Harold Clayton Urey (1893-1981) był profesorem uniwersyteckim, który w 1934 roku otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii za odkrycie deuteru. Na znalezisko natknął się po przeprowadzeniu różnych badań izotopów.
Wkład Harolda Claytona Urey'a jest uważany za nieoceniony, ponieważ deuter, znany również jako ciężki wodór, jest używany do badania mechanizmów reakcji i procesów biochemicznych. Należy również zauważyć, że jest to niezbędny składnik broni termojądrowej i reaktorów jądrowych..
Ureyowi przypisuje się również teorię ewolucji paleontologicznej. Uważany jest za jednego z najważniejszych amerykańskich chemików XX wieku. Jego badania w dziedzinie chemii atomowej i fizyki uczyniły go godnym wielu wyróżnień.
Jego imieniem nazwano księżycowy krater i asteroidę, aby upamiętnić jego wkład po zbadaniu powstawania meteorytów i powierzchni Księżyca. Na jego cześć nazwano także liceum w Indianie..
Indeks artykułów
Harold Clayton Urey urodził się 29 kwietnia 1893 roku. Jego rodzicami byli wielebny Samuel Clayton Urey i Cora Rebecca Riensehl. Stracił ojca na gruźlicę, gdy miał zaledwie sześć lat.
W dzieciństwie uczęszczał do wiejskich szkół w Indianie, dorastał w pokorze, a jego biografie opisują, jak z chłopca na farmie stał się gwiazdą naukową..
Szkołę podstawową ukończył w wieku 14 lat, a liceum w 1911 roku. W tym czasie uzyskał świadectwo pedagogiczne i uczył w małej szkole w Indianie..
W 1917 roku uzyskał tytuł licencjata z zoologii na University of Montana. Po ukończeniu studiów spędził dwa lata jako chemik naukowy w firmie Barret, a następnie wstąpił na Uniwersytet Kalifornijski, gdzie uzyskał stopień doktora chemii..
Zapał Urey'a do wiedzy doprowadził go do studiowania fizyki atomowej na Uniwersytecie w Kopenhadze pod kierunkiem Nielsa Bohra, który otrzymał w 1922 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki..
W wieku 38 lat rozpoczął wybitną karierę jako profesor uniwersytetu, przekazując swoją wiedzę na następujących uczelniach:
-University of Montana
-Uniwersytet Johna Hopkinsa
-Uniwersytet Columbia
-University of Chicago
-Oxford University
-University of California, w tym pomógł stworzyć Wydział Nauk.
Po przejściu na emeryturę jako nauczyciel opublikował 105 artykułów naukowych, z których 47 dotyczyło księżycowych tematów..
Jako dane niepotwierdzone wiadomo, że Urey lubił ogrodnictwo i hodowlę bydła. Był także miłośnikiem storczyków, których ulubionymi były tak zwane storczyki łódkowe..
Ożenił się z Friedą Daum w 1826 r., Z tego związku urodziło się czworo dzieci: trzy dziewczynki i jeden chłopiec. Zmarł w La Jolla w Kalifornii 5 stycznia 1981 roku w wieku 88 lat. Jego szczątki spoczywają na cmentarzu Fairfield w stanie Indiana.
Są tacy, którzy uważają, że jako naukowiec miał cudowny umysł. Jego studia i badania wniosły znaczący wkład w naukę, z których najważniejsze to:
Jako nauczyciel Urey przeprowadził liczne eksperymenty, które pozwoliły mu na tworzenie teorii. Najważniejszy powstał w 1932 roku, kiedy odkrył ciężki izotop wodoru zwany deuterem. Po tym odkryciu opracował procedurę uzyskiwania ciężkiej wody.
Aby to osiągnąć, oparto się na izolacji ciężkich izotopów z tlenu, azotu, wodoru, siarki i węgla..
To odkrycie doprowadziło go do kierowania grupą badawczą zajmującą się metodami separacji izotopów na Uniwersytecie Columbia podczas II wojny światowej. Jego odkrycia przyczyniły się do powstania bomby atomowej.
Odkrycie ciężkiego izotopu przyniosło mu Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii i pieniądze z nagrody, którą wykorzystał do sfinansowania własnych badań. Wniósł także wkład do Isidora Isaaca Rabiego (Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki 1944), aby rozwinąć swoje plany dotyczące wiązek molekularnych..
Projekt ten powstał w czasie II wojny światowej na podstawie pogłębionych badań wzbogacania uranu i separacji ciężkich izotopów metodą odśrodkową. Projekt Manhattan rozważał również dyfuzję gazową i termiczną.
Urey został mianowany szefem Laboratoriów Materiałów Stopowych, ale w swoim czasie podczas tego projektu napotkał przeszkody techniczne i nie osiągnął natychmiastowych pozytywnych wyników..
Jednak po wojnie badania przyniosły rezultaty, a metoda zaproponowana przez Ureya jest stosowana w wielu krajach..
Amerykański profesor opuścił Manhattan Project w 1945 roku. Od tego czasu niektóre błędy zostały poprawione, ale w istocie praca Ureya została zachowana, a roślina stała się najważniejsza dla rozdzielania izotopów w okresie powojennym..
Urey jest twórcą kosmochemii, której terminem używa się do opisania dziedziny współczesnej nauki o Księżycu. Parał się również geofizyką, badał pochodzenie Układu Słonecznego i prowadził badania paleontologiczne..
Książki narodziły się z tych inicjatyw Atomy, cząsteczki i historie Y Planety: ich pochodzenie i rozwój, oba zostały napisane z amerykańskim fizykiem Arthurem Edwardem Ruarkiem.
Rozwinął wielką pasję do nauki o kosmosie. W rzeczywistości, kiedy Apollo 11 powrócił na ziemię z próbkami księżycowymi, Urey wziął na siebie zbadanie ich..
W 1953 roku wraz ze studentem Stanleyem Millerem przeprowadził tzw. Eksperyment Millera-Urey'a, w wyniku którego powstały cztery aminokwasy, które są podstawowymi składnikami istnienia ziemi. Sukces tego znaleziska dał początek badaniom nad pochodzeniem życia.
Odkrycia tego chemika umożliwiły w 1940 roku opracowanie metody określania temperatury wód oceanicznych 180 milionów lat temu, a tym samym badanie obfitości pierwiastków ziemi..
Dziś jego formuła jest powszechnie stosowana do opracowywania analizy cykli ocieplenia i ochłodzenia planety..
Badania Urey'a przyniosły mu ważne wyróżnienia, z których jednymi z najważniejszych są:
-Nagroda Nobla w dziedzinie chemii (1934)
-Medal Davy'ego przyznany przez Royal Society (1940)
-Medal Zasługi Rządu Stanów Zjednoczonych (1946)
-Dyplom honorowy z American Institution of Chemists (1954)
-Narodowy Medal Nauki (1964)
-Złoty medal Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego (1966)
-Medal Priestleya przyznany przez American Chemical Society w 1973 roku.
Jeszcze bez komentarzy