
Chociaż wydaje się, że działa to jak błędne koło, ponieważ brak snu, który może być spowodowany napadami, może być jednym z najczęstszych wyzwalaczy większej liczby ataków..
Inne czynniki to stres lub gorączka. Jednak pierwotna przyczyna napadów nie jest jeszcze znana..
Z drugiej strony, padaczka autosomalna dominująca czołowa nocna (ADNFLE) jest pierwszą padaczką powiązaną z przyczynami genetycznymi. W szczególności u tych pacjentów stwierdzono mutacje w genach CHRNA2, CHRNA4 i CHRNB2. Geny te są odpowiedzialne za kodowanie neuronalnych receptorów nikotynowych.
Ponadto ten typ jest dziedziczony w sposób autosomalny dominujący, co oznacza, że jedna kopia genu zmieniona przez jednego z rodziców jest już wystarczająca, aby zwiększyć ryzyko przeniesienia padaczki. Istnieją jednak inne przypadki, w których występuje sporadycznie, ponieważ osoba dotknięta chorobą nie ma historii rodzinnej tego zaburzenia.
Objawy napadów padaczkowych w nocy obejmują ...
- Szarpane, niezwykłe i powtarzalne ruchy motoryczne.
- Dystoniczna postawa lub utrzymujące się skurcze mięśni, które powodują skręcenie lub napięcie niektórych części ciała.
- Niekontrolowane potrząsanie, zginanie lub kołysanie.
- Pobudzone lunatykowanie.
- Charakterystyka dyskinetyczna: mimowolne ruchy kończyn.
- Silna aktywacja autonomiczna podczas napadów.
- W badaniu w czasopiśmie Brain stwierdza się, że ten typ padaczki stanowi spektrum różnych zjawisk o różnym nasileniu, ale reprezentuje kontinuum tego samego stanu padaczkowego..
- W ciągu dnia niezwykła senność lub ból głowy.
- Ślinienie się, wymioty lub zwilżanie łóżka.
- Ponadto ataki zakłócają sen i ostatecznie wpływają na koncentrację i wydajność w pracy lub szkole.
Najczęstszym rodzajem napadów podczas snu są napady częściowe, czyli takie, które są ogniskowe lub zlokalizowane w określonej części mózgu.
Zdiagnozowanie tego stanu może być trudne, ponieważ ataki występują, gdy dana osoba śpi, a osoba może nie być świadoma własnego problemu. Ponadto często mylone są z innymi stanami, takimi jak zaburzenia snu niezwiązane z padaczką..
Według Thomasa, Kinga, Johnstona i Smitha (2010), jeśli ponad 90% napadów występuje podczas snu, mówi się, że masz napady senne. Należy jednak zauważyć, że od 7,5% do 45% epileptyków ma jakiś rodzaj napadu podczas snu.
Nie ma ustalonych kryteriów diagnostycznych dla NFE. Ponadto jest trudny do wykrycia, ponieważ na podstawie encefalogramu nie mogą pojawić się żadne nieprawidłowości.
Możemy jednak podejrzewać NFE, jeśli zaczyna się w dowolnym wieku (ale szczególnie w dzieciństwie) i powoduje krótkotrwałe ataki podczas snu charakteryzujące się stereotypowym wzorcem motorycznym..
Techniki wykrywania to:
- Rezonans magnetyczny mózgu (MRI) lub tomografia komputerowa (CT)
- Codzienny zapis aktywności napadu, w tym celu kamera może służyć do nagrywania chorego podczas snu w nocy.
- Obecnie istnieje zegarek o nazwie Smart Monitor, który ma czujniki do wykrywania napadów padaczkowych u osób, które go noszą. Ponadto łączy się ze smartfonem użytkownika, aby powiadomić rodziców lub opiekunów, gdy dziecko ma napad padaczkowy. Może to być bardziej środek łagodzenia objawów niż narzędzie diagnostyczne, chociaż przydatne może być sprawdzenie, czy osoby z padaczką mają również ataki w nocy.
- Najlepszym narzędziem do diagnostyki różnicowej okazał się rejestr wideopolisomnograficzny (VPSG). Jednak rejestry te nie są dostępne na całym świecie i często są drogie. W rzeczywistości rozróżnienie między NFE a zjawiskami motorycznymi podczas snu niezwiązanymi z padaczką może być żmudnym zadaniem, a użycie tego narzędzia z pewnością zdiagnozowałoby więcej przypadków NFE niż oczekiwano..
- Innym narzędziem, które może być przydatne do wykrycia tego zjawiska, jest skala padaczki i parasomnii czołowej w nocy..
Aby ocenić, jaki to rodzaj padaczki, lekarze muszą przyjrzeć się:
- Rodzaj ataku, który przedstawia.
- Wiek, w którym zaczęły się napady.
- Jeśli w rodzinie występuje epilepsja lub zaburzenia snu.
- Inne problemy zdrowotne.
Wydaje się, że nie ma różnic w wynikach klinicznych i neurofizjologicznych między sporadyczną i dziedziczną nocną padaczką płata czołowego..
Może wyglądać jak epilepsja, ponieważ składa się z mimowolnych ruchów przypominających drgawki, takie jak czkawka lub szarpnięcia podczas snu. Jednak elektroencefalogram (EEG) pokazałby, że nie ma zmian w mózgu typowych dla epilepsji.
Są to zaburzenia zachowania, które pojawiają się podczas snu bez całkowitego zakłócenia. Obejmują one moczenie nocne lub moczenie nocne, koszmary nocne, lęki nocne, lunatykowanie, zespół niespokojnych nóg, rytmiczne ruchy snu lub bruksizm.
Niektóre zaburzenia psychiczne, takie jak schizofrenia, można pomylić z padaczką nocną.
Rokowanie jest zwykle dobre; tak więc kiedy dziecko ma epilepsję, zwykle nie osiąga dorosłości.
Z drugiej strony należy kontynuować leczenie, ponieważ padaczka czołowa nocna nie ustępuje samoistnie..
Napady padaczkowe są kontrolowane głównie za pomocą leków, głównie leków przeciwdrgawkowych lub przeciwpadaczkowych.
Jednak niektóre z tych leków mogą mieć skutki uboczne na sen, powodując, że osoba nie odpoczywa dobrze. Dlatego tak ważny jest odpowiedni dobór leku przeciwpadaczkowego, który ma być przepisany pacjentowi..
Leki, które nie wydają się zakłócać snu i pomagają tłumić napady, to między innymi: fenobarbital, fenytoina, karbamazepina, walproinian, zonisamid i okskarbazepina (między innymi) (Carney i Grayer, 2005). Wydaje się, że okskarbazepina ma najmniejszy negatywny wpływ na sen.
Z drugiej strony stwierdzono, że karbamazepina całkowicie eliminuje napady w około 20% przypadków i daje znaczną ulgę w 48% (co oznacza zmniejszenie napadów o co najmniej 50%)..
Jeszcze bez komentarzy