Plik intelektualizm moralny lub socjalistyczny Jest to teoria moralna greckiego filozofa Sokratesa, w której stwierdza się, że wystarczy znajomość tego, co jest etycznie sprawiedliwe, aby człowiek nie popełnił żadnego złego czynu..
W ten sposób intelektualizm sokratejski łączy moralne postępowanie z wiedzą, którą nabył każdy człowiek. Myśl ta łączy się z niektórymi najbardziej znanymi zwrotami filozofa, takimi jak „poznaj siebie” lub „poucz mężczyzn, a sprawisz, że będą lepsi”..
Zwłaszcza to drugie zdanie ukazuje całą myśl stojącą za intelektualizmem moralnym. Sokrates urodził się w Atenach w 470 rpne. C. i jest uważany za jednego z najważniejszych filozofów w historii.
Co ciekawe, nigdy nie napisał żadnej książki, a jego twórczość znana jest z komentarzy Platona, jego najbardziej znanego ucznia, który kontynuował myśl swojego nauczyciela, dostosowując ją do polityki..
Paradoksalnie, jak na człowieka, który twierdził, że tylko ci, którzy nie wiedzą, co dobre jest złe, był skazany na śmierć za swoje poglądy religijne i polityczne wbrew miejskim prawom i rzekomo wbrew demokracji..
Indeks artykułów
Aby rozwinąć swoją myśl o moralności i związanym z nią intelektualizmie, Sokrates znajduje podstawę, jaką daje tak zwany dualizm antropologiczny.
Potwierdza to, że istota ludzka składa się z dwóch różnych części: fizycznej - ciała - i niematerialnej, która identyfikuje się z duszą (tak, w tej teorii dusza nie ma żadnego elementu religijnego).
Zgodnie z tym dualizmem część niematerialna jest najważniejsza z osoby. Dlatego ważniejsze są wartości wewnętrzne, do tego stopnia, że w tej duszy spoczywa zdrowie człowieka.
Mówiąc o zdrowiu, twierdzą, że można się nim cieszyć tylko dzięki cnocie, którą osiąga się dzięki wiedzy. Kiedy mówią o wiedzy, nie odnoszą się do tego, co może mieć mądry człowiek, ale do prawdy.
Przekonany o tym i jako obywatel zatroskany o swoich rodaków, Sokrates zaczyna rozwijać ten temat w czymś, co można uznać za jedną z pierwszych prac dotyczących moralności i etyki..
Należy pamiętać, że dla filozofa znajomość cnoty była jedynym sposobem, w jaki ludzie mogli być dobrzy.
Tylko dzięki tej wiedzy, poznaniu cnoty, człowiek może zbliżyć się do dobra i doskonałości.
Należy wziąć pod uwagę, że Sokrates nie pozostawił na piśmie żadnej ze swoich myśli i że przeszły one przez myśli jego uczniów, zwłaszcza myśl Platona..
Jest to ważne, ponieważ według niektórych autorów pewne implikacje teorii intelektualizmu moralnego na polu polityki wynikają bardziej z przekonań ucznia niż nauczyciela..
Jak wspomniano wcześniej, Sokrates uważał, że jedyną drogą do osiągnięcia dobra jest cnota, a wiedza jest niezbędna do osiągnięcia tej cnoty. Myśl ta prowadzi do tzw. Intelektualizmu moralnego lub sokratejskiego, który jest po prostu kontynuacją powyższego..
Tak więc dla filozofa ateńskiego autognoza, rozumiana jako wiedza o tym, co jest sprawiedliwe, jest niezbędnym, a zarazem wystarczającym warunkiem prawidłowego działania człowieka..
W ten sposób wyjaśnia, że gdy tylko będzie wiadomo, co jest dobre, człowiek będzie działał zgodnie z tą wiedzą w sposób deterministyczny.
Oznacza to również, że odwrotna sytuacja jest również prawdą. Jeśli jednostka nie wie, co jest moralnie dobre, postąpi źle, a nawet źle..
To naprawdę nie byłaby twoja wina, ale fakt, że nie doszedłeś do tej wiedzy. Człowiek, który posiada tę mądrość, nie może działać źle, a jeśli to robi, to dlatego, że jej nie posiada..
Dla Sokratesa nie było możliwości, aby ktoś z własnej woli działał w zły sposób, dlatego jego krytycy przypisują naiwność, a nawet eliminując z równania wolną wolę człowieka..
Należy wyjaśnić, że gdy Sokrates mówi o wiedzy, nie odnosi się do tego, czego na przykład uczy się w szkole, ale do wiedzy, co jest wygodne, dobre i odpowiednie w każdej sytuacji i chwili..
Teoria sokratejska prowadzi do bardzo niedemokratycznych poglądów na politykę. Jednak niektórzy eksperci obwiniają Platona, który z pewnością zaakceptował moralny intelektualizm swojego nauczyciela i zmieszał go z polityką..
Zgodnie z tym, co przekroczyło myśl Sokratesa, po wyjaśnieniu teorii moralności i jej związku z wiedzą Sokrates dochodzi do następującego wniosku:
Jeśli wezwie się eksperta - na przykład lekarza, jeśli jest chory lub armia, jeśli miasto ma być bronione - i nikt nie myśli, że leczenie lub plany bitwy będą rozstrzygane w głosowaniu, dlaczego jest to podnoszone w jeśli chodzi o administrację miejską?
Po tych myślach, już w dziele Platona, widać, gdzie kończy się ta logika myśli. Uczeń Sokratesa był zagorzałym zwolennikiem rządu najlepszych.
Dla niego administracja i całe państwo też musiało być intelektualistami. W swojej propozycji opowiadał się za tym, aby władca był najmądrzejszym spośród mieszkańców, swego rodzaju filozofem-królem.
Mądry, a więc dobry i sprawiedliwy, miał zapewnić dobrobyt i szczęście każdego obywatela.
W jego czasach pierwszą rzeczą, którą krytycy zarzucali Sokratesowi w związku z tą teorią, jest pewna niepewność co do tego, co uważał za wiedzę.
Wiadomo, że nie chciał wiedzieć więcej danych ani być wielkim matematykiem, ale nigdy do końca nie wyjaśnił, jaka jest jego natura.
Z drugiej strony, chociaż jego myśl - kontynuowana przez Platona - była powszechnie akceptowana w jego czasach, przybycie Arystotelesa spowodowało, że zaparkował.
W obliczu opinii Sokratyków Arystoteles położył nacisk na chęć czynienia dobra, uznając, że zwykła wiedza nie wystarczyła, aby człowiek zachowywał się moralnie..
Jeszcze bez komentarzy