Ignacio Zaragoza (1829-1862) był wybitnym meksykańskim generałem i politykiem znanym z interwencji po stronie liberalnej w wojnie reformowanej, a także z pokonania najeźdźców francuskich w Meksyku w 1862 roku.
W początkach swojej kariery wojskowej wstąpił do strony liberalnej, aby wziąć udział w rewolucji w Ayutli, aby obalić dyktaturę Antonio Lópeza de Santa Anny, awansował ze stopnia po żmudnym udziale w konflikcie..
Kiedy Benito Juárez po raz pierwszy doszedł do władzy, przez kilka lat służył jako sekretarz wojny i marynarki wojennej. Ponadto był jednym z liderów w ostatnich bitwach wojny reformowanej, broniąc liberalnej konstytucji z 1857 r..
Ignacio Zaragoza został zapamiętany jako uczestnik jednej z najsłynniejszych meksykańskich bitew: bitwy pod Pueblą, w której Saragossa z kilkoma żołnierzami dzielnie stawiała czoła potężnej sile Napoleona III podczas francuskiej interwencji w Meksyku..
Indeks artykułów
Ignacio Zaragoza Seguín urodził się 24 marca 1829 roku w meksykańskiej wiosce Bahía del Espíritu Santo, która dziś jest miastem Goliad, położonym w Teksasie w Stanach Zjednoczonych. Jednak w czasach Saragossy była częścią meksykańskiego terytorium Coahuila i Teksasu.
Był drugim synem Miguela Zaragoza Valdésa i Marii de Jesús Seguín Martínez. Jego matka była krewną Juana José Erasmo Seguína, jednego z sygnatariuszy Aktu Konstytucyjnego Federacji Meksykańskiej, po usunięciu Pierwszego Cesarstwa Meksykańskiego..
Na rok przed rozpoczęciem wojny o niepodległość Teksasu jego ojciec był piechurem. Z tego powodu musiał przeprowadzić się wraz z rodziną z La Bahía de Espíritu Santo do miasta Matamoros w 1834 roku..
Rodzinę Saragossy charakteryzowało zaangażowanie w wyczyn militarny i niepodległościowy. Te tradycje były nieuniknionym dziedzictwem młodego Ignacio. W rzeczywistości jego kuzyn Juan Seguín był jedną z podstawowych postaci politycznych, które przywróciły niepodległość Teksasu.
W 1844 r. Rodzina Saragossy przeniosła się do Monterrey, gdzie Ignacio wstąpił do seminarium duchownego. Mimo to porzucił studia dwa lata później, gdy zdał sobie sprawę, że jego powołaniem nie jest kapłaństwo..
W latach 1846-1847 rozpoczęły się inwazje Stanów Zjednoczonych na Meksyk w celu realizacji polityki ekspansji, zaczynając najpierw od Republiki Teksasu. Podążając za pretensjami Amerykanów, Meksykanie uzbroili się i doprowadzili do tzw. Wojny amerykańsko-meksykańskiej..
Z powodu tych wydarzeń wojskowych w modzie Saragossa poczuł się przekonany do udziału i zaciągnął się jako kadet, w którym został odrzucony bez znajomości powodów. Mimo to Saragossa jasno określił swoją motywację w dziedzinie wojskowej i politycznej, unikając rezygnacji z ewentualnych przyszłych działań.
Lata po meksykańskiej wojnie o niepodległość kraj stopniowo zaczął się dzielić na różne ideologie polityczne i partyzanckie. Historia Meksyku została podzielona na dwie wyraźne grupy: liberałów i konserwatystów..
Z jednej strony liberałowie domagali się ustanowienia federalnej, demokratycznej republiki, wolnej od praw i wymagań Kościoła katolickiego. Konserwatyści byli bardziej przywiązani do ustanowienia monarchii i że Kościół był postrzegany jako fundamentalny filar społeczeństwa.
Z tego powodu w latach pięćdziesiątych XIX wieku doszło do niepokojów politycznych między obiema partiami. Saragossa zdecydowała się wesprzeć jednego z nich: liberała; z motywem pokonania dyktatury konserwatysty Antonio Lópeza de Santa Anna.
Przed rozpoczęciem tak zwanej rewolucji Ayutla, w 1853 r. Ignacio Zaragoza wstąpił do armii meksykańskiej w Nuevo León w randze sierżanta. Kiedy jego jednostka wojskowa została włączona do armii meksykańskiej, w tym samym roku został awansowany do stopnia kapitana..
Wreszcie, w 1854 r. Przyłączył się do planu Ayutla, aby obalić dyktaturę Antonio Lópeza de Santa Anna. Zarówno Saragossa, jak i inni zwolennicy sprawy wzięli za broń razem z partią liberalną.
W tym samym roku w stanie Guerrero wybuchło powstanie z zamiarem zmiany meksykańskiej polityki na rzecz liberalnej wizji. Santa Anna, zakorzeniony we władzy, nadał sobie tytuł „Wasza Najjaśniejsza Wysokość”.
Meksykański oficer wojskowy Juan Álvarez i Ignacio Comonfort (obaj przywódcy stanu Guerrero) byli tymi, którzy rozpoczęli rewolucję w Ayutli w towarzystwie innych liberalnych przywódców, w tym Ignacio Zaragoza i Benito Juárez.
Początkowo wojska Santa Anna odniosły zwycięstwo w pierwszej bitwie i ogólnie wszystkie walki były dość wyrównane dla obu stron. Jednak strategia liberałów zdołała skłonić Santa Annę do rezygnacji i wygnania..
Po klęsce Santa Anny, zarówno Juan Álvarez, jak i Ignacio Comonfort objęli przewodnictwo po ogłoszeniu planu Ayutla.
Za jego rządów zwołano Kongres w celu sporządzenia nowej konstytucji w 1857 r. Konstytucja ta była znana jako Magna Carta liberalnej ideologii podczas prezydentury Comonfort..
Zespół Comonfort ustanowił nowe prawa z wyraźnie liberalnymi zmianami; wśród nich: ustanowienie indywidualnych gwarancji, wolność słowa, wolność noszenia broni, zniesienie niewolnictwa itp..
Jednak zarówno Kościół, jak i Partia Konserwatywna sprzeciwiły się uchwaleniu nowej Magna Carta, co doprowadziło do rozpoczęcia wojny reform między liberałami i konserwatystami..
Na początku wojny reformowanej, 8 marca 1859 roku, Ignacio Zaragoza został awansowany do stopnia generała brygady, nadanego przez wojskowego Santosa Degollado. Z drugiej strony, w kwietniu 1860 r. Pełnił funkcję ministra wojny i marynarki urząd prezydenta Benito Juáreza..
10 sierpnia 1860 roku pod dowództwem generała rozegrała się pierwsza bitwa o Saragossę. Taka bitwa miała miejsce w Guanajuato, w okolicach Silao. Spór między armią liberalną a siłami konserwatywnymi z rąk konserwatywnego generała Miguela Miramóna.
Generałowie frakcji liberalnej (Jesús González Ortega i Ignacio Zaragoza) mieli więcej ludzi niż armia konserwatywna (około 7800 przeciwko 3200).
Po kilku godzinach walki w tym miejscu, strona liberałów zmieniła strategie, ustawiając różne pozycje, podczas gdy Miramón uspokoił swoich żołnierzy. Potężna liberalna artyleria odepchnęła konserwatystów.
W końcu armia Miramón zaczęła uciekać z tego miejsca, pozostawiając w rękach konstytucjonalistów wszystkie swoje zapasy, amunicję i zapasy wojenne, a także sporą liczbę więźniów. Bitwa pod Silao zakończyła się zwycięstwem strony liberalnej.
Po zwycięstwie w bitwie pod Silao, 3 listopada 1860 r., Liberałowie zajęli Guadalajarę. W rzeczywistości stopniowo zdobywali coraz więcej terytoriów z zamiarem kierowania się w stronę stolicy Meksyku.
Stamtąd generał Miramón opuścił stolicę, próbując powstrzymać natarcie przeciwników; Jednak z każdym posunięciem liberałów Miramón czuł się całkowicie nękany ze wszystkich stron..
Wreszcie, 21 grudnia 1860 r. W mieście Calpulalpan (obecnie Jilotepec w stanie Meksyk) obie armie zajęły pozycje wojenne w wyniku niepowodzenia negocjacji..
Początkowo wydawało się, że strona konserwatystów skłaniała się ku możliwemu zwycięstwu, ponieważ miała lepiej przygotowaną armię niż przeciwników. Konserwatyści ponownie przejęli dowództwo generała Miramóna z około 8000 żołnierzy i ponad 20 działami..
Wręcz przeciwnie, wojska liberalne dysponowały siłą około 10700 żołnierzy i ponad 10 działami artylerii, dowodzonymi głównie przez generałów Ignacio Zaragoza i Jesúsa Gonzáleza..
22 grudnia 1860 roku oficjalnie rozpoczęła się bitwa pod Calpulalpan. Pomimo niższej liczby żołnierzy, konserwatywna strona jako pierwsza rozpoczęła bitwę we wczesnych godzinach porannych.
Ci z Miramón wykorzystali swoją przewagę w artylerii i rozpoczęli atak z lewej strony; Jednak mężczyźni z Saragossy pokazali swoją wyższość po prawej stronie.
Liberałowie byli znacznie bardziej zdecydowani wokół centrum, dokonując kilku zmian w ruchach ważnych dla zwycięstwa Liberałów. Kiedy konserwatyści mieli zostać pokonani, González i Saragossa poprowadzili ostatni atak, który zakończył się zniszczeniem konserwatywnej armii.
Miramón uciekł po porażce do Mexico City. W stolicy udało mu się zgromadzić około 1500 ludzi, którzy natychmiast podjęli decyzję o porzuceniu go, uznając jego sprawę za przegraną..
Bitwa pod Calpulalpan była częścią zakończenia wojny reformowanej, a także dezintegracji konserwatywnej armii. Ignacio Zaragoza był kluczem do udziału w ostatnich bitwach wojny o niepokonany wynik.
W ostatnich latach rządu Benito Juáreza zapowiedział zawieszenie spłaty zadłużenia zagranicznego. Z tego powodu zarówno Francja, Hiszpania, jak i Wielka Brytania połączyły siły, aby wysłać wojska jako formę nacisku na ziemie meksykańskie..
Wojska Hiszpanii i Wielkiej Brytanii, zgodnie z wyjaśnieniami Meksykanów, zdecydowały się wycofać z terytorium. Jednak Francuzi pozostali w Meksyku. Napoleon III Bonaparte chciał ustanowić monarchię w Ameryce Środkowej.
Wojska Napoleona wykorzystały incydent zadłużenia, aby najechać na Meksyk i narzucić cesarza Maksymiliana Habsburga. Z tego powodu Saragossa, w randze generała i dowódcy Armii Wschodu, zmierzyła się z Francuzami w bitwie pod Las Cumbres 28 kwietnia 1862 r..
Francuzi ruszyli naprzód; Jednak napotkali blokadę drogową w górach. Saragossa skorzystała z okazji, aby zastosować nową taktykę, przeszkodzić najeźdźcy i zgrupować ponad 3700 żołnierzy, w większości niedoświadczonych..
Chociaż armia Saragossy była gorsza od silnych wojsk francuskich, wycofanie się przez teren Saragossy spowodowało, że stracili 50 żołnierzy do 500 Francuzów. Jednak wojska francuskie zdołały posunąć się w kierunku wnętrza Meksyku, ponieważ meksykańska artyleria została zniszczona.
Rankiem 5 maja 1862 roku wojska Saragossy znajdowały się już w okolicach miasta Puebla. Zaragoza wydała rozkazy na pozycjach bojowych, umieszczając Miguela Negrete na lewym skrzydle, a Felipe Berriozábal i Porfirio Díaz na prawej..
Saragossa zajęła pozycje swoich żołnierzy kilka metrów od pola bitwy w celu ustalenia strategicznego planu przeciwdziałania niższości swoich wojsk. Saragossie udało się zlokalizować zaopatrzenie wojenne, aby Francuzi nie mogli posuwać się w kierunku obszarów miejskich Puebla.
Saragossa od początku do końca zachęcał swoją małą armię do wygrania bitwy, mimo że armia francuska była wówczas uważana za najbardziej profesjonalną na świecie po stoczeniu wielkich bitew w Europie. Ponadto wojska francuskie miały Charlesa Ferdinanda Letrille'a, generała z dużym doświadczeniem bojowym.
Po kilku godzinach konfliktu wojskom Saragossy udało się wygrać bitwę z jedną z najlepszych armii świata. Ponad 1000 francuskich żołnierzy zginęło na meksykańskiej ziemi.
Po wyniku konfrontacji Saragossa wysłała telegram informujący o wielkim zwycięstwie. Chociaż Meksykanie nie zdołali uniknąć francuskiej inwazji, bitwa pod Pueblą była pierwszą wygraną. Wojna zakończyła się kilka lat później zwycięstwem Meksyku.
Ostatnia kampania Saragossy przeciwko wojskom francuskim spowodowała silną inwazję wszy ze względu na panujący w tym miejscu zły stan zdrowia. Z tego powodu Ignacio Zaragoza zmarł na tyfus mysi wywołany przez pchły gryzoni 8 września 1862 roku w Puebla w wieku zaledwie 33 lat..
Jeszcze bez komentarzy