Plik wysokie limfocyty krwi lub „limfocytoza”, jak jest technicznie znana, jest wskazaniem, że w organizmie ma miejsce proces infekcyjny lub nowotworowy, taki jak infekcja wirusowa, chociaż w cięższych przypadkach może oznaczać raka lub chorobę autoimmunologiczną.
Limfocyty to jeden z różnych typów „białych krwinek” odpowiedzialnych za ochronę organizmu przed zagrożeniami zewnętrznymi i wewnętrznymi, takimi jak infekcje, ciała obce, urazy i nowotwory..
Istnieje kilka typów limfocytów, z których każdy ma określone zadanie. Najczęściej podwyższone limfocyty we krwi odpowiadają określonej grupie tych komórek w zależności od tego, co powoduje limfocytozę..
Generalnie limfocytoza jest sama w sobie bezobjawowym procesem, będącym objawami, które pacjent przedstawia te wynikające z choroby, która go dotyka..
Aby wykryć, czy poziomy limfocytów są prawidłowe, konieczne jest wykonanie hematologii, w której podaje się nie tylko całkowitą liczbę białych krwinek, ale także odsetek różnych typów.
Indeks artykułów
W normalnej hematologii całkowita liczba białych krwinek (zwanych ogólnie „leukocytami”) powinna wynosić od 7500 do 10 000 komórek na milimetr sześcienny analizowanej krwi..
U dorosłych z całkowitej liczby białych krwinek nie więcej niż 35-27% to limfocyty, od 55 do 60% to neutrofile, a pozostały odsetek dzieli się na eozynofile i monocyty (mniej niż 2% każdego typu).
U małych dzieci stosunek limfocytów do neutrofili jest odwrotny, co oznacza, że około 60% białych krwinek odpowiada limfocytom, a około 40% leukocytom..
Mówi się, że limfocytoza występuje, gdy występuje jeden z następujących warunków:
- Całkowita liczba białych krwinek wzrasta wraz ze wzrostem odsetka limfocytów w porównaniu do normalnych, na przykład: osoba dorosła ma 12 000 białych krwinek z 65% limfocytów.
- Całkowita liczba białych krwinek jest prawidłowa, ale stosunek leukocytów do limfocytów jest odwrócony, na przykład: dorosły pacjent ma 8600 białych krwinek, z których 75% to limfocyty.
W obu przypadkach całkowita liczba limfocytów będzie wyższa niż normalnie i konieczne będzie zbadanie przyczyny w celu ustalenia najbardziej odpowiedniego leczenia..
Przyczyny wysokich limfocytów krwi są wielorakie i bardzo zróżnicowane, jednak ze względów praktycznych można je podzielić na dwie duże grupy:
- Przyczyny zakaźne
- Przyczyny guza
W pierwszym przypadku limfocyty rosną jako normalna odpowiedź obronna organizmu przed infekcją, zwykle pochodzenia wirusowego..
Kiedy tak się dzieje, limfocyty są odpowiedzialne za bezpośrednie niszczenie wirusów i uwalnianie przeciwciał, które pomogą uzyskać odporność chemiczną..
Z drugiej strony, gdy przyczyną limfocytozy jest guz, mówimy o typie raka hematologicznego, w którym limfocyty rosną w sposób przesadny i niekontrolowany.
W takich przypadkach nadmiar limfocytów generuje poważne problemy, które mogą zagrozić życiu pacjenta..
Białe krwinki rosną w odpowiedzi na infekcje, jednak ponieważ każdy rodzaj białych krwinek ma określoną funkcję, każda seria rośnie w odpowiedzi na określony typ infekcji..
Zatem neutrofile to białe krwinki, które są podwyższone w większości infekcji bakteryjnych, podczas gdy limfocyty pozostają w normalnym zakresie..
Wręcz przeciwnie, w zdecydowanej większości infekcji wirusowych neutrofile pozostają niezmienione, a limfocyty są tymi, które rosną.
W ten sposób mamy szeroką gamę infekcji wirusowych z podwyższoną liczbą limfocytów. Do najczęstszych zakaźnych przyczyn podwyższonych limfocytów krwi należą:
- Mononukleoza zakaźna
- Zakażenie wirusem cytomegalii
- Wirusowe zapalenie wątroby
- Infekcja herpeswirusem (ospa wietrzna)
- Wirusowe zakażenia wysypką (różyczka, odra, wirusowa świnka)
- Zakażenie wirusem grypy i paragrypy
Ogólnie rzecz biorąc, wzrost liczby limfocytów we krwi wtórny do chorób wirusowych jest przemijający, a wartości wracają do normy po ustąpieniu procesu zakaźnego.
Należy zauważyć, że nawet jeśli infekcje wirusowe są odpowiedzialne za limfocytozę, w zdecydowanej większości przypadków istnieją inne infekcje niewirusowe, które mogą wystąpić przy podwyższonych limfocytach krwi.
Infekcje niewirusowe związane z limfocytozą obejmują gruźlicę, toksoplazmozę, brucelozę, a nawet malarię (malarię).
We wszystkich tych przypadkach limfocytoza znika po wyleczeniu odpowiedzialnej choroby.
Celem podwyższenia limfocytów we wszystkich infekcjach jest obrona organizmu przed infekcją poprzez niszczenie czynników zakaźnych (odpowiedzialność limfocytów T Killer) lub uwalnianie przeciwciał (limfocyty B)..
W przeciwieństwie do tego, co dzieje się w chorobach wirusowych, kiedy limfocyty rosną z powodu choroby nowotworowej (raka), robią to w sposób trwały.
W niektórych przypadkach limfocyty rosną i pozostają na określonym poziomie przez długi czas (na przykład liczba limfocytów wzrasta do 22 000 i pozostaje stabilna), podczas gdy w innych mają tendencję do ciągłego wzrostu, osiągając poziomy znacznie wyższe niż normalnie (50 000, 60 000 , 80000 limfocytów na milimetr sześcienny krwi, a nawet więcej).
W obu przypadkach za wzrost liczby limfocytów we krwi należy uznać nowotwór hematologiczny. Te nowotwory są podzielone na dwie duże grupy: chłoniaki i białaczki..
Chłoniaki to guzy lite, które atakują węzły chłonne. Ponieważ głównym składnikiem komórkowym węzłów chłonnych są limfocyty na różnych etapach dojrzewania, pacjenci z chłoniakiem mają zwiększoną liczbę krążących limfocytów we krwi.
Zdecydowana większość tych limfocytów to formy dojrzałe, a ich liczba pozostaje wysoka, ale mniej lub bardziej stabilna na danym poziomie przez długi czas..
Ze swej strony białaczka jest uważana za prawidłowy nowotwór krwi; nie wpływa na narządy stałe, takie jak węzły chłonne, ale raczej na komórki szpiku kostnego, skąd pochodzą wszystkie krwinki.
U pacjentów z białaczką najczęstszym jest wzorzec leukocytozy, który stale rośnie, nie osiągając pułapu, to znaczy limfocyty rosną bez zatrzymywania się, zwykle kosztem niedojrzałych form.
Białaczka nosi nazwę dominującego typu komórek. Tak więc istnieją:
- Białaczka szpikowa (LM)
- Przewlekła białaczka szpikowa (CML)
- Ostra białaczka szpikowa (AML)
- Przewlekła białaczka limfatyczna (CLL)
- Ostra białaczka limfatyczna lub ostra białaczka limfoblastyczna (ALL)
Różnicowanie rodzaju białaczki opiera się na badaniach laboratoryjnych (cytometria przepływowa), ponieważ kliniczne odróżnienie jednego od drugiego jest prawie niemożliwe.
Podwyższone limfocyty we krwi same nie wywołują objawów, wręcz przeciwnie są częścią zespołu syndromowego, któremu mogą towarzyszyć różne objawy w zależności od stanu klinicznego, z którym związana jest leukocytoza.
W przypadku chorób zakaźnych często występują u pacjenta objawy ogólne, takie jak ogólne złe samopoczucie, osłabienie (brak energii lub osłabienie), gorączka (temperatura ciała powyżej 38,5 ° C), bóle stawów i mięśni..
W zależności od rodzaju infekcji wirusowej mogą wystąpić objawy kliniczne, takie jak powiększenie wątroby (powiększenie wątroby, bolesne lub nie), powiększenie śledziony (powiększenie śledziony) i węzły chłonne (wyczuwalne wyczuwalne węzły chłonne).
W przypadku wysypkowych chorób wirusowych typowa wysypka pojawia się co kilka dni po wystąpieniu gorączki i limfocytozy.
Z drugiej strony, u pacjentów dotkniętych wirusami grypy lub paragrypy objawy są w większości przypadków bardzo podobne do objawów przeziębienia..
W przypadku pacjentów z limfocytozą z powodu nowotworów objawy są zwykle ogólne i niespecyficzne, co nasuwa podejrzenie tego typu choroby ze względu na czas trwania objawów (przekraczają 7-10 dni po zakażeniu wirusem) lub na skutek do wyników badań laboratoryjnych.
Ogólnie objawy towarzyszące podwyższeniu liczby limfocytów we krwi z powodu choroby nowotworowej to gorączka (bez rozpoznanego ogniska zakaźnego), utrata masy ciała, astenia (uogólnione osłabienie), hiporeksja (brak apetytu), aw niektórych przypadkach skłonność do krwawień lub siniaków. od drobnych urazów.
W ocenie klinicznej pacjenta często wykrywa się wzrost wątroby, śledziony lub węzłów chłonnych, jednak klinicznie nie ma możliwości ustalenia, czy wzrost ten jest spowodowany infekcją wirusową czy nowotworem..
Wstępną diagnozę limfocytozy ustala hematologia.
Po ustaleniu, że limfocyty są podwyższone, przeprowadza się uzupełniające badania w celu ustalenia przyczyny. Wskazaniem na takie badania jest stan kliniczny, grupa wiekowa i czynniki ryzyka pacjenta..
W przypadku chorób wirusowych najczęściej dochodzi do ostatecznego rozpoznania poprzez badania serologiczne, natomiast w nowotworach konieczne będzie wykonanie rozmazów krwi obwodowej, cytometrii przepływowej, a nawet biopsji węzłów chłonnych..
Nie ma leczenia podwyższonych limfocytów krwi jako takich, zamiast tego należy leczyć przyczynę limfocytozy.
W przypadku większości chorób wirusowych konieczne będzie leczenie objawowe, ponieważ prawie wszystkie są samoograniczające się i wyleczą się bez interwencji. W razie potrzeby należy rozpocząć specjalne leczenie, tak jak w przypadku zapalenia wątroby typu C..
Podobnie, gdy limfocytoza jest związana z gruźlicą, toksoplazmozą, brucelozą lub jakimkolwiek innym rodzajem infekcji niewirusowej, konieczne będzie podanie antybiotyków w zależności od czynnika sprawczego..
Wreszcie w przypadku nowotworów układu krwiotwórczego (szpik kostny i węzły chłonne) konieczne będzie zastosowanie odpowiedniego schematu chemioterapii zgodnie z linią komórkową.
Jeszcze bez komentarzy