Plik rozdrobnione złamanie lub złamanie zmiażdżone występuje, gdy powierzchnia kości zostaje przerwana w więcej niż jednej linii, w konsekwencji tworząc więcej niż dwa fragmenty kości. Złamania zwykle powstają w wyniku urazu o większej intensywności, niż może wytrzymać kość.
Rozdrobnione złamanie jest klasyfikowane ze względu na swój wzorzec przerwania kości jako złamanie całkowite, a ze względu na mechanizm jego wytwarzania może należeć zarówno do grupy bezpośrednich, jak i pośrednich mechanizmów wytwarzania (zgięcie). Można go zaklasyfikować jako złamanie rozdrobnione z fragmentami motyla i złamanie segmentowe.
Złamanie fragmentu motyla charakteryzuje się fragmentami w kształcie klina. Z drugiej strony segmentowe złamanie rozdrobnione charakteryzuje się tym, że dwie linie złamania izolują odcinek kości od reszty powierzchni.
W klasyfikacji Gustilo, rozdrobnione złamanie jest na ogół stopnia IIIA; jednak w niektórych przypadkach umiarkowanego rozdrobnienia można go zaklasyfikować jako stopień II.
Typowym powikłaniem tych złamań jest przerwanie unaczynienia fragmentu kości, aw konsekwencji jego martwica. Konsolidacja tych złamań jest wolniejsza, czasami wymaga resekcji małych fragmentów, aby uniknąć powikłań i sprzyjać osteosyntezie między zdrowymi fragmentami i ich prawidłowej konsolidacji..
Indeks artykułów
Ogólnie objawy złamań drobnoziarnistych nie różnią się od objawów innych złamań..
Ból w złamaniach drobnych jest zwykle silniejszy niż ból w złamaniach prostych; Dzieje się tak, ponieważ zajęcie okostnej występuje w więcej niż jednym miejscu, a okostna zawiera dużą liczbę bolesnych nocyceptorów..
Jednak ból jest tak subiektywnym objawem, że na podstawie samego wywiadu bólowego trudno jest ustalić, czy jest to złamanie proste, czy rozdrobnione..
Oprócz bólu, w tego typu złamaniach obecne są również pozostałe objawy Celsusa: zwiększenie rozmiaru i obrzęk z powodu pęknięcia mikronaczyń, rumień, ciepło oraz spadek lub utrata funkcji.
Oczywiste zniekształcenie, jak również trzeszczenie segmentu po mobilizacji, będzie tym, co skłoni diagnozę kliniczną i będzie wymagało wykonania badań uzupełniających w celu ustalenia diagnozy obrazowej..
Rozpoznanie złamań drobnoziarnistych można postawić tylko na podstawie badań obrazowych, w których można wykazać liczbę śladów i segmentów kości powstałych w wyniku urazu..
Wystarczy pokazać stopień rozdrobnienia złamania, wykonując prostą analizę rentgenowską, w jednym lub kilku rzutach segmentu, w zależności od miejsca urazu..
W niektórych rzadszych przypadkach wymagana jest tomografia komputerowa, aby móc obserwować fragmenty kości, zwłaszcza jeśli występują one dostawowo..
Przyczyny złamań rozdrobnionych nie różnią się znacznie od przyczyn złamań prostych; Jednak niektóre stany predysponują do wystąpienia tego typu złamań, zwłaszcza te, które dotyczą miejsca urazu..
Najczęstszą przyczyną złamań rozdrobnionych są stany lub patologie, które osłabiają strukturę kości.
W niedoskonałych stanach osteogennych, osteomalacji, osteopenii, osteosporozie, nowotworach i nowotworach - niezależnie od wieku pacjenta - struktura kości będzie do tego stopnia upośledzona, że uraz pozbawiony intensywności może „eksplodować” kość..
Osoby starsze to grupa wiekowa o największej predyspozycji do złamań drobnoziarnistych z powodu zmian strukturalnych wywołanych starzeniem się komórek kostnych, które osłabiają integralność kości.
Złamanie rozdrobnione jest charakterystyczne dla złamań po urazach bezpośrednich pocisków, a także wypadków samochodowych lub upadków z dużych wysokości.
Ten rodzaj gwałtownych złamań po bezpośrednim urazie może spowodować powstanie tak zwanych pocisków wtórnych, które odnoszą się do kości lub fragmentów pocisków, które odrywają się w momencie uderzenia i mogą spowodować uszkodzenie sąsiednich tkanek..
Leczenie jest najtrudniejszym aspektem złamań rozdrobnionych. W przeszłości tego typu złamania leczono zachowawczymi metodami ortopedycznymi, takimi jak trakcje i unieruchomienia..
Jednak ze względu na komplikacje wynikające z długotrwałego unieruchomienia lub nieprawidłowej konsolidacji, konieczne stało się poszukiwanie innych metod rozwiązania..
Obecnie złamania rozdrobnione wymagają leczenia chirurgicznego, oprócz zastosowania materiału do osteosyntezy, aby móc połączyć ze sobą fragmenty kości. Technika, która zostanie zastosowana, będzie zależała od miejsca złamania i ilości odłamków z niego pochodzących..
Zastosowanie stabilizacji zewnętrznej typu Ilizarowa jest idealne w przypadku złamań, w których utrata masy kostnej jest znaczna; jednak ryzyko infekcji przez stabilizator jest dość wysokie.
Operacja Ilizarowa to metoda wydłużania kości, która znajduje zastosowanie w przypadkach utraty tkanki kostnej, a także przy wrodzonych wadach kostnych.
Ta operacja Ilizarowa składa się z dwóch pierścieni ze stali nierdzewnej przymocowanych do zdrowych końców kości za pomocą śrub, które przechodzą przez skórę, mięśnie i tkankę kostną. Są one naprawiane po usunięciu nie unaczynionych fragmentów kości..
Pomiędzy obydwoma końcami zdrowej tkanki kostnej powstaje minimalna przestrzeń, a przestrzeń jest powiększana o 1 mm dziennie, tak że między obydwoma końcami tworzy się nowa tkanka kostna.
Ta technika jest niezwykle bolesna i wiąże się z wysokim ryzykiem infekcji tkanek miękkich, jeśli nie jest wykonywana w odpowiednim środowisku i ze ścisłą starannością. Jest to jednak jedna z najczęściej stosowanych technik w usługach ortopedycznych i urazowych w Ameryce Południowej..
W niektórych drobnych złamaniach kości ramiennej u starszych pacjentów z niewielkim funkcjonalnym zapotrzebowaniem na strukturę kości, niektórzy lekarze świadomie decydują się na zignorowanie złamania (technika zwana umiejętne zaniedbanie) i skupić się wyłącznie na ruchomości podstawowego stawu.
Jeszcze bez komentarzy