Jose Castillejo Duarte (1877-1945) był znanym hiszpańskim pedagogiem i prawnikiem, należącym do Institución Libre de Enseñanza. Jego udział we wspomnianej placówce oświatowej był podwójny, najpierw jako student, a następnie jako nauczyciel..
Ponadto Castillejo Duarte był w szeregu ostatnich reformatorów, którzy niezawodnie pracowali dla lepszej i zaawansowanej Hiszpanii. Prawnik skierował swoją pracę na nauczanie i edukację.
Był autorem różnych esejów o pedagogice, był także promotorem i twórcą Szkoły Wielojęzycznej i znanej Szkoły Międzynarodowej. Pierwsza instytucja miała na celu nauczanie języków dzieci w wieku od czterech lat; po drugie, aby trenować wokół wielokulturowości.
Pedagog zawsze zwracał uwagę i troszczył się o wykształcenie, które było przekazywane w jego kraju. Był aktywnym członkiem i sekretarzem Rady ds. Rozwoju Studiów i Badań Naukowych, która promowała nauczanie i edukację naukową..
Indeks artykułów
José urodził się 30 października 1877 roku w prowincji Ciudad Real. Był synem Daniela Castillejo y Masasa, który był prawnikiem, i Mariany Duarte y Pérez. Mały chłopiec wykazywał niezdyscyplinowane i nieposłuszne zachowanie jako dziecko, za co jego rodzice przystąpili do internowania go.
José Castillejo studiował w swoim rodzinnym mieście. Tytuł licencjata uzyskał 6 grudnia 1893 roku w wieku szesnastu lat. Z powodu buntu rodzice powierzyli mu naukę w szkole María Cristina, którą prowadzili bracia augustianie, tam rozpoczął swoje kroki prawnicze..
Później, w latach 1893-1894, rozpoczął karierę na Uniwersytecie w Valladolid, by kontynuować ją do 1896 roku na Uniwersytecie w Saragossie. Następnie przeniósł się do Madrytu, gdzie zapisał się jako oficjalny student na Centralny Uniwersytet, który ukończył w 1898 roku. Doktorat uzyskał cztery lata później..
Castillejo kontynuował przygotowania, więc zaczął studiować filozofię i literaturę, którą ukończył w 1915 roku. Studiował u pedagoga i filozofa Francisco Giner de los Ríos. To właśnie ta postać doprowadziła go do nauczania i skontaktowała go z Institución de Libre Enseñanza.
Castillejo Duarte otrzymał stypendium na studia w kilku krajach europejskich, m.in. w Niemczech, gdzie studiował instytucje prawa cywilnego na Uniwersytecie w Berlinie. Po studiach i nauce języków wrócił do Hiszpanii, by w 1905 r. Prowadzić zajęcia z prawa na Uniwersytecie w Sewilli..
W 1908 r. Prawnik i profesor zostali przeniesieni do głównego domu studiów w Valladolid. Kontynuował podróżowanie za granicę, aby być na bieżąco z postępami w edukacji. Dwanaście lat później uzyskał miejsce na Uniwersytecie w Madrycie jako profesor prawa rzymskiego.
Podczas jednej ze swoich wielu podróży José Castillejo poznał swoją żonę Irene Cleremont, która była narodowości angielskiej i pracowała jako psycholog i pisarka. Pobrali się w 1922 roku i mieli czworo dzieci: Hiacyntę, Leonarda, Dawida i Szczawiu.
Życie intelektualne i jego ruchy na polu edukacyjnym pozwoliły mu zajmować różne stanowiska. W 1927 roku Komitet Współpracy Intelektualnej Ligi Narodów wybrał go na członka, w 1934 kierował też Narodową Fundacją Badawczą..
Wraz z wybuchem wojny domowej w 1936 r. José Castillejo zdecydował się wysłać żonę i dzieci do Anglii, podczas gdy przebywał w Hiszpanii. Jednak jakiś czas później reżim Franco zmusił go do opuszczenia kraju i ponownie połączył się z rodziną..
Na emigracji pisał i publikował Wojna pomysłów w Hiszpanii, gdzie brak przemocy i tolerancja były punktami podstawowymi. Ponadto był profesorem na Uniwersytecie w Liverpoolu i brał udział w programie radiowym im BBC skierowany do latynoskiej publiczności.
Castillejo spędził także sezon w Szwajcarii, gdzie pełnił funkcję dyrektora Międzynarodowego Związku Studentów. Profesor nie miał możliwości powrotu do swojego kraju; Zmarł w Londynie 30 maja 1945 roku. Został zapamiętany jako człowiek z pasją do nauczania..
Praca José Castillejo Duarte opierała się na jego przemyśleniach i ideałach dotyczących edukacji i nauczania. Dla niego ważne było, aby instytucje jego kraju były dobrze wyszkolone, aby zapewnić obywatelom odpowiednie szkolenie, aby pchnąć kraj do przodu.
W niektórych swoich pracach pisanych Castillejo poruszył problem Hiszpanii dotyczący porażki, dochodząc do wniosku, że przyczyną były edukacja, polityka i handel. Poniżej wymieniono najwybitniejsze dzieła prawnika i pedagoga:
- Edukacja w Anglii (1919, później wznowione pod tytułem Edukacja w Anglii: jej idee, historia i organizacja narodowa, 1930).
- Historia prawa rzymskiego: polityka, doktryny, ustawodawstwo i administracja (1935).
- Forma umowna w prawie spadkowym (1902).
- Uniwersytety, szkolnictwo wyższe i zawody w Anglii (1919).
- Wojna idei w Hiszpanii: filozofia, polityka i edukacja (1937).
- Demokracje zdetronizowane. Studium w świetle rewolucji hiszpańskiej (1923-1939, 2008).
- Nazistowski pokój germański: trzy wykłady wyemitowane przez José Castillejo (1942).
- Przesłanie do młodzieży: trzy wykłady radiowe profesora José Castillejo, Państwo, edukacja i pracownicy: trzy wykłady radiowe (1943).
- Demokracje i dyktatury: siedem wykładów radiowych José Castillejo (1942).
- Pięćdziesiąt pozwów rozwodowych i orzecznictwo Sądu Najwyższego (1933-1934).
- Transformacja gospodarcza Anglii (1842), ćwiczenia i przypadki prawa rzymskiego (1930).
Wreszcie, jego syn David Castillejo, który ma dyplom z historii, napisał list od swojego ojca, który został podzielony na trzy tomy (1997-1999):
- Hiszpańscy intelektualiści reformujący się, tom I Most do Europy (1896–1909).
- Tom II zatytułowany Duch wieku (1910–1912).
- Ostatni tom był Fatalność i przyszłość (1913-1937).
Niektórzy badacze życia i twórczości Castillejo Duarte uważają, że był on jednym z tych ważnych i wybitnych ludzi, o których zapomniano. Jego praca zasługuje na wnikliwą analizę, gdyż jego działania na polu dydaktycznym były poprawne i trafne..
Jeszcze bez komentarzy