Heterokompozycja i autokompozycja są alternatywnymi metodami rozwiązywania konfliktów w procesie cywilnym. Są to metody alternatywne, ponieważ za główną metodę rozwiązywania konfliktów uważa się interwencję państwa; w szczególności sądownictwo.
Układ własny odnosi się do rozwiązywania sporów w drodze dobrowolnego aktu prywatnego przez jedną lub obie strony. Z drugiej strony heterokompozycja odnosi się do uchwały organu procesowego posiadającego moc prawną.
Początkowo, kiedy ludzie się zbierali i mieszkali razem, zaczęły się konflikty i negocjacje o dobytek. Wielokrotnie to osoba trzecia musiała zdecydować, obdarzona autorytetem, który zapewnił mu jego wiek lub siłę moralną we wspólnocie, zgodnie z kryteriami tego społeczeństwa. To były pierwsze metody rozwiązywania konfliktów.
Stopień zainstalowania systemu sądownictwa w społeczeństwie jest tak wysoki, że interwencja sędziów lub sądów w rozwiązywaniu konfliktów jest często rozumiana jako główne, a nawet jedyne możliwe rozwiązanie.
Gdy ktoś ma konflikt, automatycznie zakłada, że system rozwiązywania problemów przechodzi przez sąd lub sędziego; jednak istnieją inne alternatywne metody, takie jak heterokompozycja i autokompozycja, które są skutecznie wykorzystywane w rozwiązywaniu konfliktów.
Indeks artykułów
Jest to rozstrzygnięcie sporu poprzez interwencję osoby trzeciej, która nie jest częścią przedmiotowego sporu. Ta osoba trzecia nie jest zwykłą obecnością w procesie, ale jej decyzja w sprawie jej rozstrzygnięcia jest wiążąca dla stron..
Uchwały podjętej przez osobę trzecią nie można odwołać ani skorzystać z możliwości regresu. Istnieją dwie opcje metody heterokompozytywnej: arbitraż i proces sądowy.
Metoda rozwiązywania konfliktów polegająca na heterokompozycji charakteryzuje się tym, że to strona trzecia decyduje i znajduje rozwiązanie sporu. Odbywa się to za pomocą jednego z dwóch procesów:
Aby można było skorzystać z tej metody, musi istnieć umowa o arbitraż między stronami, którymi może być wybrana przez nie osoba lub organ lub instytucja rządowa..
Wspomniana umowa musi zostać sporządzona na piśmie w formie oddzielnej umowy lub jako klauzula w umowie, którą strony formalizują..
Jest to bardzo wygodna metoda rozwiązywania sporów, ponieważ wymaga mniej formalności, a jej koszt jest niższy. Konwencjonalny system rozstrzygania sporów jest bardzo powolny i zwykle opóźniony ze względu na nadmiar spraw, które muszą rozpatrywać niektóre sądy.
Arbiter ma niezbędne uprawnienia prawne do rozwiązania konfliktu w drodze wyroku.
W tej metodzie osobą odpowiedzialną za rozwiązanie konfliktu jest również strona trzecia, chociaż w tym przypadku z upoważnieniem i siłą przymusu państwa; to znaczy sędzia. Jego decyzja dotycząca sporu jest nieodwołalna, podobnie jak decyzja o przyznaniu nagrody..
Chodzi o zrzeczenie się własnego prawa na rzecz praw innych osób. Jej określenie może mieć dwojakie znaczenie: jednostronne i dwustronne, w zależności od tego, czy obaj uczestnicy konfliktu dojdą do porozumienia, czy też jeden z nich zrezygnuje ze swoich praw..
W jednostronnym sensie samokompozycji odnajdujemy takie figury, jak wycofanie się, przebaczenie obrażonego i najazd. W dwustronnym sensie samoukładu znajdujemy transakcję, w której obie strony sporu dokonują cesji, które kończą się sporem.
Jego główną cechą jest to, że jest to sposób na rozwiązanie konfliktu bez udziału osób trzecich..
Nie oznacza to jednak, że w autokompozycji nie uczestniczą żadne osoby trzecie. Na przykład może zdarzyć się przypadek prawników, którzy uczestniczą w negocjacjach konfliktu kończącego się transakcją. Kluczem jest to, że osoby trzecie nie mają uprawnień decyzyjnych w zakresie autokompozycji.
Jest dwóch biznesmenów, którzy mają konflikt dotyczący przesyłania i płatności za niektóre produkty. Jeden z nich twierdzi, że pomimo dostarczenia towaru na czas iw uzgodniony sposób nie nastąpiła zapłata pełnej należności.
Drugi przedsiębiorca twierdzi, że towar został dostarczony w złym stanie, w związku z czym zapłacona kwota jest niższa, proporcjonalnie do utraty produktu. Pomimo istnienia umowy między stronami, nie jest ona jasna i nie są one zgodne co do sposobu realizacji dostawy towaru i późniejszej płatności..
Po bezskutecznej próbie negocjacji między nimi z mediatorem nie pozostaje nic innego, jak stawić się w sądzie. W tym konkretnym przykładzie strony nie uzgodniły arbitrażu, więc poddają się one bezpośrednio sędziemu.
W tej chwili żąda się uzyskania orzeczenia wskazującego procedurę, jaką ma zastosować pozwany, biorąc pod uwagę stan faktyczny, wysunięte roszczenie i przedstawione dowody. To sędzia ogłosi wyrok ustalający rozwiązanie konfliktu.
Osoba zostaje potrącona przez samochód pod nazwą rady miejskiej. Chociaż jest to fakt, w którym administracja jest stroną, nie jest to akt administracyjny, ponieważ sytuacja jest podobna do sytuacji, w której zdarzenie miało miejsce między osobami fizycznymi..
W tym przypadku nie ma sensu rozważanie administracyjnej drogi rozstrzygnięcia ze względu na zdarzenie przyczynowe. Nie możemy też myśleć, że sama administracja sama załatwi sprawę, ponieważ byłoby to nadużycie.
Jeśli samokształcenie zostanie wyeliminowane jako metoda rozwiązywania tego konfliktu, komponowanie siebie może być najbardziej odpowiednią metodą. Osoba, która ucierpiała w wypadku, może dojść do porozumienia w sprawie szkód i elementów do naprawy, chociaż posiadanie administracji przed nią jest rzadkością.
Zwykle skład własny przeprowadza się przy współpracy dwóch prawników, z których każdy doradza jednej ze stron. Inną opcją jest trzeci mediator, który nie ma możliwości rozwiązania konfliktu, ale może zbliżyć stanowiska stron; Mediator może uczestniczyć w postępowaniu na wniosek jednej ze stron lub obu.
Wspomniany mediator jest tylko współpracownikiem, aby strony same znalazły rozwiązanie. Tym samym, dzięki pomocy mediatora, strony mogą uzgodnić rekompensatę finansową obejmującą naprawę uszkodzonego pojazdu, a także szkodę ekonomiczną osoby fizycznej polegającą na niemożności wykorzystania jej samochodu do prowadzenia działalności..
Jeszcze bez komentarzy