Jan Baptista van Helmont (1580-1644) był belgijskim alchemikiem, fizjologiem, chemikiem, lekarzem i fizykiem, który swoje życie poświęcił nauce. Chociaż celował głównie w chemii, był uczestnikiem różnych eksperymentów i odkryć z zakresu medycyny. Doktorat uzyskał w wieku 20 lat na Uniwersytecie w Louvain.
Dni spędzał na pogłębianiu wiedzy medycznej z innymi dziedzinami, które były wtedy mało powiązane, takimi jak chemia, fizyka i alchemia. Dzięki temu krosnowi podał inne podejście do badania układu pokarmowego, z rozstrzygającymi wynikami dotyczącymi wpływu różnych zasad chemicznych. Wiele lat później przyniosło mu to tytuł ojca biochemii..
Był jednym z pierwszych naukowców, który badał gazy i ich zachowanie, będąc także ojcem chemii pneumatycznej, której poświęcił większość swojego życia. Obserwując właściwości różnych substancji doszedł do wniosku, że różnią się one od powietrza, łamiąc tym samym wszystkie ówczesne paradygmaty..
Odkrył tlenek azotu i dwutlenek węgla oraz pomnożył dotychczasową wiedzę o właściwościach innych gazów. Jego wkład jest tak obszerny, że przypisuje się mu wynalezienie słowa „gaz”.
Niektóre pisma przypisują mu najazdy w dziedzinie teologii, astronomii i botaniki. Po pięciu latach studiowania wierzby płaczącej, wniósł teorię o wodzie jako jedynym elemencie, która była akceptowana przez społeczność naukową przez kilka lat.
Indeks artykułów
Jan Baptista van Helmont (lub Johannes Baptista Van der Helmont w swoim ojczystym języku) urodził się w Brukseli, w hiszpańskiej Holandii, w 1579 r. Nie ma jasności co do daty jego urodzenia, ponieważ w literaturze najczęściej stwierdza się, że była to 12 lat. Styczeń, ale niektóre źródła bronią 6 sierpnia jako dnia jego urodzin.
Jego matka, Maria van Stassaert, przyjęła go jako najmłodszego z pięciorga rodzeństwa w szlacheckiej rodzinie; Jan był drugim mężczyzną z dynastii.
Jego ojcem był Christiaen van Helmont, który zajmował stanowisko polityczne jako radny stanu Brabancji, co pozwoliło mu wyrobić sobie nazwisko i utrzymać swoją siedmioosobową rodzinę. Zmarł w tym samym roku, w którym urodził się Jan..
Szacuje się, że Jan Baptista van Helmont rozpoczął studia humanistyczne w wieku 16 lat, a rok później uczył medycyny. W 1594 r. Ukończył pierwszy kurs nauk podstawowych i filozofii..
W 1596 roku postanowił otworzyć się na kontynent europejski, odwiedzając takie kraje jak Włochy, Szwajcaria, Anglia i Francja, gdzie pielęgnował swoje zainteresowania filozofią, alchemią i teologią, pogłębiając wiedzę z zakresu nauk inspirowanych twórczością współczesnych naukowców Williama. Harvey i Galileo Galilei.
W przerwie akademickiej odbywał ciągłe kształcenie filozoficzne w kolegium jezuickim, dla którego ledwie zniesiono ograniczenia w prowadzeniu zajęć dydaktycznych..
Zawsze miał pewne odrzucenie systemu edukacyjnego, ale nigdy nie porzucił szkolenia. Dyplom lekarza uzyskał w 1599 r. I praktykował medycynę w Antwerpii, dokładnie podczas dżumy, która nawiedziła ten region w 1605 r. Dziesięć lat po uzyskaniu pierwszego stopnia uzyskał tytuł doktora medycyny..
Na początku XVII wieku poznał Marguerite Van Ranst, którą poślubił w 1609 roku. To uczyniło go panem Merode, Royenborch, Oorschot i Pellines.
Osiadł w Vilvoorde, na przedmieściach Brukseli, a ze związku z Marguerite miał sześcioro dzieci. Po zawiązaniu związku jego żona odziedziczyła znaczną fortunę, która pozwoliła mu odejść od medycyny i spędzić większość czasu na eksperymentach z dziedziny chemii..
Van Helmont był katolikiem, który zawsze był związany z religią. Wiadomo jednak, że kwestionował niektóre cuda i odmawiał korzystania z interwencji sił wyższych w wyjaśnianiu zjawisk naturalnych i leczeniu chorób. To przyniosło mu kilka aresztów domowych.
W latach 1610-1620 poświęcił się badaniu właściwości materiałów, dochodząc do rozstrzygających wniosków w dziedzinie chemii..
Okres swojego życia poświęcił badaniu trawienia, uzyskaniu ważnego podejścia do zachowania żołądka i istnienia dodatkowej substancji (soków żołądkowych), która umożliwia rozpuszczanie się pokarmu. Dwa wieki później teorie te posłużyły jako przewodnik przy odkrywaniu enzymów.
Van Helmont żył w tym samym czasie co Guillermo Harvey i Galileo Galilei, od których odziedziczył kilka pomysłów na własne eksperymenty..
Jeśli chodzi o jego krąg rodzinny, uważa się, że jedno z jego dzieci zmarło podczas zarazy, ale nie przechowuje się żadnych zapisów tego, co się stało.
Nie jest też znana przyczyna jego śmierci, tylko że zmarł 30 grudnia 1644 r. Jeden z jego synów był odpowiedzialny za ujednolicenie dzieła ojca, zredagowanie go i opublikowanie w książce. Początki medycyny (Ortusmedicinae) cztery lata po ostatnim pożegnaniu z ojcem.
Jana Baptistę van Helmonta można uznać za naukowca przed jakimkolwiek innym zajęciem. Jego prace można podzielić na różne bloki, ale jako główny sprzymierzeniec zawsze posługiwał się metodą naukową i systematycznym zapisem wyników..
Badacz ten spędził dużo czasu studiując i obserwując zachowanie elementów powietrza. Zasadniczo wziął drewno na opał i umieścił je w kontrolowanym środowisku przed podpaleniem..
W ten sposób mógł obserwować emisje ze spalania i rozróżniać między innymi kwasy węglowy i siarkowy. Van Helmontowi przypisuje się odkrycie dwutlenku węgla i tlenku azotu.
Podobnie potraktował kwasem niektóre materiały, takie jak wapień, węgiel i drewno, między innymi, będąc w stanie osiągnąć pierwsze przybliżenie różnych pierwiastków występujących w procesach takich jak spalanie i reakcje chemiczne..
Analizy te pozwoliły mu ustalić, że powietrze składa się z gazów różniących się od siebie, co przełamało paradygmat, że powietrze jest całkowicie jednorodne. Van Helmont ocenił właściwości gazu i pary, aby móc sklasyfikować różne pierwiastki.
Jeden z najbardziej znanych eksperymentów van Helmonta polegał na zasadzeniu wierzby płaczącej i obserwacji jej zachowania przez pięć lat. Zanotował wagę rośliny pierwszego dnia i porównał ją z wagą pod koniec eksperymentu. Zrobił to samo z glebą, w której znajdował się krzak.
Był w stanie wskazać, że drzewo zwiększyło swoją wagę ponad pięćdziesiąt razy, podczas gdy ziemia straciła kilka gramów między dwoma pomiarami..
Doszedł do wniosku, że cztery żywioły (ziemia, woda, powietrze i ogień) powinny zostać zredukowane tylko do wody, ponieważ stanowi ona większą część wszystkich elementów. Teoria ta była ważna wśród naukowców przez prawie sto lat.
W tych eksperymentach połączył swoją wiedzę medyczną z chemią i rozwinął badania dotyczące funkcji żołądkowo-chemicznych. W tym sensie uważał, że teoria trawienia przez wewnętrzne ciepło organizmów została unieważniona, gdy próbował wyjaśnić, w jaki sposób płazy zdołały przetrwać..
Na podstawie tej analizy ustalił, że w żołądku znajdował się pierwiastek chemiczny, który umożliwiał rozpuszczanie i przetwarzanie pokarmu przez organizm.
W ten sposób doszedł do wniosku, że soki żołądkowe są podstawową częścią odżywiania i trawienia. Badania te posłużyły jako podstawa do odkrycia enzymów po latach..
W swoich wyprawach do filozofii i teologii miał różne pytania dotyczące pochodzenia organizmów.
Dla van Helmonta pozostawienie przepoconej pszenicy bielizny w pojemniku z szerokimi ustami spowodowało reakcję chemiczną, która spowodowała zamianę pszenicy na myszy zdolne do rozmnażania się z innymi myszami, urodzonymi normalnie lub przez spontaniczne pokolenie..
Chociaż uznanie tych wniosków za prawdziwe wydaje się niewinne, argumenty te były ważne przez ponad 200 lat.
- W wielu dziedzinach nauki van Helmont uważany jest za pioniera. Przypisuje mu się tytuł „odkrywcy gazów” nie tylko za określenie ich istnienia, ale także za to, że po raz pierwszy użył słowa „gaz”, aby je nazwać..
- Nazywano go także ojcem biochemii za badania trawienia i procesów chemicznych zachodzących w ludzkim organizmie..
- Wniósł istotny wkład w badania zasady zachowania materii, ustalając nie tylko, że gazowe produkty spalania różniły się od gazów atmosferycznych, ale także, że produkty te miały masę we wszystkich przypadkach równą ubytkowi masy spalony element.
- Miał znaczący wkład w farmacji, nie tylko w gospodarowaniu substancjami chemicznymi, ale także w odkrywaniu wód leczniczych o wysokiej zawartości kwasu węglowego i zasad..
- Przypisuje mu się odkrycie astmy jako choroby układu oddechowego, w której mniejsze oskrzela kurczą się, a pobór tlenu jest utrudniony.
- Jeden z synów van Helmonta zebrał i zredagował jego teksty, publikując je pod tytułem Geneza medycyny (Ortusmedicinaeid estinitiaphisicae inaudita) w 1648 r. Książka składała się głównie z teorii alchemii i medycyny i posłużyła jako podstawa do rozszerzenia konserwatywnej wizji wielu naukowców tamtych czasów.
- W 1682 roku uzyskał tytuł Opera Omnia we Frankfurcie przedrukowano kompilację jego prac.
Jeszcze bez komentarzy