Plik płaskowyże Peru Są to Bombón, Collao, Parinacochas, Castrovirreyna, Marcahuasi, Lucanas, Andahuaylas, Antapongo, Galeras, La Quinua, Arrieros, Chumbivilcas, Anta, Pantiacocha, Conococha, Huayllay i Marcahuasi.
Nazywa się je również wyżynami lub płaskowyżami i są to powierzchnie, które znajdują się na znacznych wysokościach i mają prawie płaski teren..
Wiele z tych regionów jest uważanych za rezerwaty przyrody, podczas gdy inne mają wyjątkowe znaczenie historyczne, ponieważ były kolebką ważnych cywilizacji Aborygenów..
Wśród ogromnej różnorodności płaskowyżów, które istnieją na świecie, te z Peru charakteryzują się głównie położeniem między górami, z których większość znajduje się w centralnym sektorze Andów..
Położone jest na średniej wysokości 3600 metrów, aw jego centralnej części znajduje się jezioro Titicaca.
W tym regionie powstała cywilizacja Tiahuanaco, która jako jedna z pierwszych zasadziła ziemniaki i oswoiła lamę, typowe zwierzę góralskie. Klimat może być trudny do życia, ponieważ latem jest bardzo sucho.
Otrzymuje również nazwę Meseta de Junín i jest drugim co do wielkości w Peru. Jest to region głównie hodowlany, w którym znajduje się jezioro Junín, dziś bardzo dotknięte zanieczyszczeniami.
Główną atrakcją tego regionu jest Rezerwat Narodowy Pampas Galeras, którego celem jest odzyskanie i ochrona wikunii, rodzimego zwierzęcia przystosowanego do surowych warunków klimatycznych tego regionu..
Jest to region o wielkiej atrakcyjności turystycznej, ponieważ ludzie z całego świata przybywają, aby kontemplować formacje kamienne, które wydają się wyrzeźbione ręką człowieka. Znajduje się osiemdziesiąt kilometrów od miasta Lima.
Pochodzenie tych kamiennych rzeźb jest wciąż nieznane, a najczęściej odwiedzanymi są „Twarz Inków” i „Pomnik Ludzkości”.
Przypisuje się mu cechy ezoteryczne, których wyjaśnieniem jest energia prądów wód podziemnych.
Popularnie znany z laguny o tej samej nazwie i obecności mokradeł, które są bagnami znajdującymi się na dużych wysokościach.
Te tereny podmokłe znajdują się w Andach i pozwalają na tworzenie ważnych ekosystemów.
Charakteryzują się mniejszą wysokością, ponieważ stanowią obszary największego zużycia.
Ponadto jej warunki klimatyczne warunkują większą wilgotność i rozwój dużych muraw. Najbardziej reprezentatywną próbką tych płaskowyżów jest Jalcas de Cutervo, położone w Cajamarca.
Te płaskowyże mają większą wysokość i prawie wszystkie znajdują się na ponad czterech tysiącach metrów.
W konsekwencji temperatury są niskie, a najliczniejsze są murawy typu ichu i pomacho..
Jeszcze bez komentarzy