Plik inapoleońska ra lub okres napoleońskiJest to nazwa, pod którą znane są lata, w których Napoleon Bonaparte utrzymywał władzę we Francji. Francuski żołnierz zyskał duży prestiż dzięki swoim kampaniom wojskowym od wybuchu rewolucji francuskiej w 1789 roku..
Napoleon wykorzystał swoją popularność i zmęczenie ludzi przed korupcją i nieskutecznością Dyrektorium - organu, który wówczas kierował rządem narodu - do przeprowadzenia zamachu stanu na Brumaire 18, 1799 r. początek pierwszego etapu z epoki napoleońskiej.
Po przewrocie utworzono konsulat złożony z trzech przywódców. Bonaparte został mianowany pierwszym konsulem. Drugi etap rozpoczyna się, gdy urodzony na Korsyce żołnierz ogłasza się cesarzem w 1804 roku. Charakteryzuje się on wojnami ekspansjonistycznymi, które Napoleon prowadził na całym kontynencie..
Mimo wszystkich sukcesów, jakie osiągnął, ostatecznie nie był w stanie stawić czoła różnym koalicjom, które utworzyły się przeciwko niemu. Został pokonany i wygnany na wyspę Elba. Jednak wygnanie nie zakończyło ambicji cesarza. Udało mu się uciec z Elby i wrócić na kontynent, rozpoczynając trzeci etap swojej ery.
Ten trzeci etap jest znany jako Imperium Stu Dni. Wreszcie bitwa pod Waterloo oznaczała ich ostateczną porażkę; Bonaparte zakończył swoje dni na wyspie Świętej Heleny.
Indeks artykułów
Sytuacja w porewolucyjnej Francji była dość chaotyczna. Panowała wielka niestabilność polityczna, a gospodarka była dość zła. Po kilku zmianach w przywództwie utworzono zarząd, który miał kierować krajem, ale sytuacja nie uległa poprawie.
Z jednej strony szerzyła się korupcja, z drugiej strony toczyły się spiski zarówno ze strony obozu rewolucyjnego, jak i rojalistów..
W międzyczasie młody żołnierz zyskiwał prestiż dzięki różnym działaniom militarnym przeciwko absolutystycznym władzom sprzecznym z rewolucyjnymi ideami..
Był Napoleonem Bonaparte, a jego popularność wzrosła tak bardzo, że wielu autorów uważa, że Dyrektorium postanowiło wysłać go do Egiptu, aby uniemożliwić mu pobyt w Paryżu..
W rzeczywistości Napoleon poniósł poważną klęskę w Egipcie, która prawie uniemożliwiła mu opuszczenie kraju Afryki Północnej. Udało mu się jednak wrócić i natychmiast przyłączył się do trwającego zamachu stanu..
Według wielu historyków Napoleon zastrzegł sobie drugorzędną rolę w przygotowywanym zamachu stanu.
Jeden ze spiskowców, Abbe Sièyes, chciał tylko wykorzystać swoją popularność publiczną, aby zdobyć ludzi i zająć trzecią pod względem ważności pozycję w utworzonym przez siebie triumwiracie..
18 Brumaire, 1799, atak na władzę został zakończony. Po sukcesie powstał nowy organ zwany Konsulatem, który miał rządzić Francją. Jednak wbrew temu, co twierdził Sièyes, Napoleon pełnił funkcję pierwszego konsula. W związku z tym skoncentrował wszystkie moce na swojej osobie.
Kilka lat później Napoleon ogłosił Konstytucję roku X (1802). W związku z tym został ogłoszony wyłącznym konsulem na całe życie i posiadał dziedziczną władzę.
Pomimo, że wybraną formą rządów jest dyktatura, Napoleon zamierza podążać za ideałami rewolucji francuskiej. W jednym ze swoich oświadczeń oświadczył, że „powieść rewolucji musi się teraz skończyć, co zostało zrobione do tej pory, i że historia rewolucji musi się teraz skończyć”..
W ten sposób starał się skonsolidować burżuazyjną strukturę władzy, sprzeciwiając się zarówno absolutystom, jak i radykałom jakobińskim. Aby to zrobić, nie wahał się sprawować autorytarnego przywództwa, represjonując wrogów rewolucji..
Pierwszym celem Napoleona na froncie był reorganizacja gospodarki i społeczeństwa. Jego zamiarem była stabilizacja kraju i powstrzymanie ciągłych wzlotów i upadków, które miały miejsce od czasu rewolucji..
W dziedzinie ekonomii nakazał utworzenie kontrolowanego przez państwo Banku Francji. Ustanowił również franka jako walutę krajową, co ułatwiło przedsiębiorstwom i rolnictwu uzyskanie finansowania; co więcej, to dało mu narzędzie do kontrolowania inflacji.
Chociaż Korsykanin nie był religijny, negocjował z papieżem Piusem VII i podpisał konkordat, uznając obowiązek Francji do pokrycia wydatków duchownych. Podobnie katolicyzm otrzymał rangę religii większości w kraju..
W ramach jego działań rządowych wyróżnia się rozwój nowego kodeksu cywilnego, znanego jako napoleoński. Ustawa ta została uchwalona w 1804 roku i była inspirowana prawem rzymskim.
Tekst zawierał prawa, takie jak wolność jednostki, wolność pracy czy sumienie. Uznał także Francję za państwo świeckie i zapewnił równość wobec prawa..
Postępy te kontrastowały z brakiem praw przyznanych robotnikom, oprócz przywrócenia niewolnictwa w koloniach..
Poparcie dla Napoleona rosło podczas jego lat w konsulacie. To skłoniło go do podjęcia kolejnego kroku: Konstytucji XII roku (1804). W ten sposób Bonaparte ogłosił się cesarzem Francji.
Nominacja ta nie spowodowała jednak, że korsarz zmienił swoje poglądy, pomimo oczywistych sprzeczności, w jakie się zaciągał. W ten sposób kontynuował konsolidację burżuazyjnych instytucji przeciwko szlacheckim..
W ten sam sposób przeciwstawia jego zamiar szerzenia idei pochodzących z rewolucji (wolność, równość i braterstwo) w całej Europie z wybranym sposobem: najeżdżaniem wojen i umieszczaniem swoich krewnych przed podbitymi krajami..
Celem cesarza było zjednoczenie Europy pod panowaniem francuskim. Wiele jego prób zakończyło się sukcesem i wkrótce Neapol, Westfalia, Holandia i Hiszpania znalazły się pod rządami członków rodziny Bonaparte..
Wielkie mocarstwa - większość z tych antyliberałów i absolutystów - przeciwstawiły się projektowi napoleońskiemu. Tak więc Francja musiała stawić czoła kilku układom utworzonym przez Austrię, Prusy, Rosję i Wielką Brytanię. Były to lata ciągłych wojen, niektóre zakończyły się zwycięstwem Francji, a inne porażką..
Jednym z jego najbardziej tradycyjnych wrogów była Wielka Brytania. Napoleon był zdecydowany najechać wyspy, ale klęska pod Trafalgarem pokrzyżowała jego plany. Następnie podniósł blokadę handlową, aby zdusić brytyjską gospodarkę.
Konsekwencją tej blokady była inwazja na Portugalię (sojusznika Anglii) i Hiszpanię, której wewnętrzny kryzys ułatwił José Bonaparte tytuł króla. Hiszpanie powstali przeciwko najeźdźcy, co doprowadziło do wojny o niepodległość (1808-1813).
Hiszpański opór osłabił Napoleona, ale jego największym błędem była próba inwazji na Rosję. W 1810 roku Imperium zajęło pół Europy, ale wojny nie pozwoliły mu zapewnić wystarczającej stabilności.
Napoleon, dążąc do zakończenia frontu wschodniego, zdecydował się w 1812 r. Zaatakować Rosję. Początkiem końca była wielka klęska poniesiona tam wraz z przymusowym wycofaniem się z Hiszpanii. W październiku 1813 nowa koalicja krajów pokonała wojska napoleońskie w Lipsku.
Rok później, w 1814, nastąpił upadek Paryża w ręce aliantów. Napoleon nie miał innego wyboru, jak tylko podpisać traktat z Fontainebleau, aby uznać porażkę.
Wśród warunków postawionych przez zwycięzców jest wygnanie cesarza na śródziemnomorskiej wyspie Elbie. Burbonowie odzyskali tron Francji.
Jeśli cokolwiek charakteryzowało Napoleona Bonaparte, to była to jego wytrwałość. Wygnany na Elbę, wydawało się, że jego historia się skończyła, ale udało mu się zagrać w innym momencie historii..
W marcu 1815 Napoleon zdołał uciec z wyspy, dotrzeć na kontynent i zebrać ponad tysiąc żołnierzy, którym udało się odzyskać Paryż. Według historyków został przyjęty jako bohater przez znaczną część ludności i wojsko. Nowy król Ludwik XVIII musiał uciekać do Belgii, a Bonaparte odzyskał tron.
To odrodzenie trwało tylko sto dni. Początkowo pokonał sojuszników, którzy próbowali odsunąć go od władzy, ale w bitwie pod Waterloo poniósł ostateczną klęskę..
Ponownie musiał udać się na wygnanie. Tym razem znacznie dalej: na wyspę Santa Helena. Tam zmarł w 1821 roku, z poważnymi podejrzeniami wielu historyków, że został otruty przez wrogów, którzy nadal obawiali się możliwego powrotu..
Pierwszą przyczyną epoki napoleońskiej była sama rewolucja francuska. Ideologicznie Napoleon jest synem idei tej rewolucji: walka ze szlachtą, deklaracje praw i równości, wszystko to pojawia się w ideałach, które Napoleon próbował szerzyć w całej Europie, pomimo sprzeczności wynikających z jego metod..
Instytucjom wywodzącym się z rewolucji francuskiej nigdy nie udało się zapewnić państwu stabilności. Zarówno w czasie terroru, jak i później w Dyrektorium, wewnętrzne i zewnętrzne spiski były stałe. Ponadto korupcja była bardzo częsta w wielu sferach władzy..
To również spowodowało, że gospodarka nie zaczęła się rozwijać. Znaczna część populacji nie zauważyła poprawy swojej sytuacji po zniknięciu absolutyzmu, więc niezadowolenie było powszechne. Oba czynniki sprawiły, że pojawienie się silnego lidera zostało powitane..
Od czasu rewolucyjnego triumfu, ze swoimi ideami sprzecznymi z absolutyzmem, wielkie mocarstwa europejskie zaczęły próbować zmienić sytuację.
W ten sposób Austria i Prusy próbowały najechać kraj już w pierwszych latach rewolucji, a później ataki nie ustały..
Właśnie podczas tych wszystkich wypraw zbrojnych postać Napoleona rosła i stawała się znana. Nie jest więc zaskakujące, jak wielki został przyjęty przez ludność, gdy doszedł do władzy.
Napoleon oparł swój system gospodarczy na uczynieniu Francji potęgą przemysłową. Podobnie wkrótce wypowiedział wojnę handlową z Wielką Brytanią.
Jedną z przyczyn blokady nałożonej na wyspy było to, że przybyłe tam surowce były przeznaczone do Francji.
Aby promować rozwój gospodarczy, Napoleon wiedział o potrzebie unowocześnienia sposobów produkcji. W tym celu zaczęto przyznawać nagrody tym, którzy wynaleźli nowe maszyny, które poprawiłyby produktywność..
Wraz z rewolucją wiele ziem należących do szlachty zostało rozdzielonych między chłopów. Dzięki nowym narzędziom udało się znacznie poprawić zbiory.
Wprowadzono uprawy, takie jak ziemniaki, co znacznie poprawiło dietę ludzi. To samo stało się z burakami, których używano do ekstrakcji cukru.
Jednak sytuacja pogarszała się z biegiem lat. Ciągłe wojny, które wymusiły ciągły wzrost wojsk, sprawiły, że wiele pól nie mogło być uprawianych w warunkach.
Wśród polityk gospodarczych Napoleona - głównie protekcjonistycznej i dirigiste - wyróżnia się stworzenie dwóch charakterystycznych cech państwa francuskiego..
Pod jego rządami utworzono Bank Francji pod kontrolą państwa, który finansował krajowe przedsiębiorstwa i rolników. Ponadto ogłosił franka jako walutę krajową, co ułatwiło takie finansowanie i pozwoliło na kontrolę inflacji..
I znowu to wojna zdestabilizowała próbę kontrolowania wzrostu cen. Pod koniec imperium waluta nie była nic warta, a na podstawowe potrzeby trzeba było płacić dużą liczbą rachunków..
Po klęsce napoleońskiej, z przerwą w czasie stu dni, wielkie mocarstwa europejskie spotkały się w Wiedniu, aby przerobić mapę kontynentu..
Celem był powrót do sytuacji sprzed rewolucji, wraz z przywróceniem absolutystycznych monarchii. W tym celu utworzono Święte Przymierze, składające się z Rosji, Prus i Austrii, siły militarnej odpowiedzialnej za kontrolowanie, czy nie pojawiły się nowe liberalne próby.
Udawało im się to przez kilka lat, ale liberalne rewolucje wybuchały z mocą przez cały XIX wiek..
Kiedy Napoleon zaczął podbijać terytoria, przyniósł ze sobą znaczną część idei rewolucji. Oprócz ogłoszenia jego cesarza, ogłoszone przez niego konstytucje opierały się na wolności i równości, warunkach, które rozszerzył na cały kontynent..
Po klęsce podjęto próbę powrotu do absolutyzmu, ale ludność (zwłaszcza burżuazja) zmieniła mentalność polityczną. Stopniowo zaczęli odtwarzać francuskie innowacje, co doprowadziło do licznych rewolucji.
W ten sposób rewolucja francuska i późniejsza epoka napoleońska wyznaczyły przejście do współczesności..
Inwazja wojsk Napoleona na Hiszpanię miała wpływ na wiele mil stąd. Upadek króla latynoskiego był wyzwalaczem walk o niepodległość w większości Ameryki Łacińskiej.
Po pierwsze, powołano rady rządowe, które miały same rządzić i nie podlegały francuskim rządom. Później sytuacja ewoluowała, tworząc ruchy dążące do całkowitej niezależności kolonii.
Jeszcze bez komentarzy