Ignacio Allende Był jednym z pierwszych przywódców ruchu, który doprowadził do niepodległości Meksyku. Urodzony w 1769 roku, należał do rodziny o dobrej pozycji społecznej i ekonomicznej. Od najmłodszych lat wykazywał bardzo silny charakter i wielkie talenty wojskowe, które doprowadziły go do mianowania go kapitanem w 1797 roku.
Pomimo przynależności do armii wicekróla, Allende od samego początku sympatyzował z tymi, którzy chcieli większego samorządu w Meksyku. W 1809 r. Był częścią konspiratorów w Valladolid, a kiedy ten spisek został odkryty, wrócił do swojego rodzinnego miasta, aby zorganizować lokalną radę do walki z rządem kolonialnym..
Niepowodzenie nowego spisku, tym razem zorganizowanego w Querétaro, doprowadziło do powstania Grito de Dolores, wezwania, od którego rozpoczęła się wojna o niepodległość. Allende, mianowany generałem porucznika, był jednym z przywódców pierwszego etapu tego procesu i poprowadził swoje wojska do kilku ważnych zwycięstw.
Realistyczny kontratak zaowocował serią porażek, które zmusiły rebeliantów do wycofania się ze swoich pozycji. Allende, Hidalgo i inni przywódcy niepodległościowi próbowali przenieść się do Stanów Zjednoczonych w poszukiwaniu wsparcia, ale zostali zdradzeni, schwytani i straceni..
Indeks artykułów
Ignacio José de Jesús María Pedro de Allende y Unzaga, imię, którym został ochrzczony przyszły przywódca niepodległościowy, przyszedł na świat 21 stycznia 1769 roku w San Miguel el Grande w Guanajuato. Miasto zostało później przemianowane na San Miguel de Allende na jego cześć..
Jego ojciec był zamożnym kupcem, a ponadto oddawał się również rolnictwu, dzięki czemu rodzina cieszyła się bardzo dobrą pozycją ekonomiczną i społeczną..
Młody Allende we wczesnych latach swojego życia wykazywał wielkie zamiłowanie do zadań polowych i charrería. Mimo, że informacji o tym okresie jego życia jest niewiele, powszechnie przyjmuje się, że studiował w Colegio de San Francisco de Sales w swoim rodzinnym mieście..
W tym ośrodku edukacyjnym prowadzonym przez salezjanów zaprzyjaźnił się z braćmi Aldama, którzy później wraz z Allende uczestniczyli w ruchu niepodległościowym.
Jednym z punktów, co do których biografowie Allende są zgodni, jest silny charakter, który zademonstrował, odkąd był bardzo młody. Anegdoty, które pokazują jego sposób bycia, są różnorodne i wszystkie zbiegają się z jego upodobaniem do wysiłku fizycznego i pokazywania towarzyszom odwagi.
Niektóre z tych historii mówią, że lubił czynności, które narażały jego życie. Przy wielu okazjach dla zabawy.
Jedna z tych anegdot, opowiadana przez jego sąsiadów, mówi, że pewnego razu uratował życie sklepikarzowi, który był raczej źle oceniany w mieście. Do jego skąpego nastawienia dołączyła wysoka cena, jaką nakładał na najpotrzebniejsze produkty.
Pewnego dnia, gdy sprzedawca odpoczywał na zapleczu, na terenie posesji wybuchł pożar. Mężczyzna został wkrótce otoczony ogniem, uniemożliwiając mu zbliżenie się do wyjścia. Allende dowiedział się, co się dzieje i bez wahania udał się z pomocą poszkodowanemu, niezależnie od jego pochodzenia.
Wreszcie Allende wszedł do sklepu przez płomienie i uratował sklepikarza, ignorując ostrzeżenia innych i narażając własne bezpieczeństwo..
Ignacio Allende wstąpił do wojska z powołania w 1795 r. Po dwóch latach solidnego szkolenia został w 1797 r. Kapitanem, o stanowisko, o które rywalizował ze swoim przyjacielem i rodakiem Juanem Aldamą..
Wicekról Félix Berenguer mianował go porucznikiem w Korpusie Grenadierów w 1801 roku. Pod dowództwem Félix María Calleja Allende został przeniesiony na północ od wicekrólestwa Nowej Hiszpanii.
Na poziomie osobistym Allende poślubił Marię de la Luz Agustinę de las Fuentes w 1802 roku. Pomimo tego, że jego żona zmarła kilka lat później, para miała troje dzieci..
W jednym z miejsc, do których został wysłany jako żołnierz, w kantonie Jalapa, Allende zetknął się z kreolami wyznającymi liberalną ideologię i oficerami wojskowymi, którzy zgadzali się z jego ideami wolności..
Wkrótce zaczął przekonywać swoje kontakty do przyłączenia się do jego pomysłów. W niektórych listach można wyczytać ich smutek, ponieważ pomimo ich wysiłków „nie przyłączają się tak, jak bym chciał”.
W styczniu 1808 r. Jego oddział znajdował się w pobliżu Jalapy, przygotowując manewry i ćwiczenia dla wicekróla Iturrigaraya. Mówi się, że Allende nie mógł stłumić swojego pragnienia zmiany i namalował na ścianie następujące zdanie: „Niepodległości, wy tchórzliwi Kreolowie !!!”.
W tym samym roku, po spędzeniu czasu w Teksasie, będącym wówczas częścią wicekrólestwa, Allende wrócił do San Miguel ze swoim oddziałem. Jego przełożeni wysłali go, by dowodził Queen's Dragons, elitarnym pułkiem kawalerii..
W swoim mieście Allende bywał w kręgach, w których zaczynało się przygotowywać powstanie przeciwko władzom wicekróla..
W 1808 r. Wojska francuskie Napoleona Bonaparte najechały Hiszpanię. Cesarzowi udało się skłonić hiszpańskiego króla do abdykacji i na jego miejsce wyznaczył swojego brata José Bonaparte. Ci, którzy próbowali stawić opór inwazji, byli zorganizowani w Radach Rządowych lojalnych wobec Fernanda VII.
W Nowej Hiszpanii wieści o inwazji zostały odebrane negatywnie. Wcześniej istniało już ogólne niezadowolenie wobec władz wicekrólestwa, zwłaszcza wśród Kreolów. Wraz z nową sytuacją polityczną wielu z nich zaczęło walczyć o większą samorządność, choć w zasadzie z wiernością hiszpańskiemu monarsze.
Pierwsi spiskowcy wicekrólestwa zaczęli się organizować zgodnie ze schematem Juntas, którego Hiszpanie użyli przeciwko Francuzom..
Jeden z tych początkowych spisków miał miejsce w Valladolid, gdzie uczestnicy chcieli stworzyć zarząd konstytutywny, który działałby jako ich własny rząd. W tym czasie jego zamiarem było przysięganie wierności Fernando VII, chociaż zaczęły pojawiać się opinie, które domagały się pójścia dalej..
Allende uczestniczył, choć w drugorzędny sposób, w tym spisku w Valladolid. Kiedy rząd wicekróla odkrył spisek, zatrzymał część swoich członków, aby spróbować zlikwidować ruch niepodległościowy.
Allende i Mariano Abasolo, jego towarzysz w Queen's Dragons, zdołali uciec przed najazdami przeprowadzonymi przez Hiszpanów w Valladolid. Po powrocie do San Miguel Allende zorganizował lokalne spotkanie, aby skonfrontować się z rządem wicekróla.
Już w 1810 roku w Querétaro zaczął kształtować się nowy spisek. Ignacio Allende i reszta uczestników spotkali się w domu sędziego i jego żony Miguela Domíngueza i Josefy Ortiz.
Początkowo podjęli decyzję o rozpoczęciu zbrojnego powstania w grudniu tego samego roku w miejscowości San Juan de los Lagos. Ze względu na swoje doświadczenie wojskowe Allende musiał objąć dowództwo nad tym samym.
Jednak władze wicekrólestwa dowiedziały się o tych planach, chociaż nie wiadomo na pewno, w jaki sposób zostały one ujawnione. W skardze nie podano jednak szczegółowo uczestników spisku, więc Hiszpanie mogli aresztować tylko jednego podejrzanego.
Zanim rojaliści mogli kontynuować aresztowania, Josefa Ortiz zdołała ostrzec Allende. Dzięki temu udało mu się dostać w bezpieczne miejsce wraz z innymi kolegami.
Allende, któremu udało się wciągnąć Miguela Hidalgo, kapłana Dolores, w spisek, pospieszył ostrzec go przed tym, co się stało.
W nocy 16 września 1810 roku Hidalgo i Allende spotkali się w domu księdza. Podczas tej rozmowy postanowili nie czekać dłużej i chwycić za broń, aby osiągnąć swoje cele..
Następnego dnia rano ksiądz rozpoczął spotkanie znane jako Grito de Dolores, w którym wezwał cały naród do powstania przeciwko władzom kolonialnym. Od tego wezwania rozpoczęła się wojna o niepodległość.
Hidalgo, bardzo popularny wśród tubylców i chłopów, oraz Allende zdołali zebrać niewielką armię, której liczebność stale rosła..
22 września Allende został mianowany generałem porucznikiem armii powstańczej, a Hidalgo objął stanowisko kapitana generalnego. Pięć dni później wicekról zaoferował nagrodę w wysokości 10 000 pesos każdemu, kto dostarczył przywódców ruchu, martwych lub żywych..
Pierwsze tygodnie wojny były dla powstańców bardzo pozytywne, w dużej mierze dzięki wiedzy wojskowej Allende..
28 września wojska powstańcze zajęły Guanajuato. Pomimo prób Hidalgo, aby skłonić rojalistycznego burmistrza do poddania się, postanowił spróbować się oprzeć. Spowodowało to wielką masakrę w Alhóndiga de Granaditas, gdzie żołnierze Allende bezlitośnie mordowali Hiszpanów i ich rodziny..
Ta masakra spowodowała pierwszą konfrontację między Hidalgo i Allende, w sporze co do sposobu rozwiązania ataku na miasto.
Po tym zwycięstwie powstańcy udali się do Valladolid, miasta, które zajęli 18 października bez napotkania oporu..
W tym czasie armia liczyła już 80 tysięcy ludzi. Plan zbuntowanych przywódców polegał na zajęciu Toluki i stamtąd zaatakowaniu stolicy, Meksyku. W tym kontekście miała miejsce bitwa pod Monte de las Cruces.
Ta bitwa uważana jest za największy triumf powstańców w pierwszym etapie wojny o niepodległość. Według historyków Allende wykazał się dużymi zdolnościami strategicznymi, które były niezbędne do osiągnięcia zwycięstwa.
Po zwycięstwie w bitwie pod Monte de las Cruces Allende był zdecydowany maszerować na stolicę wicekrólestwa, aby wygrać walkę. Jednak Hidalgo sprzeciwił się tej decyzji, obawiając się kolejnej masakry, takiej jak ta w Guanajuato..
Decyzja Hidalgo o zarządzeniu odwrotu jeszcze bardziej pogłębiła różnice między powstańczymi przywódcami.
Sytuacja pogorszyła się, gdy armia niepodległościowa została pokonana przez wojska rojalistyczne Félix María Calleja w Aculco.
Allende próbował stawić opór w Guanajuato, ale musiał opuścić miasto przed oblężeniem armii rojalistów.
Następna konfrontacja zbrojna miała miejsce na moście Calderón, na obrzeżach Guadalajary, 17 stycznia 1811 r. Chociaż Allende trzykrotnie zdołał odeprzeć wojska rojalistów, w końcu został ponownie pokonany..
W tym czasie stosunki między przywódcami powstańców uległy znacznemu pogorszeniu. W rzeczywistości Allende wyznał nawet, że próbował otruć Miguela Hidalgo, którego nazywał „łajdakiem księdza”..
Porażki w Aculco i Puente de Calderón spowodowały, że Miguel Hidalgo został odwołany ze stanowiska szefa niezależnych zespołów. Allende został wówczas ogłoszony generalissimusem.
Armia została następnie podzielona na dwie frakcje: pierwszą, na której czele stał Ignacio López Rayón; a drugi prowadzony przez samego Allende. Pierwszy skierował się w stronę Michoacán, podczas gdy Allende zdecydował się maszerować na północ w poszukiwaniu broni, nowych żołnierzy i pieniędzy. Jego celem było przekroczenie granicy i szukanie pomocy w Stanach Zjednoczonych.
Wicekról Venegas zaoferował przywódcom powstańców ułaskawienie w marcu 1811 r., Jeśli zrzekną się broni. Ci jednak odmówili i 11 marca opuścili Saltillo i udali się do Monclova..
W pobliżu tego miejsca, w miejscu zwanym Norias de Baján lub Acatira, musieli spotkać się z Ignacio Elizondo, byłym żołnierzem rojalistycznym, który przeszedł na stronę niepodległościową..
Elizondo osiągnął stopień podpułkownika, ale Allende odmówił mu awansu na generała porucznika. Jedna z teorii głosi, że to był powód, dla którego wojsko zorganizowało plan schwytania wszystkich powstańczych przywódców i przekazania ich władzom wicekróla..
Karawana, która opuściła Saltillo, składała się z ponad tysiąca ludzi i kilku dział. Podróżował nim Ignacio Allende, Miguel Hidalgo, Abasolo i inni przywódcy powstańców.
Brak wody został dodany do niedoboru prowiantu, ponieważ Elizondo nakazał zamknięcie siedmiu fontann stojących na drodze. 19-go zdrajca wyruszył na spotkanie z karawaną z 350 mężczyznami.
O 9 rano obie grupy spotkały się. Elizondo przepuścił tych, którzy byli w awangardzie karawany, bez problemów i, z zaskoczenia, zaczął aresztować i rozbrajać pasażerów każdego samochodu.
Allende i jego młody syn Indalecio jechali ostatnim wagonem. Kiedy próbowali ich powstrzymać, Allende zastrzelił Elizondo nazywając go zdrajcą, chociaż nie mógł go nawet skrzywdzić..
Elizondo rozkazał swoim ludziom otworzyć ogień, zabijając Indalecio. Później aresztował Ignacio i zaprowadził go do Monclova wraz z resztą schwytanych powstańców..
W tym mieście komendant generalny Nemesio Salcedo przystąpił do wycofania zarzutów wobec zatrzymanych. Niektórzy powstańcy zostali tam skazani i straceni, a Allende, Hidalgo, Aldama i Jiménez zostali przeniesieni do Chihuahua.
Proces przeciwko Ignacio Allende odbył się 6 maja. Lider niepodległości został skazany na śmierć.
26 czerwca Allende i reszta przywódców powstańców zostali rozstrzelani w Chihuahua. Jego ciało zostało ścięte, a jego głowa odsłonięta w Alhóndiga de Granaditas jako ostrzeżenie dla tych, którzy chcieli kontynuować walkę..
W 1821 r., Po uzyskaniu niepodległości, odzyskano ciała pierwszych bojowników. Jego doczesne szczątki zostały pochowane w katedrze w Mexico City. Później przeniesiono ich do Kolumny Niepodległości w stolicy.
Jeszcze bez komentarzy