Plik mity i legendy Meksyku pokazują, że tego rodzaju historie są głęboko zakorzenione w społeczeństwie. Te historie istniały od zawsze i stały się ważną częścią folkloru ludzi..
Mity i legendy zawsze służą jako sposób na wyjaśnienie świata, w którym żyjemy, lub w celu przesłania moralizatorskich wiadomości. Jednak poza fundamentami mitów i legend, od najwcześniejszego dzieciństwa fascynowały nas historie. Dlatego dzieci w procesie wychowawczym i wychowawczym bardzo lubią historie..
Ocalenie tradycji jest cenne, ponieważ stanowią one literackie skarby oralności narodów. Myśląc o tym, dzisiaj chcemy podzielić się z wami niektórymi z mity i legendy Meksyku.
La Llorona to jeden z najpopularniejszych mitów w Meksyku i ogólnie w Ameryce Łacińskiej. Każdy kraj może mieć własną wersję La Llorona, ale meksykański jest niewątpliwie jednym z najpopularniejszych, tak bardzo, że robili filmy, a nawet odcinki seriali telewizyjnych.
Legenda głosi, że kobieta zemsty na ojcu swoich dzieci, zatwardziałym pijakiem, postanawia zabić własne dzieci, topiąc je w rzece. Ma takie wyrzuty sumienia, że potem popełnia samobójstwo. Tradycja zapewnia, że od tego czasu La Llorona włóczy się po ulicach miast, krzycząc „Tak, moje dzieci” „Tak, moje dzieci”.
Mówi się też, że jego ulubionymi miejscami są brzegi rzek i strumieni, a pojawia się szczególnie osobom w stanie nietrzeźwości lub dzieciom, które bawią się samotnie w tych miejscach po zachodzie słońca..
Może to zabrzmieć trochę śmiesznie, ale do dziś są ludzie, którzy mieszkają w pobliżu różnych miejsc z wodą i mówią, że w burzowe noce słyszą łamiące serce krzyki tej kobiety.
Ta legenda jest typowa dla miasta Guanajuato, ale rozpowszechniona w całym Meksyku. Podobno Doña Carmen była jedyną córką całkowicie zazdrosnego i bezkompromisowego ojca.
Chciał ją poślubić hiszpańskiego milionera i uczynić swoją córkę damą z wyższych sfer. Jednak miłość miała inne plany i była szaleńczo zakochana w Don Luisie, łamaczu serc, który zabiegał o nią i rozpalił jej serce..
Jej ojciec, który za wszelką cenę chciał sprzeciwić się romansowi i zaprzeczając idei konwentu, zamknął ją w odosobnionym pokoju w kolonialnym domu, do którego można było dostać się tylko przez mały korytarz. Don Luis, oślepiony miłością do Doña Carmen, znalazł okno, przez które mógł się zakraść, aby zobaczyć swoją ukochaną.
Jednak kiedy byli w małej uliczce w idylli pocałunków, ojciec Doña Carmén przybył i z wściekłości poczuł, że dźgnął sztyletem w klatkę piersiową, co spowodowało nagłą śmierć..
Tu rodzi się tradycja, że w każdym wąskim korytarzu kochankowie powinni całować się, aby zachować swoją miłość..
Ten mit pochodzi z kultury Majów i trwa do dziś. Mówią, że bogowie, kiedy stworzyli ziemię, wyznaczyli każdemu zwierzęciu określone zadanie, aby pomóc ludziom.
Po skończeniu odkryli, że zabrakło im kogoś, kto mógłby przekazać pomysły, myśli i inspirację. Wzięli więc nefrytowy kamień, który mieli pod ręką, i wyrzeźbili małą strzałę, która natychmiast odleciała.
Nazwali to wielobarwne zwierzę x'ts'unu'um, co oznacza koliber. Mówi się, że kiedy koliber pojawia się w naszym życiu, myśli, które przychodzą odtąd, są wiadomościami od naszych bogów i przodków.
Innym szczególnym faktem jest to, że jest to jedyne zwierzę stworzone z drogocennego kamienia, ponieważ inne są wykonane z gliny i kukurydzy. To sprawia, że jest to zwierzę głęboko związane z wyższymi płaszczyznami, Dlatego jeśli masz szczęście znaleźć po drodze wiele kolibrów, możesz uważać się za ukochanego bogów, ponieważ są one najbardziej bezpośrednim pomostem z niewidzialnym.
La Mulata de Córdoba jest jednym z mity i legendy Meksyku bardziej tradycyjne.
We wszystkich miastach Meksyku opowiadają historię kobiety, która miała niezrównane moce. Potrafiła dokonać niemożliwego, dlatego wielu poszukiwało jej pieniędzy, miłości i niewyobrażalnych cudów. Mówią też, że każdy mężczyzna, który ją zobaczył, oszalał z miłości do niej i jej miłości, która przekształciła się w niepohamowany niepokój, nie ustał aż do dnia jej śmierci..
Biorąc pod uwagę jej wielką moc, Święta Inkwizycja zwróciła na nią uwagę i złapała ją, aby skazać ją na śmierć, pod zarzutem braku wiedzy, skąd pochodzi. Więc zabrali ją do lochu, gdy nadszedł czas egzekucji. Ostatecznie poprosiła o kawałek węgla, który został zabrany do celi.
Mówią, że po kilku minutach weszli strażnicy i znaleźli tylko węgiel leżący na podłodze, wyciągnięty statek i intensywny zapach siarki, ale kobieta uciekła.
Od tamtej pory mówi się, że jeśli złapiesz czarownicę, a ona poprosi cię o węgiel, to nigdy nie możesz jej go dać, bo w ten sposób mogą uciec.
Meksyk to kraj o silnych wpływach katolickich, dlatego zakonnice są częścią jego codziennego życia i tradycji..
Legenda o duchu zakonnicy mówi, że w klasztorze znajdowało się patio z krystalicznie czystą fontanną, obok której sadzono brzoskwinię..
Przez wiele lat, kiedy nowicjusze musieli przechodzić nocą przez ten dziedziniec, nie mogli znieść pokusy spojrzenia na swoje odbicie w przezroczystych wodach fontanny i zaraz potem ujrzeli zwisającą z brzoskwini kobietę z wysuniętym językiem i oczami. poza orbitę, a także poczuć lodowaty wiatr, który skamieniał.
Kiedy zaczęli wołać o pomoc i przybyli ich przełożeni, nigdy nie znaleźli dowodów na to, co opowiadali nowicjusze..
Jednak ksiądz znał przyczynę dziwnych objawień. Duch był o Marii, kobiecie, która głęboko zakochała się w niezbyt zamożnym mulacie. Jego bracia całkowicie sprzeciwili się związkowi i zmusili mężczyznę do opuszczenia miasta.
Maria niespokojna włóczyła się po domu jak cień. Jego bracia poczuli się winni i wymyślili, że ich kochanek umarł, lepiej było znaleźć klasztor. Przyjęła bez większego przekonania i tego samego dnia po przyjeździe powiesiła się na sznurze na brzoskwini..
Legenda głosi, że od wieków pojawia się w odbiciu tych, którzy patrzą na siebie w fontannach, dlatego kobietom nie wolno patrzeć na siebie w fontannie po zachodzie słońca.
Legenda głosi, że w mieście Oaxaca w południowym Meksyku mężczyzna był odpowiedzialny za zapalanie lamp naftowych we wszystkich domach w nocy. Zdarzyło się, że podczas pracy zginął w dziwnych okolicznościach, gdy brakowało jednej lampy.
Ponieważ był dobrym człowiekiem i znakomitym pracownikiem, jego dusza wróciła, by zapalić brakujące światło w zaułku. Miejscowi mówią, że od tego czasu zmarły przychodzi każdej nocy, aby sprawdzić, czy wszystkie lampy są zapalone. Ci, którzy na niego wpadli, mówią, że zawsze pojawia się po 9 w nocy, czyli dokładnie w czasie, gdy umarł.
To jest jeden z mity i legendy Meksyku które sięgają czasów kultur przedhiszpańskich. W tradycji pierwotnych ludów meksykańskich mówi się, że rozprzestrzenił się wrażliwy lud związany z energiami bogów..
Początkowo bogowie manifestowali się poprzez inkarnację w niektóre zwierzęta, aby nieść mocne przesłanie i współpracowali ze społecznościami. Ta zdolność została przekazana wiedźmom i szamanom, którzy mieli taką samą zdolność do ostrzegania i wysyłania wiadomości od bogów.
Mówi się, że naguales lub nahuales były czarownicami, które mogły stać się kojotami, ptakami lub innymi zwierzętami. Mit ten wiąże się z faktem, że każda osoba ma naguala, który przez całe życie staje się jej zwierzęciem opiekuńczym. Dlatego legenda głosi, że jeśli masz silny związek z duchami przodków, nagualowie będą ci nieustannie pojawiać się w różnych formach zwierzęcych..
To nie tylko mit, ale także straszne miejsce, które faktycznie istnieje. Mała wyspa znajduje się w kanałach Xochimilco i nazywana jest „wyspą lalek”..
Legenda głosi, że był tam człowiek imieniem Julián Santana, który zbierał porzucone lalki w całym Meksyku, aby powiesić je w tych słoikach i wypędzić duchy żyjące w jeziorze.
Narodziło się to szczególnie z powodu ducha dziewczyny, która utonęła w tym jeziorze i ukazała się Julianowi, aby mu powiedzieć, że chce się z nim bawić. Dlatego zaczął kupować lalki, a ponieważ zobaczył, że to działa, postanowił zbierać coraz więcej, aby wszystkie duchy były zajęte..
Legenda w naszych czasach mówi, że po śmierci Don Juliána przychodzi co noc, aby zobaczyć, jakie są jego lalki. Prawdziwe czy nie, prawda jest taka, że mała wysepka pełna lalek wygląda przerażająco.
Innym z najbardziej znanych mitów i legend Meksyku jest ten, który mówi o żebrach diabła. Ta historia przechodziła z pokolenia na pokolenie, a dziś wciąż są ludzie, którzy zapewniają, że to prawda.
Mówią, że pewnego razu diabeł miał zamiar zabrać kamień do domu. Związał ją linami i próbował wyciągnąć ją z ziemi wulkanicznej lawy, ale ziemia nie ustąpiła, i tak się stało, dopóki jej żebra nie zostały zaznaczone w skale i pierwszy kogut wron..
Kiedy to się stało, diabeł zniknął, ale mówią, że diabeł nadal chce przesunąć duży kamień i zabrać go do domu, więc jeśli ktoś zdoła go usunąć z jego miejsca, diabeł wynagrodzi go wszystkim, czego chce w życiu.
Ta legenda jest typowa dla regionu Tepotzotlán, gdzie znajduje się również pożądany przez diabła kamień..
Drzewo wampirów to jedna z najpopularniejszych legend Guadalajary. Historia głosi, że w czasach postkolonialnych do populacji przybył człowiek z Europy. Był bardzo dziwnym, cichym i zamyślonym człowiekiem, który spędzał całe dnie bez rozmowy z kimś.
Chociaż obcokrajowiec wzbudził w miejscowych spore zaciekawienie, wszystko było normalne, dopóki z miasteczka nie zaczęli znikać niektórzy ludzie i wiele zwierząt..
Biorąc pod uwagę dziwne zachowanie tego mężczyzny, ludzie nie wahali się go podejrzewać. Tej samej nocy postanowili go poszukać i znaleźli go poza miastem, gdy gryzł już krwawiącą kobietę..
Takie było wrażenie ludzi, że zakopali drewniany kołek w jego piersi, a następnie przykryli zwłoki nowo odkrytego wampira kamieniami..
Najciekawsze jest to, że starożytni twierdzą, że drzewo wyrosło z europejskiego palika, które rosło, aż stało się ogromne w krótszym czasie niż zwykle, i że gdyby ktoś odważył się przeciąć którąkolwiek z jego gałęzi, mógł zobaczyć krew wszystkich. ofiary, które zabił europejski wampir.
Jak widać, plik mity i legendy Meksyku Są dość interesujące i stawiają nas przed dużą częścią kultury swoich narodów. Ciekawe, że wiele z tych legend jest również częścią tradycji kilku krajów Ameryki Łacińskiej, chociaż każda z nich jest traktowana zgodnie ze szczególnymi cechami każdego regionu..
Jeszcze bez komentarzy