Ewolucja konserwacji przemysłowej od początku do chwili obecnej

3622
David Holt

Plik ewolucja konserwacji przemysłowej zaczęły nabierać większego znaczenia w wyniku I wojny światowej, kiedy to maszyna musiała pracować na pełnych obrotach i bez przerw. Wcześniej to siła robocza wykonywała prawie 90% pracy, w porównaniu z 10%, które oszacowano na pierwszych maszynach.

Konserwacja przemysłowa wywodzi się z okresu, w którym na początku XIX wieku zaczęto wdrażać maszyny do produkcji towarów i usług. Cechą wspólną wszystkich etapów jego rozwoju jest potrzeba coraz większej specjalizacji.

Źródło: AA.VV. [CC BY-SA 4.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)]

Konserwacja przemysłowa to zbiór środków o charakterze techniczno-organizacyjnym, które mogą być wcześniej opracowane lub nie, a ich celem jest utrzymanie funkcjonalności urządzeń i zapewnienie optymalnego stanu maszyn w czasie..

Wśród celów utrzymania ruchu przemysłowego można wymienić: zachowanie zdolności do pracy maszyn, ograniczenie nieprzewidzianych postojów, przyczynienie się do wzrostu wydajności, utrzymanie środków produkcji w idealnym stanie przy minimalnych kosztach.

Poprzez plany konserwacji przemysłowej ma na celu podniesienie poziomu wykorzystania zdolności produkcyjnych, zachowanie lub przywrócenie wyposażenia i obiektów w celu spełnienia ich funkcji produkcyjnej, osiągnięcie maksymalnej wydajności maszyny przy minimalnym zużyciu i maksymalnym okresie użytkowania..

Konserwacja przemysłowa nie dotyczy wyłącznie sprzętu i maszyn, ale wszystkich stałych lub ruchomych instalacji, budynków przemysłowych, handlowych lub usługowych, to znaczy każdego rodzaju aktywów produkcyjnych..

Indeks artykułów

  • 1 Etapy od jego powstania do współczesności
    • 1.1 Pierwsza generacja: od rewolucji przemysłowej do 1950 roku
    • 1.2 Druga generacja: od 1950 do 1970
    • 1.3 Trzecia generacja: od 1980 do 1990
    • 1.4 Czwarta generacja: od 1990 do dnia dzisiejszego
  • 2 Znaczenie konserwacji
  • 3 Odnośniki  

Etapy od jego powstania do współczesności

Pierwsza generacja: od rewolucji przemysłowej do 1950 roku

Odpowiada całkowita konserwacja naprawcza, w którym spodziewana jest awaria, aby kontynuować odpowiednią naprawę. Faza ta jest zwykle identyfikowana przed rokiem 1950 i jest to najdłuższy etap od początku rewolucji przemysłowej. Kiedyś koszty utrzymania były dość wysokie, a przestoje w celu rozwiązania problemów były długie.

Wraz z wdrożeniem produkcji seryjnej, w wyniku I wojny światowej, fabryki zaczęły ustalać minimalne programy produkcyjne i pojawiła się potrzeba stworzenia zespołu, który koncentrował się na utrzymaniu maszyn na liniach produkcyjnych i skróceniu jak najkrótszego czasu postoju..

Równolegle do obszaru produkcyjnego pojawił się obszar utrzymania ruchu, który był nastawiony na naprawę usterek naprawczych lub awaryjnych. Ponadto przydzielono zadania prewencyjne, aby uniknąć awarii.

Konserwacja naprawcza charakteryzowała się wysokimi kosztami pracy i wysokimi kosztami alternatywnymi, ponieważ dostępność części zamiennej musiała być natychmiastowa, aby można było zaradzić wszelkim zarejestrowanym uszkodzeniom..

Do najbardziej oczywistych wad należy wpływ na jakość wynikający z postępującego zużycia sprzętu, ryzyko braku dostępności części zamiennych, co oznaczało wysokie koszty, przestoje spowodowane nagłymi awariami oraz ryzyko, że równolegle mogą powstać inne problemy..

Druga generacja: od 1950 do 1970

Zapobiegawcze prace konserwacyjne zostały już usystematyzowane wraz z nadejściem drugiej wojny światowej. A kilka lat później powstało Amerykańskie Towarzystwo Kontroli Jakości, które pomogło w przeprowadzeniu badań statystycznych pracy, poprawiając również jakość otrzymywanych produktów..

Druga generacja koncentruje się na Konserwacja zapobiegawcza awarii, przy których cykliczna i powtarzalna praca jest wykonywana z określoną częstotliwością, aby osiągnąć ten cel. Ta faza trwa do końca lat 70-tych.

W nim zaczynają się zastępować prewencyjne, ponieważ odkrywa się związek między czasem życia sprzętu a jego prawdopodobieństwem awarii.

Konserwacja zapobiegawcza ma kilka warunków: może to być proces, który należy przeprowadzać okresowo, zwykle w odstępach czasu od 6 do 12 miesięcy. Można go również zaprogramować zgodnie ze specyfikacjami producenta lub normami inżynieryjnymi..

Inna modalność może mieć na celu wprowadzenie ulepszeń w procesie i chociaż nie ma ustalonej częstotliwości, obejmuje przeprojektowanie w celu optymalizacji procesu. Wreszcie istnieje autonomiczna konserwacja, wykonywana przez operatora za pomocą prostych czynności lub rutynowych czynności..

Trzecia generacja: od 1980 do 1990

Źródło: Debbie Turner / Inside Burslem Pottery

Wdrażana jest konserwacja kondycjonowana, czyli konserwacja polegająca na monitorowaniu parametrów, według których będą przeprowadzane prace wymiany lub regeneracji maszyn..

Praca ta jest możliwa dzięki dostępności niezawodnego elektronicznego sprzętu kontrolno-kontrolnego, który pozwala poznać rzeczywisty stan sprzętu poprzez okresowe pomiary..

Nadszedł czas Konserwacja predykcyjna, który polegał na wczesnym wykrywaniu początkowych objawów przyszłych problemów. Badania przyczynowo-skutkowe są zwykle przeprowadzane w celu ustalenia przyczyny niepowodzeń. Elementem wyróżniającym na tym etapie jest to, że obszary produkcyjne zaczynają angażować się w wykrywanie problemów.

Jedną z największych zalet konserwacji predykcyjnej jest możliwość śledzenia i rejestrowania awarii, co ułatwia planowanie przyszłych napraw i ogranicza liczbę interwencji personelu konserwacyjnego..

Czwarta generacja: od 1990 do dnia dzisiejszego

Początki tej fazy są zwykle określane w latach 90-tych, kiedy amerykańskie firmy już włączyły do ​​swojej dynamiki koncepcję Total Quality, którą japoński przemysł promował od lat 60-tych. Total Quality Management (TQM od angielskiego akronimu) starało się stworzyć świadomość jakości we wszystkich procesach organizacji i ludzi, którzy w niej pracowali.

Odpowiada czwartej generacji całkowita produktywna konserwacja która jest inspirowana filozofią pochodzenia japońskiego, która dąży do doskonałości lub jednym zdaniem: uzyskać maksimum o akceptowalnej jakości, przy możliwie najniższych kosztach, trwale i integralnie. W tym celu wykonywane są drobne czynności konserwacyjne, takie jak regulacja, kontrola, wymiana części oraz utrzymywana jest ciągła interakcja z kierownikiem utrzymania ruchu..

Program koncentrował się na czynniku ludzkim całej firmy, któremu przypisano prewencyjne zadania utrzymania ruchu w celu maksymalizacji efektywności majątku. Łączy się z trzema zasadami: zawsze utrzymuj obiekty w dobrym stanie, koncentruj się na zwiększaniu produktywności i angażuj cały personel.

Jest to faza ciągłego doskonalenia systemów, charakteryzująca się wdrażaniem grup doskonalenia i monitorowaniem działań. Utrzymanie jest obecnie uważane za korzyść, a nie za zło konieczne, i jest traktowane jako zobowiązanie wszystkich działów organizacji.

Celem jest osiągnięcie całkowitej efektywności sprzętu, która oznacza efektywność ekonomiczną poprzez dostępność, maksymalną wydajność i jakość produktów..

Dodatkowo zazwyczaj wdrażane są trzy inne narzędzia: Inżynieria ryzyka, która polega na określeniu konsekwencji awarii, które są lub nie są akceptowalne; analiza niezawodności polegająca na określeniu wykonalnych i opłacalnych zadań profilaktycznych; ulepszona łatwość konserwacji, która polega na skróceniu czasu i kosztów konserwacji.

Na tym etapie nastąpiły istotne zmiany w przepisach dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy, a także praktyki bardziej przyjazne środowisku. Dlatego zaczęli wdrażać urządzenia oczyszczające, instalacje ekstrakcyjne, urządzenia tłumiące, wykrywające, kontrolne i alarmowe..

Obecnie eksperci w tej dziedzinie szacują, że koszty konserwacji będą stopniowo rosły, co doprowadzi branże do wytwarzania bardziej niezawodnych i łatwych w utrzymaniu produktów..

Znaczenie konserwacji

Konserwacja przemysłowa przestała być złem koniecznym w korzyść, w którą zaangażowane i zaangażowane są różne działy organizacji. Dzieje się tak po prostu dlatego, że dostrzeżono prawdziwe znaczenie skutecznego zarządzania awariami lub problemami sprzętu i urządzeń, które mogą mieć wpływ na każdy z etapów produkcji towarów lub usług..

Należy zauważyć, że znaczenie konserwacji przemysłowej polega na:

- Zapobiega wypadkom przy pracy i zwiększa bezpieczeństwo ludzi.

- Zmniejsza straty spowodowane przestojami w produkcji.

- Zmniejsza nasilenie awarii, których nie można uniknąć.

- Zapobiega nieodwracalnym uszkodzeniom sprzętu lub obiektów.

- Zapewnia akceptowalną wydajność sprzętu.

- Pozwala na udokumentowanie procesów obsługowych niezbędnych dla każdej maszyny.

- Przedłuża żywotność sprzętu lub towarów.

- Zachowuje zasoby produkcyjne w bezpiecznych i wcześniej ustalonych warunkach pracy.

- Popraw jakość zajęć.

- Pozwala na odpowiednie przygotowanie budżetu, dostosowanego do potrzeb firmy.

Bibliografia

  1. Muñoz Abella, M. (2003) Konserwacja przemysłowa. Madryt: Uniwersytet Karola III w Madrycie. Obszar inżynierii mechanicznej.
  2. Mora Gutiérrez, A. (2009). Utrzymanie: planowanie, realizacja i kontrola. Meksyk: Alfaomega Grupo Editor.
  3. Konserwacja przemysłowa. (s.f.). Odzyskany z ecured.cu
  4. Nieto, S. Historia konserwacji. (2009, 27 maja). Odzyskany z konserwacji przemysłowej2009.blogspot
  5. Villada, „Utrzymanie jako strategia konkurencji”, Rev. Fac. Ing. Univ. Antioquia, no. 17, s. 7-13, 1998.
  6. Ewolucja konserwacji przemysłowej: Blog: ATS. (26 lipca 2019). Odzyskany z advancedtech.com

Jeszcze bez komentarzy