Juan de Castellanos (1522-1607) był hiszpańskim księdzem, odkrywcą i wojskowym, który zapisał się w historii dzięki kronikom, które napisał w związku z podróżami do Nueva Granada, obecnie Kolumbii. Dużą część swojego życia poświęcił realizacji kilku wypraw dookoła Nowego Świata, niektóre wzdłuż wybrzeża Atlantyku i Zatoki Paria..
Castellanos w młodości poświęcił się służbie jako żołnierz na tzw. Nowym Kontynencie. Przez pewien czas był oddany handlowi indyjskiemu (sprzedawał go jako niewolnik), a także uczestniczył w handlu perłami. Jego powołanie kapłańskie spóźniło się i przyjął habity w wieku trzydziestu siedmiu lat..
Jeśli chodzi o rolę pisarza, Juan de Castellanos wyprodukował trzy prace oparte na procesie podboju Ameryki. Włączył własne doświadczenia ekspedycyjne i historie innych odkrywców. Jego prace to: Przemówienie kapitana Francisco Drake'a, Elegies of Illustrious Men of the Indies i Historia Nowego Królestwa Granady.
Indeks artykułów
Juan de Castellanos urodził się 9 marca 1522 roku w mieście Alanís w Sewilli. O jego rodzicach wiadomo, że poświęcili się pracy w terenie, jednak ich nazwiska nie są znane.
Edukacja Juana de Castellanosa odbywała się w Sewilli. Tam zapisał się do Szkoły Studiów Ogólnych i był pod kierunkiem Miguela de Heredii, z którym uczył się gramatyki, poezji, łaciny i innych przedmiotów. Później rozpoczął swoje życie jako żołnierz i jako nastolatek rozpoczął wyprawy..
Mając zaledwie czternaście lat, Castellanos dołączył do wojsk władcy Antonia Sedeño i pod dowództwem Rodrigo Vegi popłynął na wyspę Trynidad, by walczyć z zdobywcą Jerónimo Ortalem. Strona Vegi pokonała Ortala, a następnie udała się do regionu Meta z zamiarem złapania i sprzedania Indian..
Castellanos przybył na Curaçao w 1540 roku po podziale wojsk, kiedy Sedeño zmarł w 1538 roku, a rok później udał się na wyspę Cubagua. Tam poświęcił się handlowi perłami, a następnie udał się na wyspę Margarita. Jakiś czas później przybył do Cabo de la Vela (1544) i miał wtedy córkę, którą nazwał Gerónima.
Odkrywca przeszedł przez różne terytoria w Nueva Granada (obecnie Kolumbia), w tym Santa Marta i Cartagena de Indias. Tam poświęcił się górnictwu i współpracował z Lorenzo Martinem przy założeniu miasta Tamalameque. W 1546 r. Wrócił do Santa Marta, aby rozpatrywać pozwolenia na eksploatację kopalń.
Juan de Castellanos podjął pierwsze kroki, aby zostać księdzem w połowie XVI wieku. W 1550 r. Odkrywca założył wraz z Hernando de Santaną miasto Valledupar, w którym w wieku około trzydziestu ośmiu lat otrzymał wówczas szaty kapłańskie..
Castellanos zdecydował się wyświęcić na kapłana, ponieważ czuł się wyczerpany długimi wyprawami. Jedną z jego pierwszych funkcji była funkcja księdza w Kartagenie, gdzie odprawił swoją pierwszą mszę. Od 1562 r. Był proboszczem katedry w Tunja, gdzie służył przez ponad trzy dekady..
W życiu zakonnym ksiądz osiągnął kulminację w niektórych tekstach, które zapoczątkował w swojej pracy ekspedycyjnej. W 1585 roku zakończył kronikę Santa Marta, a rok później zaczął rozwijać historię tego miasta, kiedy to Anglik Francis Drake najechał Kartagenę..
Juan de Castellanos miał szczególny talent do listów, który umiał wykorzystać, aby utrwalić proces podboju Hiszpanii do Ameryki. Tak narodziło się jego słynne dzieło Elegie wybitnych ludzi z Indii, pismo z niuansami poetyckimi i treścią historyczną.
W pracy znalazły się teksty po hiszpańsku i po łacinie, w których ksiądz opowiadał o wydarzeniach, które przeżyli niektórzy hiszpańscy zdobywcy. Autor miał okazję zobaczyć część opublikowanej pracy, która powstała w 1589 roku w Madrycie w Hiszpanii.
Ostatnie lata życia Castellanos upłynęły pod znakiem kapłaństwa i pisarstwa. Przez czterdzieści pięć lat kierował kościołem w Santiago de Tunja. Hiszpanie dalej pisali o kolonizacji Ameryki.
Juan de Castellanos zmarł 27 listopada 1607 roku w mieście Tunja w starej Nowej Granadzie (obecnie Kolumbia) w wieku osiemdziesięciu pięciu lat..
Styl literacki Juana de Castellanosa charakteryzował się posługiwaniem się kulturowym, jasnym i precyzyjnym językiem, zgodnie ze słowami XVI wieku. W jego pracach niesławna była wiedza naukowa, archeologiczna i historyczna autora..
Odkrywca rozwinął swoje pisma z prawdziwości faktów, bez dodatków i uprzedzeń, jego teksty były prawdziwe.
Specyfika jego dzieł polegała na opowiadaniu wydarzeń hiszpańskiego podboju terytorium Ameryki w gatunku literackim kroniki i wersetach. Castellanos pisał także o hiszpańskich zdobywcach, a zwłaszcza o Antylach, Popayán, Nueva Granada i Costa Firme..
- Historia Nowego Królestwa Granady.
- Historia Indii.
- Księga oktaw i rymów życia.
- Przemówienie kapitana Francisco Drake'a.
- San Diego de Alcala.
- Elegie wybitnych ludzi z Indii (1589).
Dzieło Castellanosa powstało w wyniku najazdu Anglika Franciszka Drake'a na Kartaginę w 1586 roku. Autor rozpoczął narrację prozą, a zakończył wersetami. Ten tekst był częścią adnotacji pisarza na temat miasta Cartagena de Indias, ale Rada Indii nakazała, aby go wydobyć.
Między innymi ekspedycja i hiszpański ksiądz kilka negatywnych krytyków pod adresem swoich rodaków. Tekst stał się znany w Hiszpanii w 1921 roku dzięki pracy intelektualisty Gonzáleza Palencii, który był odpowiedzialny za jego skrupulatne porządkowanie i redagowanie..
Było to jedno z najważniejszych i najbardziej znanych dzieł Juana de Castellanosa, w którym opowiedział o wydarzeniach, które miały miejsce podczas procesu kolonizacji Hiszpanów w Ameryce. Autor posłużył się kroniką i poezją, aby opowiedzieć o faktach historycznych.
Utwór został podzielony na cztery części, które jednocześnie składały się z elegii i pieśni. Pierwsza faza dotyczyła odkrycia Ameryki przez Krzysztofa Kolumba i innych wyczynów nawigatora. Castellanos włączył kolonizację Jamajki, Portoryko i Kuby.
W drugiej części opowiedział o swoich doświadczeniach w Wenezueli, a konkretnie na Cubagua i Margarita, a także o pobycie w Santa Marta i Cabo de la Vela. Trzecia część dotyczyła kolumbijskich scenariuszy Antioquia, Popayán i Cartagena. Ostatnia dotyczyła wydarzeń, które miały miejsce w Santa Fe, Tunja i Guane.
Ta praca Castellanosa składała się z 113 609 hendekasyllabowych wersetów i tylko pierwsza część została opublikowana za życia jej autora. Wydanie odbyło się w Madrycie w 1589 r., Aw 1874 r. Ukazała się druga część, także w Hiszpanii.
„Chociaż wydaje się, że jest to suche zwolnienie
nie kontynuuj później,
Postanawiam wrócić bardziej na wschód
Parii i okolic,
radzić sobie z „Ordásem” i jego ludem,
których mam zamiar podać wystarczający powód,
Cóż, najwyższego zaszczytu dobra
nic mniej należy się „Ordásowi”.
W Castroverde były ich narodziny
królestwa León i Nowej Hiszpanii
był jednym z głównych kapitanów.
Ten o najwyższej wartości i najlepszych umiejętnościach;
na wyspach jego czyny były takie
że każdy jest sprzedawany przez wyczyn,
i uprzejmie pragnę jego zasługi
dał mu bardzo dużo.
Ale nie był zadowolony z tego szczęścia,
nie mniej honorowy niż dorosły,
i twierdzić, że inny staje się,
który był pewnym bardzo rozległym regionem.
Przyczyna śmierci wąską śmiercią,
kiedy mógł cieszyć się szerszym życiem… ”.
„Do rzeczy z Cubagua i Margarity
Aspirowany, czytelniku, mój chudy długopis
dać taki nieskończony związek
trochę kolekcji i krótka suma,
ale daj mi tyle krzyku Sedeño
błagając o podsumowanie swojej sprawy
że pierwszy z nich jest zmuszony
kończę to, co z nim zacząłem.
… Wyeliminował pięciuset wybranych mężczyzn,
wszyscy bardzo odważni żołnierze,
koni i broni,
naprawy niezbędnych rzeczy.
Są poruszeni wzniosłymi myślami,
wzbudzonych wielkich nadziei
z próbą zobaczenia złotej świątyni
gdzie czczony jest ojciec Phaethona.
... Sprawił, że Sedeño poszedł inną drogą
ludzie, którzy wydawali się być spokojni,
podzielony na trzech kapitanów
aby odkryli dalej,
i zatrzymał się na kilka dni
bliżej morza z resztą
w miejscowości El Cojo, które już liczę,
ponieważ wydawało się to urodzajnym miejscem… ”.
„Dzięki Bogu, daję, że widzę siebie
w biednym kącie domu
że dzięki łasce Boga i Króla, którego posiadam
w tym Nowym Królestwie Granady,
po żmudnym rodeo
Co zrobiłem z moim źle wyciętym długopisem?
śpiewanie różnych czynów i wyczynów
naszych ludzi i obcych.
A potem moja niska lira
prawdziwie ukształtowane czyste współbrzmienie
w trzech innych tomach,
gdzie świętowałem pogrzeby
wskazało mężczyzn w Indiach,
z wieloma z których nie miałem
więcej przyjaźni lub więcej wiedzy
wspólnego hobby, w pełni zasłużone,
przez publiczne ogłoszenie i pewność
że z jego czynów wydał głośny róg,
niewdzięczność byłaby moją wielką
gdyby Adelantado się zamknęło,
Don Gonzalo Jiménez de Quesada
którego wartość była dla mnie znana
do rozmowy przez wiele lat,
i dzielnych rycerzy
pod twoim znakiem bojowników,
niektóre z nich są dzisiaj
obecni przez wiarygodnych świadków
pracochłonnej przemowy
gdzie, z chęcią ci służyć
prawda mnie prowadzi ... ".
- „Życzliwość nie może zaszkodzić tym, którzy mieli dużo szczęścia; ale mam na pewno zdanie wypowiedziane przez teraźniejszość i przeszłość, że pomyślnym wydarzeniom z roztropnością rzadko towarzyszą ... ".
- „Czy można mieć taką miękkość w smutnych i zbolałych sercach? Czy mogę stracić zemstę za tak wielki występek? ... ”.
- „Wróć, odłóż broń w swoje ręce i odzyskaj utraconą wolność. Skończcie z najbardziej okrutnymi tyranami, przyczyną naszego złego życia, młodzi mężczyźni i siwowłosi chłopcy starają się dokonać zasłużonej poprawki ... ".
- „Ten, kto cierpi i cierpi, nieświadomy reszty, którą miał, zmuszony do własnych kłopotów, często traci strach i tchórzostwo. I tak (w ten sposób) nierzadko obawy rodzą i wywołują śmiałość ....
- „Nigdy, przenigdy zazdrość nie odbiega od najwspanialszego dobrobytu. Wcześniej oboje urodzili się w jeden dzień i oboje rosną razem ... ”.
- „Ci ludzie, kobiety i mężczyźni, są w większości dobrze usposobieni. O bardzo dobrze ugniecionych proporcjach, z pewną walecznością, która nie jest niewłaściwa, wyszkolona w swoich oddziałach wojowników ... ".
- „Sedeño, ponieważ jestem dobrym świadkiem, był dobrym kapitanem i dobrym żołnierzem; ale to było od przyjaciela i wroga zbyt ufnego ”.
- „Cierpienia nie są niemożliwe, kiedy fortuna rozgrywa trudne gry; ale kary będą bardziej znośne, a transy mniej bolesne, jeśli nie przyniosą innych, straszniejszych, które zawsze są w zasięgu. Cóż, bardzo całe siły zostaną zniszczone, jeśli jedna po drugiej wstanie ”.
- „Jeśli widzisz umierającego najsilniejszego walczącego, rozum nie każe ci być zdumionym. Ale jeśli śmierć trawy była szczęściem, to źle, że tysiąc zła ma imiona, a więc śmierć to coś więcej niż śmierć, a śmierć to więcej niż ludzie. Cóż, wystarczy bardzo lekkie użądlenie, aby spowodować grób. ".
Jeszcze bez komentarzy