Plik podłogi termiczne z Kolumbii Są sposobem klasyfikowania różnych typów klimatycznych kraju w oparciu o wysokość nad poziomem morza jako główny czynnik determinujący temperaturę.
Międzytropikalne położenie Kolumbii powoduje minimalne roczne wahania temperatury, na które w większym stopniu wpływają zmiany wysokości niż zmiany roczne (sezonowość). Spadek temperatury wraz z wysokością determinuje różne podłogi termiczne.
Na poziomie morza Kolumbia odnotowuje wysokie średnie roczne temperatury, wynoszące średnio 28ºC. Jest to jednak kraj o złożonej geografii ze względu na występowanie pasm górskich, które w niektórych miejscach przekraczają 5000 metrów nad poziomem morza..
Podczas wspinaczki po zboczach gór odnotowuje się stopniowy spadek średnich rocznych temperatur, średnio o 1,8ºC na 100 m. Powoduje to obecność pięciu pięter termicznych, rozmieszczonych co 1000 metrów nad poziomem morza..
Indeks artykułów
Ciepła podłoga termiczna rozciąga się na wysokości od 0 do 1000 metrów nad poziomem morza, a jej temperatura waha się między 24 a 29 ° C. To piętro rozciąga się na około 913 000 kmdwa, 80% terytorium Kolumbii.
Umiarkowana podłoga termiczna obejmuje niższe obszary gór, na wysokości od 1000 do 2000 metrów nad poziomem morza. Podaje średnie roczne temperatury, które mieszczą się w zakresie od 17 do 24 ° C. Obejmuje 10% terytorium kraju, licząc 114 000 kmdwa.
Zimna podłoga termiczna odpowiada pasmom górskim położonym na wysokości od 2000 do 3000 metrów nad poziomem morza. Przedstawia średnie roczne temperatury, które oscylują między 11 a 17 ° C. Odpowiada 7,9% terytorium Kolumbii z 93 000 kmdwa.
Podłoga termiczna wrzosowiska odpowiada pasowi między 3000 a 4000 metrów nad poziomem morza, z temperaturami wahającymi się od 6 do 12 ° C. Obejmuje 29 000 kmdwa co odpowiada 2,5% terytorium kontynentalnego Kolumbii.
Na tym dnie wysokościowym zidentyfikowano 34 ekosystemy, powiązane w 5 typach: páramo, sub-páramo, super-páramo, dry páramo i wilgotny páramo. Dystrybuowany w zachodniej, wschodniej i środkowej Cordillera, a także w Sierra Nevada de Santa Marta i sektorze Nariño-Putumayo.
Te ekosystemy odgrywają kluczową rolę w regulacji klimatu, a ich tereny podmokłe są głównym źródłem wody do wytwarzania energii elektrycznej i do spożycia przez ludzi w dużych miastach. Stanowią również ważną ostoję różnorodności biologicznej.
W celu jego ochrony utworzono 20 obszarów chronionych Kolumbijskiego Systemu Parków Narodowych i 12 Narodowych Rezerwatów Leśnych Ochronnych. 35% całkowitej powierzchni torfowisk jest chronionych w ramach najsurowszych kategorii ochrony.
Lodowcowa podłoga termiczna jest również nazywana wieloletnią śnieżną podłogą termiczną. Waha się ona od 4000 do 5775 metrów nad poziomem morza na szczycie Cristóbal Colón, najwyższym punkcie geografii Kolumbii.
Na tym piętrze występują średnie roczne temperatury poniżej 6 ° C, którym towarzyszą skąpe deszcze, silne lodowate wiatry i częste opady śniegu. Zajmuje powierzchnię mniejszą niż 0,1% terytorium Kolumbii.
W Kolumbii jest sześć lodowców, które są rozmieszczone w Sierra Nevada de Santa Marta oraz we wschodnich i środkowych pasmach górskich. 100% tego terytorium jest chronione przez kolumbijski system narodowych parków przyrodniczych.
Ponieważ jest to tak duży region, to piętro wyżej położone obejmuje ogromną różnorodność ekosystemów lądowych, z których każdy ma własną charakterystykę roślinności..
Suche lasy tropikalne charakteryzują się rejestracją większej liczby gatunków z rodzin capparidaceae, sapindaceae, bignoniaceae i roślin strączkowych. Podczas gdy na równinach Orinoko dominującymi rodzinami są cyperaceae, poaceae, blondiaceae i rośliny strączkowe.
Na sawannach równin kolumbijskich przeważają turzyce, trawy i rośliny strączkowe. Na sawannach amazońskich dominują trawy, glony, rapataceae i xyridáceas. Na Karaibach dominują trawy, a turzyce i inne rośliny zielne są rzadsze..
W utworach kserofitycznych i subkserofitycznych dominują kaktusy, które stanowią typową roślinność.
Wilgotny las tropikalny to ekosystem o dużej różnorodności gatunków roślin. Spośród drzew rodzinę o największej różnorodności stanowią rośliny strączkowe. Podczas gdy rośliny z rodziny Araceae są powszechne w podszycie, takie jak anturium (Anthurium), cañagrias (Kosztowało nas), bihaos (Kalatea), platanillos (Heliconia) I powiązane.
Różnorodność biologiczna związana z tymi termicznymi podłogami jest głównie charakterystyczna dla lasów chmurowych. Stanowią ekosystemy strategiczne ze względu na ich wielką wartość dla dobrobytu społecznego. Są ważne dla utrzymania wody, pochłaniaczy dwutlenku węgla, źródła stabilności klimatycznej i ostoi dla dużej liczby roślin i zwierząt..
Podkreśla obecność gatunków endemicznych, takich jak wrzosowate Macleania penduliflora, Diogenesia antioquiensis Y Cavendishia albopicata. Jednocześnie rodzime sosny Kolumbii wyróżniają się jako emblematyczny gatunek obszaru andyjskiego (Prumnopitys Y Podocarpus), dąb z rodzaju Quercus i wosk palmowyQuinduense z Ceroxylonu).
W pewnej kategorii zagrożeń globalnych i krajowych uwzględniono kilka gatunków roślin. Młynek (Magnolia hernandezii) i tiragua (Blakea granatensis) są krytycznie zagrożone. Dłoń woskowaCeroxylon quindiuense), orzech (Juglans neotropica), alpinista marupito (Couepia platycalyx) i cumowanie (Meriania peltata) Są w niebezpieczeństwie. Sosna kolumbijska (Podocarpus oleifolius) i dąb (Quercus humboldtii) zostały uznane za wrażliwe.
Na wrzosowiskach zamieszkuje ponad 4700 gatunków roślin, spośród łącznie 27 860 gatunków istot żywych zgłoszonych w Kolumbii. Oznacza to, że wrzosowiska stanowią 17% różnorodności florystycznej Kolumbii na zaledwie 2,5% terytorium kontynentalnego.
Wrzosowiska mają otwartą roślinność, od rzadkiej po krzewiastą z niskim lasem. Wśród charakterystycznych gatunków roślin występujących na wrzosowiskach wyróżniają się gatunki z rodziny astrowatych. Do tego należy ponad 80 gatunków frailejones (Espeletia spp.).
Frailejones wykazują wysoki stopień endemizmu. Prawdopodobnie dlatego, że jego nasiona, w przeciwieństwie do innych rodzajów z tej samej rodziny, nie mają przystosowań umożliwiających ich rozproszenie przez wiatr. W konsekwencji jego dystrybucja jest bardziej ograniczona.
Na tej wysokości często występują nocne przymrozki i silne wiatry. Roślinność jest rzadka i nieciągła. Mnóstwo traw i krzewów karłowatych.
Powyżej 4800 metrów nad poziomem morza znajduje się strefa śnieżna, z bardzo małą roślinnością lub bez niej, z obecnością lodowców.
W tym dnie termalnym ekosystem o największej różnorodności fauny odpowiada wilgotnemu lasowi tropikalnemu. Wśród ryb przeważają rzędy Characiformes i Siluriformes..
Płazy są różnorodne, występują w nich jadowite żaby (Dendrobatidae), ropuchy i niektóre salamandry. Gady obejmują gatunki węży, jaszczurek, legwanów, żółwi, śluzu i aligatorów..
W wilgotnych lasach tropikalnych występuje duża różnorodność ptaków, głównie w Chocó i Amazonii. Ponadto występuje w nich większość zgłoszonych w kraju ssaków, z których ponad połowę stanowią nietoperze.
Wśród charakterystycznych ssaków są wiewiórki i różne gatunki torbaczy. Niektórzy wspinacze, tacy jak małpy, martejasy (Potos flavus) i leniwy. Podczas gdy wśród dużych ssaków są sainos (Tayassu pecari Y Peccary tajacu), tapiry (Tapirus), puma i jaguar.
W lasach chmurowych związanych z tymi termalnymi podłogami ptaki, płazy i bezkręgowce charakteryzują się wysokim stopniem bogactwa gatunkowego. Ponadto te grupy fauny, wraz ze ssakami, charakteryzują się wysokim stopniem endemizmu..
Obszary największego endemizmu ptaków występują w Andach, gdzie występuje około 130 gatunków. Ponadto zidentyfikowano niektóre gatunki ptaków z pewnym stopniem zagrożenia..
Paujil (Crax alberti) został uznany za krytycznie zagrożony, orzeł czubaty (Oroaetus isidori) zagrożona, wielobarwna chlorokrisa (Chlorochrysa sp) jako wrażliwe i małe brązowe gorjiturquesa (Eriocnemis godini) może wyginąć.
Większość gatunków ssaków z lasu mglistego należy do jakiejś kategorii zagrożenia. Niektóre z najbardziej znanych gatunków to wyjąca czarna małpa (Alouatta palliata), w stanie bezbronności, jeleń sawannowy (Odocoileus virginianus) krytycznie zagrożony, a tapir górski (Tapirus pinchaque) w niebezpieczeństwie.
Bogactwo gatunków płazów jest szczególnie wysokie w regionie Andów, gdzie 121 gatunków występuje w paśmie górskim Central, 118 w zachodnim i 87 we wschodnim..
Arlekin Albán (Atelopus farci) i anomalną skaczącą żabę (Hyloxalus ruizi) są krytycznie zagrożone. Arlekin z Malwasy (Atelopus eusebianus) i żaby deszczowe (Eleutherodactylus jorgevelosai, E. lichenoides, E. tribulosus) są w niebezpieczeństwie. Podczas E. renjiforum Y E. łój są uważane za wrażliwe.
Na wrzosowiskach kolumbijskich odnotowano 70 gatunków ssaków, 15 gatunków gadów, 87 płazów, 154 ptaki i 130 motyli..
Niektóre charakterystyczne gatunki fauny kolumbijskich wrzosowisk to niedźwiedź okularowy lub frontino (Tremactos ornatus) i puma (Puma concolor) wśród ssaków. Jeśli chodzi o ptaki, wyróżnia się kondor z Andów (Vultur grhypus), orzeł wrzosowy (Geranoaetus melanoleucus) i kolibra wysysającego soki (Boissonneaua flavescens).
Ekstremalne warunki wietrzne, opady atmosferyczne, niskie temperatury, mrozy i zaśnieżone obszary sprawiają, że lodowcowa podłoga termalna jest środowiskiem mało sprzyjającym faunie. Można jednak znaleźć okazy kondora andyjskiego (Vultur grhypus), orła wrzosowego (Geranoaetus melanoleucus).
Jeszcze bez komentarzy