Luis Walter Alvarez (1911-1988) był amerykańskim fizykiem doświadczalnym pochodzenia hiszpańskiego, który rozwinął swoją wiedzę z różnych dziedzin nauki. Brał udział w Projekcie Manhattan, odpowiedzialnym za stworzenie bomb zrzuconych w 1945 roku na Japonię, które oznaczały koniec II wojny światowej.
Jego najważniejszym zawodowym uznaniem było zdobycie w 1968 roku Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki za wkład w stworzenie komory bąbelkowej do wykrywania cząstek subatomowych. Był także członkiem różnych akademii naukowych o międzynarodowej renomie.
Pracował nad projektami tak różnorodnymi, jak śledztwo w sprawie zabójstwa prezydenta Stanów Zjednoczonych Johna F. Kennedy'ego, analiza tajnych komór piramid w Egipcie i przyczyny wyginięcia dinozaurów..
Indeks artykułów
Luis Walter Álvarez urodził się 13 czerwca 1911 roku w San Francisco w Stanach Zjednoczonych. Jego rodzicami byli Walter Clement i Harriet Smyth.
Należał do rodziny wybitnych naukowców i badaczy. Jego dziadek ze strony ojca, Luis F. Álvarez, przybył do Stanów Zjednoczonych z Asturii w Hiszpanii i był znany ze swojej metody diagnozowania trądu plamki żółtej..
W tym samym czasie, co jego ojciec, Walter Clement zyskał bardzo dobrą reputację jako lekarz, autor książek i eksperymentator. W rzeczywistości jego imieniem nazwano psychogenny zespół o charakterze neurotycznym..
Wbrew temu, czego można było się spodziewać, Luis Walter Álvarez nie wybrał medycyny tak, jak jego ojciec i dziadek. W 1928 roku rozpoczął studia z fizyki na Uniwersytecie w Chicago, które ukończył w 1932 roku.
W tym czasie pracował w laboratorium Arthura Comptona (1892-1962) uhonorowanego nagrodą Nobla w dziedzinie fizyki, pomagając mu w badaniach nad promieniowaniem kosmicznym, nie wiedząc, że ta wiedza byłaby bardzo pomocna czterdzieści lat później w innym ważnym badaniu..
Po ukończeniu studiów magisterskich w 1934 r. I doktoratu w 1936 r. Przeniósł się do laboratorium promieniowania na Uniwersytecie Kalifornijskim, gdzie kontynuował rozwijanie swoich eksperymentów..
Od początku swojej kariery Álvarez tworzył innowacje. W 1937 roku stworzył urządzenie do bezpośredniej obserwacji procesu wychwytywania elektronów K, powiązane z fizyką jądrową. W 1939 roku wraz ze swoim kolegą Félixem Blochem (1905-1983) dokonał pierwszego pomiaru stanu magnetycznego neutronu.
W następnym roku rozpoczął pracę w Massachusetts Institute of Technology, gdzie zaprojektował system radarowy, dzięki któremu piloci cywilni i wojskowi mogli lądować w warunkach słabej lub żadnej widoczności..
W 1943 r. Pracował w Laboratorium Metalurgicznym Uniwersytetu w Chicago iw tym samym roku został powołany do zespołu odpowiedzialnego za bomby atomowe kończące II wojnę światową..
W 1943 roku został zaproszony do potajemnego udziału w Projekcie Manhattan, który przyczynił się do opracowania mechanizmów detonacji bomby uranowej zrzuconej na Hiroszimę i bomby plutonowej zrzuconej na Nagasaki w Japonii..
Álvarez był obecny podczas startu obu urządzeń na pokładzie samolotu lecącego kilka kilometrów za bombowcami..
W tamtym czasie praca Álvareza polegała na naukowej obserwacji, mierzeniu siły fali uderzeniowej w celu obliczenia uwolnionej energii..
W dniu odpalenia jednej z bomb nie wiadomo na pewno, która z nich Álvarez napisał list do swojego czteroletniego syna Waltera Álvareza, w którym wyraził ubolewanie z powodu śmierci spowodowanej przez detonacje:
„... żal, jaki mam z powodu udziału w misji zabicia i okaleczenia tysięcy japońskich cywilów dzisiejszego ranka, zostaje złagodzony nadzieją, że ta śmiercionośna broń, którą stworzyliśmy, może zebrać narody świata i zapobiec przyszłym wojnom”..
Pod koniec II wojny światowej zaczął w pełnym wymiarze godzin prowadzić zajęcia z fizyki eksperymentalnej na Uniwersytecie Kalifornijskim, gdzie później w 1978 roku został mianowany profesorem emerytowanym..
W latach 1946-1947 pracował nad stworzeniem pierwszego liniowego akceleratora cząstek protonowych i nie wykorzystywał już swojej wiedzy do opracowywania broni wojennej.
W 1953 roku spotkał naukowca Donalda Glassera (1926-2013), który do tego czasu wynalazł komorę pęcherzykową, w której stosowano eter w bardzo niskiej temperaturze do śledzenia niewidzialnych cząstek subatomowych..
W 1956 roku Álvarez wniósł istotny wkład w rozwój komory pęcherzykowej, zastępując eter ciekłym wodorem, co doprowadziło do jeszcze niższej temperatury w eksperymencie..
Modyfikacja Álvareza umożliwiła odkrycie nowego zbioru cząstek subatomowych, które ujawniły podstawowe informacje o składzie atomu..
Komora bąbelkowa przyniosła Glasserowi Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki w 1960 roku, a osiem lat później wkład Álvareza został również doceniony, zdobywając jego własną Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki w 1968 roku..
Jednym z ciekawych wkładów Luisa Waltera Álvareza dla świata był jego udział w śledztwie w sprawie zabójstwa prezydenta Stanów Zjednoczonych Johna Fitzgeralda Kennedy'ego, do którego doszło w 1963 r..
Naukowiec przeanalizował obrazy ataku i przedstawił swój punkt widzenia na temat dokładnego momentu, w którym padły strzały, między innymi w sprawie..
W 1967 roku Álvarez zainteresował się odkryciem możliwego istnienia tajnych komór w piramidzie Chefrena w Egipcie. Do tego czasu znany był tylko ten znaleziony w piramidach Seneferu i Cheopsa..
Naukowiec wykluczył użycie promieni rentgenowskich ze względu na grubość ścian i zamiast tego zastosował promienie kosmiczne, technikę, którą badał dekady wcześniej z naukowcem Arthurem Comptonem..
Chociaż nie znalazł sekretnych komnat, których szukał, jego badania pozwoliły archeologom dowiedzieć się znacznie więcej o objętości tych starożytnych dzieł.
Jego ostatnie badania zostały przeprowadzone w 1981 roku w towarzystwie jego syna, geologa Waltera Álvareza oraz chemików Franka Asaro i Helen Michel. Zespół ten zaproponował, że przyczyną wyginięcia dinozaurów był upadek asteroidy lub meteorytu.
Zwykle wydarzenie to opisywano jako wydarzenie, które następowało stopniowo i przypisywano je zmianom klimatycznym, ale „Hipoteza Alvareza”, gdy propozycja została ochrzczona, poddawała w wątpliwość każdą inną teorię..
Naukowcy pobrali próbki Ziemi sprzed 65 milionów lat i zawierające 160 razy więcej irydu niż normalnie. Stężenia tego pierwiastka są zwykle wyższe w meteorytach, a nie w glebie planety, stąd bierze się pod uwagę, że obiekt pozaziemski zabił dinozaury..
Jednak w czasie śledztwa nie odkryli krateru odpowiadającego kataklizmowi opisanemu przez Álvareza i jego zespół, który według ich obliczeń powinien mieć co najmniej 100 kilometrów długości i kilka głębokości..
W 1986 roku zespołowi naukowców udało się ustalić, że krater Chicxulub znajdujący się na półwyspie Jukatan w Meksyku miał 180 kilometrów długości i 20 kilometrów głębokości. Jeden rodzaj krateru potwierdziłby hipotezę Álvareza.
Luis Walter Álvarez zmarł 1 września 1988 roku w Berkeley w Kalifornii, po długim życiu wybitnych wynalazków i wkładu naukowego, który pod wieloma względami zmienił sposób, w jaki postrzegamy świat..
Jeszcze bez komentarzy