Charakterystyka i histologia pierwotnych plemników

1373
Anthony Golden

ZA pierwotny spermatocyt Jest to owalna komórka, która jest częścią spermatogenezy, procesu prowadzącego do produkcji nasienia. Pierwotne spermatocyty są uważane za największe komórki nabłonka nasiennego; mają 46 chromosomów i duplikują swoje DNA w procesie międzyfazowym.

Aby dojść do powstania pierwotnego spermatocytu, w jądrach musi nastąpić tworzenie się typu komórek zwanych spermatogonią. Po wejściu do profazy I staje się pierwotnym plemnikiem, który kontynuuje proces mitozy redukcyjnej (pierwszy podział mejotyczny).

Spermatocyty muszą zmniejszyć swój ładunek chromosomowy, aby stać się ostateczną gametą z 23 chromosomami. Pierwotne spermatocyty wchodzą w przedłużoną profazę, trwającą około 22 dni i dają początek wtórnym spermatocytom; Pochodzą one z plemników, które dojrzewają i stają się plemnikami gotowymi do zapłodnienia.

Globalny proces gametogenezy trwa około 74 dni i obejmuje diploidalną spermatogonię, która dzieli i ostatecznie tworzy cztery haploidalnie naładowane plemniki. Człowiek może wytworzyć dziennie średnio 300 milionów plemników.

Indeks artykułów

  • 1 Charakterystyka i histologia
  • 2 Spermatogeneza
    • 2.1 Pierwotne tworzenie spermatocytów
    • 2.2 Komórki Sertoliego
    • 2.3 Los pierwotnego plemnika
    • 2.4 Morfologia plemników w mejozie
  • 3 Odnośniki

Charakterystyka i histologia

Pierwotne spermatocyty to największe komórki rozrodcze, które można znaleźć w kanalikach nasiennych, w pośrednich warstwach nabłonka zarodkowego. Pochodzą z podziału komórkowego spermatogonii.

Pod względem morfologicznym nie mają żadnego podobieństwa do dojrzałego plemnika, zbudowanego z główki i typowej wici, która zapewnia jej ruchliwość. W przeciwieństwie do nich są to owalne komórki, które mają zdolność ciągłego wzrostu dzięki przyspieszonej produkcji białek, organelli i innych produktów komórkowych..

W odniesieniu do zachowania komórkowego cytoplazma w tych komórkach zawiera większą ilość retikulum endoplazmatycznego niż spermatogonia. Podobnie kompleks Golgiego jest bardziej rozwinięty.

Spermatocyty można odróżnić od spermatogonii, ponieważ są jedynym typem komórek, w którym zachodzą procesy mejozy..

Proces cytokinezy jest szczególny, ponieważ powstałe komórki tworzą syncytium i pozostają połączone częścią cytoplazmatyczną o średnicy 1 µm, która umożliwia komunikację między nimi i wymianę pewnych cząsteczek, takich jak białka..

Spermatogeneza

Pierwotne tworzenie spermatocytów

Proces spermatogenezy zachodzi w kanalikach nasiennych i składa się z dwóch typów komórek: komórek rozrodczych lub spermatogonii i komórek Sertoliego..

Tworzenie pierwotnych spermatocytów opisali Erwing i wsp. W 1980 r., A u ludzi Kerr i de Krestser w 1981 r.

Spermatogonia to komórki, z których powstaje pierwotny spermatocyt. Są to dość grube komórki, o okrągłym kształcie i jednorodnej cytoplazmie. Ze względu na morfologię ich jądra można je podzielić na: wydłużony typ A, jasny typ A, ciemny typ A i typ B.

Spermatogonia typu A to komórki macierzyste, które pełnią funkcje rezerwowe. Grupa plemników typu A różnicuje i produkuje plemniki typu B, które po wielu podziałach dają początek spermatocytom pierwotnym.

W miarę postępu spermatogenezy pierwotny spermatocyt zwiększa się i można zauważyć znaczące zmiany w morfologii jądra. Spermatocyty są zdolne do migracji, gdy zanikają połączenia między komórkami Sertoliego.

Komórki Sertoliego

Komórki Sertoliego biorą udział w regulacji całego procesu spermatogenezy. Wyściełają kanaliki nasienne, a ich zadaniem jest odżywianie komórek rozrodczych, wspieranie ich, pełnienie funkcji bariery między śródmiąższem a komórkami rozrodczymi oraz pośredniczenie w komórkowej wymianie metabolicznej..

Podobnie regulacja hormonalna zachodzi głównie w komórkach Sertroli, które posiadają receptory testosteronu i FSH (hormonu folikulotropowego)..

Kiedy następuje aktywacja przez FSH, wyzwalana jest duża liczba kluczowych białek, aby ten proces mógł zajść, między innymi witamina A i ABP.

Los pierwotnego plemnika

Pierwotne spermatocyty, które mają średnicę 16 mm, docierają do środka tkanki zarodkowej i podlegają podziałowi mejotycznemu, aby podzielić ich ładunek chromosomalny. Teraz każda komórka potomna nazywana jest wtórnym spermatocytem.

Wtórne spermatocyty również są zaokrąglonymi, ale mniejszymi komórkami. Komórki te ulegają szybkiemu podziałowi mejotycznemu, w wyniku którego powstają plemniki.

Innymi słowy, po mejozie I (mejoza redukcyjna) trwa mejoza II (mejoza równa), co skutkuje redukcją wyposażenia genetycznego do 23 chromosomów: 22 to autosomy, a jeden jest płciowy..

Mejoza II to proces podobny do mitozy, który obejmuje cztery fazy: profazę, metafazę, anafazę i telofazę.

Plemniki przechodzą metamorfozę polegającą na utworzeniu akrosomu, zagęszczeniu jądra i utworzeniu wici, w procesie zwanym spermiogenezą. Pod koniec tej serii etapów - która nie obejmuje procesów podziału komórek - plemnik jest w pełni uformowany..

Morfologia plemników w mejozie

Pierwotne spermatocyty są komórkami tetraploidalnymi, rozpoznaje się je po posiadaniu dużych jąder z towarzyszącą chromatyną, w postaci cienkich nitek lub grubych ciał. Jednak te cechy różnią się w całej mejozie..

Obserwowany w fazie leptotenu ma nitkowatą chromatynę, opuszcza przedział podstawny i migruje do przedziału pośredniego, docierając ostatecznie do przedziału adluminalnego..

W zygotenie chromosomy są mniejsze w porównaniu z poprzednim etapem. Na tym etapie homologiczne chromosomy zaczynają się parować i obserwuje się grube ziarna chromatyny..

Jąderko nabiera szczególnej struktury, z wyraźną segregacją jego regionów (części ziarniste i włókniste). W połączeniu z jąderkiem wizualizuje się zaokrąglone ciało o charakterze białkowym.

W pachytenie homologiczne chromosomy są całkowicie sparowane, a chromatyna jest mniej liczna niż w poprzednich etapach, szczególnie w zygotenie.

W diplotenie spermatocyt jest znacznie większy, a sparowane homologiczne chromosomy połączone chiasmami zaczynają się rozdzielać.

W ostatnim etapie profazy (diakinezy) spermatocyty wykazują maksymalne skrócenie; ponadto otoczka jądrowa i jąderko ulegają rozpadowi. W ten sposób spermatocyt kończy pozostałe fazy pierwszego podziału mejotycznego..

Bibliografia

  1. Álvarez, E. G. (1989). Andrologia: teoria i praktyka. Wydania Díaz de Santos.
  2. Bostwick, D. G., & Cheng, L. (2008). Urologiczna patologia chirurgiczna. Elsevier Health Sciences.
  3. Eynard, A. R., Valentich, M. A. i Rovasio, R. A. (2008). Histologia i embriologia człowieka: podstawy komórkowe i molekularne. Panamerican Medical Ed..
  4. Gilbert, S.F. (2000). Biologia rozwojowa. 6th wydanie. Sinauer Associates.
  5. Pierce, B. A. (2009). Genetyka: podejście koncepcyjne. Panamerican Medical Ed..
  6. Saddler, T. W., & Langman, J. (2005). Embriologia medyczna zorientowana klinicznie.
  7. Zhang, S. X. (2013). Atlas histologii. Springer Science & Business Media.

Jeszcze bez komentarzy