Charakterystyka, siedlisko, zastosowania i gatunki Ganodermy

1811
Charles McCarthy
Charakterystyka, siedlisko, zastosowania i gatunki Ganodermy

Ganoderma to rodzaj kosmopolitycznych grzybów podstawczaków należących do rodziny Ganodermataceae. Ta grupa grzybów powoduje gnicie różnych roślin drzewiastych, rozkładając ligninę i celulozę.

Morfologicznie, baziodiocarpy grzybów z rodzaju Gonoderma charakteryzują się siedzeniem, umiejscowieniem, zachodzeniem na siebie (chociaż niektóre nie są). Kolor powierzchni parasola i hymenoforu waha się od ciemnoczerwonego do żółtego. Ponadto zróżnicowanie cech morfologicznych odpowiada wzorcom środowiskowym.

Ganoderma sp. Ten obraz został stworzony przez użytkownika I. G. Safonov (IGSafonov) w Mushroom Observer, źródle obrazów mykologicznych. Możesz skontaktować się z tym użytkownikiem tutaj.Anglish | Hiszpański | français | włoski | македонски | portugalski | +/− [CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)]

System strzępek Ganoderma jest ogólnie trimityzmem, aw niektórych przypadkach może być dimityczny. Tymczasem generatywne strzępki są przezroczyste, cienkościenne, rozgałęzione, przegrodowe lub nie, a także są przyczepione. Strzępki szkieletowe są pigmentowane, grubościenne i drzewiaste lub iglaste. Strzępki łączące są na ogół bezbarwne z końcowymi rozgałęzieniami.

Z drugiej strony, podstawki i bazidiospory są uważane za najważniejsze cechy w identyfikacji gatunków podstawczaków. Podstawki Ganoderma są stosunkowo duże i różnią się od płaskich do gruszkowatych.

Podczas gdy bazydiospory są jajowate lub eliptyczno-jajowate, czasami są cylindryczno-jajowate i zawsze mają ścięty wierzchołek. Ponadto ściana nie jest równomiernie pogrubiona, a wierzchołek jest zawsze grubszy niż podstawa..

Zasadniczo bazidiospory są dwuścienne, eliptyczne i brązowe, różniące się wielkością. Bazydiospory mają przezroczysty wyrostek na zaokrąglonej podstawie i wakuole. Powierzchnia bazidiospor jest gładka lub skręcona i, w wielu przypadkach, zawiera małe i liczne powierzchowne wgłębienia.

Liczba gatunków grzybów należących do rodzaju Ganoderma waha się między 70 a 90, prawdopodobnie znajdzie nowe taksony w słabo zbadanych regionach tropikalnych. Z tej liczby wiadomo, że 80% występuje w regionach o klimacie umiarkowanym, połowa z Azji Południowo-Wschodniej i Wschodniej, a od 20 do 40% to gatunki neotropikalne..

Indeks artykułów

  • 1 Funkcje
    • 1.1 Makromorfologia
    • 1.2 Mikromorfologia
    • 1.3 Kolonie
  • 2 Taksonomia
  • 3 Siedlisko i rozmieszczenie
    • 3.1 Specyficzność Ganoderma-żywiciel
  • 4 Zastosowania
  • 5 Reprezentatywne gatunki
  • 6 Odnośniki

Charakterystyka

Makromorfologia

Owocnik gatunku z rodzaju Ganoderma Ma różny kształt i może to być siedzące, zastawione i nasiąknięte lub nie. Kolor powierzchni kapelusza i hymenoforu waha się od ciemnoczerwonego, żółtego i białego.

Czapka normalnego owocnika jest bocznie przymocowana do trzonu, ale jest ekscentryczna, centralna, łuskowa i siedząca. Z drugiej strony trzon może być stosunkowo pogrubiony w tylnej części.

Lakierowana cecha kapelusza i trzonu jest powszechna u gatunku z rodzaju Ganoderma. Jednak gatunek G. mongolicum brak lakieru na powierzchni kapelusza.

Ganoderma (grzyby). Źródło: pixabay.com

Kolor owocnika waha się od białego, ciemnoczerwonego lub ciemnobrązowego. Ze swojej strony morfologia bazidiokarpu zmienia się w zależności od warunków środowiskowych i jest bardzo wrażliwa na światło. Trzonek ma pozytywny fototropizm, a przy słabym oświetleniu kapelusz nie rozszerza się całkowicie.

Mikromorfologia

Owocnik Ganoderma zwykle ma hymenodermę lub karakodermę i anamiksodermę. Podczas gdy układ strzępków jest zwykle trimityczny, czasami dimityczny; podczas gdy strzępki generatywne są przezroczyste, cienkościenne, rozgałęzione, podzielone lub nie, i połączone.

Z drugiej strony strzępki szkieletu są zawsze pigmentowane, grubościenne, drzewiaste lub iglaste. Pędy szkieletowe mogą kończyć się wiciowcami i rozgałęziać w procesie zrostu.

Tymczasem strzępki łączące są zwykle bezbarwne z końcowymi rozgałęzieniami. Niektóre gatunki Ganoderma Co G. lucidum Y G. ungulatum pokaż strzępki złącza typu Bovista które są wytwarzane ze strzępek szkieletowych lub generatywnych.

Na Ganoderma, jedyna bazidiospora jest dwuścienna, jajowata lub eliptyczno-jajowata, czasami cylindryczno-jajowata i zawsze ścięta na wierzchołku. Ściana nie jest równomiernie pogrubiona, a wierzchołek jest grubszy niż podstawa.

Bazydiospory Ganoderma są brązowe i różnią się wielkością. Z kolei powierzchnie bazidiospor są gładkie lub skręcone, a wiele z nich ma liczne małe powierzchowne dziury..

Kolonie

Kolor kolonii Ganoderma waha się od białego do bladożółtego na agarze glukozowo-ziemniaczanym (PDA). Wraz ze wzrostem ekspozycji na światło kolonia staje się bardziej żółtawa.

Taksonomia

Płeć Ganoderma Jest polifiletyczny i należy do rodziny Ganodermataceae oraz rzędu Aphyllophorales. Rodzaj ten jest podzielony na trzy grupy, a także ma dwa niesklasyfikowane taksony.

Grzyby Ganoderma. Źródło: pixabay.com

Grupa I obejmuje kompleks G. lucidum sensu lato i jest monofiletyczny lub parafiletyczny. Ta grupa jest podzielona na cztery podgrupy, które są: złożone G. lucidum, kompleks G. resinceum, kompleks G. curtisii, i kompleks G. tropicum.

Grupa II obejmuje gatunki o wyglądzie lakierowanym innym niż G. lucidum a także gatunki o nielakierowanym wyglądzie. Ta grupa obejmuje gatunki tropikalne i subtropikalne. Ta grupa jest podzielona na pięć podgrup: klad palmowy, podgrupa II z trzema kladami, podgrupa III, podgrupa IV i kompleks G. sinense.

Grupa III lub grupa złożona G. australe charakteryzuje się tym, że nie wytwarza chlamydospor i obejmuje gatunki europejskie bez wyglądu lakierniczego. Taksony, które pozostają nierozwiązane, to: G. applanatum b., G.tsunodae, Y G. colossum.

Siedlisko i dystrybucja

Basidiomycetes grzyby z rodzaju Ganoderma występuje na całym świecie i rośnie na licznych drzewach iglastych i palmach liściastych. To grzyby, które rozgałęziają się w drewnie, powodując niezliczone choroby i problemy ekonomiczne w wieloletnich uprawach drzew..

Gatunek Ganoderma spełniają swoją ekologiczną rolę rozkładając i degradując martwą materię roślin drzewiastych. Wiele z tych grzybów to saprofity, ale mogą wykorzystywać słabość swoich żywicieli jako pasożyty lub pasożyty wtórne..

Ganoderma sp. Vengolis [CC BY-SA 4.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)]

Szacuje się, że od 60 do 80% gatunków Ganoderma Mają wygląd lakierowany, a od 10 do 30% jest nielakierowanych. Według markerów molekularnych szacuje się, że 80% znanych gatunków pochodzi z regionów o umiarkowanym klimacie, a prawie połowa z nich pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej i Wschodniej, a od 20 do 40% to gatunki neotropikalne..

Zgodnie z wzorem markerów masy cząsteczkowej, klady Ganoderma reagują na rozmieszczenie geograficzne. Umożliwiło to oddzielenie kladów Ganoderma nowego i starego świata, połączenie między gatunkami półkuli południowej i połączenie między bardziej tropikalnymi regionami półkuli południowej i Azji Południowo-Wschodniej.

Według markerów molekularnych szacuje się, że istnieje od 5 do 7 gatunków Ganoderma w Europie i 7 do 8 gatunków w Ameryce Północnej. Podobnie ustalono, że co najmniej 12 gatunków w umiarkowanych i subtropikalnych regionach Azji, z pytaniem, że prawdopodobnie jest więcej gatunków na tym obszarze.

Specyficzność Ganoderma-gospodarz

Grzyby z rodzaju Ganoderma mają niewspólnotowy związek z różnymi gatunkami drzew drzewiastych. Coś, co charakteryzuje tę grupę podstawczaków, to specyficzność z żywicielem.

Po to aby, G. zonatum kolonizuje gatunki palm z Ameryki i Afryki, ale występuje również w Eukaliptus; G. miniatotinctum rośnie tylko na palmach w Azji Południowej i na Wyspach Salomona.

A zatem, G. boninense widać na wielu palmach na Sri Lance i kilku wyspach Pacyfiku. G. cupreum jest paleotropowy i kolonizuje palmy i zdrewniałe rośliny dwuliścienne; G. xylonoides występuje wyłącznie w Afryce i zamieszkuje palmy oraz zdrewniałe rośliny dwuliścienne; Y G. tornatum znajduje się w Azji i na niektórych wyspach Pacyfiku, kolonizując wyłącznie palmy.

Widok błony dziewiczej Ganoderma sp. Ta grafika została stworzona przez użytkownika Lanzza (Lanzz) w Mushroom Observer, źródle obrazów mykologicznych. Możesz skontaktować się z tym użytkownikiem tutaj.Anglish | Hiszpański | français | włoski | македонски | portugalski | +/− [CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)]

Aplikacje

Grzyby z rodzaju Ganoderma są dobrze znane jako gatunki o właściwościach leczniczych. Są szeroko stosowane między innymi w Chinach, Ameryce, Japonii, Korei.

Według tradycyjnej medycyny chińskiej grzyby Ganoderma mają zdolność wzmacniania odporności organizmu. W związku z tym tropizm kanałowy łączy funkcje grzyba z jego odpowiednimi narządami wewnętrznymi..

Główne gatunki Ganoderma używane są G. lucidum, G. sinensis, G. applanatum, G. tsugae, G. atrum, Y G. formosanum. Produkcja Ganoderma generalnie dzieje się tak dzięki sztucznym uprawom, które zapewniają wystarczającą ilość produktu na rozwijający się rynek.

Leki przeciwnowotworowe, takie jak cisplatyna i cyklofosfamid, mogą powodować działania niepożądane, takie jak nefrotoksyczność, powodując obniżenie jakości życia pacjentów.

Dlatego w ostatnich latach gwałtownie wzrosła popularność immunoterapii raka. Biorąc to pod uwagę, stwierdzono, że konsumpcja G. lucidum zwiększa odpowiedź limfoproliferacyjną indukowaną przez mitogen przez 6 miesięcy u dzieci z immunosupresją z guzami.

Reprezentatywne gatunki

Ganoderma lucidum jest reprezentatywnym gatunkiem rodzaju Ganoderma i charakteryzuje się przedstawieniem kapelusza od 2 do 16 cm; na trzpieniu 1–3 cm i średnicy 1–3,5 cm. Kolor kapelusza waha się od białego lub kremowo-czerwonawego do ciemnoczerwonego.

Ganoderma. Źródło: pixabay.com

Ze swojej strony, G. tsugae Jest koloru białego lub bladożółtego z kłaczkowatymi naroślami. Podczas G. oregonense ma te same cechy, tyle że w warunkach wzrostu tworzy owocnik in vitro.

Bibliografia

  1. Seo, G.S., Kirk, P.M. 2000. Ganodermataceae: nazewnictwo i klasyfikacja. Na: Ganoderma Diseases of Perennial Crops str. 3-22.
  2. Moncalvo, J.M. 2000. Systematyka Ganoderma. Na: Ganoderma Choroby wieloletnie. str. 23-45.
  3. Miller, R.N.G., Holderness, M., Bridge, P.D. 2000. Molekularna i morfologiczna charakterystyka Ganoderma w nasadzeniach palm olejowych. Na: Ganoderma Choroby wieloletnie. str. 159-176.
  4. Mani, R., Upashna, C., Jaikumar, S., Rathi, B., Padma, M.P. 2016. Ganoderma lucidum: Przegląd ze szczególnym naciskiem na leczenie różnych nowotworów. J App Pharm 8: 228.
  5. Cao, Y., Xu, X., Liu, S., Huang, L., Gu, J. 2018. Ganoderma: Przegląd immunoterapii raka. Frontiers in Pharmacology, 9 (1217): 1–14.

Jeszcze bez komentarzy