Plik Pisarze latynoamerykańscy Byli nieznani do początku XX wieku, kiedy ich twórczość była zupełnie dziwna i mało znana ogółowi społeczeństwa. Są jednak autorzy literatury latynoamerykańskiej - poeci, prozaicy, eseiści - którzy swoim pięknem i oryginalnością wywarli wpływ na cały świat..
Boom w Ameryce Łacińskiej i powieść postmakondiańska zyskały miejsce w świecie literatury i stworzyły oczekiwania dzięki różnym nurtom, takim jak odnawiający realizm, antynowoelizm i realizm magiczny, której topowa powieść została opublikowana w 1967 roku przez Gabriela Garcíę Márqueza.. Sto lat samotności wielkiego `` Gabo '' było kamieniem milowym w literaturze latynoamerykańskiej i oznaczało literacką Nagrodę Nobla dla jego autora.
Kolumbijski dziennikarz i pisarz, jest chyba autorem najbardziej rozpoznawalnym za swoją wspaniałą pracę Sto lat samotności. Wśród jego powieści wyróżniał się także Pułkownik nie ma do kogo pisać, Kronika przepowiedzianej śmierci, Miłość w czasach cholery, m.in.
Autorem był Leopoldo Marechal Adam Buenosayres, nowoczesna i klasyczna praca nad metafizycznymi cierpieniami awangardowego pisarza. Jest to antynowela lub kontranowela, ponieważ można ją czytać i interpretować z dwóch punktów widzenia.
Marechal był także dramaturgiem i eseistą. Po upadku peronizmu w 1955 roku prace Marechala zostały zakazane ze względu na jego poparcie dla reżimu i stały się popularne dopiero w ostatnich dziesięcioleciach XX wieku..
Powieściopisarz i eseista Mario Vargas Llosa, laureat Literackiej Nagrody Nobla w 2010 roku, jest także jednym z najważniejszych przedstawicieli boomu latynoamerykańskiego.
Na przykład jego powieści Miasto i psy Y Impreza kozła, zostały docenione przez krytyków, a ostatnia została przeniesiona na duży ekran. Opowiada historię dominikańskiego dyktatora Rafaela Leónidasa Trujillo i motyli, trzech sióstr, które sprzeciwiły się jego reżimowi i zostały okrutnie zamordowane..
Vargas Llosa jest bardzo kontrowersyjną postacią publiczną ze względu na swoją działalność polityczną i życie prywatne. W 1990 roku bezskutecznie próbował zostać prezydentem Peru, swojego kraju pochodzenia..
Argentyńczyk Jorge Luis Borges był eseistą, autorem opowiadań i poetą. Uważa się, że jego nieortodoksyjne stanowiska nie pozwoliły mu zdobyć Literackiej Nagrody Nobla, do której był nominowany przez ponad 30 lat..
Uważany jest za uczonego ze względu na różnorodność swoich dzieł, od opowiadań i powieści po studia i eseje z zakresu historii, literatury i polityki. Jego najbardziej znaną książką jest Fikcje, który został uznany za jeden ze 100 najlepszych w XX wieku.
Inną znaną chilijską pisarką jest Isabel Allende. Twój bestseller Dom duchów sprzedał się w ponad 56 milionach egzemplarzy. Ta pisarka, obecnie mieszkająca w Kalifornii, mieszkała w Wenezueli po tym, jak jej rodzina wyjechała na wygnanie, kiedy zmarł Salvador Allende..
Sztuka teatralna Paula Jest to historia rodziny Allende, którą Isabel napisała do swojej córki, gdy zachorowała, a później zmarła w Hiszpanii. Dwie jego prace, Dom duchów Y Miłości i cieni, zostały przeniesione na duży ekran.
Pablo Neruda to jeden z najbardziej wpływowych poetów XX wieku, a także laureat literackiej Nagrody Nobla w 1971 roku. Jego twórczość Dwadzieścia wierszy miłosnych i rozpaczliwa piosenka Jest to jedna z najlepiej sprzedających się książek napisanych w języku hiszpańskim.
Kolejna ważna praca to Ogólne śpiewanie w którym Neruda odzwierciedla kosmogonię narodów amerykańskich. Uważany jest za jednego z najbardziej wszechstronnych poetów, ponieważ jego twórczość obejmowała zarówno miłość, jak i humor, tak jak jego Ody żywiołów.
Uważany jest za głównego przedstawiciela amerykańskiego neobaroku. Jego prace obejmują Paradiso, American Expression Y Śmierć narcyza.
„Dużo światła jest jak cień: nie pozwala ci widzieć” - powiedział kiedyś Octavio Paz, meksykański pisarz, laureat literackiej nagrody Nobla w 1990 r. Ten poeta i eseista był także ambasadorem swojego kraj w Indiach, ale zrezygnował po masakrze w Tlatelolco w 1968 roku.
Paz był odważnym poetą, który lubił eksperymentować. To skłoniło go do studiowania i pisania zgodnie z kanonami gatunków poetyckich z różnych krajów, takich jak japońskie haiku. Wielu uważa, że zrozumienie poezji Octavio Paza jest zrozumieniem meksykańskiej idiosynkrazji.
Dotykając problemów społecznych, takich jak prostytucja, twórczość José Donoso Miejsce bez ograniczeń Y Obsceniczny ptak nocy pokazują złożone interakcje między bogatymi i biednymi, północą i południem, miastem i wsią, społecznościami literackimi i wiejskimi oraz kulturą popularną.
Sztuka teatralna Narysuj grubą zasłonę, napisany przez jego przybraną córkę Pilar Donoso, opowiada nam, jak ten groźny chilijski autor napisał swoje prace.
Chociaż Alejo Carpentier urodził się w Lozannie (Szwajcaria), część swojego życia spędził na Kubie, mając znaczący wpływ na literaturę latynoamerykańską..
Jednym z jego najbardziej znanych dzieł jest Królestwo tego świata, prześwietlenie kultury latynoamerykańskiej. Ta powieść, która porusza tematy historyczne, takie jak rewolucja haitańska, jest pełna magii i romantyzmu.
Carpentier po mistrzowsku odzwierciedla w swojej twórczości afrykańskie dziedzictwo ludów Karaibów. Z drugiej strony w jego pracy Wiek oświecenia, Carpentier mówi o wpływie rewolucji francuskiej na region Karaibów. Jego prace to nie tylko fikcja, ale ważne źródła historyczne.
Chociaż Elena urodziła się we Francji, przyjechała do Meksyku w wieku 10 lat i ma podwójne obywatelstwo: francuskie i meksykańskie.
Elena Poniatowska Amor wyróżnia się powieściami historycznymi, m.in. Noc Tlatelolco: Świadectwo historii mówionej, poświęcony masakrze studentów protestujących na Plaza de las Tres Cultures 2 października 1968 r.
Argentyński pisarz, fizyk i malarz. Sztuka teatralna O bohaterach i grobach Ernesto Sábato, który w filmie częściowo zabrał do kina jego syn Mario Sabato Moc ciemności, Uważana jest za jedną z najlepszych argentyńskich powieści XX wieku.
Innym ciekawym autorem jest Fernando del Paso ze swoimi pracami Palinuro z Meksyku, Jose Wheat Y Empire News. Del Paso w swoich pracach zwraca szczególną uwagę na historię Meksyku.
W 2015 roku otrzymał Nagrodę Cervantesa. Ze względu na szczegółowość swoich dzieł uważany jest za jednego z najważniejszych przedstawicieli nowej latynoamerykańskiej powieści historycznej.
Nagroda Nobla w dziedzinie literatury w 1967 r. Miguel Ángel Asturias za swoją pracę Pan Prezydent potępia okrucieństwa, korupcję i niesprawiedliwość dyktatury Manuela Estrady Cabrery, który rządził krajem od 1898 do 1920 roku.
Ta surrealistyczna i magiczna powieść na swoich łamach rejestruje względny upływ czasu podczas dyktatury, w której „tak naprawdę nic się nie zmieniło”.
Historia pokazuje, że tylko Prezydent mógł decydować, co było prawdą, a co nie, i jak inni bohaterowie przyjęli tę prawdę, nawet jeśli zaprzeczała temu, co widziały ich oczy..
Najbardziej przejrzysty region, Śmierć Artemio Cruz i inne powieści meksykańskiego pisarza Carlosa Fuentesa są obowiązkowe do przeczytania. Ten powieściopisarz, scenarzysta i polityk był jednym z najbardziej płodnych autorów XX wieku w Ameryce Łacińskiej.
Jego powieści są pełne odniesień kulturowych, które pozwalają czytelnikowi chłonąć kulturę meksykańską i latynoamerykańską. Jego powieści są awangardowe i złożone.
Powieść romantyczna i obyczajowa Mary autorstwa kolumbijskiego pisarza Jorge Issacsa opowiada historię dwojga zakochanych nastolatków i ich przygód, osadzonych w regionie, który może znajdować się w dowolnym miejscu w Kolumbii, a nawet w Ameryce Łacińskiej.
Ta powieść opowiada o idyllicznej i nieosiągalnej miłości i jest pełna krótkich opowieści o innych parach, polowaniach i innych zajęciach ekonomicznych..
Ogólnie rzecz biorąc, powieść jest pieśnią o miłości i złamanym sercu, ale pokazuje sposób życia w hacjendzie Nowego Świata i ważne aspekty, które kwalifikują ją jako maniery..
Jedną z najważniejszych powieści społecznych jest Kiedy chcę płakać, nie płaczę autorstwa wenezuelskiego pisarza Miguela Otero Silvy. Silva opowiada historię trzech młodych ludzi o tym samym imieniu i nazwisku, dacie urodzenia i dniu śmierci, ale z bardzo różnymi historiami życiowymi.
Jeden to zwykły przestępca, inny partyzant, a ostatni członek gangu „riquitos”. Ta historia nie jest przestarzała i odzwierciedla nierówności, które nadal panują w regionie.
Kolejna powieść Silvy to Martwe domy, co odzwierciedla przemiany narodów Ameryki Łacińskiej ze względu na interesy cudzoziemców.
Ekwadorski pisarz Jorge Enrique Adoum wyróżniał się swoją pracą Między Marksem a nagą kobietą, który zajmuje się różnymi problemami społecznymi. Dzieło Adouma, także polityka i dyplomaty, zostało wprowadzone na duży ekran przez ekwadorskiego reżysera Camilo Luzuriaga.
Powieść ekwadorskiego pisarza Jorge Icazy Coronela z tytułem Huasipungo Jest to jeden z głównych ruchów rdzennych, który poprzedza realizm magiczny. Historia przedstawia życie Indian Huasipungos w pierwszej połowie XX wieku.
Huasipungos byli Indianami powierzonymi terytorium i jego właścicielowi. Ta powieść pokazuje okrucieństwo kolonizacji i chrystianizacji w Ameryce Łacińskiej.
Chilijka Gabriela Mistral jest jedyną kobietą z hiszpańskojęzycznego kraju, która otrzymała Literacką Nagrodę Nobla (1945). W swoich pracach zajmował się takimi tematami jak miłość, śmierć i macierzyństwo. Wyróżniał się używaniem w swoich pracach języka potocznego, który preferował nad formalnym użyciem języka.
Nowela Pedro Paramo autorstwa Juana Rulfo był jednym z najbardziej wpływowych w literaturze latynoamerykańskiej. Pomimo tego, że Meksykanin Juan Rulfo nie napisał wielu powieści i wyróżniał się przede wszystkim wspomnianymi Pedro Paramo Y Płonąca Równina, uważa się, że jego praca położyła kres rewolucyjnej powieści latynoamerykańskiej.
Rulfo był także scenarzystą i fotografem. Uczeni uważają, że powodem, dla którego przestał pisać powieści, było uniknięcie cierpienia przywoływania rzeczywistości.
Autor "Trylogii Paragwajskiej" Augusto Roa Bastos był jednym z najwybitniejszych pisarzy XX wieku w Ameryce Łacińskiej. W swojej powieści Ja Najwyższy, Roa opowiada o życiu paragwajskiego dyktatora José Gaspara Rodrígueza de Francia, który rządził krajem przez 26 lat. Prace Roa potwierdzają, że Paragwaj jest krajem dwujęzycznym, którego drugim językiem jest Guaraní.
W powieściach Dziura Y Krótkie życie, Urugwajczyk Juan Carlos Onetti pokazuje nam, jak ludzie uciekają od rzeczywistości. W jego powieściach bohaterowie i ich nemezis reprezentują jasne i ciemne strony człowieka..
Gra w klasy, arcydzieło gatunku antinovela, bawi się z czytelnikiem. Opowiada historię związku Horacio Oliveiry z La Maga. Argentyński autor, emblematyczny tam, gdzie istnieją, uczynił swoje surrealistyczne prace zaproszeniem do wyboru stylu czytania i zakończenia.
Kolejna powieść romantyczna to Manuela, napisany przez kolumbijskiego autora José Eugenio Díaz Castro. Powieść opowiada historię wieśniaczki, która poszła do pracy w fabryce tytoniu. Powieść ta została przeniesiona na mały ekran, a jej reżyser starał się odtworzyć opisane w książce zwyczaje z rygorem.
Ta historia jest uważana za źródło historyczne ze względu na bogaty i szczegółowy opis czasu. Powieść była jedną z najbardziej cenionych w tamtych czasach i została dobrze przyjęta na całym świecie.
Autorem jest portorykański Luis Rafael Sánchez Guaracha z Macho Camachlub powieść, która opowiada historię ludzi, którzy reprezentują różne klasy społeczne i ich interakcje, podczas gdy na ulicach miasta w Puerto Rico czekają na przejazd przez korek..
Sánchez jest pisarzem opowiadań, dramaturgiem i eseistą. Jednym z głównych tematów jego twórczości jest amerykanizacja Puerto Rico. Temu bojownikowi w obronie korzeni swego ludu udało się w 2016 roku skłonić RAE do dodania do słownika terminu „portorykańskość”..
Jeszcze bez komentarzy