Leonardo Bravo (1764-1812) był meksykańskim wojskowym o liberalnej ideologii, uczestnikiem walki zbrojnej o wyzwolenie Meksyku w pierwszym okresie jego niepodległości. Był jednym z najwybitniejszych oficerów powstańczej armii José María Morelos y Pavón, pamiętany z udziału w walce Cuautla, gdzie przez dwa miesiące opierał się ofensywie rojalistów, mimo braku zaopatrzenia..
Leonardo był ojcem generała Nicolása Bravo, który był później prezydentem swojego kraju i bratem czterech innych powstańców. W uznaniu jego walki o niepodległość nazwano jego imieniem jedną z 81 gmin stanu Guerrero w południowo-zachodnim Meksyku..
Indeks artykułów
Leonardo Bravo urodził się w mieście Chilpancingo, Guerrero, w 1764 roku. Chociaż istnieje niewiele zapisów historycznych dotyczących jego dzieciństwa i dorastania, wiadomo, że wychowywał się w rodzinie stosunkowo zamożnych hiszpańskich rolników w regionie. , wraz z braćmi: Miguelem, Víctorem, Máximo i Casimiro Bravo.
W wieku 20 lat Leonardo wraz z braćmi i żoną Gertrudis Rueda nabył farmę San Miguel Chichihualco niedaleko Chilpancingo. Posiadłość miała zasięg terytorialny podobny do tego, jaki rozciąga się na terenie gminy, która dziś nosi jego imię, wyznaczona przez rzekę Michapa. W krótkim czasie ranczo, które służyło głównie do siewu nasion i hodowli bydła, stało się jednym z najbardziej produktywnych w regionie centralnym..
W pierwszej dekadzie XIX wieku Bravos otrzymywali wielokrotne prośby rządu kolonialnego o utworzenie w regionie kompanii rojalistycznych pomocników. W obliczu jego ciągłej odmowy udziału w obronie kolonii rojaliści w odwecie przejęli jego własność i nadal nękali rodzinę.
Leonardo, jego bracia, żona i dzieci musieli uciekać przed władzami wicekrólestwa i ukrywać się przez kilka miesięcy w jaskiniach Michapa.
Generał Hermenegildo Galeana przybył do rejonu Chichihualco w maju 1811 roku, prosząc Bravo o środki na kontynuowanie walki o wolność i wystosowując zaproszenie José Maríi Morelos y Pavón do przyłączenia się do walki. To właśnie w tym momencie Leonardo Bravo, jego bracia i jego syn Nicolás postanowili zaciągnąć się do niezależnych twórców.
Od tego czasu Bravo służyli jako zaufani oficerowie Morelosa, z wyjątkiem Casimiro, który nadal był oddany pracy w terenie. Leonardo i jego rodzina brali udział w działaniach zbrojnych Chilpancingo, Tixtla i Chilapa, z których zwyciężyli.
Później Morelos powierzył Leonardo zarządzanie nowo powstałą prowincją Tecpan. Później dowodził dywizją do obrony Izúcara i udało mu się pokonać rojalistę Soto w grudniu 1811 r..
Jego udział w obronie Cuautli jest jednym z jego najbardziej rozpoznawalnych wyczynów. Wszystko zaczęło się 25 grudnia 1811 roku, kiedy to siły rebeliantów zdołały zająć ten teren. Leonardo był odpowiedzialny za umocnienie placów i kościołów w mieście, a także wykopanie sieci okopów, które je otaczały..
Zbierał też żywność, pouczał ludzi i utrzymywał wszelkie warunki, aby udzielić schronienia powstańcom, którzy zostali pokonani w wyprawach na Tenecingo i Cuernavaca..
Rojaliści zaatakowali 18 lutego 1812 r. Z czterech równoczesnych kierunków, z Félix María Calleja na czele oddziału liczącego około 5000 ludzi. W międzyczasie powstańcom udało się odpierać natarcie ogniem armatnim i ciężkim ogniem..
Presja trwała tygodniami, a tymczasem Bravo bronił swojej pozycji w Santo Domingo. Kiedy w wyniku chorób i śmierci skończyły się zapasy żywności i wody, miasto zostało przejęte przez oficjalne siły. Ten epizod jest pamiętany, ponieważ zaciekły opór liberałów trwał ponad 70 dni.
Bravo przenosi się na ranczo San Gabriel wraz z kilkunastoma powstańcami, których udało mu się zebrać. Ich zamiarem było pozostanie w hacjendzie i odzyskanie zakopanej tam broni..
Nie osiągnęli jednak swojej misji, ponieważ realistyczny oddział udaje się ich złapać w zaskakujący sposób. Na polecenie realista Calleji więźniowie przenieśli ich z powrotem do Cuautli, a następnie do Mexico City.
Sprawa Leonarda była prowadzona powoli, ponieważ Bravo otrzymali propozycję uwolnienia go pod warunkiem, że cała rodzina porzuci walkę o niepodległość. Ze swojej strony siły powstańcze dowodzone przez Morelosa próbowały uzyskać ułaskawienie od wicekróla Francisco Javiera Venegasa w zamian za znaczną grupę 800 jeńców rojalistycznych..
Próby negocjacji zakończyły się niepowodzeniem i żadna z nich nie ustąpiła drugiej stronie, co doprowadziło do osądzenia Leonarda i skazania go na kij, jedną z najbardziej poniżających i niesławnych form tamtych czasów. Jego towarzysze broni, Mariano Piedras i Manuel Pérez, spotkał ten sam los na drodze Égido w Meksyku.
Nie wiadomo, w jaki sposób odzyskano ciało Leonarda, aby zabrać je do katedry, w której się znajduje. W 1823 r. W stopniu heroicznym został ogłoszony Dobroczynnym. Wiele lat później, w maju 1908 r., Na cześć jego imienia powstała gmina Leonardo Bravo stanu Guerrero.
W 1961 roku powstał Instytut Leonardo Bravo pod hasłem „Ojczyzna będzie tym, czym szkoła”. Wśród jego wyróżnień jest również wygrawerowanie jego nazwiska złotymi literami na Ścianie Honorowej Izby Deputowanych oraz posąg na Paseo de la Reforma..
Jeszcze bez komentarzy