Plik ligirofobia Jest to irracjonalny, intensywny i uporczywy strach w obecności lub w oczekiwaniu na głośne i nieoczekiwane dźwięki, takie jak eksplozje. Specyficzna fobia to irracjonalny i intensywny strach przed czymś, co albo nie jest niebezpieczne, albo jeśli jest, to nie jest tak niebezpieczne, jak postrzega to osoba cierpiąca na fobię.
Oznacza to, że kiedy dana osoba cierpi na specyficzną fobię, ma tendencję do katastrofalnych konsekwencji, jakie może mieć pozostawanie w kontakcie z tym budzącym strach bodźcem..
Indeks artykułów
Osoby, które cierpią na irracjonalny lęk przed głośnymi dźwiękami, czyli cierpią na ligirofobię, mogą obawiać się:
Ci ludzie nie mogą znieść faktu, że balon wybucha. Czasami osoba nie może pozostać w tej samej przestrzeni, co przedmiot.
Ludzie mają irracjonalny strach przed petardami. Na przykład sytuacje, w których inni ludzie rzucają petardami, słysząc petardę z daleka lub zwykłe myślenie, że mogą nią rzucić, wywołują lęk..
Osoby z ligirofobią mogą bać się tych obiektów.
Aby wiedzieć, czy mamy do czynienia z określoną fobią lub lękiem, musimy przestrzegać wskazówek zawartych w kryteriach DSM-5. Dla niego Diagnostyczny i statystyczny podręcznik zaburzeń psychicznych (DSM-5), znaleźlibyśmy się w obliczu fobii głośnych dźwięków, gdyby:
Ludzie, którzy cierpią na tę fobię, boją się bodźców, które powodują głośne dźwięki, takie jak petardy, fajerwerki, balony, gdy wybuchają ...
Osoby cierpiące na ligirofobię, gdy słyszą dźwięk o takich cechach, wywołują natychmiastową reakcję lękową, która może doprowadzić do ataku paniki.
U dzieci lęk może objawiać się na przykład płaczem, napadami złości lub bezruchu.
Ludzie, którzy żyją z ligirofobią, przeżywają święta z wielkim strachem, ponieważ tradycyjnie wiele z nich obchodzi się z petardami lub rakietami, na przykład w Boże Narodzenie, podczas Fallas w Walencji, w Sylwestra, na weselach lub komunii ... Na wszystkich tych imprezach hałas jest zwykle zapewniony.
Ponadto niektóre osoby nie są w stanie obserwować osoby nadmuchującej balon, aw zależności od intensywności fobii, niektóre osoby nie mogą pozostać w tym samym pomieszczeniu co nadmuchany balon, ponieważ obawiają się, że wybuchnie..
Jednak ten irracjonalny strach pozwala ludziom prowadzić normalne życie, ponieważ są w stanie uniknąć większości sytuacji, w których nastąpi eksplozja..
Strach to podstawowa emocja, która ratuje nas przed potencjalnie niebezpiecznymi sytuacjami. Zatem strach nie jest sam w sobie negatywny. Podstawowe emocje są legalne i konieczne, a strach jest niezbędny do naszego przetrwania.
Tej emocji doświadczamy od drugiego miesiąca życia, a sytuacje, których się boimy, zmieniają się wraz z wiekiem. Lęki są bardzo powszechne w dzieciństwie i są tymczasowe, to znaczy pojawią się i znikną.
Funkcja tych ewolucyjnych lęków pomoże dziecku odpowiednio radzić sobie z trudnymi i groźnymi sytuacjami, które napotka w trakcie swojego rozwoju..
Jednak czasami mogą prowadzić do fobii, gdy powodują znaczący klinicznie dyskomfort i zakłócają różne obszary życia jednostki..
Strach przed głośnymi dźwiękami pojawia się około pierwszego roku życia i prawdopodobnie zniknie po 3 latach. Czasami te lęki utrzymują się i stają się nieproporcjonalne i nieprzystosowane, wtedy mówilibyśmy o fobii.
To, jak rodzice radzą sobie z lękami z dzieciństwa, wpłynie na ich utrzymanie lub powrót do zdrowia.
Na przykład, jeśli matka, gdy jej dziecko się boi, denerwuje się, zaczyna chronić dziecko, aby przestało słyszeć wybuchy, biegnie z dzieckiem do bezpiecznej sytuacji, dziecko zinterpretuje, że jego matka stawia go poza petardami które są potencjalnie niebezpieczne, utrzymując w ten sposób problem.
Chociaż ten irracjonalny strach może zniknąć, często utrzymuje się w wieku dorosłym bez odpowiedniego leczenia..
Specyficzne fobie, w naszym przypadku ligirofobia, mogły powstać po bezpośrednim awersyjnym doświadczeniu, to znaczy znajdujemy przypadek osób, które po sytuacji rozwinęły irracjonalny lęk przed głośnymi dźwiękami.
Ten proces, w którym można uzyskać fobię, nazywa się warunkowaniem klasycznym. osoba kojarzy zdarzenie, które początkowo nie jest niebezpieczne z reakcją lękową.
Na przykład osoba dorosła, która eksploduje pobliski balon i reaguje lękiem. Od tego momentu za każdym razem, gdy widzi balon, wyzwalana jest reakcja lękowa, ponieważ skojarzył ten bodziec ze strachem.
Innym sposobem, w jaki można uzyskać fobię, jest informacja, że osoby trzecie mogą przekazać ci złe doświadczenia z którymkolwiek z przerażających bodźców (petarda, balon, rakieta itp.).
Widzenie, że ktoś ma nieprzyjemne doświadczenie z budzącym strach bodźcem, jest również wyzwalaczem początku fobii, na przykład widok twojego przyjaciela, który eksploduje balon i uderza go w oko
Wiele osób zastanawia się, dlaczego rozwinęła się u nich fobia, skoro w momencie zdarzenia było więcej ludzi i nie wszyscy się zdarzyli. Może pojawić się pytanie: „i dlaczego to musi się przytrafić mnie?”..
Wynika to z indywidualnej podatności. Kiedy mówimy o wrażliwości, odnosimy się do predyspozycji, które każdy człowiek ma do rozwinięcia określonej patologii.
Mówienie o wrażliwości biologicznej odnosi się do faktu, że niektóre cechy naszego organizmu mogą sprzyjać rozwojowi określonej patologii. W przypadku fobii specyficznych jest prawdopodobne, że osoby, które mają większe ułatwienia w ich rozwoju, mają bardziej reaktywny autonomiczny układ nerwowy.
Autonomiczny układ nerwowy (składający się z współczulnego układu nerwowego i przywspółczulnego układu nerwowego) jest tym, który bierze udział w odpowiedzi lękowej.
Podatność psychologiczna odnosi się do stabilnych lub sytuacyjnych psychologicznych cech jednostki, które ułatwiają rozwój patologii.
Na przykład fakt, że dana osoba ma przedchorobowe zaburzenie lękowe lub przechodziła w tym czasie stresującą sytuację życiową, ułatwia utrwalenie fobii..
Po doświadczeniu nieprzyjemnego doświadczenia z głośnym hałasem i rozwojem ligirofobii, osoba ma tendencję do unikania każdej sytuacji, w której może wystąpić przerażająca sytuacja.
Te zachowania unikowe, jeśli utrzymują się w czasie, utrudniają proces habituacji. Osoba obawiająca się głośnych dźwięków będzie stosować strategie unikania i ucieczki, aby złagodzić swój dyskomfort..
Oto niektóre ze stosowanych strategii:
Takie zachowanie osoby, aby być bezpiecznym, jest naturalnym mechanizmem, który jednostka rozwija, aby złagodzić swój dyskomfort.
To, czego ta osoba nie wie, to to, że za każdym razem, gdy unika tej sytuacji, wzmacnia powiązania między bodźcem a lękiem, który wywołuje, ponieważ sekwencja jest zautomatyzowana.
Osoba dowiaduje się, że opuszczenie sytuacji, której się obawiamy lub unikanie jej bezpośrednio, przynosi ulgę, więc nasz mózg akceptuje to zachowanie jako zachowanie adaptacyjne, które zapewnia nam bezpieczeństwo.
Nasz mózg rozumie, że hałas jest bardzo niebezpieczny i ważne jest, abyśmy musieli uciekać za każdym razem, gdy się pojawi lub uznamy, że z dużym prawdopodobieństwem może się pojawić..
Ponadto, gdy osoby z ligirofobią emitują to zachowanie ucieczki w systematyczny sposób, nie pozwalają sobie na weryfikację, czy hałas nie jest naprawdę niebezpieczny, to znaczy nie pozwalają na rozwój procesu unikania.
Aby odpowiednio zająć się leczeniem określonej fobii, takiej jak ligirofobia, ważne jest, aby przeprowadzić dokładną ocenę problemu. Podstawowe cele oceny to:
Ocena psychologiczna to proces, w którym uzyskujemy informacje o problemie znając wszystkie parametry. Najczęściej używanym narzędziem oceny jest wywiad psychologiczny.
W wywiadzie dane zostaną zebrane na temat:
Leczeniem z wyboru w celu wyeliminowania ligirofobii jest ekspozycja in vivo. Ekspozycja to technika psychologiczna polegająca na przedstawianiu budzącego strach bodźca bez umożliwienia jednostce wdrożenia strategii ucieczki / unikania.
Dlatego tak ważna jest ocena wszystkich odpowiedzi, jakie podmiot podejmuje jako próbę złagodzenia niepokoju, który cierpi..
Kiedy rozpoczyna się procedura ekspozycji, niepokój wzrasta i jeśli nie zaczniemy zachowań ucieczkowych i unikowych, przychodzi czas, kiedy lęk stabilizuje się i zaczyna opadać, aż osiągnie niski poziom, czyli lęk ma kształt dzwonu gaussowskiego..
Za każdym razem, gdy stosujemy tę procedurę, niepokój wzrośnie do niższego poziomu i zmniejszy się szybciej. Nadejdzie czas, kiedy po wielu prezentacjach budzący strach bodziec nie wywoła reakcji lękowej. Wtedy powiemy, że rozwinęło się zjawisko habituacji.
Aby przeprowadzić procedurę ekspozycji, pierwszą rzeczą jest uszeregowanie sytuacji. Prosimy osobę o ocenę wszystkich sytuacji od 0 do 10 pod kątem niepokoju i zlecamy je.
Przykład hierarchii byłby następujący:
Po ustaleniu hierarchii zaczynamy od pierwszej sytuacji. W naszym przypadku osoba musi pozostać na stole przed do połowy napompowanym balonem, aż niepokój wyniesie 0.
Osoba nie może wykonywać żadnych zachowań zabezpieczających, takich jak odejście od balonu, opuszczenie pomieszczenia itp..
Na początku wystawy zapytamy Cię o poziom niepokoju, a następnie co 10 minut o poziom lęku.
Kiedy badany mówi, że jego niepokój jest równy zeru, zostawimy jeszcze kilka minut i zamkniemy sesję. Ta procedura będzie powtarzana tyle razy, aż dana osoba dostanie do połowy napompowany balon na stół i nie będzie odczuwać niepokoju..
Kiedy osoba osiągnie, że jej lęk przed tą specjalnie zaprojektowaną sytuacją jest równy 0, przejdziemy do drugiej sytuacji.
Wykazano, że leczenie ekspozycyjne jest skuteczne w przypadku fobii, chociaż wydaje się, że jest to trudne leczenie dla pacjenta, w razie potrzeby można je stopniować.
Ważne jest, aby dotrzeć do końca hierarchii, ponieważ pozostawanie na poziomach pośrednich oznacza ryzyko powrotu do dawnych lęków.
A ty, czy znałeś ligirofobię?
Jeszcze bez komentarzy