Plik leki nasenne to leki wywołujące senność u ludzi, pozwalające na leczenie zaburzeń lękowych i zaburzeń snu. Grupa leków nasennych jest blisko spokrewniona z grupą leków uspokajających.
Głównym działaniem leków nasennych jest wywoływanie senności. Z drugiej strony, głównym celem terapeutycznym leków uspokajających jest zmniejszenie lęku, wywołanie wrażeń przeciwbólowych i uspokojenie.
Obecnie środki nasenne to substancje, które stosuje się głównie w celu nasennego, dlatego potocznie nazywane są tabletkami nasennymi..
Indeks artykułów
Leki nasenne to psychoaktywne substancje psychotropowe, które wywołują senność i sen u osoby, która ich używa..
Działanie tych leków następuje poprzez zmniejszenie aktywności kory mózgowej. Oznacza to, że leki nasenne działają hamująco na ośrodkowy układ nerwowy.
Chociaż główna funkcja tych substancji ma charakter terapeutyczny, leki nasenne mogą być również używane jako narkotyk, ponieważ wiele z nich powoduje uzależnienie, jeśli są stosowane regularnie..
Obecnie środki nasenne obejmują szeroką gamę substancji. W rzeczywistości wszystkie leki wywołujące senność można sklasyfikować jako leki nasenne..
Środki nasenne można ogólnie podzielić na dwie szerokie kategorie: doustne leki nasenne i dożylne leki nasenne..
Doustne leki nasenne charakteryzują się tym, że są podawane doustnie. Zwykle są stosowane w leczeniu ciężkiej bezsenności i zawsze powinny być spożywane na receptę. Wygodne jest nie nadużywanie tego typu substancji, ponieważ mogą one powodować uzależnienie, dlatego zwykle zaleca się ostrożne stosowanie leków nasennych.
Z kolei dożylne i wziewne środki nasenne to substancje, które są używane do wykonania czynności znieczulającej oraz podczas sedacji w warunkach szpitalnych. Są to leki niezbędne do wywołania i podtrzymania znieczulenia i często są stosowane razem z lekami morficznymi lub opiatowymi, a także środkami zwiotczającymi mięśnie.
Przegląd głównych substancji nasennych znajduje się poniżej:
Barbiturany to rodzina leków pochodzących z kwasu barbiturowego. Działają depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy, a ich przyjmowanie wywołuje szeroki zakres skutków dla funkcji mózgu.
Skutki działania barbituranów mogą wahać się od łagodnej sedacji do pełnego znieczulenia. Podobnie działają jako leki przeciwlękowe i przeciwdrgawkowe.
Barbiturany charakteryzują się również silnym działaniem hipnotycznym na poziomie mózgu. Jego spożycie wywołuje uczucie senności i zmniejsza czujność osoby.
Są substancjami rozpuszczalnymi w tłuszczach, dzięki czemu łatwo rozpuszczają się w tłuszczu organizmu. Barbiturany łatwo przekraczają barierę krew-mózg i dostają się do obszarów mózgu.
Na poziomie mózgu barbiturany działają zapobiegając przepływowi jonów sodu między neuronami i sprzyjając przepływowi jonów chlorkowych. Wiążą się z receptorami GABA w mózgu i zwiększają działanie neuroprzekaźnika.
W ten sposób barbiturany zwiększają aktywność neuroprzekaźników GABA i nasilają efekt depresyjny, który wytwarza na poziomie mózgu..
Regularne spożywanie barbituranów często prowadzi do uzależnienia i uzależnienia od substancji. Podobnie odurzenie wywołane tymi lekami może spowodować śmierć, jeśli zostaną spożyte bardzo duże dawki lub zmieszane z alkoholem.
Propofol jest dożylnym środkiem znieczulającym. Czas jego działania jest krótki i obecnie jest dopuszczony do indukcji znieczulenia ogólnego zarówno u dorosłych, jak i dzieci powyżej trzeciego roku życia..
Głównym zastosowaniem terapeutycznym tej substancji jest podtrzymywanie znieczulenia ogólnego pacjentów. Podobnie jest stosowany jako środek uspokajający na oddziałach intensywnej terapii..
Propofol jest stosowany w różnych formułach w celu zwiększenia jego tolerancji. Obecnie najczęściej stosowany jest w preparatach na bazie oleju sojowego, propofolu, fosfolipidu jaja kurzego, glicerolu i wodorotlenku sodu.
Spożywając tę substancję, propofol wiąże się z białkami osocza i jest metabolizowany w wątrobie. Czas działania jest krótki i charakteryzuje się szybkim działaniem..
Jednak stosowanie tego leku może powodować działania niepożądane, takie jak depresja krążeniowo-oddechowa, amnezja, mioklonie, bóle w okolicy ciała i reakcje alergiczne u osób wrażliwych na jego składniki..
Etomidat jest lekiem nasennym wywodzącym się z karboksylanu imidazolu. Jest to substancja krótko działająca, wykazująca znaczące działanie znieczulające i amnestyczne. Jednak etomidat różni się od wielu innych leków nasennych tym, że nie wywołuje działania przeciwbólowego.
Działanie etomidatu zaczyna się zaraz po jego podaniu. W szczególności argumentuje się, że lek zaczyna działać między pierwszymi 30 a 60 sekundami. Maksymalny efekt osiąga się w ciągu minuty po podaniu, a całkowity czas działania leku utrzymuje się przez około 10 minut..
Jest to bezpieczny lek stosowany rutynowo do indukcji znieczulenia i uspokojenia w warunkach szpitalnych..
Wpływ etomidatu na układ sercowo-naczyniowy jest minimalny i jako skutki uboczne powoduje ból przy dożylnym podaniu i zahamowaniu czynności kory nadnerczy..
Ketamina jest lekiem dysocjacyjnym, który ma znaczący potencjał halucynogenny. Jest to substancja pochodząca z fencyklidyny, która jest stosowana w środowiskach terapeutycznych ze względu na właściwości uspokajające, przeciwbólowe, a zwłaszcza znieczulające..
Główną cechą ketaminy jako leku nasennego jest to, że jej spożycie wywołuje znieczulenie dysocjacyjne. Oznacza to, że generuje funkcjonalną i elektrofizjologiczną dysocjację między układem wzgórzowo-korowym a układem limbicznym mózgu..
Fakt ten sprawia, że ośrodki wyższe nie są w stanie odbierać bodźców słuchowych, wzrokowych czy bolesnych bez wywoływania depresji oddechowej. Przy spożyciu ketaminy oczy pozostają otwarte z utraconym wyglądem.
W tym sensie działanie kliniczne ketaminy definiuje się jako „somestetyczną blokadę czuciową z amnezją i działaniem przeciwbólowym”.
W ostatnich latach użycie ketaminy w medycynie zostało znacznie zmniejszone ze względu na jej halucynogenną moc i możliwość wywołania po znieczuleniu stanów psychotycznych..
Natomiast ketamina jest substancją coraz częściej wykorzystywaną do celów rekreacyjnych. W tym sensie ketamina jest sprzedawana pod nazwą „Powder K”.
Jej stosowanie ma tendencję do uzależnienia, dlatego coraz częściej pojawia się przypadki nadużywania ketaminy. Podobnie w niektórych przypadkach spożycie tej substancji jest zwykle łączone z psychostymulantami, takimi jak kokaina lub metamfetamina..
Benzodiazepiny to leki psychotropowe działające na ośrodkowy układ nerwowy. Jego spożycie ma głównie działanie uspokajające, nasenne, przeciwlękowe, przeciwdrgawkowe, amnestyczne i zwiotczające mięśnie..
W tym sensie benzodiazepiny są jednymi z najczęściej stosowanych leków w zakresie zdrowia psychicznego, głównie w leczeniu lęku, bezsenności, zaburzeń afektywnych, epilepsji, odstawienia alkoholu i skurczów mięśni..
Podobnie, są stosowane w niektórych zabiegach inwazyjnych, takich jak endoskopia, w celu zmniejszenia stanu lęku osoby oraz wywołania sedacji i znieczulenia..
Obecnie istnieje wiele rodzajów benzodiazepin; wszystkie (z wyjątkiem chlorazpete) są całkowicie wchłaniane przez organizm. Kiedy benzodiazepiny docierają do obszarów mózgu, działają hamująco na układ nerwowy w bardziej selektywny sposób niż barbiturany.
Leki te wiążą się ze specyficznymi receptorami dla benzodiazepin w ośrodkowym układzie nerwowym, które są częścią kompleksu kwasu gamma-aminomasłowego (GABA)..
W tym sensie benzodiazepiny mają działanie podobne do barbituranów, ale z bardziej specyficznymi skutkami. Z tego powodu są dziś znacznie bezpieczniejszymi lekami, które generują mniej skutków ubocznych i są częściej stosowane w medycynie..
Ze względu na ich działanie nasenne benzodiazepiny mogą być przydatne w krótkotrwałym leczeniu bezsenności. Jego podawanie jest zalecane tylko przez okres od dwóch do czterech tygodni ze względu na ryzyko, że leki te będą powodować uzależnienie.
Benzodiazepiny najlepiej przyjmować sporadycznie i w najniższej możliwej dawce w celu zwalczania bezsenności. Wykazano, że leki te łagodzą problemy związane ze snem, skracając czas zasypiania i wydłużając czas snu..
Jeśli chodzi o znieczulenie, najczęściej stosowaną benzodiazepiną jest midazolam ze względu na krótki okres półtrwania i profil farmakokinetyczny..
Analogi benzodiazepin to leki, które oddziałują z receptorem BZD / GABA / CL. Jego podanie powoduje przedostanie się jonów chloru z kompleksu kwasu gamma-aminomasłowego (GABA), wywołując w ten sposób działanie depresyjne na ośrodkowy układ nerwowy..
Najważniejszymi analogami benzodiazepin są zolpidem, zopiklon i zaleplon. Funkcjonują podobnie jak benzodiazepiny i odznaczają się wysoką selektywnością względem receptorów benzodiazepinowych w mózgu.
Jego główne działanie charakteryzuje się wysoką zachowaniem architektury snu i słabym działaniem zwiotczającym mięśnie. Podobnie substancje te mają duży potencjał uzależnienia, jeśli są stosowane długoterminowo..
W leczeniu bezsenności istnieją obecnie pewne kontrowersje, czy analogi benzodiazepin są mniej lub bardziej skuteczne niż leki benzodiazepinowe.
Ogólnie uważa się, że skuteczność obu leków jest podobna. Zaletą benzodiazepin jest to, że są silniejsze w krótkotrwałym leczeniu, ale analogi benzodiazepin mogą zmniejszyć skutki uboczne o prawie połowę.
Melatonina jest hormonem syntetyzowanym z niezbędnego aminokwasu tryptofanu. Powstaje głównie w szyszynce i bierze udział w różnych procesach komórkowych, neuroendokrynnych i neurofizjologicznych.
Głównym działaniem tego hormonu jest regulacja stanu snu i czuwania. Jest częściowo regulowany przez oświetlenie zewnętrzne i ma niski poziom aktywności w ciągu dnia i wysoki w nocy..
Zwiększona aktywność tego hormonu wskazuje organizmowi na potrzebę snu i dlatego jest substancją odpowiedzialną za generowanie wrażeń snu.
W zastosowaniu terapeutycznym melatonina została zatwierdzona jako lek do krótkotrwałego leczenia bezsenności pierwotnej u osób powyżej 55 roku życia. Jednak w przypadku wielu innych rodzajów zaburzeń snu melatonina nie jest skuteczna.
Leki przeciwhistaminowe to substancje, które służą głównie zmniejszeniu lub wyeliminowaniu skutków alergii. Działają na poziomie mózgu, blokując działanie histaminy poprzez hamowanie jej receptorów.
Jednak pomimo faktu, że głównym zastosowaniem tych leków jest leczenie alergii, sedacja jest efektem ubocznym, który obserwuje się praktycznie we wszystkich przypadkach.
Z tego powodu leki te są obecnie stosowane również w celach uspokajających, a niektóre leki przeciwhistaminowe, takie jak difenhydramina lub doksylamina, są stosowane w leczeniu bezsenności..
Wreszcie, leki przeciwdepresyjne i przeciwpsychotyczne to grupy farmakologiczne, dla których senność nie jest głównym efektem terapeutycznym..
Leki przeciwdepresyjne to leki stosowane głównie w leczeniu dużych zaburzeń depresyjnych oraz niektórych zaburzeń odżywiania i zaburzeń lękowych.
Leki przeciwpsychotyczne to leki powszechnie stosowane w leczeniu psychoz..
Zastosowania terapeutyczne obu rodzajów leków nie są wyłączne. W tym sensie niektóre leki przeciwdepresyjne, takie jak amitryptylina, doksepina, trozadon lub mirtazapina, i niektóre leki przeciwpsychotyczne, takie jak klozapina, chloropromazyna, olanzapina, kwetiapina lub risperiadon, są stosowane w leczeniu bezsenności..
Jeszcze bez komentarzy