Plik jaszczurka rogata (Phrynosoma cornutum) to gad z rzędu Squamata i rodziny Phrynosomatidae. Pomimo szerokiego rozmieszczenia i zmienności geograficznej jaszczurka rogata nie ma rozpoznanego podgatunku.
To jaszczurki dnia codziennego. W nocy szukają schronienia w płytkich norach lub kopią w ziemi, aby uniknąć nocnych drapieżników. Będąc zwierzętami ektotermicznymi, w godzinach porannych zwykle obserwuje się ich opalanie. Kiedy w południe wzrasta upał, zwykle kryją się pod krzakami do południa..
Są to tajemnicze jaszczurki ze swoimi naturalnymi ekosystemami, więc ich ubarwienie różni się w zależności od przeważającego rodzaju podłoża. Te jaszczurki są w stanie zbierać deszczówkę na swoich ciałach i pić ją poprzez przechwycenie i transport przez powłokę..
Z drugiej strony jest to gatunek, który w poszukiwaniu pożywienia może codziennie pokonywać odległości od 50 do 100 metrów. W okresie rozrodczym zwierzęta te podejmują poszukiwania partnerów, więc nieco bardziej się mobilizują.
Zwierzęta te hibernują podczas mroźnych miesięcy zimy i późnej jesieni. Mają także kilka strategii obronnych, aby uniknąć drapieżników lub stawić im czoła.
Latem mobilizacja maleje, aby uniknąć nadmiernej utraty wody. Ze względu na ich dużą mobilność nie ustalono, czy jaszczurki te mają charakter terytorialny. Nakładanie się ich zasięgu na inne jaszczurki wskazuje, że można ich unikać, aby zmniejszyć konkurencję o zasoby..
Indeks artykułów
Są to średniej wielkości gady dymorficzne płciowo. Długość samców, bez ogona, wynosi od 6 do 10 centymetrów, podczas gdy samice są nieco większe, mierzą od 7 do 12 cm. Samce prezentują więcej ozdób niż samice, a łuski głowy są bardziej rozwinięte.
Głowa tych jaszczurek jest tak długa, jak jest szeroka. Mają dobrze rozwinięte i szeroko rozstawione kolce potyliczne..
Mają również trzy pary kolców w okolicy kości skroniowej głowy, powyżej poziomu oczu, które są krótsze niż kolce potyliczne. Mają mały kręgosłup potyliczny. Nad oczami mają grzbiety zakończone krótkim i grubym łukiem brwiowym. Bębenek jest charakterystyczny i nie jest pokryty łuskami.
Mają trzy grupy bocznych kolców po każdej stronie szyi. Mają również rząd kolców, które są powiększone w kierunku przednio-tylnym wzdłuż każdego brzegu dolnej szczęki, oddzielone od łusek podwarstwowych dwoma rzędami małych łusek..
Mają dwa pełne rzędy powiększonych, w kształcie prążków, bocznych łusek brzusznych po każdej stronie ciała i jeden z tych rzędów po każdej stronie ogona. Ogon jest stosunkowo długi, co najmniej dwukrotnie dłuższy od głowy. Łuski na brzuchu są bardziej spłaszczone i słabo zdobione.
Skala kończyn jest silnie kilowa, są one duże i spiczaste, więc te łuski są widoczne. Łuski grzbietowe ciała są niejednorodne pod względem wielkości i kształtu. Większość z nich jest zmodyfikowana krótkimi, pionowymi kolcami i ma cztery charakterystyczne kily, z których jeden znajduje się w tylnej podstawie łuski..
Na mikroskopijnym poziomie powłoki grzbietowej te małe jaszczurki mają szereg kanałów o stałej średnicy, około 10 mikrometrów, które kierują wodę deszczową do pyska..
Jego kolor tła może wahać się od brązowego do czerwonawo-brązowego, żółtego lub szarawego. Mają wyraźną grzbietową linię środkową. Po każdej stronie ciała przedstawiają szereg ciemnobrązowych zaokrąglonych plamek ograniczonych kolorem, który waha się od żółtawo kremowego do pomarańczowego.
Po obu stronach szyi, za kolcami potylicznymi i skroniowymi, przedstawiają dużą ciemnobrązową plamkę. Na głowie mają od dwóch do trzech ciemnych pasm, które odchodzą od oczu, jeden z tych pasm jest skierowany tyłem do kręgosłupa skroniowego, a reszta do przodu pionowo, w kierunku linii ust.
Powszechnym siedliskiem tego gatunku w całym jego rozmieszczeniu są obszary jałowe i półpustynne. Zajmują obszary pustynne, łąki i łąki oraz brzegi wybrzeża z rzadką roślinnością i rozproszonymi krzewami. Zajmują również tereny z wydmami pozbawionymi roślinności, kolczastymi krzewami z obecnością kaktusów oraz terenami ze skalistymi glebami..
Gdy są nieaktywne, zwierzęta te kopią nory w ziemi lub chowają się w schronieniach przed niektórymi gryzoniami lub pod skałami. Kiedy opady są duże, unikają powodzi, wspinając się po pniach drzew.
Największe zagęszczenie tych jaszczurek nie zależy od dostępności lub obecności dużej liczby mrowisk. Zwierzęta te są bardziej obfite na obszarach o ubogiej szacie roślinnej..
Siedliska często charakteryzują się trawami przeplatanymi kaktusami, drzewiastymi krzewami z rodzajów Yucca Y Prosopis i inne małe drzewa na terenach otwartych i odsłoniętych.
Gatunek ten ma szeroką dystrybucję na północy kontynentu amerykańskiego. W Stanach Zjednoczonych rozciąga się w setkach miejsc od południowo-zachodniego Missouri i środkowego Kansas po południowo-wschodnie Kolorado. Występuje również w południowej i zachodniej Oklahomie i Teksasie.
W Nowym Meksyku występują populacje na wschodzie i południu, występuje również w południowo-zachodniej Arizonie, wzdłuż pasma górskiego Madre Occidental na terytorium Meksyku..
W Meksyku są też setki rekordów. Występuje w regionach Sonora, Chihuahua, Durango, Sinaloa, Nuevo León i Aguas Calientes.
Obecnie dane dotyczące Missouri i Arkansas pozostają niepewne. Ponadto gatunek prawdopodobnie nie pochodzi z Luizjany. W kilku obszarach południowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych gatunek został wprowadzony, w tym w Północnej Karolinie, Alabamie i na Florydzie..
Gatunek ten ma szeroką dystrybucję w Ameryce Północnej. Wielkość ich populacji jest duża, pozostają one stabilne pomimo pewnych spadków na północnym wschodzie, w ich marginalnych obszarach występowania..
Populacje spadły w Teksasie, Oklahomie i Kansas. Gatunek znajduje się obecnie w kategorii najmniejszej troski według IUCN.
Spadek tego gatunku na niektórych obszarach Stanów Zjednoczonych wydaje się być związany ze środkami kontroli mającymi na celu zapobieganie rozprzestrzenianiu się mrówek ognistych (Solenopsis).
Stosowanie środków owadobójczych, gospodarowanie gruntami pod działalność rolniczą oraz ekspansja obszarów miejskich i podmiejskich to najpoważniejsze zagrożenia. Innym problemem, przed którym stoi ten gatunek, jest nadmierna ekstrakcja osobników z przyrody w celu wykorzystania ich jako zwierząt domowych..
Jaszczurki te są szczególnie wrażliwe na znikanie mrówek żniwiarek w wyniku stosowania pestycydów.
W niektórych miejscach występowania są często przejeżdżane, a samce są szczególnie narażone na ataki w Arizonie i Nowym Meksyku w okresie od maja do czerwca. W Meksyku gatunek wydaje się być lepiej chroniony.
Rozmnażanie tych zwierząt następuje krótko po nadejściu wiosny, od kwietnia do połowy lipca. Samice wydają się dojrzewać do drugiego sezonu po urodzeniu, kiedy osiągają długość ujścia pyska do 7 centymetrów.
Ubarwienie tych jaszczurek nasila się w okresie rozrodczym u obu płci.
Każda samica może złożyć jeden lęg, który składa się średnio z 29 jaj. Młode samice mogą złożyć około 13 jaj, podczas gdy rozwinięte samice mogą złożyć duże lęgi do 50 jaj..
Jaja umieszczane są w podziemnych komorach o głębokości 12-20 cm. Te komory są zwykle wykopywane przez samice. Z drugiej strony, jeśli na obszarach, na których żyją te jaszczurki, jest dużo skał, jaja można umieścić pod nimi. Na poniższym filmie można zobaczyć dwa okazy godowe:
Te małe jaszczurki są prawie surowymi myrmekofagami, co oznacza, że żywią się głównie mrówkami. Oprócz tego mogą spożywać szeroką gamę owadów. Ogólnie rzecz biorąc, zwierzęta te nie mają stałego zasięgu domowego, co wskazuje, że aktywnie poruszają się w poszukiwaniu zasobów..
Jaszczurki te aktywnie poszukują mrówek i żerują w pobliżu lub na kopcach mrówek kolekcjonerskich różnych gatunków z rodzaju. Pogonomyrmex raczej. Te mrówki mają potężny jad, który działa bardzo dobrze na różne drapieżniki, z wyjątkiem jaszczurek z rodzaju Phrynosoma są odporne na te toksyny.
Za każdym razem, gdy wykryją gniazdo, żerują, dopóki osobniki kolonii nie znajdą schronienia. Gdy to się stanie, jaszczurki przenoszą się na inne obszary i bardzo rzadko wracają do tej samej kolonii..
Wydaje się, że czas spędzony przez jaszczurkę na żerowaniu na określonej kolonii zależy od liczby mrówek tworzących kolonię. Jaszczurki kolczaste żerują strategicznie na każdym mrowisku, aby zapewnić ich dostępność w przyszłości.
Na obszarach o dużym zagęszczeniu gniazd z niewielką liczbą mrówek spędzają więcej czasu na żerowaniu, w przeciwieństwie do miejsc, w których jest mało gniazd z dużymi koloniami.
Rogate jaszczurki mają bardzo efektowny system zbierania wody. Większość siedlisk zajmowanych przez ten gatunek charakteryzuje się suchymi obszarami z niewielkimi opadami deszczu. Wiedząc o tym, jaszczurki te przepuszczają wodę deszczową przez całą powierzchnię ich ciała.
Zachowanie polegające na zbieraniu wody rozpoczyna się od uniesienia brzucha po łuku, z nogami szeroko i całkowicie wyprostowanymi. Zarówno obszar grzbietowy, jak i brzuszny obszar ciała rozszerzają się na boki. Z drugiej strony ogon i głowa są nachylone w kierunku podłoża.
Woda zebrana na powierzchni grzbietu jest kierowana kanałami znajdującymi się między łuskami w skórze. Dzieje się to najwyraźniej w wyniku działania naczyń włosowatych, aż do szczęk jaszczurki. Kiedy pada delikatnie, zwierzęta te obserwuje się w pozycji wskazanej powyżej, otwierając i zamykając szczęki, aby połknąć wodę..
Te jaszczurki mają strategię przeciw drapieżnikom przeciwko psowatym, takim jak Vulpes macrotis. Te jaszczurki są w stanie wydalić strumień krwi przez tkankę zatok w oczodole, gdy przeszkadza im obecność jednego z tych lisów..
Strategia ta została zaproponowana jako reakcja przeciwko drapieżnikom tylko wobec psowatych, ponieważ takie zachowanie nie zostało zaobserwowane w przypadku innych potencjalnych drapieżników, takich jak biegacze ulic. Geococcyx californianus.
Takie zachowanie prowokuje negatywne reakcje lisów, które reagują potrząsaniem głowami na odstraszające substancje chemiczne obecne we krwi i całkowite unikanie nowych interakcji z tą jaszczurką. Lisy uczą się unikać tego gatunku jaszczurek po spotkaniu.
Nie stwierdzono różnicy między krwią wydalaną przez te jaszczurki a krwią obecną w pozostałej części układu krążenia. Wydaje się, że we krwi znajdują się składniki chemiczne odstraszające drapieżniki.
Inne zachowania obronne Phrynosoma cornutum przed drapieżnikami lubią Onychomys torridus obejmują pokazy, które zwiększają pozorny rozmiar jaszczurki, zastraszanie ataków i stanie nieruchomo, aby uniknąć wykrycia.
Jeszcze bez komentarzy