Plik hemocateritis jest to seria wydarzeń, które mają miejsce, aby „pozbyć się krążenia” do starych czerwonych krwinek, co dzieje się 120 dni po uwolnieniu do krwiobiegu. Można powiedzieć, że hemokatereza jest przeciwieństwem hematopoezy, ponieważ ta ostatnia jest procedurą, w której powstają czerwone krwinki.
Hemokatereza jest procesem mniej znanym niż hematopoeza, ale jest nie mniej ważna, ponieważ normalna fizjologia tworzenia i niszczenia czerwonych krwinek w dużej mierze zależy od interakcji między nimi. Hemokatereza dzieli się na dwa główne procesy: niszczenie czerwonych krwinek i „recykling hemoglobiny”.
Aby tak się stało, konieczne jest wzajemne oddziaływanie szeregu procesów biologicznych, tak aby czerwone krwinki mogły ulec degradacji, gdy osiągną naturalną długość życia..
Indeks artykułów
Komórki, takie jak komórki skóry lub błony śluzowej przewodu pokarmowego, rosną w rodzaju „pasma nośnego” wzdłuż nabłonka, aż w końcu się odrywają (złuszczają) i uwalniają. Zamiast tego czerwone krwinki są uwalniane do krwiobiegu, gdzie pozostają wolne, pełniąc swoją funkcję przez około 120 dni..
Podczas tego procesu szereg wysoce wyspecjalizowanych mechanizmów zapobiega „ucieczce” czerwonych krwinek z naczyń krwionośnych, filtrowaniu ich do moczu lub wydostawaniu się z krwiobiegu..
Tak więc, gdyby nie istniały procesy związane z hemokaterezą, czerwone krwinki mogłyby pozostawać w krwiobiegu w nieskończoność..
Jednak tak się nie dzieje; wręcz przeciwnie, czerwone krwinki po osiągnięciu żywotności są usuwane z krwiobiegu w wyniku połączenia szeregu bardzo złożonych procesów, które rozpoczynają się od apoptozy.
Apoptoza lub „zaprogramowana śmierć komórki” to proces, w wyniku którego komórka umrze w określonym czasie lub po wykonaniu określonej funkcji..
W przypadku czerwonych krwinek, pozbawionych jąder komórkowych i organelli, komórka nie ma zdolności do naprawy uszkodzeń błony komórkowej będącej produktem degradacji fosfolipidów i stresu wywołanego krążeniem przez kilometry naczyń krwionośnych.
Tak więc w miarę upływu czasu błona komórkowa czerwonych krwinek staje się coraz cieńsza i krucha, do tego stopnia, że nie jest już możliwe utrzymanie jej integralności. Więc komórka dosłownie wybucha.
Jednak nigdzie nie wybucha. W rzeczywistości, gdyby tak się stało, byłby to problem, ponieważ może to prowadzić do zablokowania naczyń krwionośnych. Z tego powodu istnieje wysoce wyspecjalizowana sieć naczyniowa, której funkcją jest prawie wyłącznie niszczenie starych czerwonych krwinek, które przez nią przechodzą..
Jest to sieć naczyń włosowatych w śledzionie oraz w mniejszym stopniu w wątrobie. W tych bogato unaczynionych narządach znajduje się skomplikowana sieć coraz cieńszych i krętych naczyń włosowatych, które zmuszają czerwone krwinki do skręcania się i skręcania podczas przechodzenia..
W ten sposób tylko te komórki z wystarczająco elastyczną błoną komórkową będą mogły przejść, a czerwone krwinki z kruchymi błonami będą się rozpadać i uwolnić swoje składniki - zwłaszcza grupę hemu - w kierunku otaczającej tkanki, gdzie zajmie proces recyklingu. miejsce..
Po rozbiciu pozostałości czerwonych krwinek są fagocytowane (zjadane) przez makrofagi (wyspecjalizowane komórki, które są liczne w wątrobie i śledzionie), które trawią różne składniki, aż zostaną zredukowane do podstawowych elementów.
W tym sensie część globiny (białko) jest rozkładana na aminokwasy, które ją tworzą, które później zostaną użyte do syntezy nowych białek..
Ze swojej strony grupa hemu rozkłada się aż do uzyskania żelaza, którego część stanie się częścią żółci jako bilirubina, podczas gdy inna część jest związana z białkami (transferyna, ferrytyna), gdzie może być przechowywana do czasu, gdy będzie potrzebna do syntezy nowych cząsteczki grupy hemu.
Po zakończeniu wszystkich faz hemokaterezy cykl życiowy czerwonych krwinek zostaje zamknięty, tworząc miejsce dla nowych komórek i recykling niezbędnych składników czerwonych krwinek do ponownego wykorzystania.
Najbardziej oczywistą funkcją hemokaterezy jest usuwanie z krążenia czerwonych krwinek, które już osiągnęły swój okres życia. Ma to jednak konsekwencje, które idą dalej, takie jak:
- Zapewnia równowagę między tworzeniem i eliminacją czerwonych krwinek.
- Pomaga w utrzymaniu gęstości krwi, zapobiegając powstawaniu zbyt wielu czerwonych krwinek.
- Pozwala to na utrzymanie krwi zawsze z maksymalną zdolnością do transportu tlenu, eliminując te komórki, które nie mogą już optymalnie pełnić swojej funkcji.
- Pomaga utrzymać stabilne zapasy żelaza w organizmie.
- Zapewnia, że krążące krwinki czerwone mają możliwość dotarcia do każdego zakątka ciała poprzez sieć naczyń włosowatych.
- Zapobiega przedostawaniu się zdeformowanych lub nieprawidłowych krwinek czerwonych do krwiobiegu, jak w przypadku sferocytozy, anemii sierpowatej i eliptocytozy, między innymi w stanach związanych z wytwarzaniem zmienionych czerwonych krwinek.
Pierwsza różnica polega na tym, że hematopoeza „generuje” nowe krwinki czerwone, podczas gdy hemokatereza „niszczy” stare lub złe krwinki czerwone. Istnieją jednak inne różnice, które należy wziąć pod uwagę między tymi dwoma procesami..
- Hematopoeza zachodzi w szpiku kostnym, a hemokatereza w śledzionie i wątrobie.
- Hematopoeza jest modulowana przez hormony (erytropoetynę), podczas gdy hemokatereza jest z góry określona od momentu wejścia erytrocytów do krążenia.
- Hematopoeza wymaga konsumpcji „surowców”, takich jak aminokwasy i żelazo, aby wytworzyć nowe komórki, podczas gdy hemokatereza uwalnia te związki do przechowywania lub późniejszego wykorzystania..
- Hematopoeza to proces komórkowy, który obejmuje złożone reakcje chemiczne w szpiku kostnym, podczas gdy hemokatereza jest stosunkowo prostym procesem mechanicznym.
- Hematopoeza zużywa energię; hemokatereza nie.
Jeszcze bez komentarzy