Opracuj inteligencja emocjonalna u dzieci Jest to bardzo ważne, ponieważ jest to jedna z umiejętności, które pomogą Ci najbardziej rozwinąć się osobiście, mieć zdrowe relacje osobiste i odnosić sukcesy w życiu.
Brak równowagi emocjonalnej powoduje zmianę zachowania dzieci i młodzieży, co wpływa na współistnienie rodziny, szkoły i społeczeństwa, a także na ich samopoczucie psychiczne.
Te dysproporcje pojawiają się, gdy dziecko nie rozpoznaje odpowiednio swoich emocji, nie wyraża ich lub robi to w niewłaściwy sposób lub na przykład błędnie interpretuje zachowania lub emocje innych. Mimo wszystko budowanie odpowiedniej inteligencji emocjonalnej u naszych dzieci może pomóc im stać się zdrowszymi emocjonalnie.
Samoświadomość lub samowiedza jest kamieniem węgielnym inteligencji emocjonalnej. Nie dlatego, że jest najważniejsza, ale dlatego, że bez niej inne nie mogą istnieć.
Aby rozwinąć odpowiednią świadomość emocjonalną, w której osoba jest świadoma swoich własnych stanów wewnętrznych, swoich emocji, swoich zasobów, wpływu, jaki wywierają na nią emocje, ważne jest, aby je nazwać.
Aby móc właściwie zarządzać swoimi emocjami, musisz najpierw je odpowiednio rozpoznać, a na tym polega najlepsza wiedza o sobie..
Jeśli mówimy, że inteligencja emocjonalna to umiejętność rozpoznawania własnych emocji i innych, szanując je, to przede wszystkim trzeba znać własne.
Samoświadomość jest jednym z podstawowych filarów inteligencji intrapersonalnej, jednej z inteligencji zaproponowanych przez Gardnera w jego teorii inteligencji wielorakiej..
Aby to zrobić, nazwij wszystko, co czujesz. Za każdym razem, gdy pojawia się pewna sytuacja, w której Twoje dziecko odczuwa emocję, nawet jeśli wyraża ją w niewłaściwy sposób, działaj.
Zamiast próbować wyeliminować i zminimalizować negatywną emocję, zacznij od jej nazwania i wyjaśnienia dziecku, co czuje i dlaczego. W ten sposób będziesz pracować nad samoświadomością.
Jedną z najbardziej odpowiednich wskazówek dotyczących budowania inteligencji emocjonalnej u dzieci jest zwrócenie uwagi na umiejętność czytania i pisania.
Umiejętność emocjonalna, czyli zapewnienie dzieciom dużego i płynnego słownictwa na temat emocji, jest podstawowym zagadnieniem na etapie ich rozwoju.
Umiejętność nazywania emocji, które odczuwamy, jest pierwszym krokiem do ich rozpoznania i zaakceptowania. Dzieci często nie wiedzą, jakie odczuwają emocje. Nie wiedzą, jak zidentyfikować fizyczną lub emocjonalną część każdej emocji.
Na przykład, jeśli twoje dziecko jest smutne, ponieważ chce założyć bluzę, która jest brudna i nie może jej założyć i rozpłakała się, popracuj z nim nad tą emocją..
Na przykład możesz skorzystać z okazji i porozmawiać z nim, że jest smutny, dlatego ma łzy, że rozumiesz, że jest smutny, ponieważ bardzo lubi tę koszulę i chciałby ją nosić.
Chociaż może się wydawać, że nie jest to dla Ciebie ważne, co czuje Twoje dziecko w określonych momentach, jest to dla niego ważne, więc musisz wziąć to pod uwagę.
Biorąc powyższy przykład, zweryfikuj emocje swojego dziecka. W takim przypadku, gdy Twoje dziecko załamuje się płacząc, ponieważ chce założyć brudną bluzę, nie mów mu „nie płacz z tego powodu, to głupie, masz tę koszulkę, która jest dokładnie taka sama jak ta inny".
Ważne jest, abyś zdał sobie sprawę z jego emocji, abyś powiedział mu, że rozumiesz jego emocje i pomożesz mu znaleźć rozwiązanie. Wielokrotnie, ponieważ nie lubimy cierpieć dzieci, staramy się bezpośrednio eliminować negatywne emocje (kiedy płaczą, kiedy są wściekłe).
Odwracamy ich uwagę innymi rzeczami (zabawką, telewizorem itp.). Na przykład wszystko idzie, więc przestają płakać. Czasami niektórzy mówią im, że „płacz jest mały” lub wyrażenia typu „to głupie”.
Ważne jest, abyś pamiętał, że wszystko, co myśli i czuje Twoje dziecko, musisz brać pod uwagę, szanować i egzekwować. Ważne jest, aby dorastać z silną samooceną i mieć poczucie, że jest to ważne.
Poczucie własnej wartości jest istotnym aspektem osobowości dziecka, która rozwija się przez całe dzieciństwo. Jeśli ktoś zaakceptuje siebie, będzie mógł się rozwijać, dojrzewać i nadal realizować się osobiście..
Dziecko i dorosły, który będzie musiał mieć pozytywną samoocenę i dobrą koncepcję siebie, co pozwoli mu pokonywać przeszkody, jakie napotka w życiu i rozwiązywać konflikty.
Poczucie własnej wartości to docenienie własnej wartości. Samoocena dziecka kształtuje się na podstawie doświadczeń, które przeżywają z rodzicami.
Pokazanie mu, że jest ważny i że nauczy się akceptować siebie takim, jakim jest, jest dobrym sposobem na rozwinięcie pozytywnej samooceny..
Jeśli osoba czuje i dostrzega, że inni ją akceptują, kochają i uważają za ważnego, poczuje się kompetentny, bezpieczny i z dobrą samooceną.
Znajomość własnych mocnych i słabych stron jest również istotnym aspektem samoświadomości..
Kiedy wiesz, jakie są Twoje mocne i słabe strony, czujesz się bardziej pewny siebie, swoich umiejętności i swoich umiejętności. Wiesz, jak daleko możesz się posunąć, czego możesz się spodziewać i co musisz poprawić.
Musimy nauczyć naszego syna, że wszyscy mamy pozytywne aspekty i słabości i że to nie czyni nas lepszymi ani gorszymi od innych. Nie musimy być dobrzy we wszystkim i ani nasze błędy, ani nasze słabości nie definiują nas jako ludzi.
Pomaganie dziecku w wykrywaniu jego mocnych i słabych stron pomoże mu rozpoznać, kiedy potrzebuje pomocy, jak radzi sobie z trudnościami, kiedy może dać z siebie wszystko, a Ty będziesz przyczyniać się do jego osobistego rozwoju.
Samokontrola jest również jedną z głównych cech inteligencji emocjonalnej. Samokontrola i motywacja są częścią inteligencji intrapersonalnej, którą Gardner już nazwał.
Samokontrola jest częścią samokontroli, umiejętności właściwego zarządzania własnymi emocjami.
Samokontrola nie oznacza, że powinieneś tłumić lub zaprzeczać emocjom lub że Twoje dziecko ich nie wyraża. Właściwe zarządzanie emocjami to nauka, która wymaga czasu i wysiłku.
Przede wszystkim dziecko musi rozpoznać emocje, które ma, a jeśli nie jest w stanie tego zrobić, z trudem będzie w stanie odpowiednio nimi zarządzać..
Nad samokontrolą można pracować, ale nie poprzez tłumienie lub zaprzeczanie emocjom. Powinni być akceptowani i chociaż w odpowiedni sposób ujawniają się w naszym dziecku (na przykład w postaci napadów złości), nie powinni być karani, ale raczej popracować nad emocją leżącą u podstaw tego zachowania.
Posiadanie samokontroli oznacza zrozumienie emocji i przekształcenie ich na naszą korzyść. Wymaga od osoby elastyczności, otwartości na nowe podejścia i dostosowania nowych perspektyw w rozwiązywaniu problemów.
Motywacja własna jest kolejnym składnikiem inteligencji emocjonalnej, w szczególności inteligencji intrapersonalnej zaproponowanej przez Gardnera.
Bycie zmotywowanym jest emocjonalnym wzmocnieniem siebie, aby zachować zachowanie zorientowane na cel. Chodzi o to, aby dziecko miało na uwadze cel i pamiętało nagrody, które osiągnie.
Chodzi o wytrwałość w pracy u dzieci, nie zniechęcanie się, bycie aplikowanym, osiąganie sukcesów pomimo błędów itp..
Motywacja pomoże Twojemu dziecku osiągnąć cele życiowe. Aby to zrobić, pomóż im ocenić wysiłek, wyznaczyć realistyczne i konkretne cele oraz zapobiegaj odkładaniu zadań, które muszą wykonać..
Empatia jest jednym ze składników inteligencji interpersonalnej zaproponowanej w teorii inteligencji wielorakich Gardnera.
Empatia pomaga dziecku zrozumieć innych, postawić się na ich miejscu, zrozumieć ich nastroje, a także stany psychologiczne lub motywacyjne.
Aby rozpoznawać stany emocjonalne innych, musimy być wyrozumiali, wrażliwi, posiadać zdolności percepcyjne i zdolność do przyjmowania różnych ról.
Rozwijanie empatii jest niezbędne, aby być inteligentnym emocjonalnie, ponieważ jest to punkt, od którego zaczynają się satysfakcjonujące relacje społeczne z naszymi rówieśnikami..
Umiejętności komunikacyjne u dzieci również odgrywają ważną rolę w ich kompetencjach społecznych, a tym samym w inteligencji emocjonalnej.
W komunikacji odnosimy się do podstawowych umiejętności niewerbalnych (np. Kontakt wzrokowy czy gesty), kompetencji w prowadzeniu rozmów czy sprawności językowej.
Komunikowanie się z dzieckiem jest również ważne, ponieważ pomoże ci połączyć i wyrazić uczucia, wykryć emocje, które paraliżują, blokują lub mają dla niego znaczenie.
Aby dziecko nauczyło się właściwie zarządzać swoimi emocjami, konieczne jest, aby rodzice i wychowawcy posiadali informacje pozwalające zarządzać swoimi stanami emocjonalnymi i ułatwiać dzieciom naukę..
Ważne jest również, abyś pozwolił mu mówić, a niektóre sztuczki, których możesz użyć, aby prawidłowo się z nim komunikować, to używanie wiadomości, które odzwierciedlają uczucia.
Umiejętności społeczne są podstawowym składnikiem inteligencji emocjonalnej.
Są to zestaw zachowań, które podmiot emituje w ramach relacji międzyludzkiej, w których jest w stanie wyrazić swoje emocje, pragnienia i opinie, biorąc pod uwagę innych i rozwiązując bezpośrednie problemy i zapobiegając przyszłym problemom..
Interakcja z innymi ludźmi jest niezbędna w rozwoju osoby i warunkuje jej proces socjalizacji. Umiejętności społeczne mogą obejmować od prostych do złożonych zachowań: powitanie, wyrażanie opinii, nawiązywanie przyjaźni.
W tym celu zapewnia odpowiedni model umiejętności społecznych, dziecko będzie uczyć się na przykładzie, gdy dostrzeże w swoich rodzicach przejawy uprzejmości, szacunku, solidarności z innymi ludźmi.
Doceniaj również pozytywne aspekty i wzmacniaj swoje dziecko i zapewniaj mu okazje, w których może odnieść się do sytuacji społecznych.
Konflikty często mają miejsce z powodu źle zarządzanych emocji. Naucz swoje dziecko, że złość jest normalnym zjawiskiem emocjonalnym i że można się złościć.
To, czego musisz się nauczyć, to radzić sobie ze złością. Aby to zrobić, pokaż im, że nawet jeśli wszyscy się złoszczą, sposób, w jaki postępujemy później, determinuje konsekwencje..
Naucz go rozpoznawać oznaki, które prowadzą do gniewu, a które mogą prowadzić do konfliktu, a także inne sposoby działania niż zawsze..
Pokaż mu, jak radzić sobie ze złością i unikać problemów, które prowadzą do konfliktu. Pomóż mu unikać impulsywnymi aktami, uspokajaj się różnymi technikami (oddychanie, relaksacja).
Praca zespołowa ma fundamentalne znaczenie w społeczeństwie, w którym się rozwijamy i jest stale obecna w życiu dzieci.
Nauka radzenia sobie w grupie, radzenia sobie z innymi ludźmi, rozwiązywania konfliktów, komunikowania się itp. To umiejętności niezbędne do pracy w zespole.
Kiedy pracujemy jako zespół, inteligencja emocjonalna jest bardzo obecna. A bycie inteligentnym emocjonalnie może pomóc Twojemu dziecku funkcjonować w grupach w bardziej optymalny sposób..
Możesz pracować z dzieckiem nad pracą zespołową: znaczenie nawiązania dobrej komunikacji między kolegami, fakt pracy z różnymi rozwiązaniami, znaczenie utrzymania zaangażowania, umiejętności rozwiązywania konfliktów.
Aktywne słuchanie jest jednym z filarów inteligencji emocjonalnej. Słuchanie wymaga więcej wysiłku niż mówienie. Umiejętność słuchania wymaga uczenia się i odnosi się nie tylko do słuchania tego, co dana osoba wyraziła, ale także do zwracania uwagi na uczucia i myśli, które leżą u podstaw.
Umiejętność aktywnego słuchania również wymaga empatii.
Aktywnego słuchania uczy się i zaczyna je rozwijać w dzieciństwie z dziećmi, pomoże im zrozumieć, jak ważne jest, aby móc prawidłowo odnosić się do innych.
Naucz ich, jak ważne jest szanowanie kolejności mówienia, nie przerywanie innym ludziom, skupianie uwagi, gdy ktoś mówi nam coś ważnego, utrzymywanie kontaktu wzrokowego.
Asertywność jest również częścią inteligencji emocjonalnej, będąc jednym z podstawowych jej filarów.
Jeśli pracujesz nad asertywnością, dziecko będzie pewne siebie, wyrazi się jasno i będzie osobą zdolną do wyrażania swoich pragnień, motywacji i potrzeb, biorąc pod uwagę innych.
W tym celu ważne jest, aby szanować swoje dziecko i pokazywać mu, że jego opinie są ważne, ale jednocześnie musi brać pod uwagę innych.
Dziecko asertywne będzie mogło odpowiednio wyrazić siebie, powiedzieć „nie”, kiedy tego potrzebuje, bronić swoich praw i wyrażać swoje uczucia, wszystko zgodnie ze swoimi zainteresowaniami i celami oraz z poszanowaniem praw innych..
Aby zbudować odpowiednią inteligencję emocjonalną, potrzebna jest również wiara w siebie. Odnosimy się do bezpieczeństwa, jakie się okazuje w ocenie tego, co robi oraz jego możliwości i kompetencji.
Dziecko, które ufa sobie, to takie, które czuje się zdolne do osiągnięcia celów, które sobie stawia, które jest silne, by stawić czoła przeszkodom, jakie stawia mu życie, i dzięki temu może się optymalnie rozwijać.
Aby dziecko mogło sobie zaufać, musisz mu zaufać. Więc miej wobec niego wysokie oczekiwania, ale miej je realistycznie, w przeciwnym razie może się sfrustrować..
Jeśli mu zaufasz, dziecko też to zrobi i nie podda się, zawsze szukając alternatyw, które pomogą mu osiągnąć cele, które sobie stawia.
Miłość bezwarunkowa to coś, co trzeba wyrazić i okazywać na co dzień. Miłości nie należy dawać w zamian za nic i należy ją wyrażać zarówno w codziennych przykładach, jak i słowem.
Musisz szanować swoje dziecko za bycie takim, jakim jest, mówić mu, jak bardzo je kochasz i opisywać, jak się czujesz.
W twoim związku i sobie, w rzeczach, które przytrafiają ci się każdego dnia, pojawia się wiele bardzo różnorodnych emocji. Czasami jesteś smutny, innym razem szczęśliwy, czasami się denerwujesz, skupiasz się na sobie i na tym, jak się czujesz i wyrażasz to dziecku.
Opowiadanie im, jak się czujemy, jak się nazywają emocje i dlaczego tak się czujemy, pomaga im również rozwinąć inteligencję emocjonalną..
Jednym z głównych zadań odnoszących sukcesy rodziców jest wyszkolenie ich w zakresie kompetencji emocjonalnych, aby byli odpowiedzialnymi i zdrowymi emocjonalnie dorosłymi.
Rodzice powinni pomagać swoim dzieciom rozpoznawać i nazywać emocje, szanować ich uczucia, pomagać im radzić sobie w sytuacjach społecznych.
Sposób, w jaki rodzice zajmują się potrzebami swoich dzieci, okazują empatię dla tego, co czują i potrzebują, regulują emocje, wyrażają się z nimi czy rozmawiają np. O emocjach, pomogą ich dzieciom ćwiczyć w sobie.
Dzieci uczą się również przez naśladowanie, a jeśli zobaczą pewne postawy na przykładzie rodziców, ostatecznie włączą je do swojego własnego repertuaru.
Jeszcze bez komentarzy