Haemophilus ducreyi jest Gram-ujemną bakterią coccobacillary, która wywołuje chorobę przenoszoną drogą płciową, zwaną wrzodem miękkim, wrzodicą lub chorobą Ducrey'a. Ta patologia charakteryzuje się pojawieniem się wrzodziejących zmian, które znajdują się na poziomie okołoporodowym i okołoodbytniczym..
Choroba jest rozpowszechniona na całym świecie i występowała endemicznie do XX wieku. Szczególnie w czasie wojny choroba ta była równie ważnym problemem zdrowotnym jak rzeżączka.
Obecnie częściej diagnozuje się go na Karaibach, w Afryce i Azji, gdzie jest przyczyną 23–56% wrzodów w okolicy narządów płciowych. Istnieją również sporadyczne ogniska w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie.
Szacuje się, że rozpowszechnienie waha się od 6 do 7 milionów przypadków rocznie na całym świecie, zgodnie z danymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). Wiadomo jednak, że istnieją zapisy podrzędne, ze względu na czasami trudność w potwierdzeniu diagnozy..
Ustalono, że częstotliwość występowania była wyższa u par heteroseksualnych niż homoseksualnych, gdzie prawdopodobieństwo zarażenia przy pojedynczej ekspozycji seksualnej wynosi 0,35%.
Z tego powodu, podobnie jak wszystkie choroby przenoszone drogą płciową, często obserwuje się go u osób rozwiązłych, takich jak prostytutki. Podobnie, niektóre badania mówią, że infekcja występuje częściej u nieobrzezanych mężczyzn i jest bardziej związana z rasą czarną niż białą..
Z drugiej strony, w krajach słabo rozwiniętych zmiany wrzodowe są uważane za czynnik ryzyka nabycia ludzkiego wirusa niedoboru odporności (HIV) u osób heteroseksualnych, a wrzodziejące zmiany służą jako brama dla wirusa.
Indeks artykułów
Haemophilus ducreyi jest to mikroorganizm fakultatywnie beztlenowy, jest katalazy ujemny i oksydazo-dodatni. Ta ostatnia zwykle daje w postaci opóźnionej, jest nieruchoma i nie tworzy zarodników..
Z drugiej strony wynik testu ALA-porfiryny jest ujemny, co wskazuje, że do rozwoju potrzebuje on egzogennej heminy (czynnik X). Chociaż ten mikroorganizm jest biochemicznie obojętny, redukuje azotany do azotynów i wytwarza alkaliczną fosfatazę..
Choroba nie wytwarza odporności, więc ludzie mogą cierpieć na tę chorobę kilka razy.
Różne geny koordynują i regulują ekspresję czynników wirulencji podczas choroby. Znane czynniki zjadliwości tej bakterii są następujące:
Przyczyniają się do działania antyfagocytarnego.
Promuje przyleganie bakterii do tkanki i jednocześnie blokuje odkładanie się na bakteryjnej powierzchni przeciwciał IgM oraz odkładanie się składników dopełniacza.
Wspomaga odkładanie się fibryny, chroniąc powierzchnię przed bakteriami.
Chroni bakterie przed zniszczeniem przez peptydy przeciwdrobnoustrojowe.
W tej patologii konieczne jest postawienie diagnozy różnicowej z innymi podobnymi chorobami przenoszonymi drogą płciową, takimi jak kiła, opryszczka narządów płciowych, donovanosis i lymphogranuloma venereum..
Większość z tych chorób pochodzenia bakteryjnego, oprócz sposobu przenoszenia, łączy pojawienie się dymieniczych (obrzęk węzłów chłonnych w okolicy pachwinowej) i wrzodziejących zmian chorobowych..
Jednak wrzody lub rany tych patologii mają specyficzne cechy, które je odróżniają..
Zjadacze spowodowane przez Haemophilus ducreyi Mają nieregularne i zagięte brzegi, z ropnym tłem, stąd nazwa „miękki” chancre. Charakterystyka dna ropnej zmiany jest logiczna, ponieważ H. ducreyi jest mikroorganizmem ropotwórczym.
Ze swojej strony syfilityczny wrzód ma jednolitą i stwardniałą granicę z czystą podstawą, to znaczy bez ropy.
Inną ważną różnicą jest to, że wrzód syfilityczny jest bezbolesny, a wrzód miękki jest bardzo bolesny..
Donowanoza lub ziarniniak pachwinowy również wykazują wrzody, ale mają one niebolesną czerwoną podstawę z białą obwódką. W przypadku opryszczki narządów płciowych zmiany mają rumieniową granicę i rozpoczynają się od grupy pęcherzyków.
Domena: Bakteria
Gromada: Proteobacteria
Klasa: Gammaproteobacteria
Zamówienie: Pasteurellales
Rodzina Pasteurellaceae
Płeć: Haemophilus
Gatunki: ducreyi
Haemophilus ducreyi w barwieniu metodą Grama próbek bezpośrednich obserwuje się je jako Gram-ujemne coccobacilli, które słabo pobierają barwnik.
Bakteriom zwykle towarzyszą liczne komórki polimorfojądrzaste.
Podobnie bakterie Gram są charakterystycznie ułożone w postaci luźnych grup (podobnie jak ławice ryb) lub jako grupy delikatnie zakrzywionych równoległych łańcuchów, imitujących tor kolejowy..
Wyizolowane coccobacilli można również znaleźć na zewnątrz lub wewnątrz komórek polimorfojądrowych..
Na poziomie uprawy kolonie Haemophilus ducreyi zwykle małe, nie koloru szarego śluzu do jasnożółtego.
Przy dotknięciu platynową rączką mogą ślizgać się po agarze, co jest trudne do zniesienia, a przy próbie rozpuszczenia w roztworze fizjologicznym tworzą niejednorodną „grudkowatą” zawiesinę..
Na agarze z krwią kolonie prezentują wokół niewielką strefę hemolizy.
Okres inkubacji jest krótki, zwykle od trzech do siedmiu dni, bez objawów zwiastujących.
Uszkodzenie zaczyna się jako grudka, początkowo z rumieniową i obrzękową obwódką; po dwóch do trzech dniach tworzy się krosta. Te zmiany (grudka i krosta) nie są bolesne.
Następnie zaczyna się tworzenie miękkiego wrzodu, który ma nieokreślone granice. Zmiany charakteryzują się rozerwanymi owrzodzeniami, z nekrotycznym i ropnym wysiękiem o żółtawoszarym kolorze, bardzo bolesnym.
Często stwierdza się liczne zmiany chorobowe, spowodowane autoinokulacją w obszarach bardzo blisko siebie.
Wrzody wrzodowe mają bardzo kruchą podstawę, którą tworzy silnie unaczyniona ziarnina, dlatego łatwo krwawią. Te zmiany, jeśli nie są leczone, mogą utrzymywać się przez miesiące.
Pacjent ma limfadenopatię pachwinową, zwykle jednostronną tkliwość palpacyjną. Następnie przechodzi w wahający się dym pachwinowy, który może spontanicznie drenować.
Kobiety mogą rzadziej odczuwać limfadenopatię i dymienie, ale zamiast tego mogą zgłaszać inne objawy kliniczne, takie jak: białaczka, lekkie krwawienie, bolesne oddawanie moczu, częste oddawanie moczu i dyspareunia.
Umiejscowienie najczęstszych zmian u mężczyzn to na poziomie prącia (napletek, wędzidełko, żołądź, bruzda czołowa i żołędziowo-napletkowa).
U kobiet mogą znajdować się na wargach narządów płciowych, kroczu, wejściu do pochwy, przedsionku, ścianach pochwy, szyjce macicy i okolicy odbytu..
U kobiet opisywano również przypadki pozagenitalne z powodu autoinokulacji piersi, palców, bioder i błony śluzowej jamy ustnej..
Natomiast u homoseksualistów mogą wystąpić na penisie (w tych samych miejscach) oraz w okolicy odbytu.
Zmiany mogą się prezentować na różne sposoby, co utrudnia diagnozę, dlatego też diagnostyka różnicowa musi być przeprowadzona z innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową..
Są to te, które mierzą więcej niż 2 cm.
Utworzony przez połączenie małych wrzodów.
To te, które pochodzą z mieszka włosowego.
Mierzą od 0,1 do 0,5 cm, są okrągłe i płytkie. Są mylone ze zmianami opryszczkowymi i wyróżniają się nieregularną podstawą i spiczastymi krwotocznymi krawędziami.
Ma szybką ewolucję od 4 do 6 dni, po czym następuje zapalenie węzłów chłonnych. Ten typ owrzodzenia jest mylony z limfogranuloma wenerycznymi.
Ten typ zmiany zaczyna się jako grudka, a następnie owrzodzi, jego brzegi unoszą się, przypominając zmiany kłykcin kończystych i kiły wtórnej.
Próbkę należy pobrać z dna i dokładnie zdezynfekować podcięte krawędzie owrzodzenia za pomocą wacików bawełnianych, sztucznego jedwabiu, dakronu lub alginianu wapnia..
Można również hodować aspiraty Bubo. Jednak idealną próbką jest wrzód, ponieważ jest to miejsce, w którym najczęściej znajduje się żywy mikroorganizm..
Ponieważ próbki mają zwykle małą liczbę Haemophilus, a jednocześnie nie przeżywają długo poza organizmem, zaleca się natychmiastowe zasianie ich bezpośrednio w pożywce hodowlanej..
Ogólnie do uprawy Haemophilus wymagane są pożywne pożywki hodowlane o specjalnych właściwościach, ponieważ ten rodzaj jest bardzo wymagający z żywieniowego punktu widzenia. Haemophilus ducreyi nie ucieka od tego.
Do izolacji H. ducreyi z powodzeniem zastosowano podłoże składające się z GC Agar z 1 do 2% hemoglobiny, 5% płodowej surowicy cielęcej, 1% wzbogacenia IsoVitalex i wankomycyny (3 µg / ml).
Innym przydatnym podłożem jest to przygotowane z agarem Müeller Hinton Agar z 5% podgrzaną krwią końską (czekolada), 1% wzbogaceniem IsoVitalex i wankomycyną (3 µg / ml).
Pożywki inkubuje się w 35 ° C w 3 do 5% CO2 (mikroerofilia), przy wysokiej wilgotności, obserwując płytki codziennie przez 10 dni. Powszechne jest to, że kolonie rozwijają się od 2 do 4 dni.
Do identyfikacji wykorzystywane są systemy półautomatyczne lub zautomatyzowane, takie jak system RapIDANA (bioMerieux Vitek, Inc).
Przeciwciała monoklonalne skierowane przeciwko H. ducreyi, za pomocą pośredniego testu immunofluorescencji w celu wykrycia organizmu w rozmazach z owrzodzeń narządów płciowych.
Również dzięki testom biologii molekularnej, takim jak PCR, są one najbardziej czułe.
Istnieje kilka schematów leczenia, z których wszystkie są bardzo skuteczne. Pomiędzy nimi:
Jeszcze bez komentarzy