Plik genetyka sądowa Jest to specjalność wykorzystująca techniki i wiedzę z zakresu genetyki i medycyny do rozwiązywania problemów prawnych. Obecnie jego główną funkcją jest identyfikacja ludzi na podstawie analizy DNA, cząsteczki, która przechowuje wszystkie informacje genetyczne jednostki, z tą różnicą, że jest wyjątkowa i inna dla każdego człowieka..
Genetyka kryminalistyczna jest wykorzystywana na przykład do przeprowadzania testów na ojcostwo, aw kryminologii do ustalania sprawców przestępstw lub identyfikacji zwłok na podstawie płynów biologicznych lub szczątków anatomicznych..
W pierwszym analizowane są próbki krwi, nasienia, moczu, śliny, śluzu czy łez. Tymczasem do zbadania szczątków anatomicznych potrzebne są zęby, skóra, włosy, kości lub narządy..
Z drugiej strony coraz ważniejszym działaniem w ramach tej dyscypliny są bazy danych DNA. W nich ładowane są informacje genetyczne przestępców, osób zaginionych i niezidentyfikowanych szczątków ludzkich, które są następnie wykorzystywane i zestawiane do rozwiązywania różnych przestępstw.
Innym istotnym aspektem genetyki kryminalistycznej jest standaryzacja systemów kontroli jakości laboratoriów odpowiedzialnych za analizę próbek w celu uniknięcia błędów i zanieczyszczeń..
Indeks artykułów
Historia genetyki kryminalistycznej rozpoczęła się na początku XX wieku, kiedy austriacki biolog Karl Landsteiner zdołał zidentyfikować cztery główne grupy krwi (A, B, AB i 0, znany jako system AB0) i wykazał, że transfuzje w ich obrębie są bezpieczne.
Następnie zauważył, że pewne cechy krwi zostały odziedziczone i od 1912 roku zaczęto to wykorzystywać do potwierdzenia ojcostwa w przypadkach, gdy pojawiły się wątpliwości. W tym samym czasie test ten był również używany do badania plam krwi na miejscach zbrodni..
Grupa krwi to klasyfikacja dokonana na podstawie cech występujących na powierzchni czerwonych krwinek i surowicy krwi. Dwie najważniejsze kategorie to antygeny (system AB0) i czynnik Rh.
Początkowo badania kryminalistyczne koncentrowały się na badaniu antygenów erytrocytów (układy AB0 i MN, czynnik Rh), MN), białek surowicy, enzymów erytrocytów i układu antygenów ludzkich leukocytów (HLA).
Dzięki tym znacznikom osoba może zostać oskarżona lub zwolniona za posiadanie kombinacji genetycznej równej lub nie tej znalezionej na miejscu przestępstwa.
Jednak ta technika miała wiele ograniczeń podczas analizy małych lub zdegradowanych próbek, plam włosów lub plemników, więc w większości przypadków nie można jej było stosować..
Wszystko się zmieniło, gdy w 1984 roku brytyjski genetyk Alec Jeffreys odkrył techniki genetycznego pobierania odcisków palców i profilowania DNA, które zrewolucjonizowały medycynę sądową..
Metoda ta została zastosowana po raz pierwszy w sporze o nielegalną imigrację i pozwoliła sprawdzić brytyjskie pochodzenie dziecka, którego rodzina pochodziła z Ghany, a tym samym uniknąć jego wydalenia z kraju.
Następnie w następnym roku wykorzystano go do identyfikacji gwałciciela i mordercy nieletnich, na podstawie próbek nasienia pobranych z ciał dwóch dziewczynek..
Innym słynnym przypadkiem, w którym zastosowano tę technikę, było potwierdzenie tożsamości nazistowskiego lekarza Josefa Mengele, który zmarł w 1979 r., Poprzez porównanie DNA uzyskanego z kości udowej z jego zwłok z DNA wdowy i syna..
Głównym przedmiotem badań medycyny sądowej są geny. Tworzą one łańcuch kwasu dezoksyrybonukleinowego (DNA), który przechowuje informacje genetyczne i przekazuje je od rodziców do dzieci..
Znaczna część DNA jest podobna u wszystkich ludzi. Istnieją jednak dziedziczne regiony, które różnią się między sobą. W ten sposób, analizując określone fragmenty, można wygenerować charakterystyczny i niepowtarzalny profil genetyczny każdego osobnika..
Te odmiany są znane jako „polimorfizmy”. Obecnie większość profilowań genetycznych jest wykonywana poprzez jednoczesne badanie od 10 do 17 krótkich regionów DNA, znanych jako Krótkie powtórzenia w tandemie (SHT).
Są analizowane w laboratoriach i porównywane z próbkami z badań biologicznego ojcostwa i ekspertyz kryminalistycznych. Ponadto służą również do identyfikacji zwłok i szczątków kości.
W kryminologii zwykle plamy, płyny i pozostałości biologiczne zbierane są na miejscu zbrodni, a stamtąd przesyłane do laboratorium.
Dzięki nim lekarze medycyny sądowej uzyskują profil genetyczny i porównują go z próbkami podejrzanych, pobranymi z jamy ustnej za pomocą wymazu lub krwi.
Mogą również przesłać informacje do bazy danych, aby sprawdzić, czy istnieje zgodność z DNA przestępców lub osób zaginionych lub z próbkami znalezionymi w innych miejscach zbrodni..
Postępy w genetyki kryminalistycznej i stopień jej specyfikacji są coraz większe, co pozwala na wykrywanie coraz mniejszych ilości DNA.
Oczekuje się, że w przyszłości na tej podstawie będzie można przewidzieć cechy fizyczne osoby i dowiedzieć się na przykład, jaka jest jej skóra, kolor włosów i oczu oraz inne cechy twarzy, które będą bardzo przydatne podczas śledztwa policyjnego.
Główne trudności, jakie stwarza ta metodologia, to zanieczyszczenie i ocena dowodów. Aby rozwiązać ten pierwszy, stworzono standardy jakości zapewniające ich kontrolę, zarówno podczas pobierania próbek, jak i podczas ich obsługi w laboratorium, ale zawsze możliwe są błędy..
Odnośnie oceny materiału dowodowego należy mieć na uwadze, że wykrycie DNA w miejscu popełnienia przestępstwa nie przesądza o winie osoby, dlatego niezwykle istotne jest przeanalizowanie kontekstu.
Na przykład, jeśli dana osoba podaje rękę innej osobie, pozostawia na niej swój ślad genetyczny. A jeśli zostanie później znalezione na miejscu zbrodni, można również znaleźć DNA osoby, której nigdy tam nie było..
W ten sposób genetyka kryminalistyczna może z dużą precyzją określić, od kogo pochodzi dana próbka. Ale nie jak to samo dotarło do tego miejsca.
Sądy odpowiedzialne za wymierzanie sprawiedliwości muszą to dokładnie przeanalizować, wraz z innymi dowodami określającymi winę lub brak winy podejrzanego.
Jeszcze bez komentarzy