Herbert Simon (1916-2001) był amerykańskim naukowcem z zakresu nauk społecznych, uznanym za pracę w takich dziedzinach, jak psychologia, ekonomia, matematyka, statystyka i badania operacyjne.
Otrzymał Nagrodę Nobla z ekonomii w 1978 r. Za swoją ważną pracę nad podejmowaniem decyzji w korporacjach, a także za podstawowy wkład w sztuczną inteligencję, psychologię ludzkiego poznania i przetwarzanie list, między innymi..
Indeks artykułów
Herbert Alexander Simon (15 czerwca 1916 - 9 lutego 2001) urodził się w Wisconsin w Stanach Zjednoczonych, jako syn inżyniera elektryka, wynalazcy i projektanta sprzętu, który później został rzecznikiem patentowym.
Jego matka była znakomitą pianistką pochodzenia europejskiego, która od najmłodszych lat zaszczepiła w nim wiedzę z zakresu muzyki, nauki i kultury poprzez czytanie..
Jego dzieciństwo i młodość upłynęły między podstawową a średnią szkołą w Milwaukee, gdzie prowadził szkolne życie, które uważał za proste. Uzupełniał studia, spędzając większość czasu w miejscowej bibliotece publicznej, gdzie przeczytał wiele książek, do których miał wielki sentyment..
Swoje powołanie do psychologii i nauk społecznych odkrył dzięki rodzinnemu podziwowi, jaki mieli w domu dla Harolda Merkela, jego wuja ze strony matki, który studiował ekonomię na Uniwersytecie Wisconsin. Z kolei Merkel była pod opieką legendarnego amerykańskiego ekonomisty Johna R. Commonsa.
Herbert Simon ukończył University of Chicago w 1936 roku, a jego ciągłe studia doprowadziły go później do uzyskania doktoratu z nauk politycznych w 1943 roku. administracji na Carnegie Mellon University.
Był także profesorem informatyki, informatyki i psychologii w Richard King Mellon Institute of Sciences..
Jego podejście teoretyczne rozpoczęło się od uznania, że aby nauki społeczne odniosły sukces, potrzebowały tego samego poziomu rygoru i podstaw matematycznych charakterystycznych dla nauk „twardych” (matematyka, fizyka, chemia i biologia)..
W ten sposób przygotowywał się do bycia matematycznym socjologiem, stopień, który osiągnął w latach czterdziestych XX wieku, olśniewając swoimi umiejętnościami w zakresie zaawansowanej matematyki, logiki symbolicznej i statystyki..
Simon zawsze cytował jako swoich mentorów matematyka i ekonomistę Henry'ego Schultza, Rudolfa Carnapa z logiki, Nicholasa Rashevsky'ego z matematyki biofizycznej oraz Harolda Lasswella i Charlesa Merriama z nauk politycznych..
Herbert Simon starał się zastąpić swoją książką klasyczne i uproszczone podejście do modeli ekonomicznych Zachowanie administracyjne, opublikowany w 1947 roku, w którym odsłania to, co uważa się za jego najcenniejszy wkład: teorię podejmowania decyzji.
W swojej pracy argumentował koncepcją określającą postać biznesmena o indywidualnym, niepowtarzalnym charakterze, który podejmuje decyzje w oparciu o zwiększanie zysków i korzyści swojej firmy poprzez podejście oparte na rozważaniu wielu czynników, aby wybrać to, co najlepsze..
Ma to na celu niedopuszczenie do tego, aby błędne decyzje miały znaczący wpływ na gospodarkę, ponieważ pokazały, że miały bezpośredni wpływ na takie aspekty, jak wzrost cen na rynku i jakość produktów..
Teoria polega na wybraniu jednej z kilku opcji. Jak to zrobić we właściwy sposób? Jakie zmienne należy uznać za skuteczne?
Wychodząc od ludzkiej racjonalności, uzasadnia różne sposoby dotarcia do wszystkich kątów problemu, który zaczyna się pojawiać od momentu, w którym zaczyna się podejmowanie decyzji.
Do obszaru tego podchodzono od strony psychologicznej, socjologicznej i filozoficznej, wprowadzając metodologię, która ukształtowała sposoby decydowania ludzi w rzeczywistych sytuacjach, takich jak społeczeństwo i gospodarka..
Dlatego określił istotne elementy, które należy wziąć pod uwagę, aby podjąć racjonalną decyzję, zawsze dążąc do sukcesu poprzez skuteczną projekcję i zgodnie z określonymi celami każdego przypadku..
Herbert Simon opierał się głównie na dwóch strumieniach: opisowym i nakazowym, czyli o tym, jak się decyduje i jak należy decydować.
Aby uczynić to skutecznym w pierwszym przypadku, wyjaśnił podejmowanie decyzji poprzez refleksję nad czynnikami i możliwościami, które są dostępne, zawsze biorąc pod uwagę przewidywanie ogólnych i szczegółowych celów planu działania w krótkim, średnim i długim okresie..
Podobnie w drugim przypadku podnosi sposoby określenia najbardziej racjonalnej alternatywy spośród kilku opcji, podkreślając, co jest najlepsze i najwłaściwsze, a co wygodniejsze..
Te i inne podejścia do pracy Simona były stosowane historycznie do teraźniejszości w takich dziedzinach, jak gospodarka, co oznacza wielkie postępy, które potwierdziły jego pracę w różnych pokoleniach.
Podejście teorii podejmowania decyzji ukierunkowane jest na zaspokajanie potrzeb rynku w przypadku ekonomii, dokumentacji i innych dziedzin, w których jest stosowana, gdyż definiuje się ją jako ograniczoną racjonalność.
W tym modelu ograniczonej racjonalności pokazuje, że osoby odpowiedzialne za podejmowanie decyzji na ogół są porwane przez impulsy emocjonalne bez uwzględnienia zmiennych niezbędnych do podjęcia najlepszej decyzji..
W taki sposób, że zawiera w swoim modelu trzy zasadnicze kroki. Po pierwsze, ilościowe określenie liczby alternatyw, które rzeczywiście, racjonalnie, byłyby przydatne do osiągnięcia proponowanych celów..
Po drugie, przyjmij wydatki i czas niezbędny do przetworzenia i zestawienia informacji, które pozwolą na sukces projektu..
Po trzecie, przyjmij również porządek matematyczny, aby określić naprawdę przydatne informacje, wykraczające poza rozsądną lub aktualną ocenę kapitału ludzkiego..
Oznacza to, że ostatecznie teoria podejmowania decyzji zwykle jest zgodna z procedurami skupiającymi się na racjonalności, a nie konkretnie na wynikach..
Szymon przyczynił się do stabilności światowej gospodarki swoją teorią zadowalających zachowań, którą wówczas przeciwstawiał modelowi opartemu wyłącznie na nadmiernym wzroście zysków firmy, bez uwzględnienia ryzyk i komplikacji.
Praca ekonomisty oznaczała wielki postęp w zakresie minimalizacji tych zagrożeń i komplikacji, które powszechnie ustawiały małe, średnie i duże firmy, tak aby jej pozytywny wpływ był globalny..
W połowie lat pięćdziesiątych Herbert Simon zademonstrował z grupą kolegów, że istnieje możliwość, że maszyny mogą żyć własnym życiem i samodzielnie myśleć za pomocą różnych technik, dyscyplin naukowych i inżynieryjnych..
Tak narodziła się koncepcja sztucznej inteligencji. Dzięki wkładowi, pomysłom, teoriom i koncepcjom Simona i jego współpracowników, którzy byli wizjonerami i podjęli ryzyko przekroczenia granic ludzkiego umysłu.
I nie tylko stworzyli podwaliny tej dziedziny informatyki, ale także przeprowadzili pierwsze eksperymenty i uzyskali pierwsze wyniki, które wyznaczyły nowy kurs dla dzisiejszego społeczeństwa..
Wraz z Allenem Newellem stworzył pierwszy program sztucznej inteligencji, The Logic Theorist, w którym osiągnął i założył skomputeryzowane przetwarzanie informacji..
Ten wielki postęp spowodował, że wkrótce potem do akcji wkroczyła symboliczna sztuczna inteligencja, stworzona na podstawie hipotezy o systemie symboli fizycznych, również wymyślonej i ustanowionej przez Simona i Newella..
Nic dziwnego, że obaj zdobyli nagrodę Turinga w 1975 roku, uważaną za najwyższe wyróżnienie w informatyce..
Jego wkład w Sztuczną Inteligencję stał się podstawą dla kolejnych modeli obliczeniowych inspirowanych myślą ludzką, które samodzielnie wykonywały zaprogramowane dla nich procesy umysłowe..
Stanowiło to doniosły postęp, ponieważ zmieniło rolę ludzkiej interpretacji poprzez analizę protokołu werbalnego. Model obliczeniowy oparty na słownym opisie procesów, takich jak przywracanie uwagi i pamięci.
Te ludzkie procesy zostały zastąpione modelami obliczeniowymi, które przeprowadzały kodowanie, wyszukiwanie, odzyskiwanie i skupianie, uzyskując wyniki, które uważano za w pełni wiarygodne, ponieważ ich programowanie ograniczało, a nawet eliminowało margines błędu..
W ten sposób psychologia uzyskała środki do systematycznego badania operacji umysłowych.
Wkład Herberta Simona był bardzo ważnym i znaczącym impulsem dla psychologii. W ten sposób udało mu się przekształcić ją w główny nurt naukowy Stanów Zjednoczonych w okresie po II wojnie światowej, do tego stopnia, że jego teorie i wkład nadal pozostają bezdyskusyjnym punktem odniesienia..
-Zachowanie administracyjne: studium procesów decyzyjnych w organizacji administracyjnej (1947).
-Modele Man (1957).
- Organizacje, (1958). współautorstwo z Jamesem G. Marchem i Haroldem Guetzkowem.
-Nauki o sztuczności (1969).
-Human Problem Solving, współautorstwo z Allenem Newellem (1972).
-Modele odkrywania: i inne zagadnienia z metod naukowych (1977).
-Modele myśli, tom 1 i tom 2 (1979).
-Modele ograniczonej racjonalności, Vol. 1 i Vol. 2 (1982). Vol. 3 opublikował go w 1997 roku.
-Rozum w sprawach ludzkich (1983).
-Odkrycie naukowe: komputerowe eksploracje procesów twórczych, z P. Langleyem, G. Bradshawem i J. Zytkownikiem (1987).
-Modele mojego życia (1991).
-Mikroekonomia oparta na empirii (1997).
-Ekonomia, ograniczona racjonalność i rewolucja poznawcza (książka pośmiertna wydana w 2008 roku).
Jeszcze bez komentarzy