Plik genofobia Jest to specyficzny rodzaj fobii, w którym elementem, którego się boimy, są praktyki seksualne. Na pierwszy rzut oka wydaje się mało prawdopodobne, aby czynność taka jak praktyka seksualna mogła wywołać uczucie strachu i stany wysokiego lęku.
Jednak z pewnością kiedykolwiek doświadczyłeś nerwowości lub niepokoju w chwilach poprzedzających lub nawet podczas praktyk seksualnych. Cóż, te nerwy lub lęki, których mogą doświadczyć wszyscy ludzie, mogą w niektórych przypadkach zostać zaakcentowane i spowodować to, co jest znane jako genofobia.
Osoba cierpiąca na genofobię obawia się przede wszystkim stosunków seksualnych. Dlatego nie tylko nie będzie mógł się nimi cieszyć, ale będzie ich unikać, kiedy tylko będzie mógł..
Należy wziąć pod uwagę, że genofobia, w przeciwieństwie do tego, co może się wydawać, nie jest zaburzeniem seksualnym, w którym osoba odrzuca seks z powodu niemożności czerpania z niego przyjemności lub braku zainteresowania.
Genofobia to zaburzenie lękowe, a dokładniej specyficzny rodzaj fobii. Możemy zinterpretować tę zmianę w taki sam sposób, jak robimy to w przypadku lęku przed pająkami lub klaustrofobii.
Podczas gdy w fobii pająków osoba doświadcza intensywnego i nadmiernego strachu, gdy jedno z tych zwierząt jest blisko, osoba z genofobią doświadcza tych samych wrażeń, gdy jest narażona na praktykę seksualną.
Indeks artykułów
Kiedy mówimy o lęku przed seksem, wszyscy ludzie mogą postrzegać siebie jako mniej lub bardziej zidentyfikowanych. Praktyka seksualna jest często ważnym momentem w życiu ludzi.
W ten sposób przeżywanie uczucia strachu lub zdenerwowania, gdy nigdy nie odbywałeś stosunku płciowego i proponujesz to zrobić lub gdy po raz pierwszy kładziesz się do łóżka ze swoim partnerem, jest czymś całkowicie normalnym..
Tak więc u podstaw lęk lub nerwy związane z seksem są naturalną reakcją człowieka. Jednak kiedy mówimy o genofobii, nie odnosimy się do tych „lekkich” nerwowych wrażeń, których doświadczamy przed stosunkiem płciowym..
Genofobia wiąże się ze znacznie wyższą reakcją lękową i doświadczeniem wyjątkowo intensywnego strachu. To zaburzenie można interpretować jako maksymalne zaakcentowanie normalnych wrażeń nerwowych, które ostatecznie stają się nadmiernym i irracjonalnym lękiem.
Jednym z głównych punktów, które definiują genofobię i który pozwala nam odróżnić ją od „normalnych” nerwów, których ludzie mogą doświadczać przed seksem, jest rodzaj lęku, który się objawia.
Strach przed genofobią ma kilka głównych cech, które pozwalają zaklasyfikować ją jako patologiczną i określić obecność reakcji fobicznej na praktykę seksualną.
Główne właściwości definiujące lęk doświadczany przez osobę z genofobią to:
Strach doświadczany przez osobę z genofobią jest całkowicie nieproporcjonalny do wymagań sytuacji. Oczywiście, a priori, uprawianie seksu nie oznacza żadnego zagrożenia dla ludzi.
Strach w takich sytuacjach może być interpretowany jako nieproporcjonalny, ponieważ sam w sobie nie ma bodźca, który mógłby narazić nas na niebezpieczeństwo.
Jednak strach doświadczany w genofobii jest całkowicie nieproporcjonalny, więc osoba z tym zaburzeniem zareaguje z maksymalnym strachem i myślami, że przydarzą się jej straszne rzeczy, podczas gdy w rzeczywistości tak nie jest..
Jest to kolejny z kluczowych punktów genofobii, ponieważ strach doświadczany w tym zaburzeniu oznacza, że jednostka jest w stanie to wyjaśnić lub uzasadnić.
Kiedy ludzie cierpią na proste nerwy w poprzednich chwilach stosunku seksualnego, jesteśmy w stanie wyjaśnić lub uzasadnić, dlaczego jesteśmy zdenerwowani.
„Nie wiem, czy mojemu partnerowi się to spodoba, może robię to źle, chcę, żeby związek seksualny szedł dobrze…” to tylko niektóre z myśli, które możemy mieć w tamtych czasach.
Jednak osoba z genofobią nie jest w stanie dokonać tego rodzaju interpretacji na temat lęku, którego doświadcza, ponieważ jest to tak intensywne, że jest dalekie od jakiejkolwiek logiki nawet dla samej osoby..
Umiejętność kontrolowania jest jedną z głównych cech wszystkich fobii, a zatem także genofobii.
Kiedy mamy nerwy lub lekkie uczucie strachu przed praktyką seksualną, zawsze zachowujemy pewną zdolność kontroli, która pozwala nam zapobiec całkowitemu opanowaniu nas przez strach.
Jednak w przypadku genofobii tak się nie dzieje, a zdolność jednostki do kontrolowania strachu nie istnieje. Osoba nie jest w stanie kontrolować swoich uczuć strachu ani reakcji lękowych, więc automatycznie przejmują nad nim kontrolę.
Należy pamiętać, że strach doświadczany przez genofobę jest tak intensywny, że całkowicie uniemożliwia mu kontakty seksualne.
Przed rozpoczęciem praktyki seksualnej osoba z genofobią doświadcza najwyższych odczuć dyskomfortu, jakich może doświadczyć, więc całkowicie zapobiegnie wystąpieniu tego typu sytuacji.
Nie oznacza to, że dana osoba nie ma popędów seksualnych ani nawet pragnienia angażowania się w czynności seksualne. Jednak ze względu na strach, jaki wywołuje, osoba ta będzie unikać seksu.
Jeśli doświadczamy tego rodzaju strachu w izolacji lub po prostu czasami, nie cierpimy na genofobię. Reakcja strachu i lęku przed stosunkiem seksualnym w genofobii utrzymuje się w czasie, więc zawsze pojawiają się bez wyjątku.
Podobnie strach nie jest specyficzny dla określonej fazy lub wieku, dlatego jest doświadczany zarówno w okresie dojrzewania, w wieku dorosłym, jak i nawet w starszym wieku..
Strach, który omówiliśmy w poprzedniej sekcji, automatycznie generuje reakcję lękową. Ilekroć osoba z genofobią jest narażona na związek seksualny i odczuwa strach, przejawia szereg objawów lękowych.
Objawy te są bardzo ważne, ponieważ to właśnie one wyjaśniają dyskomfort jednostki w przypadku narażenia na praktyki seksualne, a tym samym odmowę utrzymywania relacji.
Główne objawy, których doświadcza osoba z genofobią, gdy ma zamiar uprawiać seks, to:
Są to prawdopodobnie najważniejsze, ponieważ to one powodują największe uczucie dyskomfortu. Kiedy osoba z genofobią jest narażona na stosunek seksualny, reaguje typowymi fizycznymi objawami lęku.
Charakteryzują się zwiększoną aktywnością ośrodkowego układu nerwowego i obejmują objawy, takie jak przyspieszenie akcji serca i częstość oddechów, nadmierne pocenie się, napięcie mięśni, kołatanie serca, bóle głowy lub brzucha itp..
Omawianym objawom fizycznym towarzyszy seria myśli, które z nich wynikają. W genofobii pojawia się seria katastroficznych myśli zarówno o samej praktyce seksualnej, jak io osobistych zdolnościach radzenia sobie z tą sytuacją..
Te myśli mogą przybierać tysiące form, ale wszystkie z nich zawierają wysoki składnik niechęci, strachu i strachu. Te funkcje poznawcze również reagują dwukierunkowo z objawami fizycznymi..
Oznacza to, że katastroficzne myśli zwiększają fizyczne objawy i nerwowość, a same objawy lęku również nasilają tego typu myśli..
Ostatnią manifestacją, jaką przedstawia osoba z genofobią, jest zmiana jej zachowania. Wysoki strach przed aktem seksualnym sprawia, że całkowicie go unika, więc zachowanie ulega znacznej modyfikacji.
Jednostka może nawiązywać romantyczne relacje, a nawet je utrzymywać, jednak unika i odrzuca wszelkie działania związane z aktywnością seksualną.
Czynników, które mogą wywołać pojawienie się fobii, jest wiele i zwykle nie jest możliwe zidentyfikowanie jednej przyczyny.
Powszechnie uważa się, że warunkowanie bezpośrednie, warunkowanie zastępcze, pozyskiwanie informacji oraz, w niektórych przypadkach, obecność składników genetycznych, są zazwyczaj najważniejszymi czynnikami..
Jednak w przypadku genofobii przeżycie traumatycznych przeżyć związanych z seksem jest podwyższone jako najbardziej rozpowszechniony czynnik, co powoduje większą liczbę przypadków genofobii.
Podobnie nabywanie złej edukacji seksualnej i przyjmowanie mitów lub fałszywych przekonań na temat aktu seksualnego to kolejna z najważniejszych przyczyn genofobii..
Obecnie istnieje wystarczająco dużo dowodów naukowych, aby potwierdzić, że niezależnie od przyczyn wywołujących fobię, głównym czynnikiem, który ją utrzymuje, jest unikanie bodźca fobicznego..
Oznacza to, że w przypadku genofobii czynnikiem, który ją utrzymuje i nie znika, jest unikanie stosunku płciowego..
Dla osoby z genofobią unikanie bodźca fobicznego może być mniej lub bardziej proste, ponieważ musi po prostu ograniczyć się do powstrzymania się od seksu.
Zatem fakt, że nigdy nie narażasz się na praktyki seksualne, sprawia, że fobia utrzymuje się, a osoba jest całkowicie niezdolna do odbywania stosunków seksualnych..
Genefobia to zaburzenie lękowe, które należy leczyć z dwóch głównych powodów.
Przede wszystkim dlatego, że posiadanie fobii seksualnej może znacznie wpłynąć na życie człowieka, ograniczyć jego funkcjonalność i obniżyć zarówno jakość życia, jak i jakość relacji..
Po drugie, wysoce zalecane jest leczenie genofobii, ponieważ wykazano, że terapia psychologiczna jest bardzo skuteczna w interwencji w tego typu zaburzenie..
Zatem pomimo wszystkich negatywnych aspektów genofobii, o których do tej pory dyskutowaliśmy, najbardziej pozytywnym jest niewątpliwie to, że tę psychopatologię można odwrócić..
Dlatego próba zażywania leków przeciwlękowych w celu zmniejszenia lęku wywołanego bodźcem fobicznym lub próba całkowitego uniknięcia praktyki seksualnej, aby być zdrowym, nie jest najlepszym rozwiązaniem..
Interwencja, jaką powinna przeprowadzić każda osoba cierpiąca na genofobię, polega na odbyciu psychoterapii przez psychologa klinicznego, który specjalizuje się w tego typu zaburzeniach. I właśnie dlatego terapia poznawczo-behawioralna okazała się bardzo skuteczna w leczeniu specyficznych fobii.
Zabiegi te zwykle łączą interwencje polegające na ekspozycji na żywo, ekspozycji i wyobraźni na bodziec fobiczny (na seks) z innymi technikami, takimi jak trening relaksacyjny, głębokie oddychanie i terapia poznawcza.
Jeszcze bez komentarzy