Plik hipochondria to zaburzenie, w którym lęk koncentruje się na możliwości wystąpienia poważnej choroby. To zagrożenie wydaje się tak realne, że nawet twierdzenie lekarzy, że nie ma prawdziwych chorób, nie może uspokoić.
Główną cechą hipochondrii jest obawa przed chorobą. Innymi słowy, głównym problemem jest niepokój. W tym artykule wyjaśnię jej przyczyny, objawy, leczenie, diagnozę i wiele więcej..
Obawa koncentruje się na objawach cielesnych, które są interpretowane jako oznaka choroby lub problemu fizycznego. Mogą to być między innymi tętno, częstość oddechów, kaszel, ból, zmęczenie.
Po pierwsze, osoba z hipochondrią zaczyna chodzić do lekarzy rodzinnych, a kiedy wykluczy prawdziwe choroby, może udać się do specjalisty zdrowia psychicznego.
Wspólną cechą jest to, że chociaż lekarze zapewniają, że nie ma choroby, osoba ta uspokaja tylko na krótką metę. W krótkim czasie zwykle wraca do innych lekarzy, wierząc, że poprzedni nie zdążyli diagnozy lub coś się stało.
Z drugiej strony, zaburzenie to często współwystępuje (współwystępuje) z zespołem lęku napadowego, dzieląc cechy osobowości osoby, wieku zachorowania i wzorców transmisji rodzinnej (odziedziczalność)..
Indeks artykułów
Większość badaczy hipochondrii zgodziła się, że jest to problem percepcji lub poznania z wkładem emocjonalnym. Ponadto wpływają cechy genetyczne i środowiskowe osoby. Dlatego uważa się, że jego przyczyny są genetyczne, psychologiczne i środowiskowe.
Dzieci z hipochondrią mogły nauczyć się od swoich rodzin tendencji do koncentrowania lęku na objawach fizycznych i chorobie. Ponadto mogli się nauczyć, że ludzie z chorobą mają „pewne zalety”. Byłaby to nauka rozwinięta w rodzinie.
Pełnienie roli chorego przyniosłoby korzyści w postaci opieki, większej opieki lub mniej obowiązków. Z drugiej strony hipochondria częściej rozwija się w stresujących wydarzeniach życiowych.
Śmierć lub choroba u bliskich członków rodziny może spowodować hipochondrię. Zbliżając się do wieku członka rodziny, osoba może sądzić, że cierpi na tę samą chorobę, która spowodowała śmierć bliskiej osoby.
Do hipochondrii mogą również przyczyniać się wybuchy poważnych chorób lub pandemie, podobnie jak statystyki dotyczące chorób, takich jak rak..
Osoby z hipochondrią doświadczają fizycznych wrażeń, które mają wszyscy, chociaż skupiają się na nich. Ten akt skupiania się na sobie zwiększa aktywację i powoduje, że doznania fizyczne są bardziej intensywne..
Oprócz tego wzrostu intensywności, myśląc, że doznania są objawami choroby, jeszcze bardziej zwiększają intensywność doznań. Jego częstymi objawami są:
A) Zaabsorbowanie i strach przed posiadaniem poważnej choroby lub przekonanie o cierpieniu na podstawie osobistej interpretacji objawów somatycznych.
B) Obawa utrzymuje się pomimo odpowiednich badań lekarskich i wyjaśnień.
C) Wiara w kryterium A nie jest urojeniowa (w przeciwieństwie do zaburzenia urojeniowego typu somatycznego) i nie ogranicza się do obaw o wygląd fizyczny (w przeciwieństwie do dysmorfii ciała).
D) Zmartwienie powoduje klinicznie istotne cierpienie lub upośledzenie społecznych, zawodowych lub innych ważnych obszarów aktywności danej osoby.
E) Czas trwania choroby co najmniej 6 miesięcy.
F) Zmartwienia nie można lepiej wyjaśnić obecnością zespołu lęku uogólnionego, zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego, lęku napadowego, epizodu dużej depresji, lęku separacyjnego lub innego zaburzenia pod postacią somatyczną.
Określ, czy:
Z małą świadomością choroby: jeśli przez większość epizodu osoba nie zdaje sobie sprawy, że obawa przed ciężką chorobą jest nadmierna lub nieuzasadniona.
ICE-10 definiuje hipochondrię w następujący sposób:
A. Którekolwiek z poniższych:
B. Zaabsorbowanie przekonaniami i objawami, które powodują dyskomfort lub zakłócają funkcjonowanie interpersonalne w życiu codziennym i kierują pacjenta do szukania pomocy medycznej lub badań.
C. Stała odmowa uznania, że nie ma odpowiednich fizycznych przyczyn objawów lub nieprawidłowości fizycznych, z wyjątkiem krótkich okresów kilku tygodni po postawieniu diagnozy lekarskiej.
D. Większość stosuje kryteria wykluczenia: nie występują one tylko podczas schizofrenii i zaburzeń pokrewnych lub innych zaburzeń nastroju.
Ludzie, którzy boją się rozwoju choroby, różnią się od tych, którzy boją się jej wystąpienia.
U osoby, która boi się rozwoju choroby, można zdiagnozować fobię chorobową i zwykle ma ona niższy wiek zachorowania.
U osoby, która odczuwa lęk przed chorobą, można zdiagnozować hipochondrię. Zwykle są starsi na początku i mają wyższy wskaźnik lęku i zachowań kontrolnych.
Innym zaburzeniem psychicznym podobnym do hipochondriozy jest lęk napadowy. Osoby z tym zaburzeniem również błędnie interpretują objawy fizyczne jako początek ataku paniki..
Jednak ci ludzie obawiają się, że po kilku minutach objawów pojawią się natychmiastowe katastrofy..
Natomiast hipochondrycy zwracają uwagę na długotrwałe objawy i choroby. Oznacza to, że mogą skupić się na pojawieniu się chorób, takich jak rak, AIDS ...
Inną cechą różnicującą jest to, że hipochondrycy nadal odwiedzają lekarzy, mimo że potwierdzają, że nic nie mają. Ludzie z napadami paniki przestają spotykać się z lekarzami, chociaż nadal wierzą, że ataki mogą ich zabić.
Jednak nie każdy, kto martwi się problemami zdrowotnymi, ma hipochondrię; występowanie objawów, których przyczyny nie może ustalić lekarz, może wywołać niepokój.
Nie jest źle dowiedzieć się o zaburzeniu lub chorobie, na którą się cierpi. Problem pojawia się, gdy myślisz, że coś jest nie tak, nawet po wykonaniu kilku testów i wizycie u kilku lekarzy.
Głównymi metodami leczenia hipochondrii są terapia poznawczo-behawioralna, a czasami leki.
Niedawne badania medyczne wykazały, że terapia poznawczo-behawioralna i selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), takie jak fluoksetyna i paroksetyna, są skutecznymi opcjami..
Jest to zaburzenie trudne do wyleczenia, ponieważ ludzie, którzy je mają, nie chcą uwierzyć, że ich objawy nie są przyczyną prawdziwej choroby. Wskazane jest, aby przebieg pacjenta był obserwowany przez zaufanego lekarza, z którym może nawiązać dobre relacje.
Ten lekarz może obserwować objawy i zwracać uwagę na możliwość, że jakiekolwiek zmiany mogą być oznaką rzeczywistej choroby fizycznej..
Czynnikami, które mogą zwiększać ryzyko rozwoju hipochondrii, mogą być:
Z tego zaburzenia może wynikać kilka powikłań:
Jeszcze bez komentarzy