Henry Morgan (1635-1688) był jednym z najbardziej znanych korsarzy brytyjskiego pochodzenia, który zasłynął wśród korsarzy z Karaibów dzięki swoim wyczynom w Portobello, Maracaibo i Panamie. Pełnił również funkcję wicegubernatora Jamajki.
Wyróżniał się odegraniem kluczowej roli w bitwie, jaką Wielka Brytania i Hiszpania stoczyły o Amerykę na etapie kolonizacji. Był uważany za jednego z najwybitniejszych wrogów Hiszpanii, po wiceadmirał angielskiej Royal Navy, Sir Francisie Drake'u (1540-1596).
Morgan stał się także właścicielem trzech dużych plantacji cukru na ziemiach Jamajki. Wspomnienia opublikowane przez jednego z jego byłych towarzyszy zepsuły jego wizerunek i ustawiły go jako okrutnego korsarza, sławę, która posłużyła jako inspiracja dla różnych dzieł beletrystycznych o życiu piratów..
Indeks artykułów
Henry Morgan urodził się w 1635 roku w mieście Llanrumney w Glamorgan, historycznym hrabstwie Walii. Był najstarszym synem Roberta Morgana, angielskiego giermka i siostrzeńca wicegubernatora Jamajki, pułkownika Edwarda Morgana.
Nie wiadomo, jak wyglądało jego życie w dzieciństwie i okresie dojrzewania, chociaż niektóre wersje wskazują, że był członkiem grupy napastników dowodzonej przez Sir Christophera Myngsa na początku lat sześćdziesiątych XVII wieku. Prawda jest taka, że nie ma żadnych zapisów o jego działalności przed 1665 rokiem, kiedy zaczął wyróżniać się swoimi wyczynami jako korsarz.
Korsarze byli kiedyś najemnikami, którym wolno było atakować i plądrować wrogie statki lub porty. Byli jak piraci, ale mieli „pobłażliwość” władz, ponieważ zatrzymywali dużą część łupów w zamian za osłabienie sił opozycji..
Jesienią 1665 roku Morgan dowodził statkiem podczas jednej z wypraw korsarza Edwarda Mansfielda, przywódcy korsarzy na wyspie Tortuga. Po śmierci Mansfielda podczas jednego z jego ataków, jego przywództwo zostało szybko zastąpione przez Henry'ego, który został wybrany na admirała przez samych korsarzy..
Zanim skierował statki na północne wybrzeże Panamy, schwytał kilku jeńców na Kubie. Mówi się, że on i jego ludzie, podczas okupacji Portobello, splądrowali miasto i okrutnie zmasakrowali hiszpański garnizon za rzekomą inwazję, którą przygotowywali na Jamajkę..
Było ponad 400 korsarzy przeciwko 300 Hiszpanom broniącym dobrze ufortyfikowanego portu. Morgan zaskoczył ich, wkraczając nocą przez bagnisty teren, brutalnie ich eksterminując. Jego ludzie utrzymywali miasto praktycznie uprowadzane przez około miesiąc, żądając 100 000 pesos w zamian za to, że go nie spalili, mimo że już je splądrowali..
Jego następny przystanek nie był w Kartagenie w Kolumbii, gdzie koncentrowała się hiszpańska potęga morska. Statki skierowały się raczej w stronę Wenezueli, aby zaatakować miasta Gibraltar i Maracaibo.
Główna obrona La Barra del Lago de Maracaibo została zaatakowana w marcu 1669 roku, ale hiszpańskie okręty wojenne zdołały zablokować je w najwęższym miejscu twierdzy, wchodząc nocą.
Na tym przystanku łup był minimalny, chociaż później został zrównoważony przez atak na trzy hiszpańskie statki przewożące srebro. W tym okresie Morgan został dowódcą marynarki wojennej w tym regionie..
Trzecim wielkim wyczynem angielskiego korsarza był niewątpliwie szturm na Panamę. Przy wsparciu około 1500 ludzi, których udało mu się zebrać, w 1671 roku zdobył fort San Lorenzo i udał się do miasta.
Hiszpanie broniącej Panamy byli przerażeni sławą Morgana i jego ludzi, więc wielu porzuciło swoje stanowiska, inni zostali rozproszeni, a kilku stawiało opór..
Po walce nastąpił niszczycielski pożar, który zniszczył wszystko na swojej drodze, ale nie jest jasne, czy był to przypadek, czy rozkaz od hiszpańskiego gubernatora. Pewne jest tylko to, że miasto było w ruinie.
Nalot zakończył się sukcesem, chociaż łup nie był tak udany, ponieważ duża jego część została wycofana i przeniesiona do Hiszpanii przed przybyciem angielskich korsarzy..
Nigdy nie było wiadomo, czy Morgan był nieświadomy, czy zignorował porozumienie pokojowe między Anglikami a Hiszpanami z tak zwanym Traktatem Madryckim (1670), ale pojawiły się napięcia dyplomatyczne, za które Henryk został aresztowany i wysłany do Anglii..
Korsarz nigdy nie został ukarany za swoje naloty. Był popularnym bohaterem, za co został uniewinniony ze swoich zbrodni, a nawet otrzymał tytuł rycerza od Karola II w 1674 roku.
Życie angielskiego korsarza i jego trzy słynne wyprawy na Karaiby obdarzyły Morgana nie tylko sławą i wpływami, ale także bogactwem. Był właścicielem dużej ilości ziemi na Jamajce.
Od 1674 r. Pełnił funkcję wicegubernatora tej wyspy na Morzu Karaibskim. Jego zadaniem było stłumienie korsarzy w okolicy, z którymi walczył przez następne 10 lat..
W 1678 roku opublikowane wspomnienia jednego z jego towarzyszy, Holendra Alexandre Exquemelina, wywołały poruszenie, gdy opowiadał o strasznych wyczynach Morgana i jego korsarzy..
Autor Histoire d'avanturiers qui se sont signalez dans les Indes, otrzymał pozew o zniesławienie, ale reputacja Morgana nie została oczyszczona. Angielskie tłumaczenie Williama Crooka, Bucaniers of America, w 1684 roku być może był to doskonały pretekst do zwolnienia go w 1684 roku.
25 sierpnia 1688 roku, w wieku 53 lat, na Jamajce zmarł jeden z najsłynniejszych walijskich korsarzy na Karaibach. Mówi się, że mógł nabawić się gruźlicy, podczas gdy inne wersje wskazują, że miał niewydolność wątroby z powodu nadmiaru alkoholu.
Na jego cześć wystrzelono statki zakotwiczone w porcie, a jego zwłoki przeniesiono z honorami wojskowymi z domu króla w Port Royal do kościoła św. Piotra..
Dziś niektóre hotele i różne miejsca turystyczne noszą jego imię, np Dolina Morgana na Jamajce oprócz Jaskinia Morgana na wyspie San Andrés.
Jeszcze bez komentarzy