Homer (VIII wpne?), Był legendarnym greckim autorem, z którego pióra uważa się, że powstały dwa najważniejsze dzieła starożytności: Iliada i Odyssey. W jego twórczości nie ma zapisu o życiu pisarza, powstały zapiski, które go dotyczą a posteriori.
Chociaż prawdziwość jego istnienia budzi kontrowersje, nie stanowiło to przeszkody dla wielu autorów, od czasów starożytnych, do tworzenia mitycznych biografii z różnymi informacjami o jego miejscu lub dacie urodzenia, rodzinie i miastach, w których mieszkał..
Innym tematem dyskusji wśród uczonych było to, czy Homer komponował swoje utwory zgodnie z ustną strukturą, czy też przeciwnie, od początku pojmowano je jako wytwory w istocie literackie..
Indeks artykułów
Uważa się, że niezliczone mity o jego życiu powstały w celu wsparcia spuścizny Homera jako pisarza. Autorstwo jego wierszy budziło wątpliwości, nawet wśród tych, o których uważa się, że są mu współcześni.
Chociaż tradycja wskazuje, że Homer jest twórcą Iliada i Odyssey, niektórzy myśliciele doszli do wniosku, że różnice w stylu są dowodem na to, że należą do różnych autorów i czasów.
Spośród wszystkich biografii, które powstały na temat tego mrocznego bohatera, dane mu przypisywane ciągle się zmieniały: nie mniej niż siedem miast zostało nazwanych miejscem urodzenia autora największych greckich dzieł.
Według Michaela Schmitha interesujące w badaniu każdego życia, które otrzymał Homer, jest to, że z każdego z nich wyłaniają się fragmenty przedstawiające różne postawy, zarówno postaci historycznej lub mitologicznej, jak i jego twórczości..
Wszystkie te wątpliwości zostały w przeszłości nazwane „kwestią homerycką”. Wśród debat jest pytanie o pochodzenie imienia Homer, ponieważ nie wiadomo, czy był to jeden, czy więcej mężczyzn.
Ten legendarny pisarz zajmował tak uprzywilejowane miejsce w greckiej wyobraźni, że w klasycznych tekstach nazywano go po prostu „autorem”, jako postacią antonomastyczną. Oprócz dwóch największych eposów greckiej starożytności Homerowi przypisywano wiele innych kompozycji..
Debata na temat jego istnienia wybuchła silnie w połowie XVIII wieku, kiedy to uzyskała silniejsze poparcie niż dzieła Homera, które były niczym więcej niż kompilacją epickich piosenek..
Koncepcja Homera jako autora tradycji ustnej zyskała wówczas poparcie, gdyż w okresie około wojny trojańskiej Grecy nie opanowali technik pisania na papirusie, materiale, w którym długie teksty w wygodny sposób.
W związku z tym było rzeczą normalną, że autorzy zapamiętywali długie wersety lub pieśni, które recytowali przed publicznością. Chociaż w przypadku kompozycji homeryckich zapamiętanie ich utworów zajęłoby więcej czasu, niż uważano wówczas za powszechne.
Język używany w jego pracach jest zróżnicowany, co sugeruje, że powstawały one w różnych czasach i miejscach. Jednak większość z nich opiera się na jońskim greckim elemencie, który dla niektórych potwierdza twierdzenie, że był to ich region pochodzenia..
Teksty Homera służyły celowi najwyższej wagi dla greckiego społeczeństwa. Były szeroko rozpowszechniane wśród mieszkańców: nawet ci, którzy nie potrafili czytać, znali na pamięć fragmenty homeryckie.
Etymologia imienia Homer była jednym z elementów, za pomocą których próbowano prześledzić kroki lub istnienie legendarnego autora.
Niektórzy twierdzą, że nazwa pochodzi od greckiego słowa oznaczającego „niewidomy”, co wskazywałoby, że poeta miał problemy ze wzrokiem.
Inni tak twierdzą homers, w starożytnej grece odnosiło się do zakładników, więc przypuszczano, że on lub jego ojciec mogli być więźniami. Według innych przekazów Homer był pseudonimem opisującym poetę, a jego prawdziwe nazwisko brzmiało Melesigenes..
Człowiek i boskość przeplatają się w każdym życiu, które zostało dane Homerowi od czasu pojawienia się jego postaci jako popularnego autora. Dziesiątki miast walczyło o twierdzenie, że mityczny autor urodził się na ich ziemi, ale niewiele z nich ma trwałe podstawy dla swoich twierdzeń.
Siedem miejsc jest najczęściej wymienianych od czasów starożytnych jako kolebka Homera: Smyrna, Chios, Colophon, Cumás, Argos, Itaca i same Ateny.
Inni twierdzą, że pochodził z Egiptu lub Cypru, ale nic nie jest pewne co do największego poety początku czasu. Ponadto nie ma również precyzji co do jego narodzin, ponieważ wentylator pochodzi z XI wieku pne. C. do VIII a. do.
Podczas gdy niektórzy uważają, że mieszkał w pobliżu wojny trojańskiej, inni uważają, że musiał urodzić się później przy greckim podejściu do pisania, aby rozpocząć swoją pracę..
Te pierwsze utożsamiane są z poglądem, że Homer przy tworzeniu swoich kompozycji kierował się ustną tradycją lub że są to dzieła wielu poetów. Druga strona skłania się ku idei, że autorstwo jest jednolite.
Istnieje kilka opowieści o życiu i poczęciu Homera. Najbardziej znanym, a jednocześnie posiadającym największą starożytność, jest utwór Herodota. W tej wersji stwierdzono, że prawdziwe imię poety brzmiało Melesigenes i że urodził się w Smyrnie.
Jego matką była Criteis, sierota, która zaszła w ciążę bez ślubu, za co została zmuszona do opuszczenia swojego rodzinnego miasta Cumas. Po osiedleniu się w swoim nowym domu zgodziła się przebywać z nauczycielem imieniem Femio, który rozpoznał młodego Melesigenesa jako swojego syna..
Według opowieści Melesigenes był bardzo inteligentnym dzieckiem, co wyróżniało go wśród rówieśników. Osiągając dorosłość, zrównał się lub przekroczył umiejętności swojego nauczyciela w zakresie sztuki nauczania. W rzeczywistości, kiedy zmarł Femio, szkoła przeszła w ręce jego pasierba.
Następnie młody człowiek wypłynął, aby zobaczyć świat z pierwszej ręki w towarzystwie Mente, który był marynarzem. Po wielu przygodach Melesigenes zachorował, a później stracił wzrok. Odtąd zaczęto nazywać go Homer, co znaczy „ślepy”..
W innych opowieściach o życiu Homera mówi się, że był on synem rzeki Meles, razem z Criteis i stamtąd pochodzi jego imię „Melesigenes”, które można przetłumaczyć jako urodzony w Meles lub w Meles..
Niektóre wersje zapewniają, że matka poety nie była zwykłą kobietą, ale nimfą.
Mówi się również, że młody Criteis został porwany i zmuszony do poślubienia króla Lidii imieniem Meon, z którym poczęła Homera. Chłopiec najwyraźniej urodził się nad brzegiem rzeki Meles w czasie, gdy zmarła jego matka.
W innych przypadkach Homer był przedstawiany jako wnuk Odyseusza. Według tej wersji poeta był synem Telémaco wraz z Policastą i zapewnia się, że właśnie dlatego opowiedział historię swojej rodziny, powiększając dorobek swoich przodków..
Ci, którzy popierali wersję obcego Homera, myśleli, że jest poetą lub bardem, który śpiewał dla wojska, aby ich zabawić.
Zgodnie z tą historią „homero” odpowiada słowu więzień. Ta wersja zapewnia, że on lub jego ojciec byliby kiedyś jeńcami wojennymi.
Jeśli chodzi o jego śmierć, najbardziej rozpowszechnione są dwie teorie. Po pierwsze, zmarł na chorobę związaną z utratą wzroku, a po drugie, że zmarł w wyniku wstydu, że nie potrafił rozwiązać zagadki zadanej mu przez niektóre dzieci..
Chociaż powstały setki wersji o istnieniu Homera, nie ma żadnego rachunku weryfikowalności.
Wątpliwości co do prawdziwego istnienia poety lub autora o nazwisku Homer, a nawet Melesigen, istnieją już od dawna. Chociaż Grecy nie wątpili w jego istnienie, nie mogli zweryfikować, czy to się naprawdę wydarzyło..
Należy zauważyć, że w kulturze greckiej powszechne było mieszanie fantazji z rzeczywistością w celu powiększenia wyczynów, co czyni Homera jeszcze bardziej kontrowersyjną i trudną do wyśledzenia postacią..
Czy Homer naprawdę istniał? Czy to był jeden człowiek? Czy był jedynym autorem Iliada i Odyssey? Czy to był tylko kompilator popularnych historii? O której godzinie Twoje prace były wykonywane? Czy utwory były zgodne z tradycją ustną, czy też zostały napisane w ten sposób??
To tylko część pytań, na które nie znaleziono dokładnej odpowiedzi od tysięcy lat i prawdopodobnie nigdy nie da się jej w pełni wyjaśnić..
Dla niektórych uczonych jedynymi dokumentami, które mogą dostarczyć danych o Homerze, są właśnie jego teksty. Dzięki wnikliwemu badaniu tych utworów można dojrzeć aspekty języka, czas lub liczbę autorów, ale nic nie może być w tym względzie stanowczo potwierdzone..
Od czasów helleńskich intelektualiści debatowali z różnych stanowisk o twórczości Homera i własnym istnieniu greckiego autora. Potem było już co najmniej siedem różnych biografii, w których każdy pisarz zmieniał okoliczności swojego życia.
Niektórzy Grecy argumentowali, że biorąc pod uwagę fatalne różnice między Iliada i Odyssey, każdy tekst był napisany przez inną osobę.
Grupa ta otrzymała tytuł corizonts, ale jego oświadczenie nie zyskało aprobaty intelektualistów tamtych czasów.
Kwestia homerycka jest nadal przedmiotem dyskusji, ale stało się to szczególnie po opublikowaniu XVII-wiecznego tekstu Francois Hédelin, Abbe of Aubinac. Odrzucił fizyczne istnienie Homera i ponownie wyprowadził kontrowersyjną kwestię na arenę publiczną..
Ten nurt sugerował, że termin „Homer” był aluzją do anonimowych poetów greckich, którzy tworzyli swoje opowiadania w starożytności, ale których nazwiska nie przeszły indywidualnie w pamięć ludzi, dla których śpiewali..
Pod koniec XVIII wieku postacie takie jak Giambattista Vico i Friedrich August Wolf broniły propozycji opata Aubinac.
Nikt tak nie pomyślał Iliada fala Odyssey zostały napisane przez jednego człowieka, ponieważ znaleźli wiele różnic w stylu w tym samym tekście.
Niektórzy byli skłonni myśleć o Homerze jako o kompilatorze, który potrafił elegancko skomponować garść piosenek z różnych źródeł, aby zaaranżować dwa z najważniejszych dzieł..
Ale byli też tacy, którzy uważali Homera za największego poetę starożytności, który potrafił po mistrzowsku wykonać swoje rozległe dzieło. Wśród nich był Franchesco de Sanctis, jeden z głównych krytyków Wolfa i jego zwolenników..
W ciągu ostatniego stulecia prestiż tych uczonych, którzy argumentowali, że teksty przypisywane Homerowi musiały powstać w tradycji ustnej, zyskał na prestiżu, zwłaszcza ze względu na odkrycia związane z cywilizacją starożytnej Grecji..
Milman Parry i Albert Lord byli dwoma wielkimi przedstawicielami nurtu tradycji ustnej. Swoje twierdzenia poparli w samym tekście, ponieważ uważali, że istnienie autora przeszło na dalszy plan..
To, co wydawało się, zdaniem Parry'ego i Lorda, dowodzić, że teksty Homera nie zostały skomponowane jako oryginalne dzieło, było między innymi mieszaniną dialektów. Podobnie było z powtórzeniami, które naśladowały stałą formułę i anachronizmy w języku.
W naszych czasach idea, że teksty zawierały tradycję ustną, jest jednym z najbardziej akceptowanych podejść, ponieważ uczy rozwiązania wielu wątpliwości, które krążą wokół Homera i jego twórczości.
Pomimo rozbieżności niektórzy twierdzą, że dzięki tej teorii może istnieć konsensus między oboma stanowiskami.
Podstawowy temat, który interesuje dziś studentów przedmiotu, koncentruje się zwłaszcza na pracy własnej Homera, ponieważ żadne inne źródło nie jest w stanie dostarczyć, jak dotąd, dokładnych danych dotyczących autora lub jego twórczości..
Na Chios była grupa ludzi, którzy nazywali siebie lub byli znani jako homeridae, to znaczy „synowie Homera” po grecku. Nie wiadomo jednak, czy byli to faktyczni potomkowie mitycznego poety, czy też byli to gildia, która poszła za jego przykładem..
Druga opcja jest najbardziej prawdopodobna, ponieważ w tym czasie w greckim społeczeństwie było więcej podobnych przypadków. Lekarze tamtych czasów nazywali siebie aclepidae, w hołdzie dla jego największego przedstawiciela medycyny Asklepiosa.
Chociaż nie znaleziono żadnych zapisów potwierdzających istnienie Homera, dane historyczne zostały znalezione na homeridae, którzy służyli jako poeci lub rapsodie i których najstarsze wzmianki sięgają VI wieku pne. do.
Platon i Izokrates w swoich pracach odnosili się do tych homeryckich spadkobierców. Uważa się, że początkowo dzwonili tłumacze homeridae Ograniczyli się do przekazywania dzieła Homera, ale z czasem ustąpili miejsca nowym głosom o tym samym homeryckim stylu i tonie.
Niektóre Hymny homeryckie, zostały faktycznie napisane przez homeridae i uważa się, że oni również mogli mieć wpływ na dzieło, jakie jest obecnie znane, chociaż nie można wiedzieć, w jakim stopniu.
Teksty przypisywane Homerowi i im homeridae, zarówno w Iliada i Odyssey, jak późniejsze Hymny homeryckie Używali formy zwanej „językiem homeryckim”, w innych przypadkach językiem lub językiem homeryckim.
Został oparty na języku greckim, ale składał się z archaicznej struktury i słów, nawet do VII wieku pne. C. Był pod wpływem dialektów jonii i eolii.
Język homerycki był używany w dziełach epickich, ponieważ został dostosowany do metryki znanej jako katalektyczny heksametr daktyla. Ten kształt jest znany jako heksametr, ponieważ składał się z sześciu stóp..
Te stopy mogą składać się z daktyla, czyli długiej sylaby, po której następują dwie krótkie; ale można je również zastąpić spondeusem, który składa się z dwóch długich sylab o tym samym czasie trwania co daktyl.
Zwykle w piątej stopie używano daktyla, aw szóstej spondeusa. Heksametr był używany do IV wieku.
Innym wyróżniającym się aspektem greki homeryckiej jest brak przedimka określonego, który istniał w klasycznej formie tego samego języka..
Przy pisaniu dzieł homeryckich użyto około 9000 słów, z których 1382 to imiona własne, a 2307 to ápax, to znaczy słowa, które pojawiają się tylko raz w tekście i których znaczenie wynika z wnioskowania.
Pomimo wątpliwości co do jego istnienia lub autorstwa Iliada i Odyssey, są to jedyne epiki przypisywane dziś Homerowi. Jednak w przeszłości uważano, że jest autorem wielu innych prac, w tym:
- Batracomyomachy (Wojna żab i myszy).
- Hymny homeryckie.
- Margites.
- Konkurs Homera i Hezjoda.
- Ilias parva (Mała Iliada).
- Nostoi (Zwroty).
- Thebaid.
- Cypria (Cipria, lub Piosenki z Ciprii).
- Epigoni.
- Zdobycie Oechalii.
- Phocais.
Dziedzictwo Homera dla zachodniego społeczeństwa jest nieobliczalne, zwłaszcza na poziomie historycznym, jeśli chodzi o jego narracje o Troi, miejscu, z którego pozostało tylko kilka artefaktów i stanowisk archeologicznych..
Wyznaczał również społeczny i pedagogiczny aspekt starożytnej Grecji, ponieważ w szkołach był studiowany z fragmentami z Iliada i Odyssey jako tekst główny. W ten sposób Homer wykuł swoimi słowami kilka pokoleń Greków, którzy położyli podwaliny myśli filozoficznej.
Poza tym homeridae, którzy twierdzili, że są jego potomkami, byli wielkimi poetami i rapsodiami starożytnej i klasycznej Grecji.
Z nich ewoluowaliby aktorzy, poeci i dramatopisarze, a także śpiewacy, ponieważ w przypadku rapsodii używali muzyki w swoich przedstawieniach..
Jeśli chodzi o język, dziedzictwo tego mitycznego Greka jest równie nieobliczalne, ponieważ formuła, której używał w swoich kompozycjach, była używana przez ponad 15 wieków.
To samo dzieje się z jego twórczością: Homer ugruntował to, co stanie się epickimi narracjami w przypadku Iliada, i powieść z Odyssey.
Homer był jednym z największych źródeł inspiracji dla wielu artystów. Jego postać od czasów starożytnych służyła do tworzenia pięknych dzieł sztuki, zarówno rzeźbiarskiej, jak i malarskiej.
Akcja tego eposu rozgrywa się podczas oblężenia Troi przez Greków, a konkretnie w tygodniach, gdy Achilles, najlepszy z greckich wojowników, i Agamemnon, król Argos i dowódca greckiej koalicji, mieli spór..
Chociaż wydarzenia rozgrywają się w ostatnim roku oblężenia Troi, jak to było w zwyczaju w narracji eposu, wydarzenia z przeszłości omówiono przy pomocy wspomnień bohaterów..
W tej pracy bada się ideał bohatera i jego sprzeczności. Inne problemy, które są omówione w Iliada są nas lub powrót, plik Kleos lub chwała bohatera, czas, czym jest honor, łąkotki co odpowiada złości i oczywiście przeznaczeniu.
Problemy Achillesa i Agamemnona zaczęły się, ponieważ ten ostatni zdecydował, że wojownik powinien wrócić do dziewczyny o imieniu Briseida, którą otrzymał w ramach grabieży, i nakazał zabrać ją Achillesowi..
Później Agamemnon pomyślał, że może wygrać wojnę bez pomocy Achillesa przez sen, który wywołał go Zeus. W konsekwencji przygotowywał się do bitwy. Próbując uniknąć walki, Paryż zaproponował pojedynek z Menelaosem, aby rozwiązać spór o Helenę..
Chociaż Menelaos zranił Paryż, został uratowany przez Afrodytę, Trojanie złamali rozejm i rozpoczęli intensywną walkę.
Po pojedynku między Hektorem i Ajaxem trojanie proponują zwrot skarbu, który został zabrany wraz z Heleną, ale bez zwrotu dziewczyny..
Propozycja została odrzucona, ale zawarto rozejm w celu spalenia zmarłych. Po wznowieniu walki bogom nie pozwolono pomóc żadnej ze stron, więc Trojanie przejęli inicjatywę..
Właśnie w tym momencie Agamemnon zdaje sobie sprawę, że potrzebuje Achillesa walczącego po jego stronie, aby wygrać, i postanawia zwrócić mu Briseisa, wraz z innymi darami, pod warunkiem, że ponownie wstąpi w jego szeregi; Jednak odmawia.
Spotkania stały się intensywne, więc Patroklus, przyjaciel Achillesa, poprosił go, by mógł walczyć w obronie statków, a on dał mu swoją zbroję, a wraz z nią dowództwo Myrmidonów, powodując ucieczkę Trojanów, gdy myśleli, że Achilles wraca do bitwa..
Ale w końcu Patroklus umiera z rąk Hectora. Moment, w którym Achilles dowiaduje się o śmierci swojego partnera, jest momentem, w którym postanawia wrócić do walki i pomścić go..
Thetis, która była matką Achillesa, namawia boga Hefajstosa do zaopatrzenia Greków w nową broń, w tym nową zbroję dla wojownika.
Kiedy spotkali się ponownie, ponownie z pomocą bogów po obu stronach, Achilles zmniejszył liczbę trojanów o połowę. Hector postanowił zmierzyć się z Achillesem, który morduje go w walce, a następnie wciąga go do swojego powozu..
Później Príamo, ojciec Héctora, udaje się dotrzeć do namiotu Achillesa i błaga go o zwrot ciała jego syna. Achilles zgadza się i daje trojanom 11 dni rozejmu na pogrzeb chłopca.
Wojna trojańska była nie tylko tematem o niezrównanym znaczeniu dla Greków w sprawach artystycznych, ale zwłaszcza Iliada był to jeden z najbardziej rozpowszechnionych i wpływowych tekstów.
W średniowieczu Europejczycy, po odzyskaniu oryginalnych tekstów, byli zdumieni, choć nie uważali Homera za wiarygodne źródło. Mimo wszystko w sztuce i akademii na nowo przeniknął historię wojny trojańskiej..
W XX wieku Iliada Zajęto Broadway i takie powieści jak Cassandra (1983) autorstwa Christa Wolf. Przy tej okazji podeszły do tematu z kobiecego punktu widzenia.
Film z 2004 roku, Troy, był światowym hitem kasowym, przynosząc prawie 500 milionów dolarów dochodu, pomimo otrzymania bardzo zróżnicowanych recenzji..
W taki sam sposób jak Iliada, the Odyssey Składa się z 24 piosenek.
Skupia się na wszystkich sytuacjach, przez które musiał przejść Odyseusz lub Ulisses, aby dotrzeć do celu, jakim jest powrót do domu na wyspie Itaka, gdzie Penelopa, jego żona, czekała na niego przez wiele lat..
Wydarzenia opisane w Odyssey zaczynają się, jak to było bardzo często w epickich wierszach, w środku opowieści. Wraz z rozwojem wydarzeń przeszłość zostanie ujawniona przez wspomnienia bohatera, w tym przypadku Odyseusza..
Wpływ, jaki ta praca wywarła na zachodnią kulturę popularną, jest ogromny, do tego stopnia, że słowo „odyseja” jest gromadzone w słowniku jako długa podróż z wieloma przygodami lub jako następstwo wydarzeń, generalnie nieprzyjemne..
Po wojnie trojańskiej, która trwała dziesięć lat, Odyseusz zostaje uwięziony na wyspie nimfy Calypso, która przetrzymywała go przez kilka lat. Atena przybiera ludzką postać i sugeruje, aby Telemach dowiedział się, gdzie jest jej ojciec..
W Itace zalotnicy Penelopy, żony Odyseusza, od dawna prześladują ją, próbując zostać królami, poślubiając ją.
Telemachowi udaje się wyrzucić ich, aby móc spokojnie wyjechać w poszukiwaniu wiadomości o swoim ojcu i robi to. W Pylos Nestor sugeruje rozmowę z Menelaosem w Sparcie.
W Sparcie Menelaos i Helena otrzymują Telemacha. Tam dowiaduje się, że Odyseusz jest przetrzymywany przez Calypso na wyspie. W tym samym czasie zalotnicy dowiadują się, że Penelopa została sama i próbują zaatakować Telemacha..
Hermes zostaje wysłany, aby poprosić Calypso o uwolnienie Odyseusza, który wypływa prowizoryczną łodzią. Na morzu Posejdon wysyła mu burzę, ale Leucótea pomaga mu bezpiecznie dotrzeć na ląd..
Odyseusz na wyspie Phaeacians spotyka księżniczkę Nausícaa, córkę Alcinousa. Zabiera go do jego ojca, który słysząc jego historię podaje mu rękę córki, a po tym, jak Odyseusz ją odrzuca, oferuje mu pomoc w powrocie do Itaki..
Tam Odyseusz opowiedział wszystko, czego doświadczył: zniszczenie Ismaro, w którym stracił wielu towarzyszy, wyspę lotosu, na której niektórzy próbowali lotosu i stracili wolę powrotu do swojej ziemi.
Następnie opowiedział im o wyspie Cyklopów, na której oślepił Polifema, syna Posejdona, więc ten bóg żywił do niego urazę..
Stamtąd przeniósł się na wyspę Aeolus, który dał mu torbę ze wszystkimi wiatrami, aby sprzyjać im po ich powrocie, ale uciekli i zostawili ich osieroconych w Laestrygones z gigantami, które pożerały ludzi.
Potem znaleźli się na wyspie Circe, która pragnęła nieodwzajemnionej miłości Odyseusza i powiedziała mu, że przed powrotem na Itakę powinien odwiedzić Tejrezjasza w zaświatach. Mógł to zrobić, gdy był w kraju Cymeryjczyków.
Później Odyseuszowi udało się uratować przed śpiewem syren i dotarł do Trinacria (Sycylia), gdzie ludzie Homera zjadali bydło Heliosa i za karę jego statek został zniszczony, pozostawiając Odyseusza osieroconego na wyspie Calypso.
Po zakończeniu opowieści Phaeacians dotrzymali obietnicy i pomogli Odyseuszowi wrócić do Itaki..
Przebrał się za żebraka, aby nie wzbudzać podejrzeń o swoim powrocie, a później wyjawił to swojemu synowi Telemachowi. Razem zaplanowali zemstę na zalotnikach Penelopy.
Po zamordowaniu zalotników i rozpoznaniu go przez Penelope, rodzice zamordowanych chłopców szukali zemsty. Jednak Atena pojawiła się i wezwała ich do zawarcia rozejmu i życia w pokoju..
Jeszcze bez komentarzy