Plik izoimmunizacja matczynego płodu Jest to patofizjologiczny proces ciąży, który polega na wytwarzaniu przez matkę przeciwciał przeciwko płodowi - który jest uważany za antygen - z czynnikiem RH innym niż u matki, wcześniej uczulonej.
Ta ostatnia cecha jest bardzo ważna, ponieważ generuje różnicę między pojęciami izoimmunizacji i niekompatybilności. Będzie to zależeć wyłącznie od niezgodności krwi między matką a ojcem: jeśli ojciec jest homozygotyczny pod względem antygenu D w stosunku do matki, 100% dzieci odziedziczy wspomniany antygen od ojca.
Z drugiej strony, jeśli ojciec jest heterozygotą pod względem antygenu D nieobecnego u matki, prawdopodobieństwo odziedziczenia tych antygenów przez dzieci wynosi 50%. Jest to poważna niezgodność między matką a płodem, która wpływa głównie na żywotność płodu.
Indeks artykułów
Niezgodność odnosi się do odpowiedzi antygen-przeciwciało wytwarzanej między matką a płodem, gdy hemotypy są różne: na przykład matka A, ojciec B; lub Rh- matka, Rh + ojciec, ale bez przejścia czerwonych krwinek do krwiobiegu matki, czyli bez uczulenia.
Z drugiej strony, w izoimmunizacji istnieje już kontakt między różnymi niekompatybilnymi hemotypami, co powoduje uczulenie u matki, a zatem przeciwciała pamięci (IgG) powstają w odpowiedzi na antygen obecny w czerwonych krwinkach płód, głównie antygen D..
W przypadku niezgodności w pierwszej ciąży matka może zostać uczulona. Dlatego niezgodność rzadko powoduje chorobę hemolityczną noworodka, tylko w 0,42% przypadków..
Dzieje się tak, ponieważ w pierwszej ciąży powstają przeciwciała IgM ostrej fazy, które ze względu na dużą masę cząsteczkową nie przechodzą przez błonę łożyskową..
Do zainicjowania odpowiedzi immunologicznej konieczne jest jedynie przepuszczenie 1 ml krwi płodu przez błonę łożyskową. Niższe ilości mogą zwiększyć odporność wtórną.
Po uczuleniu kobiety układ odpornościowy matki jest zdolny do wytwarzania dużych ilości przeciwciał anty-Rh przeciwko niewielkim ilościom krwi płodu..
Izoimmunizacja matczyna czynnikom błonowym lub antygenom krwinek czerwonych płodu powoduje stan zwany chorobą hemolityczną noworodka.
Ta izoimmunizacja zachodzi głównie przez dwa mechanizmy stymulacji antygenowej: niekompatybilne wstrzyknięcie lub transfuzję krwi oraz ciąża heterospecyficzna. W przypadku przeszczepów narządów może również wystąpić izoimmunizacja.
Izoimmunizacja może wystąpić w momencie porodu, podczas wykonywania amniopunkcji, a nawet w przypadku aborcji niezgodnych produktów.
10% matek można poddać izoimmunizacji po pierwszej ciąży, 30% po drugiej i 50% po trzeciej.
Następnie, gdy pewna ilość krwi płodowej przechodzi przez błonę łożyskową i wchodzi do krążenia, aby zmieszać się z krwią matki, matczyny układ odpornościowy rozpoznaje te nowe czerwone krwinki jako antygeny i rozpoczyna produkcję przeciwciał anty-Rh IgG w celu „zniszczenia” płodu. czerwone komórki..
Te przeciwciała mają również zdolność przenikania przez błonę łożyskową i powodowania hemolizy erytrocytów płodu, a nawet kontynuowania hemolizy w okresie noworodkowym. Z tego powodu nazywa się to chorobą hemolityczną noworodka..
Przeciwciała anty-D predysponują czerwone krwinki D-dodatnie (od płodu) do wczesnego niszczenia śledziony i wykazano, że przy nadmiernej ilości przeciwciał dochodzi również do zniszczenia wątroby.
W przypadku wytworzenia się przeciwciał i dodatniego miana pacjenta - niezależnie od stopnia miareczkowania - uważa się, że matka jest izoimmunizowana.
Wszystkie kobiety w ciąży powinny przejść oznaczenie grupy krwi w celu określenia grupy ABO i czynnika Rh.
Zgodnie z wynikiem, jeśli matczyny czynnik Rh jest ujemny, należy wykonać pośredni test Coombsa w celu określenia obecności krążących przeciwciał we krwi matki..
Test Coombsa to test hematologiczny i immunologiczny, znany również jako test antyglobulinowy, polegający na pobraniu próbki krwi przez nakłucie żyły w celu ustalenia, czy występuje obecność przeciwciał przeciwko antygenom czerwonych krwinek..
U matki wykonuje się pośredni test Coombsa, który wykryje obecność we krwi matki krążących przeciwciał IgG skierowanych na antygeny błonowe z innych czerwonych krwinek..
U płodu wykonywany jest bezpośredni test Coombsa, który pozwala zidentyfikować obecność wspomnianych przeciwciał IgG przeciwko erytrocytom na powierzchni krwinek czerwonych płodu..
Najczęstszym i najgroźniejszym powikłaniem izoimmunizacji jest choroba hemolityczna noworodka, która powoduje hemolizę erytrocytów, aw konsekwencji powikłania dla dziecka..
W stosunku do szybkości i wielkości hemolizy płód będzie miał anemię. Ciężkość płodu wewnątrzmacicznego będzie zależeć od ciężkości wspomnianej niedokrwistości..
Ciężka niedokrwistość prowadzi do powstania patologicznej jednostki zwanej obrzękiem płodu lub obrzęku płodu, która charakteryzuje się ciężkim obrzękiem będącym następstwem masywnego wycieku płynów do narządów i tkanek płodu..
Niedokrwistość ta powoduje nasilenie erytropoezy jako mechanizmu kompensacyjnego, zarówno w szpiku kostnym, jak iw wątrobie, dodając do obrazu rozrost rdzenia i ewidentne powiększenie wątroby i śledziony..
Powiększenie wątroby, któremu towarzyszy hiperbilirubinemia - produkt nadmiernego uwalniania bilirubiny w wyniku masywnej hemolizy - powoduje ciężką żółtaczkę, która może osadzać się w mózgu.
Ta jednostka chorobowa nazywa się kernicterus, która charakteryzuje się uszkodzeniem mózgu, drgawkami, a nawet śmiercią z powodu złogów bilirubiny w mózgu..
Leczenie izoimmunizacji ukierunkowane jest na profilaktykę powikłań i może być rozpoczęte zarówno w okresie życia płodowego, jak i noworodka.
W przypadku leczenia domacicznego leczenie polega na bezpośredniej wewnątrzmacicznej transfuzji krwi z czynnikiem Rh w celu wyrównania niedokrwistości, hiperbilirubinemii i zminimalizowania hemolizy.
W przypadku leczenia poporodowego metodą z wyboru jest transfuzja wymienna. Polega na zamianie krwi noworodka na krew Rh; to znaczy, że krew noworodka zostaje zastąpiona taką, która nie zawiera antygenu na swojej powierzchni.
Transfuzja wymienna ma na celu skorygowanie hiperbilirubinemii, zmniejszając hemolizę, aby uniknąć ryzyka kernicterus. Fototerapia może być również stosowana w leczeniu żółtaczki i zapobieganiu ciężkiej hiperbilirubinemii..
W ramach leczenia profilaktycznego w przypadku izoimmunizacji matki wskazana jest immunoglobulina Rho D (znana jako RhoGAM) podawana domięśniowo.
Jest wskazany u kobiet Rh- z partnerkami Rh + w pierwszych tygodniach ciąży, zanim ich układ odpornościowy zacznie wytwarzać przeciwciała anty-Rh..
Dzięki tej szczepionce unika się uczulenia matki poprzez wstrzyknięcie 300 mg immunoglobuliny Rho D, która umożliwia neutralizację około 30 ml krwi płodu. Może być również wskazany po porodzie lub po aborcji u matek Rh-.
Jeszcze bez komentarzy