Plik nabłonek przejściowy, znany jako urothelium lub uroepithelium, jest to zbiór komórek nabłonkowych, które pokrywają wewnętrzną powierzchnię przewodów moczowych: od kielichów nerkowych do cewki moczowej. Wcześniej uważano, że jest „przejściowy”, ponieważ pozwala na stopniowe przejście wyściółki dróg moczowych z wielowarstwowego nabłonka płaskiego do prostego nabłonka walcowatego.
Jednak postępy w histologii potwierdziły, że jest to wysoce wyspecjalizowany i polimorficzny typ nabłonka, którego cechy różnią się u tego samego osobnika w zależności od jego lokalizacji, stanu narządu (pustego lub pełnego) i funkcji..
Nabłonek przejściowy zlokalizowany jest wewnątrz dróg moczowych, stanowiąc najbardziej powierzchowną warstwę błony śluzowej.
Anatomicznie umiejscowiony od kielichów nerkowych (system zbiorczy nerki) do cewki moczowej (przewód wydalniczy moczu), przechodząc przez miedniczkę nerkową, moczowody i pęcherz.
Grubość moczowodu zmienia się w zależności od lokalizacji, od kilku warstw komórek w kielichach nerkowych do 6 lub 8 warstw w pęcherzu moczowym.
Mikroskopijne cechy nabłonka mogą się różnić w zależności od stanu kanału, który pokrywają; to znaczy, gdy kanał jest pełny, nabłonek dróg moczowych ma inną charakterystykę niż wtedy, gdy jest pusty..
Chociaż wszystkie nabłonki mają pewną zdolność dostosowywania się do zmian objętości, nabłonek przejściowy jest tym, który wykazuje największą zdolność do zmian, do tego stopnia, że najbardziej powierzchowne komórki mogą wyglądać całkowicie płasko (podobnie do skóry), gdy kanał jest bardzo pełny, a po opróżnieniu staje się sześcienny.
Niezależnie od lokalizacji nabłonek przejściowy ma wspólne cechy we wszystkich obszarach, w których się znajduje, a mianowicie:
Każda warstwa komórek ma wyspecjalizowane cechy, które pozwalają jej pełnić określoną funkcję..
Są to komórki wielościenne i spośród wszystkich warstw nabłonka dróg moczowych to właśnie one mają największą zdolność modyfikowania swojego kształtu. Na poziomie mikroskopowym przedstawiają wyspecjalizowane konstrukcje, które pozwalają im spełniać dwie główne funkcje: hydroizolację i szczelność kanałów..
Struktury te są rodzajem płytki nazębnej na wierzchołkowej granicy komórki, zbudowanej ze specjalistycznego białka zwanego uroplakiną. Wspomniane płyty są połączone ze sobą za pomocą pewnego rodzaju zawiasów, które pozwalają na zmianę kształtu bez zrywania połączeń..
Ponadto komórki powierzchniowe mają bardzo ciasne połączenia (są to połączenia między ścianami bocznymi komórki), wysoce wyspecjalizowaną powierzchniową warstwę glikanów, a także specjalny skład błony podstawnej. Ta warstwa może składać się z jednej do dwóch warstw komórek..
Jak wskazuje ich nazwa, znajdują się one w centrum grubości nabłonka, zgrupowane w 2 do 5 warstw komórek (w zależności od lokalizacji) i spełniające różne funkcje w zależności od sytuacji..
W normalnych warunkach komórki środkowe przyczyniają się do szczelności dróg moczowych, ze względu na to, że komórki są połączone desmosomami, które są bardzo gęstymi i mocnymi połączeniami międzykomórkowymi.
Z drugiej strony komórki środkowej warstwy nabłonka przejściowego mają zdolność różnicowania się i migracji w kierunku warstwy powierzchownej, zastępując te komórki, które obumarły i złuszczają się w ramach naturalnego procesu ich cyklu życiowego..
Zdolność ta wzrasta w przypadku urazów, drażniących urazów i infekcji; dlatego komórki warstwy środkowej nie tylko wspomagają hydroizolację, ale także stanowią rezerwę komórkową, aby w razie potrzeby zastąpić komórki warstw bardziej powierzchownych.
Jest to najgłębsza grupa komórek i składa się z pojedynczej warstwy komórek macierzystych, które różnicują się i dzielą, dając początek komórkom górnych warstw.
W przeciwieństwie do reszty nabłonka, nie ma rozstępów między tkanką łączną leżącą pod spodem a warstwą komórek podstawnych, więc granica między błoną podstawną a macierzą zewnątrzkomórkową jest płaska.
Nabłonek przejściowy pełni dwie podstawowe funkcje:
Jeśli nabłonek przejściowy ulegnie pogorszeniu lub utraci te zdolności, drogi moczowe nie będą w stanie w pełni wypełniać swoich funkcji..
Wierzchołkowe płytki urotelium są ułożone razem jak dachówki na dachu. Jednak w przeciwieństwie do tego ostatniego, płytki nabłonka dróg moczowych są połączone ze sobą konstrukcjami podobnymi do zawiasów, które pozwalają płytkom oddzielić się od siebie bez pozostawiania pustych przestrzeni..
Ta cecha umożliwia rozszerzanie się przewodów moczowych bez naruszania fizycznej integralności błony śluzowej; oznacza to, że pory nie są otwierane w miejscu, w którym ciecz może wyciekać z kanału.
Inną cechą, która przyczynia się nie tylko do rozszerzania się przewodów moczowych, ale także do tego, że bardzo dobrze znoszą ciśnienie, jest rodzaj połączenia międzykomórkowego..
Desmosomy śródkomórkowe są rodzajem „cementu”, który utrzymuje komórki razem pomimo rozszerzenia przewodu. Kiedy tak się dzieje, zmieniają swój układ (z kilku warstw na mniej warstw) i morfologię (z sześciennej lub cylindrycznej na płaską), ale nie oddzielają się od siebie..
Połączenie płytek uroplakinowych, ciasnych połączeń, desmosomów i specjalistycznych warstw glikanów sprawia, że wyciek moczu z dróg moczowych na zewnątrz jest praktycznie niemożliwy.
Z drugiej strony, nabłonek dróg moczowych pełni również funkcję bariery między przestrzenią zewnątrzkomórkową, a także w łożysku kapilarnym i świetle przewodów moczowych..
Jest to szczególnie ważne, biorąc pod uwagę, że osmolarność moczu może być nawet czterokrotnie wyższa niż osocza, tak że bez obecności tej bariery woda przedostałaby się z przestrzeni zewnątrzkomórkowej i naczynia włosowatego do pęcherza w konsekwencji. osmoza.
To nie tylko zmieniłoby właściwości moczu (rozcieńczając go), ale również spowodowałoby zachwianie równowagi w bilansie wodnym.
Nabłonek przejściowy, jak każdy inny nabłonek, jest narażony na dwa główne typy patologii: infekcje i rozwój nowotworów (rak).
Kiedy nabłonek przejściowy jest kolonizowany przez bakterie, nazywa się to infekcją dróg moczowych, której najczęstszą przyczyną jest E. coli, chociaż mogą wystąpić infekcje przez inne bakterie Gram-ujemne, a także grzyby..
Jeśli chodzi o choroby nowotworowe, rak, który zaczyna się w nabłonku dróg moczowych (głównie rak pęcherza), jest zwykle rakiem, charakteryzującym się dużą agresywnością..
Wreszcie istnieje stan, który wpływa wyłącznie na nabłonek dróg moczowych, znany jako śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego. Klinicznie objawy są identyczne jak w przypadku infekcji dolnych dróg moczowych, chociaż posiew moczu jest ujemny.
Przyczyna tego stanu nie jest jeszcze znana, chociaż uważa się, że może to być spowodowane pewnymi niezidentyfikowanymi zmianami molekularnymi w nabłonku dróg moczowych.
Jeszcze bez komentarzy