Lewo i prawo

W polityce, lewica i prawica są rozumiane jako antagonistyczne poglądy na temat właściwej drogi osiągnięcia dobrobytu społecznego.

Różnica między lewą a prawą stroną polega na tym, że lewica opowiada się za idealnym systemem, w którym bogactwo jest sprawiedliwie rozdzielane między kolektywem. Ze swojej strony prawo wspiera państwo dobrobytu osiągane poprzez prawa jednostki.

Różnice między polityczną lewicą i prawicą

Lewica i prawica mają szereg fundamentalnych doktryn lub idei, które są antagonistyczne. Oto niektóre z najbardziej reprezentatywnych różnic między oboma poglądami:

Państwo opiekuńcze

Dla lewicy zbiorowy dobrobyt jest ważniejszy niż indywidualny postęp. Aby to osiągnąć, trzeba zlikwidować wszystkie klasy społeczne. Prawica ze swej strony promuje dobrobyt jednostki (nastawiony na postęp gospodarczy), jako centralną oś dobrobytu.

System ekonomiczny

Dla lewicy politycznej państwo musi być właścicielem i administratorem środków produkcji. Z drugiej strony prawica opowiada się za nieinterwencją państwa w system gospodarczy.

Dystrybucja bogactwa

Lewica promuje sprawiedliwy podział bogactwa, oparty na przekonaniu, że wszyscy są równi. Podczas gdy prawica wierzy w dystrybucję zgodnie z wysiłkiem i wkładem każdej osoby.

Organizacja polityczna

Dla lewicy państwo jest jedynym aktorem politycznym, a większość jego tradycyjnych nurtów broni idei scentralizowanej władzy w ramach jednej partii. Na prawicy i jej różnorodnych prądach można znaleźć różne wizje, od systemów demokratycznych z wolnymi wyborami i udziałem partii politycznych po scentralizowaną władzę (prawicowe dyktatury).

Geneza politycznej lewicy i prawicy

To, co dziś reprezentuje wyraźny antagonizm polityczny, podobnie jak lewica i prawica, ma swój początek w anegdotycznym wydarzeniu, które zostało dokonane bez zamiaru przekraczania granic, chociaż w końcu tak się stało..

28 sierpnia 1789 r. Odbyło się pierwsze Narodowe Zgromadzenie Ustawodawcze i pojawiła się potrzeba omówienia wagi politycznej, jaką zgromadzenie ludowe będzie miało w opozycji do władzy królewskiej, przedstawionej w postaci króla Francji..

W czasie głosowania przedstawiciele arystokracji, wyższej burżuazji i duchowieństwa, którzy bronili władzy królewskiej, ustawili się na prawo od przewodniczącego zgromadzenia. Podczas gdy zwolennicy władzy ludu zbierali się na lewo.

Ci drudzy byli w większości posłami należącymi do tzw. Stanu trzeciego: większościowej grupy społecznej złożonej z chłopów i niższej burżuazji, których łączył brak praw prawnych i ekonomicznych w przeciwieństwie do obciążeń podatkowych..

Po rewolucji francuskiej dychotomia lewica-prawica nie tylko stała się bardziej oczywista, ale także pogłębiła się na sto lat, a następnie rozprzestrzeniła się w Ameryce Południowej w XIX wieku, zbiegając się z procesami niepodległościowymi..

Polityka lewicy

Lewica polityczna to nurt ideologiczny, który charakteryzuje się obroną dobra zbiorowego, mając za swoje centralne osie zniesienie klas społecznych i centralną rolę państwa jako właściciela i administratora środków produkcji.

Choć powstał równolegle z rewolucją francuską w XVIII wieku, w następnym stuleciu odegrał fundamentalną rolę w Europie, będąc ideologicznym składnikiem rewolucji rosyjskiej (1917) i niemieckiej (1918)..

Ze swej strony w Ameryce Łacińskiej, Azji i Afryce lewica odegrała w XX wieku zasadnicze znaczenie dla powstania wielu ruchów społecznych i politycznych. Niektóre z nich obejmowały formację partyzancką i walkę zbrojną jako środki osłabiające lub eliminujące prawicowe systemy polityczne..

Jednak pomimo tego, że lewicowe fundamenty ideologiczne utrzymywały się z biegiem czasu, istnieją różne poglądy na temat tego, jak osiągnąć dobrobyt zbiorowy. Na tej podstawie wyróżnia się kilka rodzajów lewej strony:

Rewolucyjna lewica

Rewolucyjna lewica z kolei obejmuje wiele wizji lub poglądów ideologicznych, które można podzielić na:

Marksizm-leninizm

Wywodzi się z teoretycznych postulatów Karola Marksa (1818-1883) i Włodzimierza Lenina (1870-1924) i koncentruje się na proletariacie lub klasie robotniczej jako zarządcy środków produkcji i beneficjentie ich zysków. Zgodnie z tym paradygmatem państwo nie jest potrzebne, ponieważ proletariat przejmuje władzę, chociaż do tej pory nie ma zgody co do tego, jak można to urzeczywistnić..

Trosktism

Jest to doktryna Leóna Trosktiego (1879-1949), która proponuje zniesienie klas w celu ustanowienia egalitarnego systemu działającego w ramach struktury socjalistycznej; jednakże zakłada to jako stopniowy proces, który nazwał „permanentną rewolucją”..

Maoizm

Jest to wersja marksizmu stworzona przez dyktatora Mao Zedonga (1893-1976), założyciela Komunistycznej Partii Chin i Chińskiej Republiki Ludowej. Jest to w zasadzie adaptacja zasad marksistowskich, tyle że w Chinach nie nazywano go maoizmem, ale myślą Mao Zedonga, chociaż doktryna ta nie była jego własną..

Libertariański marksizm

Sam w sobie nie jest to typ ideologii, ale zestaw prądów myślowych, w których dominuje idea organizacji robotniczej jako politycznego protagonisty, zamiast centralizmu partyjnego proponowanego przez klasyczny marksizm. Ponadto proponują demokrację deliberatywną w przeciwieństwie do politycznego centralizmu.

Zreformuj demokratyczną lewicę

Demokratyczna lewica, jak sama nazwa wskazuje, promuje formy organizacji politycznej oparte na demokracji. Jego centralną osią są wolne wybory i zdystansowanie się od radykalnych nurtów myślowych, proponujących polityczną centralizację i systemy dyktatorskie..

Ruch ten, który z kolei opowiada się za wprowadzaniem stopniowych reform politycznych, gospodarczych i społecznych, ma dwa podstawowe nurty:

Eurokomunizm

Promuje demokratyczny socjalizm jako system polityczny i koncentruje się na rozwiązywaniu problemów, które mają wpływ na kolektyw.

Demokracja socjalna

Opiera się na liberalnej demokracji jako podstawie osiągnięcia dobrobytu społecznego. Bronić władzy wyborczej w sposób reprezentatywny i chroniony przez praworządność.

Zobacz także Różnica między socjalizmem a komunizmem.

Prawo polityczne

Przez prawo polityczne rozumie się zbiór prądów lub ideologii, które opierają się na dobru jednostki nad zbiorowością. aby osiągnąć postęp.

W tym sensie prawo promuje równe szanse, wolną konkurencję gospodarczą i ochronę własności prywatnej jako jedne z podstawowych środków postępu..

Od momentu powstania podczas rewolucji francuskiej prawica polityczna była kamieniem węgielnym wielu wydarzeń historycznych. Niektóre przykłady to dyktatura Francisco Franco w Hiszpanii czy thatchertism, konserwatywna prawicowa doktryna oparta na prywatyzacji służb państwowych, wdrożona przez premier Margaret Thatcher w latach 1979-1990..

Chociaż istnieje wiele nurtów w politycznej prawicy, ogólnie można powiedzieć, że prawicowe rządy mają tendencję do konserwatyzmu, obrony tradycji i tożsamości narodowej.

Oto niektóre z nurtów, które współistnieją w ramach prawicy politycznej:

Tradycjonalizm polityczny

Broń wartości i zwyczajów typowych dla przeszłości, odrzucając w ten sposób wszelkie zmiany stanu rzeczy.

Konserwatyzm

Brońmy systemu tradycyjnych wartości ujętych w chrześcijaństwie. Opowiada się jednak za włączeniem wszystkich tych postępów technologicznych, które służą poprawie samopoczucia jednostki, a tym samym przynoszą dobrobyt.

Liberalizm

Chociaż jest to doktryna ekonomiczna, jest również uważana za nurt prawicowy, promujący indywidualne wolności w zakresie wolnego rynku i nieinterwencji państwa w gospodarkę jako gwarant państwa opiekuńczego.

Zobacz też:

• Różnice między demokratami a republikanami.
• Różnice między liberałami a konserwatystami.