Plik Odporność bierna Jest to forma odporności nabytej, która nie obejmuje odpowiedzi immunologicznej biorcy (gospodarza). Polega ona na przeniesieniu przeciwciał wyprodukowanych wcześniej przez organizm wystawiony na działanie antygenu do innego organizmu, który nie miał kontaktu z tym antygenem..
Odporność jest definiowana jako stan naturalnej lub nabytej odporności na jakiś czynnik zakaźny, toksynę lub truciznę. Antygen to substancja uznawana za obcą lub toksyczną, która wiąże się w organizmie z określonym przeciwciałem i w konsekwencji może wywołać odpowiedź immunologiczną lub nie..
Odporność bierną można uzyskać naturalnie lub sztucznie. 1) Forma naturalna występuje, gdy matka przenosi przeciwciała przez łożysko do płodu lub przez siarę matki do noworodka. 2) Sztuczna postać ma miejsce, gdy specyficzne przeciwciała przeciwko niektórym patogenom, toksynom lub obcej substancji są podawane osobie, która nie jest uodporniona.
Sztucznie nabyta odporność bierna była formą leczenia chorób zakaźnych przed wiekiem antybiotyków.
Obecnie jest stosowany, gdy wymagana jest natychmiastowa ochrona, w leczeniu chorób powodujących niedobór odporności, w leczeniu niektórych zatruć oraz w nagłych przypadkach w leczeniu wścieklizny, tężca lub ukąszeń węży..
Przykładami są ludzkie lub zwierzęce osocze krwi, ludzka immunoglobulina, przeciwciała monoklonalne i antytoksyna. Odporność bierna nie generuje pamięci i jest krótkotrwała.
Indeks artykułów
Emil von Behring i Shibasaburo Kitasato w 1890 roku poinformowali, że wstrzyknięcie zwierzętom toksyn błonicy lub toksyny pałeczek tężca stymulowało wytwarzanie w ich ciałach substancji neutralizujących te toksyny..
Co więcej, surowica krwi tych zwierząt, u których rozwinęła się antytoksyna błonicy lub tężca, po wstrzyknięciu innym zdrowym zwierzętom, dawała odporność bez kontaktu z czynnikami sprawczymi, a nawet leczyła te, które już były chore.
Autorzy ci doszli do wniosku, że odporność została nadana przez substancje zwane antytoksynami obecne we krwi i że substancje te były wysoce specyficzne, aby chronić tylko przed jedną konkretną chorobą, a nie przed inną..
Mniej więcej w tym samym czasie inni badacze wykazali, że odporność nabyta może być przenoszona z matki na płód poprzez krążenie, a na noworodka przez siarę (mleko matki z pierwszych dni); dopiero później dokonano rozróżnienia między odpornością bierną a czynną.
Ten rodzaj odporności biernej jest przenoszony przez matkę na płód lub noworodka. Przenoszone są przeciwciała, które dają płodowi lub noworodkowi odporność humoralną (co ma związek z produkcją przeciwciał).
Przeciwciała, które matka przekazuje płodowi przez łożysko lub przez siarę noworodkowi, to immunoglobuliny.
Immunoglobuliny, wraz z głównymi cząsteczkami kompleksu zgodności tkankowej i receptorami antygenów komórek T, stanowią trzy typy cząsteczek, których układ odpornościowy używa do rozpoznawania określonych antygenów..
Immunoglobuliny (Ig) to glikoproteiny należące do grupy gamma globulin osocza wytwarzanych przez limfocyty B. Istnieje kilka klas przeciwciał zwanych izotypami. Wśród nich są: IgA, IgD, IgE, IgG i IgM.
Noworodki nie mają zdolności organizowania skutecznej odpowiedzi immunologicznej przeciwko mikroorganizmom. Jednak przeciwciała przenoszone przez matkę działają ochronnie na płód i noworodka..
Matka przenosi IgG do płodu przez łożysko, a przez mleko noworodek otrzymuje IgA, które neutralizują mikroorganizmy, które mogą kolonizować jelita. Matczyne IgG również znajdują się w mleku i są transportowane z jelita do układu krążenia noworodka..
Matczyna IgG przechodzi przez jelita poprzez receptor jelitowy, który posiada noworodek, który jest receptorem IgG zwanym noworodkowym receptorem FcRN. Receptor ten pełni również funkcje ochrony IgG przed degradacją komórkową..
Przeciwciała IgG to najważniejsze immunoglobuliny, zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz naczyń. Działają przeciwko czynnikom zakaźnym, które rozprzestrzeniają się przez krew. Ułatwiają fagocytozę małych cząstek i mogą aktywować układ dopełniacza, zwiększając tym samym aktywność fagocytarną..
IgA występuje dość obficie i jest wytwarzane w dużych ilościach przez tkankę limfatyczną jelita, w drogach moczowo-płciowych i drogach oddechowych..
Jego funkcją jest zapobieganie przedostawaniu się organizmów szkodliwych poprzez tworzenie niewchłanialnych kompleksów w zewnętrznych układach wydzielniczych człowieka. Są to ślina, łzy i wydzieliny z oskrzeli, nosa, jelit i piersi..
Mleko ludzkie zawiera przeciwciała IgA przeciwko różnym czynnikom zakaźnym, takim jak Vibrio cholerae, Campylobacter jejuni, Escherichia coli, Shigella, Salmonella i Trochę Rotawirus. Chroni to noworodka przed chorobami biegunkowymi wywoływanymi przez te mikroorganizmy..
W tej odporności specyficzne przeciwciała są dostarczane przeciwko określonemu antygenowi. Gospodarz, który otrzymuje te przeciwciała, rozwija odporność szybko, w ciągu kilku godzin. Ponieważ te przeciwciała nie są wynikiem ekspozycji na antygen, żadna pamięć nie jest przechowywana.
Ta odporność trwa tylko kilka tygodni, ponieważ immunoglobuliny wstrzyknięte z surowicą mają okres półtrwania, po którym są metabolizowane. Sztuczną odporność bierną można również uzyskać, otrzymując limfocyty T z innego organizmu.
Oprócz szybkości, z jaką uzyskuje się odporność po sztucznym podaniu przeciwciał, w przeciwieństwie do szczepienia, uzyskana ochrona jest niezależna od stanu odporności żywiciela.
Dlatego jest użyteczny przeciwko bioterroryzmowi i jako terapia z wyboru na obszarach endemicznych, gdzie szczepienia są słabe. Jest również przydatny u pacjentów hospitalizowanych, niedożywionych lub z niedoborem odporności lub u pacjentów, u których szczepienie jest przeciwwskazane.
Rodzaj przeciwciała stosowanego w terapii będzie zależał od drogi podania, zwalczanego mikroorganizmu i różnych czynników ekonomicznych..
Na przykład, niektóre klasy IgA są bardziej odporne na degradację proteolityczną niż inne i mają tę zaletę, że można je podawać doustnie, podczas gdy inne muszą być podawane pozajelitowo..
Jeszcze bez komentarzy